In mythological ancient Greece, soaring above Crete on wings made from wax and feathers, Icarus, the son of Daedalus, defied the laws of both man and nature. Ignoring the warnings of his father, he rose higher and higher. To witnesses on the ground, he looked like a god, and as he peered down from above, he felt like one, too. But, in mythological ancient Greece, the line that separated god from man was absolute and the punishment for mortals who attempted to cross it was severe. Such was the case for Icarus and Daedalus. Years before Icarus was born, his father Daedalus was highly regarded as a genius inventor, craftsman, and sculptor in his homeland of Athens. He invented carpentry and all the tools used for it. He designed the first bathhouse and the first dance floor. He made sculptures so lifelike that Hercules mistook them for actual men. Though skilled and celebrated, Daedalus was egotistical and jealous. Worried that his nephew was a more skillful craftsman, Daedalus murdered him. As punishment, Daedalus was banished from Athens and made his way to Crete. Preceded by his storied reputation, Daedalus was welcomed with open arms by Crete's King Minos. There, acting as the palace technical advisor, Daedalus continued to push the boundaries. For the king's children, he made mechanically animated toys that seemed alive. He invented the ship's sail and mast, which gave humans control over the wind. With every creation, Daedalus challenged human limitations that had so far kept mortals separate from gods, until finally, he broke right through. King Minos's wife, Pasiphaë, had been cursed by the god Poseidon to fall in love with the king's prized bull. Under this spell, she asked Daedalus to help her seduce it. With characteristic audacity, he agreed. Daedalus constructed a hollow wooden cow so realistic that it fooled the bull. With Pasiphaë hiding inside Daedalus's creation, she conceived and gave birth to the half-human half-bull minotaur. This, of course, enraged the king who blamed Daedalus for enabling such a horrible perversion of natural law. As punishment, Daedalus was forced to construct an inescapable labyrinth beneath the palace for the minotaur. When it was finished, Minos then imprisoned Daedalus and his only son Icarus within the top of the tallest tower on the island where they were to remain for the rest of their lives. But Daedalus was still a genius inventor. While observing the birds that circled his prison, the means for escape became clear. He and Icarus would fly away from their prison as only birds or gods could do. Using feathers from the flocks that perched on the tower, and the wax from candles, Daedalus constructed two pairs of giant wings. As he strapped the wings to his son Icarus, he gave a warning: flying too near the ocean would dampen the wings and make them too heavy to use. Flying too near the sun, the heat would melt the wax and the wings would disintegrate. In either case, they surely would die. Therefore, the key to their escape would be in keeping to the middle. With the instructions clear, both men leapt from the tower. They were the first mortals ever to fly. While Daedalus stayed carefully to the midway course, Icarus was overwhelmed with the ecstasy of flight and overcome with the feeling of divine power that came with it. Daedalus could only watch in horror as Icarus ascended higher and higher, powerless to change his son's dire fate. When the heat from the sun melted the wax on his wings, Icarus fell from the sky. Just as Daedalus had many times ignored the consequences of defying the natural laws of mortal men in the service of his ego, Icarus was also carried away by his own hubris. In the end, both men paid for their departure from the path of moderation dearly, Icarus with his life and Daedalus with his regret.
U mitološkoj antičkoj Grčkoj, uzdignuvši se iznad Krete na krilima napravljenim od voska i perja, Ikar, Dedalov sin, prkosio je zakonima i čovjeka i prirode. Ignorirajući očeva upozorenja, udizao se sve više i više. Svjedocima na zemlji izgledao je kao bog, i dok je gledao odozgo, također se osjećao kao bog. Ali, u mitološkoj antičkoj Grčkoj, linija koja dijeli boga od čovjeka bila je apsolutna, a kazna za smrtnike koji su ju pokušali prijeći bila je surova. To je bio slučaj s Ikarom i Dedalom. Godinama prije Ikarova rođenja, Njegov je otac Dedal bio visoko cijenjen kao genijalan izumitelj, obrtnik i kipar u svojoj domovini Ateni. Izumio je stolariju i sve alate koji se za nju koriste. Dizajnirao je prvo kupalište i prvi plesni podij. Radio je toliko realistične skulpture, da ih je Heraklo zamijenio za prave ljude. Iako vješt i slavan, Dedal je bio i egoističan i ljubomoran. Mučen mišlju da mu je nećak vještiji majstor, Dedal ga je ubio. Za kaznu, Dedal je protjeran iz Atene pa se uputio na Kretu. Poznat po svojoj slavnoj reputaciji, Dedal je bio dobrodošao Kretskom kralju Minosu. Tamo, djelujući kao tehnički savjetnik za palače, Dedal nastavlja pomicati granice. Za kraljevu djecu napravio je mehanički animirane igračke koje su se činile živima. Izumio je brodsko jedro i jarbol, što je ljudima dalo kontrolu nad vjetrom. Sa svakim je izumom Dedal prkosio ljudskim ograničenjima koja su dotad dijelila smrtnike od bogova, dok konačno nije prevršio mjeru. Žena kralja Minosa, Pasifaja, bila je prokleta od boga Posejdona da se zaljubi u kraljevog cijenjenog bika. Pod utjecajem te čarolije, zamolila je Dedala da joj ga pomogne zavesti. S karakterističnom odvažnošću, pristao je. Dedal je konstruirao šuplju drvenu kravu toliko realnu da je prevarila bika. Pasifaja, skrivena unutar Dedalove kreacije, ostala je trudna i rodila polu-čovjeka polu-bika, Minotaura. Ovo je, naravno, razbjesnilo kralja koji je okrivio Dedala što je omogućio tako užasno izopačenje prirodnog zakona. Za kaznu, Dedal je imao konstruirati labirint iz kojeg se ne može pobjeći ispod palače, za Minotaura. Kad je bio dovršen, Minos je dao zatvoriti Dedala i jedina mu sina Ikara na vrhu najvišeg tornja na otoku gdje su trebali provesti ostatak života. Ali, Dedal je i dalje bio genijalan izumitelj. Promatrajući ptice kako kruže oko njegove tamnice, shvatio je kako bi mogao pobjeći. On i Ikar odletjeli bi iz tamnice kako to samo ptice ili bogovi mogu. Koristeći perje ptica što su se sjatila na tornju, i vosak iz svijeća, Dedal je konstruirao dva para ogromnih krila. Dok je sinu Ikaru privezivao krila, upozorio ga je: letenje preblizu oceanu smočit će krila i postat će preteška za korištenje. Leti li se preblizu suncu, toplina bi otopila vosak, a krila bi se raspala. U oba bi slučaja zacijelo poginuli. Stoga je ključ njihovog bijega držati se sredine. Upute su bile jasne i obojica su skočila s tornja. Bili su prvi smrtnici koji su ikad letjeli. Dok je Dedal oprezno ostajao u sredini, Ikar je bio obuzet užitkom letenja i osjećajem božanske moći koja je dolazila s tim. Dedal je mogao samo s užasom gledati Ikara kako leti sve više i više, nemoćan da promijeni sinovu strašnu sudbinu. Kad je toplina sunca otopila vosak na njegovim krilima, Ikar je pao s neba. Baš kao što je Dedal puno puta zanemario posljedice prkošenja zakonima prirode za obične smrtnike slijedeći svoj ego, Ikara je također zanijela vlastita oholost. Na kraju, obojica su skupo platila svoje skretanje s puta umjerenosti, Ikar životom, a Dedal žalošću.