OK, so my name is Amber Cabral, and I teach people how to be good humans. What that essentially comes down to is I work with a lot of well-recognized brands on something that is a pretty consistent challenge day-to-day. And what that really comes down to is: how do we help people who are different from one another experience a sense of belonging and support in the workplace? Now we've all had that moment. We've been at work and we're like, "Ah, I just don't feel like I fit here." And so I help organizations kind of start to figure out how to make the connections necessary for that to work.
Mă numesc Amber Cabral și îi învăț pe oameni cum să fie buni. Ceea ce se rezumă în esență la munca cu o mulțime de firme bine cunoscute pentru ceva care e o provocare importantă de zi cu zi. La ce se rezumă cu adevărat e: cum îi ajutăm pe oamenii diferiți unul de celălalt să aibă un sentiment de apartenență și sprijin la locul de muncă? Cu toții am trecut prin asta. Suntem la serviciu și spunem: „Simt că nu mă potrivesc aici.” Așa că ajut organizațiile să înceapă să-și dea seama cum să facă conexiunile necesare pentru a avea succes.
Now support sounds easy. Like we think we can just do that, because we do it all the time. We support people we love and care about. We support people that we think we understand, even if we don't know them. But when it comes to people that we, like, don't know at all or we don't have that connection with, well, then we kind of get a little weird about it. And what we really need to do is pay attention to those differences, because there's magic in those differences, there's something in there that we actually have an opportunity to learn and grow from. But we've kind of been taught to politely ignore when we're different from one another. We don't actually pay attention to it.
Pare simplu să oferi sprijin. Credem că putem face ceva, pentru că o facem tot timpul. Sprijinim pe cei dragi și de care ne pasă. Sprijinim pe cei pe care credem că îi înțelegem, chiar dacă nu îi cunoaștem. Dar când vine vorba de oameni pe care nu-i cunoaștem deloc sau cu care nu avem o legătură, atunci e un pic mai dificil. Și ce trebuie să facem de fapt e să acordăm atenție acestor diferențe, pentru că există magie în acele diferențe, există ceva acolo, din care avem oportunitatea să învățăm și să creștem. Dar am fost învățați să alegem să ignorăm când suntem diferiți unul de celălalt. De fapt, nu acordăm atenție.
And here’s the thing: differences are inevitable. Look around this room. Think about your travel into this room today. You encountered all kinds of differences. We have different backgrounds, different ideas, different perspectives. We have different identities, we have different abilities, all of it. And it's going to continue to be that way forever. But we still have this moment where we want to pull back when differences happen. And what I want to encourage you to do is instead of pull back, maybe take a moment and notice those differences. And not so that it's awkward or weird. You know we try to do that thing where we see a thing, but we try to act like we don't see the thing. Like, don't do that! But definitely please, let's be aware of the differences, because the magic that's in those will help us move forward. And I'm going to give you some techniques based on just my own study and my own learnings that I think will help you be able to bridge some of those connections as we move forward, alright?
Și iată care-i faza: diferențele sunt inevitabile. Priviți în jur. Gândiți-vă la tot ce ați trăit până acum. Ați întâlnit tot felul de diferențe. Venim din medii diferite, avem idei diferite, perspective diferite. Avem identități diferite, abilități diferite. Și va continua să fie așa tot timpul. Dar avem această tendință de a ne retrage când apar diferențe. Și ce vreau să vă încurajez să faceți în loc să vă retrageți, e să stați un moment și să observați acele diferențe. Nu într-un fel incomod sau ciudat. Avem tendința de a vedea un lucru, dar putem să ne prefacem că nu l-am văzut. Nu faceți asta! Dar vă rog să fim conștienți de diferențe, deoarece farmecul din ele ne va ajuta să mergem înainte. Și vă voi oferi câteva tehnici bazate pe studiile și educația mea, care cred că vă vor ajuta să faceți unele dintre aceste conexiuni pe măsură ce mergem înainte.
So the first step ... The first step -- there are three. Let me warn you because sometimes we need to know that. Alright. The first step is to acknowledge that we all have some privilege. Now that word might have landed on some of you, like, ich. Right? But really. And I want to demonstrate it for you for just a moment. Did you wake up this morning with hot, clean running water? Did you think about it? Did you wonder if your shower was going to be your ideal temperature, or if you'd have clean water for your morning coffee or tea? Likely the answer is no. For most of us in this room. But I think we can all agree that access to water is indeed a privilege. In fact, a little more than a quarter of the world's population does not have access to safely managed drinking water at home. So while it might be our norm, it is indeed a privilege. And this is how privilege shows up. We don't see it. It's regular to us. It's a part of who we are. We don't even think about it. But if we take a moment and we actually pay attention, what being aware of our privilege does for us is it helps us to see where we have access. It helps us see where we have ease. And access and ease give us power. Something as simple as being able to speak the language of our communities gives us privilege, and that privilege gives us power.
Așadar, primul pas... Primul pas - sunt trei. Vă spun dinainte, pentru că uneori e bine să știm. Primul pas e să recunoaștem că toți avem anumite privilegii. S-ar putea să vă indispună asta. Corect? Așa e. Și vreau să vă demonstrez acest lucru. V-ați trezit în această dimineață cu apă curentă caldă și curată? V-ați gândit la asta? V-ați întrebat dacă dușul va fi la temperatura ideală sau dacă aveți apă curată pentru cafeaua sau ceaiul de dimineață? Probabil că nu v-ați gândit. Cei mai mulți dintre noi. Dar cred că putem fi de acord cu toții că accesul la apă chiar e un privilegiu. De fapt, puțin peste un sfert din populația lumii nu are acces la apă potabilă acasă. Deși ar putea fi ceva normal, este într-adevăr un privilegiu. Și așa se manifestă privilegiul. Noi nu-l vedem. E normal pentru noi. E parte din ceea ce suntem. Nici măcar nu ne gândim la asta. Dar dacă ne gândim puțin, conștientizarea privilegiului nostru ne ajută să vedem unde avem acces. Ne ajută să vedem unde avem înlesniri. Iar accesul și ușurința ne dau putere. Ceva la fel de simplu ca a putea vorbi limba comunităților noastre ne oferă privilegii, iar aceste privilegii ne dau putere.
So you may be wondering: how do I figure out my privileges if they're regular? They're everywhere. OK, let me give you a simple question you can ask yourself. What about me or my experience might someone look at and consider to be typical? It could be my upbringing. It could be the language I speak. It could be the way my body works. It could be my style of dress. It could be any of those elements. But it's hidden in the things that we think of as everyday and regular. That's where we're going to find our privilege.
S-ar putea să vă întrebați: cum îmi dau seama de privilegii dacă ele sunt normale? Sunt peste tot. Am să vă ofer o întrebare simplă pe care v-o puteți pune. Despre ce anume legat de mine sau experiența mea s-ar putea spune că e normal? Ar putea fi educația mea. Poate fi limba pe care o vorbesc. Ar putea fi corpul meu. Ar putea fi stilul meu. Ar putea fi oricare dintre aceste elemente. Dar e ascuns în lucrurile considerate cotidiene și obișnuite. Acolo ne vom găsi privilegiul.
So that leads me to the second step. The second step is we need to be willing to recognize the differences in folks and want to get to know them across those differences. Let me learn about your experiences so that I can develop empathy for you. That learning about the experiences part, it's not just so that we can be curious. We love stories, alright? That's great. Keep loving the stories. But also getting to know about folks' experience gives us a bit of perspective that we might not otherwise have. And so what we want to think about is, you know, considering the impact that having those kinds of connections can show for us.
Asta mă duce la al doilea pas. Al doilea pas e că trebuie să fim dispuși să recunoaștem diferențele dintre oameni și să dorim să-i cunoaștem prin aceste diferențe. Când aflu despre experiențele tale, pot dezvolta empatie pentru tine. Când învățăm despre experiențe nu e doar pentru că suntem curioși. Ne plac poveștile, nu-i așa? Continuați să iubiți poveștile. Dar, de asemenea, cunoașterea experienței oamenilor ne oferă o perspectivă pe care altfel s-ar putea să n-o avem. Așadar, e bine să ne gândim, să avem în vedere impactul pe care acest tip de conexiuni îl poate avea pentru noi.
Even as a simple example, I mentioned we struggle to connect across differences. But think about this: a couple days ago, maybe a month ago, I saw online where Snoop Dogg, yes, the rapper Snoop Dogg, posted on his LinkedIn -- which why he's on LinkedIn, I have no idea --
Ca un simplu exemplu, am menționat că ne străduim să ne conectăm în ciuda diferențelor. Dar gândiţi-vă la asta: acum câteva zile, poate o lună, am văzut că Snoop Dogg, rapperul Snoop Dogg, a postat pe LinkedIn, habar n-am de ce e pe LinkedIn,
(Laughter)
(Râsete)
That he really valued his relationship with Martha Stewart. Now most of us have seen that relationship, and if we're being honest, we kind of notice that there's some differences between them that make that connection kind of unlikely, right? OK. But you know what? He pointed out specifically, “I learn so much from this friendship. I get so much value out of this relationship." And it was the willingness of being able to connect across differences that most of us would kind of politely ignore, or would assume were not available to us. So learning about the experiences of others is about hearing the stories. Yes, but it's also about having empathy and connection, and being able to broaden our view.
că apreciază foarte mult prietenia pe care o are cu Martha Stewart. Majoritatea am văzut relația lor și putem observa că există unele diferențe între ei care fac ca această conexiune să fie cam neobișnuită, nu? Dar știți ce? El a subliniat în mod specific: „Învăț foarte mult din această prietenie. Mă simt atât de apreciat în această relație.” A fost dorința de a putea să ne conectăm în ciuda diferențelor, pe care majoritatea dintre noi am evita-o politicos sau am presupune că nu ne e la îndemână. A învăța despre experiențele altora înseamnă a asculta poveștile. Dar e vorba și de empatie, conexiune și de a ne putea lărgi viziunea.
Now I have another example where this happens, and this is the workplace, because I care a lot about how this shows up in the workplace, because we all, you know, at least for now, until the AI gets us, have to go into the workplace.
Mai am un exemplu unde se întâmplă asta, la locul de muncă, fiindcă îmi pasă mult de modul în care se manifestă la serviciu, fiindcă toți, cel puțin pe moment, până când AI-ul ne va elimina, trebuie să mergem la muncă.
(Laughter)
(Râsete)
OK, so when we're thinking about the workplace, one of the things that always happens is interviews. I've had this conversation with a lot of my clients because clients are always thinking about how are we attracting and retaining talent. They’re always thinking about specifically Black folks, brown folks, young folks. And we want to make sure that we're bridging those connections. But we know that our workplaces aren't always inviting to those diverse identities.
Atunci când ne gândim la locul de muncă, un subiect care apare mereu sunt interviurile. Am avut această conversație cu mulți clienți, deoarece ei se gândesc mereu la modul în care atragem și păstrăm talentele. Se gândesc mai ales la persoane de culoare, la tineri. Și vrem să ne asigurăm că realizăm aceste conexiuni. Dar știm că locurile de muncă nu sunt mereu primitoare cu identitățile diverse.
Now what my clients hear is a pipeline problem. But what I hear is an empathy problem. I'll give an example of what that looks like. Candidates go into an interview. One of the questions is, "I'd like you to tell me about how you navigate ambiguity." Most of the candidates tell a story about working in a previous position, having to solve a problem, not having a lot of resources or information, making some educated guesses and ultimately solving said problem amazingly. Alright? Creating a fantastic new product. We've heard this story. We work with those people. OK, great. But there's one candidate, and when that question hits them, what they do is they tell a story about a 1989 Honda Accord. It's a car that their father gave them before they went away to college. And it ran great. But the gas gauge didn't work. So they talk about -- feels real, right?
Ce aud clienții mei e o problemă sistemică. Dar ce aud eu e o problemă de empatie. Voi da un exemplu în acest sens. Candidații intră la un interviu. Una dintre întrebări este: „Aș dori să-mi vorbiți despre modul în care faceți față incertitudinii.” Majoritatea candidaților spun o poveste despre locul de muncă anterior, când au avut de rezolvat o problemă, n-au avut destule resurse sau informații, au făcut presupuneri avizate și, în cele din urmă, au rezolvat problema excelent. Au creat un nou produs fantastic. Am auzit această poveste. Lucrăm cu acei oameni. Dar există un candidat, iar când i se pune această întrebare, începe să povestească despre o Honda Accord din 1989. E mașina pe care a primit-o de la tatăl lui înainte de facultate. Și funcționa grozav. Dar indicatorul de gaz nu mergea. Și vorbesc despre asta, vi se pare cunoscut?
(Laughter)
(Râsete)
Y’all know this person, too. So the gas gauge didn't work. So they had to develop a process to make sure that they were able to track their miles so that they would know when they needed to fill up again. Right? They had to navigate the ambiguity of having no idea what was in their gas tank and make sure that they didn't run out of gas, and they managed to do that. "I track my miles so that I know exactly when I need to fill up, so that I don't have to worry about running out of gas." How often would we hear a story like that in the workplace and discount that person? How often would we dismiss or not even consider the candidate because they didn't give us a business example, or we didn’t hear it as a culture fit. When if we’re really honest with ourselves, the candidate with the Honda Accord not only navigated the ambiguity of not having any gas in the car, they also did something in their day-to-day life. It wasn't just for work. This is one of the things I had to figure out how to do to survive. It's innate. It's in my body. Think about if we considered it that way. Think about if we considered getting to know folks' stories and having empathy for them as a part of the way that we evaluate where they have an opportunity to thrive and grow, instead of just listening for the things that we always listen for.
Cunoașteți și voi această persoană. Deci indicatorul de benzină nu funcționa. Așa că a trebuit să dezvolte un proces pentru a se asigura că își poate urmări kilometrajul astfel încât să știe când trebuie să facă plinul din nou. Corect? Trebuia să facă față nesiguranței când nu avea idee ce era în rezervorul de benzină și să fie sigur că nu rămâne fără benzină. Și a reușit să facă asta. „Îmi urmăresc kilometrajul, să știu exact când să fac plinul, așa încât să nu trebuiască să-mi fac griji că rămân fără benzină.” De câte ori auzim o astfel de poveste la locul de muncă și nu-i acordăm atenție persoanei? Cât de des respingem sau nici nu luăm în seamă candidatul, pentru că nu ne-a dat un exemplu din domeniul afacerilor sau nu l-am perceput ca fiind potrivit culturii companiei. Dacă e să recunoaștem, candidatul cu Honda Accord nu numai că a navigat prin situația de a nu avea benzină în mașină, ci a făcut și ceva în viața lui cotidiană. N-a fost doar pentru serviciu. E un lucru pe care l-am învățat ca să supraviețuiesc. E înnăscut. E în corpul meu. Cum ar fi să gândim așa? Gândiți-vă dacă ne-am impune să cunoaștem poveștile oamenilor și să avem empatie ca parte a modului în care evaluăm unde au ocazia să prospere și să crească, în loc să ascultăm doar lucrurile pe care le ascultăm mereu.
That leads me to the third step. OK? The third step is extending your privilege to others. So I have another story. I was on a call the other day with a client. She is the head of HR for a pretty big company. It was she and I and one of her colleagues on the call. And as we were having the discussion, about 10 minutes in, she chimes in and says, "Wait, I'm going to hop off for a moment. I need to go change my top. I'll be back." A few minutes pass by. She returns to the call, and she's in a plain black shirt. She's taken her earrings off, makeup's gone.
Asta mă duce la al treilea pas. Al treilea pas este extinderea privilegiului tău asupra altora. Am o altă poveste. Eram în ședință zilele trecute cu o clientă. E șefa departamentului de resurse umane pentru o companie destul de mare. Eram eu, ea și unul dintre colegii ei. În timpul discuției, după 10 minute, ea spune: „Așteptați-mă puțin, mă duc să-mi schimb bluza și mă întorc.” Au trecut câteva minute. S-a întors în ședință într-o bluză neagră simplă. Își scosese cerceii și își ștersese machiajul.
So I ask, like, "Why'd you change clothes?"
Am întrebat: „De ce ți-ai schimbat hainele?”
She says, "Oh, I'm getting my home appraised today. So I'm actually going to pretend to be the cleaning lady, and my neighbor across the street is going to come over and pretend to be me. She's white."
A spus: „Oh, astăzi vine un evaluator. Și mă voi preface că sunt doamna de la curățenie, iar vecina mea de peste drum va veni și se va preface că sunt eu. Ea e albă.”
I'm nodding my head because I know what's going on. The colleague on the call says, "Wait, what do you mean? I don't understand."
Am clătinat din cap pentru că înțelegeam. Colegul spune: „Stai, ce vrei să spui? Nu înțeleg.”
So my client proceeds to explain about the stories about Black folks' homes being appraised for less when there's evidence that the homeowners are Black.
Clienta mea începe să spună povești cu casele oamenilor de culoare care sunt evaluate la mai puțin atunci când există dovezi că proprietarii sunt negri.
The colleague on the call is, like, almost outraged. Like, "What? Is that a real thing? I can't believe this is happening."
Colegul e aproape revoltat. „Cum așa? Chiar se întâmplă asta? Nu-mi vine să cred.”
Meanwhile, I am feeling grateful to the neighbor for being able to identify her privilege, for being able to empathize with my client, and for being willing to extend the privilege of her race in that situation.
Între timp, mă gândeam la vecina ei care știa că e privilegiată și a putut empatiza cu clienta mea, fiind dispusă să extindă privilegiul rasei în acea situație.
The three steps that I just covered with you are what most of us want when we think about support. I want someone to identify their privilege. I want somebody to actually hear my circumstances and experience, and empathize with me. And then I want you to extend your privilege respectfully and impactfully in the ways that you're able to in that relationship.
Cei trei pași pe care tocmai i-am acoperit sunt ce ne dorim cu toții când ne gândim la sprijin. Vreau ca cineva să-și dea seama când are o situație privilegiată. Vreau ca cineva să-mi asculte circumstanțele și experiența și să empatizeze cu mine. Și apoi vreau să vă extindeți privilegiul cu respect și impact puternic în acea relație.
Now I have a little secret. A confession, if you will. There is a word I've been avoiding in this conversation. So I mentioned at the top of this, you know, dialogue that I work with lots of well-recognized brands. And what I didn't tell you is that the work I do is DEI, or diversity, equity and inclusion. And the word that I’ve been avoiding is “allyship.” The three steps that we just talked through is what allyship looks like in action. Now I'll be honest, I avoided it because I just wanted you to hear my talk. I know right now the media is all the rage. DEI is dying, right? And allyship is on its way with it. But I want us to just for a moment consider that maybe allyship isn't grand historical gestures or another big program, or huge financial commitments. I mean, we need those too, but --
Vă spun un secret. O mărturisire, dacă vreţi. Există un cuvânt pe care l-am evitat în această conversație. Am menționat mai devreme în acest dialog că lucrez cu o mulțime de firme cunoscute. Ce nu v-am spus e că munca pe care o fac e în DEI: diversitate, echitate și incluziune. Cuvântul pe care l-am evitat e „alianță”. Cei trei pași despre care tocmai am vorbit vorbesc despre cum arată alianța în acțiune. Recunosc, l-am evitat pentru că am vrut doar să-mi auziți discursul. Știu că acum mass-media e la modă. DEI moare, nu? Și alianța odată cu ea. Dar vreau să ne gândim o clipă că poate alianța nu înseamnă gesturi istorice mărețe, un alt program sau angajamente financiare uriașe. Avem nevoie și de astea, dar...
(Laughter)
(Râsete)
It doesn’t have to just be that. It doesn't have to just be those really big, visible things. It can be the small things, the things that we see and encounter every day. Allyship is understanding that the system is such that the way your neighbor is experiencing a home appraisal and the way you might be could be different, and being willing to step in and interrupt that impact. It could also be recognizing that access to job opportunities isn't necessarily fair just because you got in. It's left-handed scissors. It's considering food allergies. It's being willing to accept correction when you mispronounce someone's name or misgender them. It's all of those things that you encounter every single day. And I think when we think of it as just the big things, we miss an opportunity to step into what we independently, individually have the ability to do to be allies.
Nu trebuie să fie doar atât. Nu trebuie să fie doar acele lucruri cu adevărat mari, vizibile. Pot fi lucruri mici, pe care le vedem și le întâlnim în fiecare zi. Alianța înseamnă să vezi că sistemul e de așa natură încât modul în care e evaluată casa vecinului tău și modul în care e evaluată casa ta ar putea fi diferite, dar tu să fii dispus să intervii și să oprești acest lucru. Sau să fii conștient că accesul la oportunități de angajare nu e neapărat corect doar pentru că tu ai reușit. E ca foarfeca pentru stângaci. Sau ca atenția la alergiile alimentare. Să accepți să fii corectat când pronunți greșit numele cuiva sau îl încadrezi în sexul greșit. Sunt toate acele lucruri pe care le întâlnești în fiecare zi. Atunci când le vedem ca pe niște lucruri importante, nu mai avem ocazia de a considera doar ce avem noi ca indivizi, și câștigăm capacitatea de a ne alia.
And I know that word may still not sit well with a lot of you. But whether you call it support, love, friendship, solidarity, whatever you'd like to call it, let's start taking the kinds of everyday actions that really bring it to life.
Știu că acest cuvânt poate încă nu se potrivește cu mulți dintre voi. Dar fie că o numiți sprijin, dragoste, prietenie, solidaritate, oricum ați dori să o numiți, să începem să facem tipurile de acțiuni cotidiene care o aduc cu adevărat la viață.
Thank you.
Mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)