Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?
Ba phút của tôi vẫn chưa bắt đầu tính đúng không?
Chris Anderson: No, you can't start the three minutes. Reset the three minutes, that's just not fair.
Không đâu, chị không thể bắt đầu Quay lại 3 phút, đó đơn giản là không công bằng.
AH: Oh my God, it's harsh up here. I mean I'm nervous enough as it is.
Allison Hunt: Chúa ơi, ngoài kia khắc nghiệt quá. Ý tôi làm, tôi lo lắng vì nó như vậy.
But I am not as nervous as I was five weeks ago. Five weeks ago I had total hip replacement surgery. Do you know that surgery? Electric saw, power drill, totally disgusting unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty. Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.
Nhưng tôi vẫn chưa lo lắng bằng 5 tuần trước. Năm tuần trước tôi đã phẫu thuật thay thế toàn bộ hông Các bạn có biết phẫu thuật đó không? Cưa máy, khoan, thật là kinh khủng Trừ khi bạn là David Bolinsky, khi nó hoàn toàn là về sự thật và cái đẹp. Chắc chắn rồi, David, nếu đó không phải hông của ông, nó thật và đẹp
Anyway, I did have a really big epiphany around the situation, so Chris invited me to tell you about it. But first you need to know two things about me. Just two things. I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids. Now, in Canada, we have that great healthcare system. That means we get our new hips for free. And being the youngest of seven, I have never been at the front of the line for anything. OK?
Tuy vậy, tôi đã có một cuộc thánh chiến thực sự quanh chuyện này. vì thế Chris mời tôi kể lại cho các bạn nghe Nhưng trước hết các bạn cần biết hai thứ về tôi Chỉ hai thứ thôi Tôi là người Canada, và tôi là người nhỏ tuổi nhất trong số bảy anh chị em Ở Canada hiện nay, chúng tôi có một hệ thống chăm sóc y tế tuyệt vời Tức là ở đây phẫu thuật thay hông là miễn phí Và là đứa con nhỏ nhất trong bảy đứa trẻ Tôi chưa bao giờ được đứng đầu khi xếp hàng cả cho bất cứ chuyện gì cả. Các bạn hiểu chứ?
So my hip had been hurting me for years. I finally went to the doctor, which was free. And she referred me to an orthopedic surgeon, also free. Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year. That is what free gets you. I met the surgeon, and he took some free X-rays, and I got a good look at them. And you know, even I could tell my hip was bad, and I actually work in marketing. So he said, "Allison, we've got to get you on the table. I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait." 18 more months. I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.
Cái hông hành hạ tôi nhiều năm trời Cuối cùng tôi quyết định đến gặp bác sĩ, và là miễn phí cô bác sĩ chỉ định tôi đến khoa chỉnh hình, và cũng miễn phí luôn Cuõi cùng tôi cũng gặp được ông ấy sau ròng rã mười tháng đợi chờ, gần cả năm đấy Miễn phí là vậy đó Tôi gặp bác sĩ phẫu thuật, và ông ấy chụp X quang cho tôi, tất nhiên là cũng miễn phí tôi có 1 cái nhìn tốt về họ, và bạn biết đó, bản thân tôi cũng bết hông tôi có vấn đề. Mà đó là tôi làm việc trong ngành quảng cáo đấy Ông bác sĩ bảo: "Alison, chúng tôi quyết định sẽ đưa cô lên bàn mổ Tôi sẽ thay hông cho cô, nhưng phải mất khoảng 18 tháng chờ đợi Vậy là 18 tháng nữa Tôi đã chờ được 10 tháng rồi, và tôi lại còn phải chờ thêm 18 tháng nữa
You know, it's such a long wait that I actually started to even think about it in terms of TEDs. I wouldn't have my new hip for this TED. I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa. I would not have my new hip for TED2008. I would still be on my bad hip. That was so disappointing.
Bạn biết đấy, quả là rất dài. Tôi thậm chí đã bắt đầu nghĩ về việc lấy thời gian diễn ra các kì của TED để làm đơn vị đo Tôi sẽ không được phẫu thuật thay hông ở kì TED này Tôi thậm chí sẽ chẳng có nó ở kì TED ở châu Phi Tôi cũng không được phẫu thuật ở kì TED2008 nốt Vẫn là cái hông đau này. Thật là thất vọng quá.
So, I left his office and I was walking through the hospital, and that's when I had my epiphany. This youngest of seven had to get herself to the front of the line. Oh yeah.
Vì thế, tôi ra khỏi văn phòng ông bác sĩ, tôi bước và đó là khi tôi có sự tái hiện của mình. Đứa trẻ trong gia đình bảy người con quyết định chen lên xếp thứ nhất Ye!
Can I tell you how un-Canadian that is? We do not think that way. We don't talk about it. It's not even a consideration. In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians. "After you." "Oh, no, no. After you." Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!" "Great! Excellent!"
Ai cho tôi biết nó không-phải-Canada như thế nào đi? Chúng tôi không bao giờ nghĩ như thế cả Chúng tôi không bao giờ nói về chuyện này, thậm chí nghĩ về chuyện nói về chuyện này cũng không Khi chúng tôi đi du lịch, đó là cách chúng tôi nhận ra nhau là đồng hương Canada "Tôi xếp sau bạn", "Ồ không, không, là tôi chứ" "A, anh đến từ Canada phải không?" "Ồ tôi cũng vậy. Xin chào" Tuyệt. Thật tuyệt
So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list. Some 70-year-old who wanted his new hip so he could be back golfing, or gardening. No, no. Front of the line.
Và không, bất chợt tôi không còn phản đối việc đưa các ông bà già ra khỏi danh sách nữa. Một cụ già 70 tuổi nào đó cũng muốn được phẫu thuật để ông cụ có thể quay lại chơi gôn, hay làm vườn Không, nhất quyết không. Tôi phải chen lên hàng trên.
So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt, because of my hip, and I kind of needed a sign. And I saw a sign. In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign that said, "Volunteers Needed." Hmm. Well, they signed me up immediately. No reference checks. None of the usual background stuff, no. They were desperate for volunteers because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75. Yeah. They needed some young blood.
Vì thế tôi dạo quanh hành lang, và đương nhiên là đau lắm Vì cái hông đau, tôi phải tìm ra một cách nào đó Tôi chợt thấy một biển báo Ở cửa sổ bệnh viện nơi có một quầy quà Tấm biển đề "Cần người tình nguyện". Hmm Vâng, họ cho tôi đăng kí ngay lập tức Không kiểm tra nhân thân, không cần cả những thủ tục về lí lịch thông thường. Họ đang rất rất cần người tình nguyện bởi lẽ tuổi trung bình của những người tình nguyện ở quầy hàng ở bệnh viện này là 75 tuổi Phải! Họ đang rất cần những người trẻ tuổi.
So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest, I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss. I worked alone. Every Friday morning I was at the gift shop. While ringing in hospital staff's Tic Tacs, I'd casually ask, "What do you do?" Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months. It's gonna be so great when the pain stops. Ow!" All the staff got to know the plucky, young volunteer.
Tôi được phát bộ đồng phục tình nguyện màu xanh nhạt. Tôi còn có cả ảnh căn cước, và được hướng dẫn bởi ông sếp 89 tuổi của tôi. Tôi làm việc một mình. Mỗi buổi sáng thứ 6, tôi lại có mặt ở cửa hiệu. Khi chuông bệnh viện kêu tích tắc, Tôi thường hay hỏi, "Anh làm gì ở đây?" Rồi tôi kể cho họ nghe rằng "Tôi đã chờ được thay hông 18 tháng rồi" "Thật tốt khi hết những cơn đau này. Ôi!" Tất cả nhân viên bệnh biện đều biết cô tình nguyện viên can đảm và trẻ tuổi
My next surgeon's appointment was, coincidentally, right after a shift at the gift shop. So, naturally, I had my vest and my identification. I draped them casually over the chair in the doctor's office. And you know, when he walked in, I could just tell that he saw them. Moments later, I had a surgery date just weeks away, and a big fat prescription for Percocet.
Và cái hẹn cho cuộc phẫu thuật của tôi, thật ngẫu nhiên, ngay sau một ca trực ở cửa hàng quà tặng Vì thế, cũng là tự nhiên Tôi xếp chúng ngay ngắn ở phòng bác sĩ Và bạn biết đó, khi ông ta vào, tôi chỉ có thể nói là ông ta đã thấy chúng. Một lát sau, tôi có 1 cuộc hẹn phẫu thuật nhiều tuần sau đó, và một đơn thuốc to bự cho Percocet.
Now, word on the street was that it was actually my volunteering that got me to the front of the line. And, you know, I'm not even ashamed of that. Two reasons. First of all, I am going to take such good care of this new hip. But also I intend to stick with the volunteering, which actually leads me to the biggest epiphany of them all. Even when a Canadian cheats the system, they do it in a way that benefits society.
Bây giờ, nghe đồn là thực sự sự tình nguyện đã đưa tôi ra phía trước hàng. Bạn biết đó, tôi còn không xấu hổ vì chuyện đó. 2 lí do. Đầu tiên, tôi sẽ chăm sóc tốt hông mới này. Đồng thời dự định gắn bó với việc tình nguyện, điều đưa tôi đến sự tái hiện lớn nhất. Ngay khi một người Canada gian dối một hệ thống họ làm theo cách có ích cho xã hội.