Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?
Мої три хвилини ще ж не почались?
Chris Anderson: No, you can't start the three minutes. Reset the three minutes, that's just not fair.
Кріс Андерсон: Ні. Ви не могли вже ввімкнути таймер. Скиньте трихвилинний лічильник, а то якось не чесно виходить.
AH: Oh my God, it's harsh up here. I mean I'm nervous enough as it is.
Елісон Хант: Господи, як у вас тут суворо. Тобто, я так нервую зараз.
But I am not as nervous as I was five weeks ago. Five weeks ago I had total hip replacement surgery. Do you know that surgery? Electric saw, power drill, totally disgusting unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty. Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.
Але вже не так сильно, як п'ять тижнів тому П'ять тижнів тому мені зробили пересадку тазостегнового суглобу. Чи знаєте ви що це за операція? Електрична пилка, міцна дрель, абсолютно огидно. Звісно якщо ви не Девід Болінскі - тоді це все прекрасно. Звісно ж, Девід, якщо це не ваше стегно, то тоді точно прекрасно.
Anyway, I did have a really big epiphany around the situation, so Chris invited me to tell you about it. But first you need to know two things about me. Just two things. I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids. Now, in Canada, we have that great healthcare system. That means we get our new hips for free. And being the youngest of seven, I have never been at the front of the line for anything. OK?
Так чи інакше, у мене є великий досвід в цьому питанні, тому Кріс і запросив мене розказати вам про це. Але спочатку ви повинні дізнатись про мене дві речі. Всього дві речі. Я - канадка, і я наймолодша з семи братів і сестер. Зараз в Канаді прекрасна система охорони здоров'я. Це означає, що пересадка стегна робиться абсолютно безкоштовно. Оскільки я наймолодша в сім'ї, то я ніколи не була першою ні в чому. Зрозуміло?
So my hip had been hurting me for years. I finally went to the doctor, which was free. And she referred me to an orthopedic surgeon, also free. Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year. That is what free gets you. I met the surgeon, and he took some free X-rays, and I got a good look at them. And you know, even I could tell my hip was bad, and I actually work in marketing. So he said, "Allison, we've got to get you on the table. I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait." 18 more months. I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.
Ну так ось. Моє стегно боліло декілька років. Нарешті я пішла до лікаря, безкоштовного лікаря, і він послав мене до ортопедичного хірурга, також безкоштовного. Нарешті я потрапила до нього на прийом, після 10 місяців очікування, я чекала майже рік. Саме це ви отримуєте за безкоштовно. На прийомі у хірурга мені зробили безкоштовний рентген, я добре подивилась на ці знімки. Знаєте, навіть я могла сказати, що у мене проблеми зі стегном. Хоч я загалом маркетолог. Хірург сказав: "Елісон, ми збираємось зробити вам операцію. Ми зробимо вам пересадку стегна, але вам потрібно почекати приблизно 18 місяців. Це ж ще 18 місяців. Я уже чекала 10 місяців, і я повинна чекати ще 18 місяців.
You know, it's such a long wait that I actually started to even think about it in terms of TEDs. I wouldn't have my new hip for this TED. I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa. I would not have my new hip for TED2008. I would still be on my bad hip. That was so disappointing.
Знаєте, саме через таке довге очікування я почала думати про це з точки зору TED. У мне не було б нового стегна до цієї зустрічі TED. У мене не було б нового стегна до зустрічі TEDGlobal в Африці. У мене не було б нового стегна до TED2008. У мене б до сих пір було б моє хворе стегно. Невтішна перспектива.
So, I left his office and I was walking through the hospital, and that's when I had my epiphany. This youngest of seven had to get herself to the front of the line. Oh yeah.
Тому, я залишила хірурга, і прогулювалась по лікарні, і тут мене осяяло. Молодша із семи, просто повинна добитись першого місця в черзі. Так!
Can I tell you how un-Canadian that is? We do not think that way. We don't talk about it. It's not even a consideration. In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians. "After you." "Oh, no, no. After you." Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!" "Great! Excellent!"
Розказати вам наскільки не по-канадськи так думати? Ні, ми так не думаємо. Ми навіть не говоримо про це, це навіть не обговорюється. Коли ми за кордоном, ось як ми визначаємо побратимів канадців. "Після вас"."Та ні, тільки після вас". Ой, так ви з Канади? Я також! Привіт! "Супер! Чудово!"
So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list. Some 70-year-old who wanted his new hip so he could be back golfing, or gardening. No, no. Front of the line.
Так ні, я не була така хвора, щоби посунути якого-небудь дідуся в списку. Якого-небудь 70-літнього, якому потрібне нове стегно, щоби знову грати в гольф чи займатись садівництвом. Ні, ні. В початок списку.
So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt, because of my hip, and I kind of needed a sign. And I saw a sign. In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign that said, "Volunteers Needed." Hmm. Well, they signed me up immediately. No reference checks. None of the usual background stuff, no. They were desperate for volunteers because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75. Yeah. They needed some young blood.
Зараз я йшла по фойє, і звісно ж моє стегно боліло і мені була потрібна ідея. І я її знайшла. У вікні маленького лікарняного магазинчику я побачила оголошення - на якому був напис: "Потрібні добровольці". Хмм... Вони найняли мене зразу ж. Ніяких перевірок, ніякої звичайно тяганини, нічого. Їм дуже були потрібні добровольці. Тому що середній вік добровольців в магазині був 75 років. Так, їм був потрібен хто-небудь молодший.
So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest, I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss. I worked alone. Every Friday morning I was at the gift shop. While ringing in hospital staff's Tic Tacs, I'd casually ask, "What do you do?" Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months. It's gonna be so great when the pain stops. Ow!" All the staff got to know the plucky, young volunteer.
А потім, ви напевно і самі знаєте. Мені видали блакитний жилет добровольця, бейджик з фотографією, і мене повністю проінструктував мій 89-річний бос. Я працювала одна. Кожен ранок п'ятниці я була в сувенірному магазині. Пробиваючи на касі Тік-так для співробітників лікарні, я мимохідь запитувала "Чим ви займаєтесь?" Потім я розповідала: "У мене буде пересадка стегна. Через 18 місяців. Буде так класно, коли біль нарешті припиниться". Уууу... Весь персонал лікарні вже знав про сміливого молодого добровольця.
My next surgeon's appointment was, coincidentally, right after a shift at the gift shop. So, naturally, I had my vest and my identification. I draped them casually over the chair in the doctor's office. And you know, when he walked in, I could just tell that he saw them. Moments later, I had a surgery date just weeks away, and a big fat prescription for Percocet.
Мій наступний прийом у хірурга, абсолютно випадково, був зразу після того як я влаштувалась в магазин сувенірів. Звичайно ж, я була в жилеті і з бейджиком. Я їх недбало скинула на крісло лікаря Знаєте, коли він зайшов, він точно їх побачив. Через декілька хвилин, мені назначили операцію через декілька тижнів і рецепт на велику кількість Перкоцету.
Now, word on the street was that it was actually my volunteering that got me to the front of the line. And, you know, I'm not even ashamed of that. Two reasons. First of all, I am going to take such good care of this new hip. But also I intend to stick with the volunteering, which actually leads me to the biggest epiphany of them all. Even when a Canadian cheats the system, they do it in a way that benefits society.
За слухами, саме рішення стати волонтером допомогло мені пробитись на початок черги. Знаєте, мені навіть не соромно за це. З двох причин. По-перше, я збираюсь піклуватись про своє нове стегно. А по-друге, я збираюсь і далі бути добровольцем, що наводить мене на думку про головну істину: Навіть коли канадці обманюють систему, вони роблять це так, щоби було вигідно суспільству.