Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?
Моите три минути сеуште не почнаа, нели?
Chris Anderson: No, you can't start the three minutes. Reset the three minutes, that's just not fair.
Крис Андерсон: Не, не може да го започнеме одбројувањето на трите минути. Ресетирај ги трите минути, сепак не е фер.
AH: Oh my God, it's harsh up here. I mean I'm nervous enough as it is.
Алисон Хант: Ох Боже, напорно е овде горе. Мислам, секако сум нервозна.
But I am not as nervous as I was five weeks ago. Five weeks ago I had total hip replacement surgery. Do you know that surgery? Electric saw, power drill, totally disgusting unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty. Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.
Но не сум толку нервозна како што бев пред пет недели. Пред пет недели имав операција за целосна замена на колкот -- дали ја знаете таа операција? Електрична пила, дупчалка, тотално одвратно. Освен ако не сте Дејвид Болински, во тој случај тоа сè е вистина и убавина. Секако Дејвид, ако не е твојот колк, тогаш е вистина и убавина.
Anyway, I did have a really big epiphany around the situation, so Chris invited me to tell you about it. But first you need to know two things about me. Just two things. I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids. Now, in Canada, we have that great healthcare system. That means we get our new hips for free. And being the youngest of seven, I have never been at the front of the line for anything. OK?
Во секој случај, имав големо октровение во врска со ситуацијата, па Крис ме покани да ви раскажам за него. Но прво треба да дознаете две работи за мене. Само две работи. Јас сум Канаѓанка и тоа најмладото од седум деца. Сега, во Канада, ние имаме одличен систем на здравствена заштита. Што значи ги добиваме нашите нови колкови бесплатно. А како најмало од седум деца, јас никогаш не сум била прва на ред за било што. Јасно?
So my hip had been hurting me for years. I finally went to the doctor, which was free. And she referred me to an orthopedic surgeon, also free. Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year. That is what free gets you. I met the surgeon, and he took some free X-rays, and I got a good look at them. And you know, even I could tell my hip was bad, and I actually work in marketing. So he said, "Allison, we've got to get you on the table. I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait." 18 more months. I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.
Така, мојот колк ме болеше со години. Кога конечно отидов на доктор, што беше бесплатно, таа ме прати на ортопедски хирург, исто така бесплатно. Конечно го сретнав по 10 месеци чекање -- скоро цела година. Е тоа добивате бесплатно. Се сретнав со хирургот, тој ми направи неколку бесплатни рентген снимки, а потоа добро ги проучи... и знаете, дури и јас можев да видам дека колкот ми е за никаде. А јас всушност работам маркетинг. Така тој рече: „Алисон, мора да одиш под нож. Ќе го заменам твојот колк -- треба да чекаш околу 18 месеци.“ Уште 18 месеци. Веќе чекав 10 месеци, а сега требаше да чекам уште 18.
You know, it's such a long wait that I actually started to even think about it in terms of TEDs. I wouldn't have my new hip for this TED. I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa. I would not have my new hip for TED2008. I would still be on my bad hip. That was so disappointing.
Знаете, тоа е толку многу чекање што јас всушност почнав да го сметам во однос на ТЕД-ови. Немаше да имам нов колк за овој ТЕД, намаше да имам нов колк за ТЕДГлобал во Африка, и немаше да имам нов колк за ТЕД2008. И сеуште ќе морав да одам со мојот болен колк. Колку разочарувачки.
So, I left his office and I was walking through the hospital, and that's when I had my epiphany. This youngest of seven had to get herself to the front of the line. Oh yeah.
Така, ја напуштив ординацијата и одев низ болницата, кога го доживеав откровението. Ова седмо дете мораше да застане на чело на редот. Така де.
Can I tell you how un-Canadian that is? We do not think that way. We don't talk about it. It's not even a consideration. In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians. "After you." "Oh, no, no. After you." Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!" "Great! Excellent!"
Ви кажав колку е тоа не-канадски? Ние не размислуваме на тој начин. Ние не зборуваме за тоа -- уф -- дури не го земаме предвид. Всушност, кога патуваме во странство, така ги препознаваме другите Канаѓани. „После Вас.“ „О, не, не. После Вас“ Еј, да не си од Канада „Оо и јас исто! Здраво!“ „Прекрасно! Одлично!“
So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list. Some 70-year-old who wanted his new hip so he could be back golfing, or gardening. No, no. Front of the line.
Ааа не, одеднаш не ми беше одбивно да шутнам некое старче од списокот. Некој седумдесетгодишник што сака нов колк за да продолжи со голф или градинарство. Не, не. На чело.
So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt, because of my hip, and I kind of needed a sign. And I saw a sign. In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign that said, "Volunteers Needed." Hmm. Well, they signed me up immediately. No reference checks. None of the usual background stuff, no. They were desperate for volunteers because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75. Yeah. They needed some young blood.
Така што веќе одев низ лобито, што секако, ме болеше, поради мојот колк, па на некој начин ми требаше знак. И видов еден знак. Во излогот на малечката болничка продавница за подароци имаше натпис на кој пишуваше „Се бараат волонтери.“ Хмм. И, веднаш ме примија. Без проверки на препораки, ништо од вообичаените прашања, не. Тие беа очајни за волонтери бидејќи просечната возраст на волонтери во болничката продавница за подароци беше 75. Да. Им требаше малку млада крв.
So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest, I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss. I worked alone. Every Friday morning I was at the gift shop. While ringing in hospital staff's Tic Tacs, I'd casually ask, "What do you do?" Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months. It's gonna be so great when the pain stops. Ow!" All the staff got to know the plucky, young volunteer.
Така што, веднаш си го добив мојот светлосин волонтерски елек, добив и пропусница со фотографија и целосна обука од мојот 89-годишен претпоставен. Работев сама. Секој петок наутро, бев во продавничката. И додека на касата ги наплатував Тик-так бонбончињата за болничкиот персонал, прашував необврзно „А што работите?“ Тогаш ќе им кажев „Паа, ќе ми го сменат колкот -- за 18 месеци. Супер ќе биде кога ќе ми престане болката. Ау!“ Целиот персонал ја запозна решителната, млада волонтерка.
My next surgeon's appointment was, coincidentally, right after a shift at the gift shop. So, naturally, I had my vest and my identification. I draped them casually over the chair in the doctor's office. And you know, when he walked in, I could just tell that he saw them. Moments later, I had a surgery date just weeks away, and a big fat prescription for Percocet.
Мојот нареден преглед кај хирурогот, случајно, беше веднаш по мојата смена во продавничката. Така што, нормално, си го носев елекот и пропусницата. И ноншарлантно ги префрлив преку столицата во ординацијата И знаете, кога тој влезе... Се гледаше дека ги виде. По неколку минути, имав закажана операција за некоја недела, и рецепт за голема доза за Перкоцет.
Now, word on the street was that it was actually my volunteering that got me to the front of the line. And, you know, I'm not even ashamed of that. Two reasons. First of all, I am going to take such good care of this new hip. But also I intend to stick with the volunteering, which actually leads me to the biggest epiphany of them all. Even when a Canadian cheats the system, they do it in a way that benefits society.
Е сега, чаршијата вели дека всушност моето волонтирање ме доведе на чело на списокот. И знаете, дури и не се срамам од тоа. Две причини. Прво и основно, навистина ќе се грижам за новиов колк. А исто така, планирам да продолжам да волонтирам, што всушност ме доведува до најголемото откровение. Дури и кога Канаѓаните го мамат системот, тоа го прават така што општеството има полза.