Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?
Ugye még nem indult el a 3 percem?
Chris Anderson: No, you can't start the three minutes. Reset the three minutes, that's just not fair.
Nem három perc lesz az Indítsuk előről, legyen igazságos
AH: Oh my God, it's harsh up here. I mean I'm nervous enough as it is.
Ó, milyen kíméletlen itt Úgyértem így is ideges vagyok egy kicsit.
But I am not as nervous as I was five weeks ago. Five weeks ago I had total hip replacement surgery. Do you know that surgery? Electric saw, power drill, totally disgusting unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty. Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.
De nem annyira mint 5 hete voltam 5 hete volt egy teljes csípőcsere műtétem Ismeritek a beavatkozást? Elektromos fűrész, fúró, teljesen visszataszító Hacsak nem te vagy David Bolinsky, aki szerint ez maga a csoda Aham, David, valóban hacsak nem a te csípődről van szó
Anyway, I did have a really big epiphany around the situation, so Chris invited me to tell you about it. But first you need to know two things about me. Just two things. I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids. Now, in Canada, we have that great healthcare system. That means we get our new hips for free. And being the youngest of seven, I have never been at the front of the line for anything. OK?
Szóval, volt egy nagy felismerésem e helyzetben Így Chris meghívott hogy meséljem el De előtte 2 dolgot kell tudnotok rólam Csak kettőt Kanadai vagyok, 7 gyerek közül a legfiatalabb Szóval nálunk Kanadában, egész jó egészségügyi biztosításos rendszer van Ez azt jelenti ingyen kapunk új csípőt És mivel legfiatalabb vagyok 7 közül Soha nem álltam a sor elején semmi esetre se. OK?
So my hip had been hurting me for years. I finally went to the doctor, which was free. And she referred me to an orthopedic surgeon, also free. Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year. That is what free gets you. I met the surgeon, and he took some free X-rays, and I got a good look at them. And you know, even I could tell my hip was bad, and I actually work in marketing. So he said, "Allison, we've got to get you on the table. I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait." 18 more months. I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.
A csípőm már évek óta fáj Végül elmegyek a doktorhoz, ami ugye ingyenes aki beutal az ortopédsebészhez, ami szintén ingyenes. Végül 10 hónap várakozás után be is jutottam, ami majdnem egy év. Az "ingyen" ezt jelenti. Találkoztam a sebésszel, csinált néhány röntgenképet, jól megnéztem a képeket, és tudjátok, még én is láttam rajta, hogy a csípőm nincs rendben. Amúgy értékesítéssel foglalkozom. Erre ezt mondja, Allison, be kell feküdnöd. Kicseréljük a csípődet, kb.18 hónap várakozási idő. Még 18 hónap. Már vártam 10-et, erre még 18-at kéne várnom.
You know, it's such a long wait that I actually started to even think about it in terms of TEDs. I wouldn't have my new hip for this TED. I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa. I would not have my new hip for TED2008. I would still be on my bad hip. That was so disappointing.
Ez oly sok várakozási idő, hogy elkezdtem TED-ekben gondolkozni. Nem lenne új csípőm erre a TED-re, se a TEDGlobal-ra Afrikában, se a TED2008-ra. Még mindig rossz csípőm lenne. Kiábrándító volt.
So, I left his office and I was walking through the hospital, and that's when I had my epiphany. This youngest of seven had to get herself to the front of the line. Oh yeah.
Elhagyom az irodát és ahogy sétálok ki a kórházból, és akkor volt a nagy felismerésem. 7 gyerek közül a legfiatalabbnak most a sor elejére kell állnia. Ó igen,
Can I tell you how un-Canadian that is? We do not think that way. We don't talk about it. It's not even a consideration. In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians. "After you." "Oh, no, no. After you." Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!" "Great! Excellent!"
Elmondjam mennyire nem-kanadai ez? Mi nem gondolunk ilyenekre. Nem beszélünk róla, még csak meg se fordul a fejünkben. Ha külföldre utazunk, így ismerjük fel a többi kanadait. "Csak utánad" "Ó, nem, nem" "Csak utánad" "Hé, te is Kanadából jössz?" "Ó, én is, helló" "Nagyszerű! Remek!"
So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list. Some 70-year-old who wanted his new hip so he could be back golfing, or gardening. No, no. Front of the line.
Szóval nem voltam oda a gondolatért hogy kifúrjak másokat és előrébb jussak. Valami 70 évest akinek csípő kéne, hogy mehessen vissza golfozni és kertészkedni. Nem, nem. A sor elejére nem.
So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt, because of my hip, and I kind of needed a sign. And I saw a sign. In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign that said, "Volunteers Needed." Hmm. Well, they signed me up immediately. No reference checks. None of the usual background stuff, no. They were desperate for volunteers because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75. Yeah. They needed some young blood.
Ahogy sétálok a folyosón és persze fáj a csípőm, szükségem van valami jelre. És láttam egy jelet. Volt egy felirat az kórház ajándékboltjának üvegablakán, "Önkéntest keresünk" Egyből felirtak. Semmi ellenőrzés, semmi háttérinformáció. Elszántan szükségük volt egy önkéntesre, mivel az ajándékbolti átlagéletkor 75 körül lehetett. Aham, friss vérre volt szükségük.
So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest, I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss. I worked alone. Every Friday morning I was at the gift shop. While ringing in hospital staff's Tic Tacs, I'd casually ask, "What do you do?" Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months. It's gonna be so great when the pain stops. Ow!" All the staff got to know the plucky, young volunteer.
Ezután, tudjátok, felveszem a világoskék önkéntes mellényem, igazolványképet felcsatolom, és betanít a 89 éves főnök. Egyedül dolgoztam. Minden péntek reggel, az ajándékboltban. Ahogy adom el a kórházi dolgozók Tic Tacjait, olykor megkérdezem "Hogysmint?" Majd mondom, 18 hónap múlva kicserélik a csípőm. Végre elmúlik majd a fájdalom. Minden dolgozó ismerte a merész fiatal önkéntest.
My next surgeon's appointment was, coincidentally, right after a shift at the gift shop. So, naturally, I had my vest and my identification. I draped them casually over the chair in the doctor's office. And you know, when he walked in, I could just tell that he saw them. Moments later, I had a surgery date just weeks away, and a big fat prescription for Percocet.
A következő sebészeti időpontom, teljesen véletlenül, épp a bolt mellett volt. Nálam volt a mellény és igazolványkép. Véletlenül a orvos irodája melletti széken hagytam. És ahogy besétált, Éreztem hogy látja. Kicsivel később, kaptam egy időpontom néhány héttel későbbre, és egy recept Percocet-re.
Now, word on the street was that it was actually my volunteering that got me to the front of the line. And, you know, I'm not even ashamed of that. Two reasons. First of all, I am going to take such good care of this new hip. But also I intend to stick with the volunteering, which actually leads me to the biggest epiphany of them all. Even when a Canadian cheats the system, they do it in a way that benefits society.
Szóval, a fáma szerint az önkéntes munkám juttatott a sor elejére. És értitek, nem szégyellem magam emiatt. 2 ok miatt Először is, vigyázni fogok az új csipőmre. És emellett, maradok az önkéntes munka mellett, ami a legnagyobb felismeréshez vezet mindezekután. Még ha ki is játsza a rendszert egy kanadai azt úgy teszi, hogy közben javára váljon a társadalomnak.