ئاڵیسن هانت: هێشتا سێ دەقەکەم دەستی پێنەکردووە، وایە؟
Allison Hunt: My three minutes hasn't started yet, has it?
کریس ئەندرسن: نەخێر، ناتوانیت سێ خولەکەکە دەست پێ بکەیت. سێ خولەکەکە ڕێکبخە، ئەوە مافە دادپەروەری نییە.
Chris Anderson: No, you can't start the three minutes. Reset the three minutes, that's just not fair.
ئەڵیسن هەنت: ئەی خوایە، ئەوە لێرە زۆر سەختە. مەبەستم ئەوەیە من بە پێی پێویست شڵەژاوم وەک ئەوەی هەیە.
AH: Oh my God, it's harsh up here. I mean I'm nervous enough as it is.
بەڵام وەک پێنج هەفتە لەمەوبەر شڵەژاو نیم. پێنج هەفتە لەمەوپێش نەشتەرگەری گۆڕینەوەی کڵۆتم هەبوو. ئەو نەشتەرگەریە دەزانیت؟ کۆسەرە، دڕێل، تەواو قێزەون مەگەر تۆ دەیڤد بۆڵینسکی بیت، کە لەو حاڵەتەدا هەمووی ڕاستی و جوانییە. بێگومان دەیڤد، ئەگەر کڵۆتی تۆ نەبێت، ئەوە ڕاستی و جوانییە.
But I am not as nervous as I was five weeks ago. Five weeks ago I had total hip replacement surgery. Do you know that surgery? Electric saw, power drill, totally disgusting unless you're David Bolinsky, in which case it's all truth and beauty. Sure David, if it's not your hip, it's truth and beauty.
بەهەرحاڵ، من شتەکانی دەوروبەرم زۆر بە گەورە دەبینی، بۆیە کریس منی بانگهێشت کرد تا دەربارەی ئەوە پێت بڵێم. بەڵام پێش ئەوە پێویستە دوو شت دەربارەی من بزانیت. تەنها دوو شت. من کەنەدیم، و من بچوکی حەوت منداڵانم. ئێستا، لە کەنەدا، ئەو سیستەمە مەزنەی چاودێری تەندروستیمان هەیە. واتا بەخۆڕایی کڵۆتی نوێمان دەست دەکەوێت. هەروەها بوونە بچوکی حەفتان، من هیچ کات بۆ هیچ شتێک لە پێشەوەی هێڵەکە نەبووم. باشه؟
Anyway, I did have a really big epiphany around the situation, so Chris invited me to tell you about it. But first you need to know two things about me. Just two things. I'm Canadian, and I'm the youngest of seven kids. Now, in Canada, we have that great healthcare system. That means we get our new hips for free. And being the youngest of seven, I have never been at the front of the line for anything. OK?
بۆیە ساڵانێکە کڵۆتم ئازارم دەدات. لە کۆتاییدا چوومە لای پزیشک، کە بەخۆڕایی بوو. هەروەها منی نارد بۆ لای نەشتەرگەریکارێکی ئێسقان، بە هەمان شێوە بەخۆڕایی. لە کۆتاییدا دوای ١٠ مانگ چاوەڕوانی بینیمەوە، نزیکەی ساڵێک. ئەوە ئەو شتەیە کە بێ بەرامبەر پێت دەبەخشێت. من نەشتەرگەریکارەکەم بینی، و چەند تیشکێکی ئێکسی بۆ گرتم، هەروەها تێڕوانینێکی باشم دەربارەیان هەبوو. هەروەها دەزانیت، تەنانەت توانیم پێی بڵێم کڵۆتم خراپ بوو، هەروەها لە بازاڕ کاردەکەم. بۆیە وتی، “ئەڵیسن، ئێمە تۆمان بۆ سەر مێز پێویستە. من کڵۆتت دەگۆڕمەوە، ئەوە ١٨ مانگ دەبێت چاوەڕێ دەکەم. ١٨مانگ زیاتر. پێشتر ١٠ مانگ چاوەڕێم دەکرد، پێویستە ١٨ مانگی تریش چاوەڕێکەم.
So my hip had been hurting me for years. I finally went to the doctor, which was free. And she referred me to an orthopedic surgeon, also free. Finally got to see him after 10 months of waiting -- almost a year. That is what free gets you. I met the surgeon, and he took some free X-rays, and I got a good look at them. And you know, even I could tell my hip was bad, and I actually work in marketing. So he said, "Allison, we've got to get you on the table. I'm going to replace your hip -- it's about an 18-month wait." 18 more months. I'd already waited 10 months, and I had to wait 18 more months.
دەزانیت، ئەوە چاوەڕوانیەکی زۆرە کە لەڕاستیدا من تەنانەت دەستی بە بیرکردنەوە کرد لەو بارەیەوە لە ڕێگای تێد. من کڵۆتێکی نوێم نەبوو بۆ ئەن تێدە. من کڵۆتێکی نوێم نەبوو بۆ تێدی جیهانی لە ئەفریقا. من کڵۆتێکی نوێم بۆ تێدی ٢٠٠٨ نەبوو. من هەر لەسەر کڵۆتە خراپەکەمم ئەوە زۆر نائومێدکەر بوو.
You know, it's such a long wait that I actually started to even think about it in terms of TEDs. I wouldn't have my new hip for this TED. I wouldn't have my new hip for TEDGlobal in Africa. I would not have my new hip for TED2008. I would still be on my bad hip. That was so disappointing.
بۆیە، نوسینگەکەیم جێهێشت و بەرەو نەخۆشخانە ڕۆیشتم، هەروەها ئەوە کاتێک بوو کە تێگەیشتنم هەبوو. ئەوە حەوت گەنجترینە پێویست بوو خۆیان بەرەو پێشەوە ببەن. ئۆه بەڵێ.
So, I left his office and I was walking through the hospital, and that's when I had my epiphany. This youngest of seven had to get herself to the front of the line. Oh yeah.
دەتوانیت پێم بڵێیت ئەوە چ شانشینێکی یەکگرتووی کەنەدایە؟ ئێمە بەو شێوەیە بیر ناکەینەوە. ئێمە باسی ئەوە ناکەین. ئەوە تەنانەت ڕەچاوکردنیش نییە. لە ڕاستیدا، کاتێک گەشتی دەرەوە دەکەین، ئەوە ئەوەیە کە چۆن کەنەدیەکان دەناسینەوە. “دوای تۆ”. “ئۆه، نەخێر، نەخێر. دوای تۆ”. سڵاو، تۆ خەڵکی کەنەدایت؟ “ئۆه، منیش! سڵاو!” “زۆر باشە! نایابە!”
Can I tell you how un-Canadian that is? We do not think that way. We don't talk about it. It's not even a consideration. In fact, when we're traveling abroad, it's how we identify fellow Canadians. "After you." "Oh, no, no. After you." Hey, are you from Canada? "Oh, me too! Hi!" "Great! Excellent!"
بۆیه نهخێر، لهناكاو دژی وازهینانی كهس نیم له كار بۆ دهرهوهی لیستهكه. هەندێ ٧٠ ساڵان کە پێویستیان بە کڵۆتی نوێ بوو کەواتە ئەو دەتوانێت بگەڕێتەوە بۆ یاری گۆڵف، یان باخەوانی. نەخێر، نەخێر. لە پێشەوەی هێڵەکە.
So no, suddenly I wasn't averse to butting any geezer off the list. Some 70-year-old who wanted his new hip so he could be back golfing, or gardening. No, no. Front of the line.
بۆیە ئێستا لە داڵانەکە پیاسە دەکەم، و بە دڵنیاییەوە، بە ئازارە. لەبەر کڵۆتەکەم، و پێویستم بە جۆرێکی ئاماژە هەبوو. هەروەها ئاماژەیەکم بینی. لە پەنجەرەی دوکانە بچوکەکەی دیاری نەخۆشخانە ئاماژەیەک هەبوو کە دەیوت، “پێویستی خۆبەخشەکان”. همم. باشە، ئەوان یەکسەر منیان تۆمارکرد. سەرچاوەی پشکنینەکان نییە. هیچ یەکێک لە پێشینە باوەکە، نەخێر. ئەوان نائومێد بوون لەبەر خۆبەخشەکان چونکە تێکڕای تەمەنی خۆبەخشەکەی دوکانی دیاریەکەی نەخۆشخانە ٧٥ ساڵ بوو. بەڵێ. پێویستیان بە خوێنی کەسانی گەنجە.
So by now I was walking the lobby, and of course, that hurt, because of my hip, and I kind of needed a sign. And I saw a sign. In the window of the hospital's tiny gift shop there was a sign that said, "Volunteers Needed." Hmm. Well, they signed me up immediately. No reference checks. None of the usual background stuff, no. They were desperate for volunteers because the average age of the volunteer at the hospital gift shop was 75. Yeah. They needed some young blood.
بۆیە، ئەوەی کە دواتر دەیزانیت، من جلکە شینە درەوشاوەکەی خۆبەخشم هەیە، وێنە کەسیەکەم هەیە، و تەواو ڕاهێنراوم لە لایەن گەورە ٨٩ ساڵەکەمەوە. بەتەنیا ئیشم دەکرد. هەموو بەیانی هەینیەک لە دوکانی دیاریەکە بووم. کاتی زرنگانەوەکە لە تیک تاکی کارمەندەکانی نەخۆشخانە، ئاسایی دەپرسم، “چی دەکەیت؟” دواتر پێیان دەڵێم، “باشە، من کڵۆتەکەم دەگۆڕمەوە، لە ١٨ مانگدا. زۆر گەورە دەبێت کاتێک ئازارەکە دەوەستێت. ئۆو! هەموو کارمەندەکان گەنجە ئازایە، خۆبەخشەکە دەناسن.
So, next thing you know, I had my bright blue volunteer vest, I had my photo ID, and I was fully trained by my 89-year-old boss. I worked alone. Every Friday morning I was at the gift shop. While ringing in hospital staff's Tic Tacs, I'd casually ask, "What do you do?" Then I'd tell them, "Well, I'm getting my hip replaced -- in 18 months. It's gonna be so great when the pain stops. Ow!" All the staff got to know the plucky, young volunteer.
مۆڵەتی نەشتەرگەری دواترم، بەڕێکەوت بوو، یەکسەر دوای گواستنەوەی دوکانی دیاریەکە. بۆیە، بە شێوەیەکی سروشتی، من جل و ناسنامەی خۆمم هەبوو. بە شێوەیەکی ئاسایی لەسەر کورسیەکە هەڵمگرتن لە ژووری دکتۆرەکە. هەروەها دەزانیت، کە ڕۆیشتە ژوورێ، تەنها توانیم ئەوە بڵێم کە ئەوانی بینی. چەند ساتێک دواتر، هەفتەی ئەولاتر کاتی نەشتەرگەریەکم بوو، هەروەها ڕەچەتەیەکی زۆری بەسوود بۆ پێرکۆست.
My next surgeon's appointment was, coincidentally, right after a shift at the gift shop. So, naturally, I had my vest and my identification. I draped them casually over the chair in the doctor's office. And you know, when he walked in, I could just tell that he saw them. Moments later, I had a surgery date just weeks away, and a big fat prescription for Percocet.
ئێستا، وشەی سەر شەقام ئەوەبوو ئەوە لە ڕاستیدا خۆبەخشیەکەم بەرەو پێشی بردم. هەروەها، دەزانیت، تەنانەت شەرمیش لەوە ناکەم. دوو هۆکار. پێش هەموو شتێک، من گرنگیەکی باش بەم کڵۆتە نوێیە دەدەم. بەڵام سورم لەسەر ئەوەی لەگەڵ خۆبەخشی بم. کە لە ڕاستیدا من بەرەو گەورەترینی هەموو ئەو تێڕوانینانە دەبات. تەنانەت کاتێک کەنەدیەکان گزی لە سیستەمەکە دەکەن، بە شێوەیەک ئەنجامی دەدەن کە بە قازانجی کۆمەڵگا بێت.
Now, word on the street was that it was actually my volunteering that got me to the front of the line. And, you know, I'm not even ashamed of that. Two reasons. First of all, I am going to take such good care of this new hip. But also I intend to stick with the volunteering, which actually leads me to the biggest epiphany of them all. Even when a Canadian cheats the system, they do it in a way that benefits society.