Най-мащабното цунами с ужасни последици е надвиснало над нас. Този най-лош сценарий представлява една зловеща действителност, изключително зловеща действителност, пред която се изправяме с пълната убеденост, че можем да разрешим проблемите си с помощта на технологии и това е напълно разбираемо. И така, този най-лош сценарий, пред който сме изправени, е в резултат на нарастващото население, устремило се към 10 милиарда души, земя, която се превръща в пустиня и, разбира се, промяна на климата. Днес никой не се съмнява в едно: единственият начин да разрешим проблема с подмяната на изкопаемите горива е технологията. Но изкопаемите горива, въглерода - въглища и газ, съвсем не са единственото нещо, което води до промяна на климата. Дезертификация е модна дума за земя, която се превръща в пустиня, а това се случва само тогава, когато създадем твърде много оголени земи. Няма друга причина. И смятам да се фокусирам върху по-голямата част от земите, които се превръщат в пустиня. Имам за вас едно много просто послание, което предлага повече надежда, отколкото можете да си представите. Съществуват среди, където влажността е гарантирана през цялата година. В тези среди е почти невъзможно да се създаде оголена земя. Без значение какво правите, природата го покрива много бързо. Има и среди, където след месеци на влажност следват месеци на суша, и точно там се случва дезертификация. За щастие, с помощта на космическите технологиите, можем да ги разгледаме от космоса, и тогава много добре се виждат съотношенията. Общо взето в зелено не се превръща в пустиня, докато в кафяво се превръща, а това са като цяло по-големите части от сушата на Земята. Предполагам около две трети от света се превръща в пустиня. Направих тази снимка в пустинята Тихама докато валеше дъжд - 25 милиметра или около инч. Представете си го като бидони с вода, всеки съдържащ 200 литра. Над 1000 бидона с вода се изваляха на всеки хектар земя този ден. На следващия ден земята изглеждаше ето така. Къде отиде тази вода? Част се отече като наводнение, но по-голямата част, която се просмука в почвата просто се изпари отново, точно както се случва във вашата градина, когато оставите почвата непокрита. Сега, тъй като съдбата на водата и въглерода е свързана с органичната материя в почвата, когато почвата се увреди, се отдава въглерод. Въглерода се връща обратно в атмосферата. Постоянно ни се повтаря, че дезертификация се получава само в безводни или полу-безводни части на света и че поляни с висока трева като тази са без значение при голям валеж. Но ако не гледате тревните площи а погледнете надолу ще откриете, че по-голямата част от почвата на тази поляна, която видяхте е оголена и покрита с кора от водорасли, което води до повишено оттичане и изпарение. Това е ракът на дезертификацията, който остава незабелязан до фаталния край. Знаем, че дезертификацията е причинена от добитък, най-вече крави, овце и кози, които изпасват растителността, оставяйки оголена почва и отделяйки метан. Почти всеки знае това, от нобеловите лауреати до момчето, което носи стиковете в голфа или така се преподава, както бях научен и аз. Средитите, които виждате тук, прашните почви на Африка, където съм израсъл, а аз обичах дивата природа и затова израснах, мразейки добитъка, заради вредата, която причинява. След това като студент по екология затвърдих тези мои убеждения. Е, имам новини за вас. Преди време бяхме не по-малко сигурни, че Земята е плоска. Тогава грешахме, както грешим и сега. Бих искал да ви поканя да ме последвате по пътя на моето повторно обучение и преоткриване. Като младеж, млад биолог в Африка, участвах в заделянето на великолепни терени за бъдещи национални паркове. Тогава, става въпрос за 50-те години, още с отстраняването на ловуващите, ползващи барабани племена, за да предпазим животните, земята започна да се влошава, както се вижда от този парк, който създадохме. В случая нямаше намеса на добитък, но допускайки, че има твърде много слонове, направих проучване и "доказах", че са твърде много и препоръчах намаляване на броя им до нива, които земята може да понесе. Това беше ужасно решение, което трябваше да взема и честно казано бе политическо самоубийство. Ето защо правителството сформира група от експерти, която да оцени проучването ми. Те го направиха. Бяха съгласни с мен и през следващите няколко години застреляхме 40 000 слона в опит да спрем вредата. А вместо подобрение положението се влоши. За човек като мен, който обича слонове, това бе най-голямата грешка в живота ми, която ще отнеса в гроба си. От всичко това има едно положително нещо. Случката ме направи абсолютно решен да посветя живота си на намирането на решения. Когато дойдох в САЩ бях шокиран да видя национални паркове като този да се превръщат в пустини както в Африка. А не е имало добитък по тези земи повече от 70 години. Открих, че американските учени нямат друго обяснение за това освен, че се дължи на безводие или че е естествено. Затова започнах да оглеждам всички изследователски райони, които можах по целите западни щати, където добитъка е бил премахнат за да се докаже, че това ще спре дезертификацията, но открих противното, както се вижда на това изследователско поле, където тревата е била зелена през 1961 г. а през 2002 г. ситуацията е тази. И авторите на подробния доклад за промяна на климата, които ми предоставиха тези снимки, отдават тези промени на "неизвестни процеси". Очевидно, никога не сме разбирали каква е причината за дезертификация, която е разрушила много цивилизации и която ни застрашава глобално. Никога не сме я разбирали. Вземете един квадратен метър почва и я оголете като пода тук и ви гарантирам, че ще е по-студена при зазоряване и много по-гореща по пладне, отколкото същото парче земя, когато е покрито с остатъци, растителни остатъци. Променили сте микроклимата. Сега си представете, че правите това, но увеличете мащаба на оголената земя до порядъка на повече от половината суша на Земята, вие променяте макроклимата. Но ние просто не успявахме да разберем защо това започва да се случва преди 10 000 години? Защо този процес се ускорява напоследък? Нямахме разбиране за това. Това, което не успяхме да разберем е, че тези околни среди със сезонна влажност, почвата и растителността са се развили при наличието на огромен брой тревопасни, които тревопасни са се развили заедно с глутници от свирепи хищници. Основната защита срещу глутница хищници е да се съберат в стада и колкото по-голямо е стадото, толкова по-защитен е всеки. Огромните стада отделят изпражнения и уринират навсякъде върху тревата, с която се хранят и трябва да продължат да се движат и именно това движение е предотвратявало прекомерното изпасване на растенията, докато периодичното газене е осигурявало добро покритие за почвата, както се вижда при преминаване на стадо. Това е снимка на типично сезонно тревно поле. Тъкмо е приключил четиримесечен дъждовен период и на това поле му предстоят осем месеца суша. Наблюдавайте промяната с настъпването на сухия сезон. Всичката тази трева, която се вижда над земята трябва да се разложи биологично преди следващия период на вегетация и ако не успее тревното поле и почвата започват да умират. Ако не се разложи биологично, настъпва окисление, което е много бавен процес, а това задушава и убива тревата, което води до появата на гориста растителност и оголена почва, отделяща въглерод. За да се предотврати това, традиционно се използва огън. Но и огънят оголва почвата и отделя въглерод и което е по-лошо, изгаряйки един хектар тревна площ отдава много повече вредни замърсители отколкото 6 000 коли. А ние горим в Африка всяка година повече от един милиард хектара тревни площи и почти никой не говори за това. Като учени ние оправдаваме изгарянето, защото то премахва мъртвата материя и позволява на растенията да израстат. Гледайки тази наша тревна площ, която е изсъхнала, как можем да предотвратим това? Имайте предвид, че говоря за по-голямата част от сушата на Земята. Не можем да намаляваме броя на животните, за да отпочине без това да доведе до дезертификация и промяна на климата. Не можем да я изгорим бе да причиним дезертификация и промяна на климата. Какво да правим? Има само една възможност, ще ви го повторя, само една възможност, която остава на климатолозите и учените и тя е да се направи немислимото, а именно да се използва добитък, събран на куп и се предвижва, така че да замести предишните стада и хищници, имитирайки природата. Не е останала друга алтернатива на човечеството. Нека опитаме това. Ще го направим на тази тревна площ, но само отпред. Ще я натъпчем с добитък, за да имитираме природата, което и сторихме и вижте това. Всичката трева сега покрива почвата както и изпражнения, урина и остатъци или тор, както всеки градинар сред вас би разбрал и тази почва е готова да абсорбира и задържи дъжда, да съхранява въглерод и да разгражда метан. Направихме това без да използваме огън, който да увреди почвата и растенията могат свободно да израстат. Когато за първи път осъзнах, че като учени не ни е останала друга възможност освен да използваме охуления добитък, за да се справим с промяната на климата и дезертификацията, бях изправен пред истинска дилема. Как да го направим? 10 000 години изключително вещи пастири са скупчвали и премествали своите животни, създавайки огромните пустини по света. Следват 100 години модерна наука за валежите, а това е ускорило дезертификацията, както първоначално го открихме в Африка, а след това се потвърди и в САЩ и както се вижда на тази снимка на земя управлявана от федералното правителство. Очевидно е имало нужда от нещо повече от скупчването и преместването на животни и хората, в продължение на хиляди години, никога не са успявали да се справят със сложността на природата. Но ние биолозите и еколозите никога не сме се справяли с нещо толкова сложно. Така че вместо да преоткривам колелото, започнах да проучвам други професии, за да видя дали някой не го е направил. Открих, че има техники за планиране, които можех да взаимствам за нашите биологични нужди и с тяхна помощ създадох т.нар. цялостно управление и планиране на паша, планируем процес, който адресира цялата сложност на природата и нашата социална, екологическа и икономическа сложност. Днес имаме млади жени като тази, които обучават села в Африка, за това как да събират животни в големи стада, да планират тяхната паша имитирайки природата, както и къде да оставят животните си през нощта - те са защитени от хищници, понеже имаме много земи и т.н., а там където ги държим през нощта, за да подготвим посевите, се получават завишени добиви. Нека видим някои резултати. Ето територия, която е близо до земя, която обработваме в Зимбабве. Тъкмо са преминали четири месеца интензивен дъжд през съответната година и преминава към продължителен сух сезон. Но както се вижда, по-голямата част от дъжда, почти целия се е изпарил от земната повърхност. Реката им е пресъхнала въпреки скорошното приключване на дъжда и в резултат имаме 150 000 души на почти постоянни хранителни помощи. Нека се върнем на нашата земя, която е наблизо, в същия ден, при същия валеж и вижте това. Реката си тече и не е пресъхнала. Чудесно е. Образуването на трева, храсти, дървета, дива природа всичко е по-плодородно и на практика не се страхуваме от сухи години. Това бе постигнато с увеличаване на добитъка и козите 400 процента, планирайки пашата, така че да имитира природата и ги обединихме със слоновете, бизоните, жирафите и другите животни, които имахме. Преди да започнем, нашата земя изглеждаше ето така. Това поле бе голо и ерозиращо повече от 30 години, без значение от нивото на валежите. Наблюдавайте отбелязаното дърво и вижте промяната в резултат на използването на добитък за имитиране на природата. Това е друг участък, който беше оголен и ерозиращ и в основата на маркираното дърво се вижда загубата на 30 см почва. Отново вижте промяната единствено използвайки добитък за имитиране на природата. Тука има и паднали дървета, тъй като по-добрата земя привлича слонове и т.н. Тази земята в Мексико бе в ужасно състояние и се наложи да отбележа хълма, понеже промяната е толкова значима. (Аплодисменти) Започнах да помагам на семейство в пустинята Кару през 70-те, да превърнат пустинята, която виждате вдясно обратно в тревна площ и за щастие, техните внуци са там с надежда за бъдещето. А вижте невероятната промяна на тази, където дерето е напълно възстановено, използвайки нищо повече от добитък за имитиране на природата и отново имаме трето поколение на това семейство на тази земя, които не се предават. Обширните тревни площи на Патагония се превръщат в пустиня, както се вижда тук. Мъжът в средата е аржентински изследовател, който е документирал непрекъснатото западане на тази земя през годините с намаляване броя на овцете. Те събраха 25 000 овце в едно стадо, наистина имитирайки природата с планирана паша и отчетоха 50% увеличение в продукцията на земята през първата година. На суровия полуостров Африкански Рог пастири планират пашата, така че да имитира природата и открито заявяват, че това е единствената им надежда да запазят семействата и културата си. 95% от тази земя може да изхранва хора само от животни. Напомням ви, че говоря за по-голямата част от света, от която зависи съдбата ни, включая най-негостоприемните райони на света, където хората могат да се изхранват само от животни на 95% от земята. В глобален мащаб това, което правим води до промяна на климата вярвам толкова, колкото изкопаемите горива ако не и повече от изкопаемите горива. Но което е по-лошо, това води до глад, бедност насили, социални кризи и война и докато ви говоря милиони мъже, жени и деца страдат и умират. Ако това продължи, едва ли ще можем да спрем промяната на климата, дори и да премахнем употребата на изкопаеми горива. Вярвам че ви убедих, че можем да работим с природата на много ниска цена, за да съхраним всичко това. Вече правим това на около 15 милиона хектара, на пет континента и хората, които знаят много повече за въглерода отколкото аз са изчислили, за целите на представянето, че ако направим това, което ви показах бихме извлекли достатъчно въглерод от атмосферата и да го съхраним безопасно в почвата на тревните площи, за хиляди години и ако направим това върху половината тревни площи на Земата, които ви показах, бихме се върнали на прединдустриални нива, при това изхранвайки хората. Не мога да се сетя за нещо, което да предлага повече надежда за нашата планета, за вашите деца и техните деца и цялото човечество. Благодаря ви. (Аплодисменти) Благодаря ви. (Аплодисменти) Благодаря Крис. Крис Андерсън: Благодаря. Имам, а съм убеден, че и всички тук имат А) стотици въпроси, Б) искаме да те прегърнем. Ще ти задам само един бърз въпрос. Когато започваш и докараш стадо с животни там е пустиня. С какво се хранят? Как става това? Как се започва? Алън Сейвъри: Правим го от доста време и единственият случай, в който се наложи да осигурим храна бе при възстановяване на мина, която беше 100% оголена. Но преди много години взехме най-лошата земя в Зимбабве, предлагайки банкнота от 5 паунда на онзи, който открие дори един стрък в радиус от 100 мили и там утроихме обема на добитъка, броя животни, без прехрана през първата година, единствено с предвижване, наподобявайки природата, следвайки принципа за S-образно движение. Няма да навлизам в техническите детайли. КА: Бих се радвал, в смисъл това е толкова интересна и важна идея. Най-изявените в блога ни ще дойдат да разговарят с теб и да опитаме да научим още за това и да го споделим с това представяне. АС: Чудесно. КА: Това бе удивително представяне, наистина удивително и мисля, че чу как всички те окуражаваме по пътя ти. Много ти благодарим. АС: Благодаря. Благодаря. Благодаря Крис. (Аплодисменти)
The most massive tsunami perfect storm is bearing down upon us. This perfect storm is mounting a grim reality, increasingly grim reality, and we are facing that reality with the full belief that we can solve our problems with technology, and that's very understandable. Now, this perfect storm that we are facing is the result of our rising population, rising towards 10 billion people, land that is turning to desert, and, of course, climate change. Now there's no question about it at all: we will only solve the problem of replacing fossil fuels with technology. But fossil fuels, carbon -- coal and gas -- are by no means the only thing that is causing climate change. Desertification is a fancy word for land that is turning to desert, and this happens only when we create too much bare ground. There's no other cause. And I intend to focus on most of the world's land that is turning to desert. But I have for you a very simple message that offers more hope than you can imagine. We have environments where humidity is guaranteed throughout the year. On those, it is almost impossible to create vast areas of bare ground. No matter what you do, nature covers it up so quickly. And we have environments where we have months of humidity followed by months of dryness, and that is where desertification is occurring. Fortunately, with space technology now, we can look at it from space, and when we do, you can see the proportions fairly well. Generally, what you see in green is not desertifying, and what you see in brown is, and these are by far the greatest areas of the Earth. About two thirds, I would guess, of the world is desertifying. I took this picture in the Tihamah Desert while 25 millimeters -- that's an inch of rain -- was falling. Think of it in terms of drums of water, each containing 200 liters. Over 1,000 drums of water fell on every hectare of that land that day. The next day, the land looked like this. Where had that water gone? Some of it ran off as flooding, but most of the water that soaked into the soil simply evaporated out again, exactly as it does in your garden if you leave the soil uncovered. Now, because the fate of water and carbon are tied to soil organic matter, when we damage soils, you give off carbon. Carbon goes back to the atmosphere. Now you're told over and over, repeatedly, that desertification is only occurring in arid and semi-arid areas of the world, and that tall grasslands like this one in high rainfall are of no consequence. But if you do not look at grasslands but look down into them, you find that most of the soil in that grassland that you've just seen is bare and covered with a crust of algae, leading to increased runoff and evaporation. That is the cancer of desertification that we do not recognize till its terminal form. Now we know that desertification is caused by livestock, mostly cattle, sheep and goats, overgrazing the plants, leaving the soil bare and giving off methane. Almost everybody knows this, from nobel laureates to golf caddies, or was taught it, as I was. Now, the environments like you see here, dusty environments in Africa where I grew up, and I loved wildlife, and so I grew up hating livestock because of the damage they were doing. And then my university education as an ecologist reinforced my beliefs. Well, I have news for you. We were once just as certain that the world was flat. We were wrong then, and we are wrong again. And I want to invite you now to come along on my journey of reeducation and discovery. When I was a young man, a young biologist in Africa, I was involved in setting aside marvelous areas as future national parks. Now no sooner — this was in the 1950s — and no sooner did we remove the hunting, drum-beating people to protect the animals, than the land began to deteriorate, as you see in this park that we formed. Now, no livestock were involved, but suspecting that we had too many elephants now, I did the research and I proved we had too many, and I recommended that we would have to reduce their numbers and bring them down to a level that the land could sustain. Now, that was a terrible decision for me to have to make, and it was political dynamite, frankly. So our government formed a team of experts to evaluate my research. They did. They agreed with me, and over the following years, we shot 40,000 elephants to try to stop the damage. And it got worse, not better. Loving elephants as I do, that was the saddest and greatest blunder of my life, and I will carry that to my grave. One good thing did come out of it. It made me absolutely determined to devote my life to finding solutions. When I came to the United States, I got a shock, to find national parks like this one desertifying as badly as anything in Africa. And there'd been no livestock on this land for over 70 years. And I found that American scientists had no explanation for this except that it is arid and natural. So I then began looking at all the research plots I could over the whole of the Western United States where cattle had been removed to prove that it would stop desertification, but I found the opposite, as we see on this research station, where this grassland that was green in 1961, by 2002 had changed to that situation. And the authors of the position paper on climate change from which I obtained these pictures attribute this change to "unknown processes." Clearly, we have never understood what is causing desertification, which has destroyed many civilizations and now threatens us globally. We have never understood it. Take one square meter of soil and make it bare like this is down here, and I promise you, you will find it much colder at dawn and much hotter at midday than that same piece of ground if it's just covered with litter, plant litter. You have changed the microclimate. Now, by the time you are doing that and increasing greatly the percentage of bare ground on more than half the world's land, you are changing macroclimate. But we have just simply not understood why was it beginning to happen 10,000 years ago? Why has it accelerated lately? We had no understanding of that. What we had failed to understand was that these seasonal humidity environments of the world, the soil and the vegetation developed with very large numbers of grazing animals, and that these grazing animals developed with ferocious pack-hunting predators. Now, the main defense against pack-hunting predators is to get into herds, and the larger the herd, the safer the individuals. Now, large herds dung and urinate all over their own food, and they have to keep moving, and it was that movement that prevented the overgrazing of plants, while the periodic trampling ensured good cover of the soil, as we see where a herd has passed. This picture is a typical seasonal grassland. It has just come through four months of rain, and it's now going into eight months of dry season. And watch the change as it goes into this long dry season. Now, all of that grass you see aboveground has to decay biologically before the next growing season, and if it doesn't, the grassland and the soil begin to die. Now, if it does not decay biologically, it shifts to oxidation, which is a very slow process, and this smothers and kills grasses, leading to a shift to woody vegetation and bare soil, releasing carbon. To prevent that, we have traditionally used fire. But fire also leaves the soil bare, releasing carbon, and worse than that, burning one hectare of grassland gives off more, and more damaging, pollutants than 6,000 cars. And we are burning in Africa, every single year, more than one billion hectares of grasslands, and almost nobody is talking about it. We justify the burning, as scientists, because it does remove the dead material and it allows the plants to grow. Now, looking at this grassland of ours that has gone dry, what could we do to keep that healthy? And bear in mind, I'm talking of most of the world's land now. Okay? We cannot reduce animal numbers to rest it more without causing desertification and climate change. We cannot burn it without causing desertification and climate change. What are we going to do? There is only one option, I'll repeat to you, only one option left to climatologists and scientists, and that is to do the unthinkable, and to use livestock, bunched and moving, as a proxy for former herds and predators, and mimic nature. There is no other alternative left to mankind. So let's do that. So on this bit of grassland, we'll do it, but just in the foreground. We'll impact it very heavily with cattle to mimic nature, and we've done so, and look at that. All of that grass is now covering the soil as dung, urine and litter or mulch, as every one of the gardeners amongst you would understand, and that soil is ready to absorb and hold the rain, to store carbon, and to break down methane. And we did that, without using fire to damage the soil, and the plants are free to grow. When I first realized that we had no option as scientists but to use much-vilified livestock to address climate change and desertification, I was faced with a real dilemma. How were we to do it? We'd had 10,000 years of extremely knowledgeable pastoralists bunching and moving their animals, but they had created the great manmade deserts of the world. Then we'd had 100 years of modern rain science, and that had accelerated desertification, as we first discovered in Africa and then confirmed in the United States, and as you see in this picture of land managed by the federal government. Clearly more was needed than bunching and moving the animals, and humans, over thousands of years, had never been able to deal with nature's complexity. But we biologists and ecologists had never tackled anything as complex as this. So rather than reinvent the wheel, I began studying other professions to see if anybody had. And I found there were planning techniques that I could take and adapt to our biological need, and from those I developed what we call holistic management and planned grazing, a planning process, and that does address all of nature's complexity and our social, environmental, economic complexity. Today, we have young women like this one teaching villages in Africa how to put their animals together into larger herds, plan their grazing to mimic nature, and where we have them hold their animals overnight -- we run them in a predator-friendly manner, because we have a lot of lands, and so on -- and where they do this and hold them overnight to prepare the crop fields, we are getting very great increases in crop yield as well. Let's look at some results. This is land close to land that we manage in Zimbabwe. It has just come through four months of very good rains it got that year, and it's going into the long dry season. But as you can see, all of that rain, almost of all it, has evaporated from the soil surface. Their river is dry despite the rain just having ended, and we have 150,000 people on almost permanent food aid. Now let's go to our land nearby on the same day, with the same rainfall, and look at that. Our river is flowing and healthy and clean. It's fine. The production of grass, shrubs, trees, wildlife, everything is now more productive, and we have virtually no fear of dry years. And we did that by increasing the cattle and goats 400 percent, planning the grazing to mimic nature and integrate them with all the elephants, buffalo, giraffe and other animals that we have. But before we began, our land looked like that. This site was bare and eroding for over 30 years regardless of what rain we got. Okay? Watch the marked tree and see the change as we use livestock to mimic nature. This was another site where it had been bare and eroding, and at the base of the marked small tree, we had lost over 30 centimeters of soil. Okay? And again, watch the change just using livestock to mimic nature. And there are fallen trees in there now, because the better land is now attracting elephants, etc. This land in Mexico was in terrible condition, and I've had to mark the hill because the change is so profound. (Applause) I began helping a family in the Karoo Desert in the 1970s turn the desert that you see on the right there back to grassland, and thankfully, now their grandchildren are on the land with hope for the future. And look at the amazing change in this one, where that gully has completely healed using nothing but livestock mimicking nature, and once more, we have the third generation of that family on that land with their flag still flying. The vast grasslands of Patagonia are turning to desert as you see here. The man in the middle is an Argentinian researcher, and he has documented the steady decline of that land over the years as they kept reducing sheep numbers. They put 25,000 sheep in one flock, really mimicking nature now with planned grazing, and they have documented a 50-percent increase in the production of the land in the first year. We now have in the violent Horn of Africa pastoralists planning their grazing to mimic nature and openly saying it is the only hope they have of saving their families and saving their culture. Ninety-five percent of that land can only feed people from animals. I remind you that I am talking about most of the world's land here that controls our fate, including the most violent region of the world, where only animals can feed people from about 95 percent of the land. What we are doing globally is causing climate change as much as, I believe, fossil fuels, and maybe more than fossil fuels. But worse than that, it is causing hunger, poverty, violence, social breakdown and war, and as I am talking to you, millions of men, women and children are suffering and dying. And if this continues, we are unlikely to be able to stop the climate changing, even after we have eliminated the use of fossil fuels. I believe I've shown you how we can work with nature at very low cost to reverse all this. We are already doing so on about 15 million hectares on five continents, and people who understand far more about carbon than I do calculate that, for illustrative purposes, if we do what I am showing you here, we can take enough carbon out of the atmosphere and safely store it in the grassland soils for thousands of years, and if we just do that on about half the world's grasslands that I've shown you, we can take us back to pre-industrial levels, while feeding people. I can think of almost nothing that offers more hope for our planet, for your children, and their children, and all of humanity. Thank you. (Applause) Thank you. (Applause) Thank you, Chris. Chris Anderson: Thank you. I have, and I'm sure everyone here has, A) a hundred questions, B) wants to hug you. I'm just going to ask you one quick question. When you first start this and you bring in a flock of animals, it's desert. What do they eat? How does that part work? How do you start? Allan Savory: Well, we have done this for a long time, and the only time we have ever had to provide any feed is during mine reclamation, where it's 100 percent bare. But many years ago, we took the worst land in Zimbabwe, where I offered a £5 note in a hundred-mile drive if somebody could find one grass in a hundred-mile drive, and on that, we trebled the stocking rate, the number of animals, in the first year with no feeding, just by the movement, mimicking nature, and using a sigmoid curve, that principle. It's a little bit technical to explain here, but just that. CA: Well, I would love to -- I mean, this such an interesting and important idea. The best people on our blog are going to come and talk to you and try and -- I want to get more on this that we could share along with the talk.AS: Wonderful. CA: That is an astonishing talk, truly an astonishing talk, and I think you heard that we all are cheering you on your way. Thank you so much.AS: Well, thank you. Thank you. Thank you, Chris. (Applause)