Humans have long held a fascination for the human brain. We chart it, we've described it, we've drawn it, we've mapped it. Now just like the physical maps of our world that have been highly influenced by technology -- think Google Maps, think GPS -- the same thing is happening for brain mapping through transformation.
Njerëzit prej kohësh kanë qenë të magjepsur rreth trurit të njeriut. Ne e kemi grafikuar, e kemi spjeguar atë. ne e kemi vizatuar atë, ne kemi bërë harta të tij. Ashtu si hartat fizike të botës të cilat kanë qenë shumë të ndikuara nga teknologjia - mendo hartat e Google Maps, mendo GPS-në (Sistemi Global i Pozicionimit) - e njëjta gjë po ndodh me hartimin e trurit gjatë transformimit.
So let's take a look at the brain. Most people, when they first look at a fresh human brain, they say, "It doesn't look what you're typically looking at when someone shows you a brain." Typically, what you're looking at is a fixed brain. It's gray. And this outer layer, this is the vasculature, which is incredible, around a human brain. This is the blood vessels. 20 percent of the oxygen coming from your lungs, 20 percent of the blood pumped from your heart, is servicing this one organ. That's basically, if you hold two fists together, it's just slightly larger than the two fists.
Pra le t'ia hedhim një sy trurit. Shumica e njerzëve, kur shikojnë për herë të parë një tru njeriu të gjallë, thonë, "Nuk duket saktesisht çka ju jeni duke parë kur dikush ju shfaq një tru." Zakonisht, ky çka ju po shihni është një tru i fiksuar. Është ngjyrë gri. Dhe kjo shtresa e jashtme, është sistemi i enëve të gjakut, i cili është i jashtëzakonshëm, rreth trurit të njeriut. Këto janë enët e gjakut. 20 përqind e oksigjenit që vjen nga mushkëritë tuaja, 20 përqind e gjakut që pompohet nga zemra juaj, i shërben këtij organi. Kjo është në parim, nëse ju mbani dy grushtat bashkë është vetëm pak më e madhe se sa dy grushta.
Scientists, sort of at the end of the 20th century, learned that they could track blood flow to map non-invasively where activity was going on in the human brain. So for example, they can see in the back part of the brain, which is just turning around there. There's the cerebellum; that's keeping you upright right now. It's keeping me standing. It's involved in coordinated movement. On the side here, this is temporal cortex. This is the area where primary auditory processing -- so you're hearing my words, you're sending it up into higher language processing centers. Towards the front of the brain is the place in which all of the more complex thought, decision making -- it's the last to mature in late adulthood. This is where all your decision-making processes are going on. It's the place where you're deciding right now you probably aren't going to order the steak for dinner.
Shkencëtarët, afër fundit të shekullit të 20-të, mësuan se ata mund të ndjekin rrjedhjen e gjakut për te hartuar pa nderhyrje se ku ndodh aktiviteti në trurin e njeriut. Kështu për shembull, ata mund të shohin në pjesën e pasme të trurit, e cila është duke u kthyer tani. Aty është truri i vogël i cili po ju mban drejt ju tani. Është duke më mbajtur mua në këmbë. Është i përfshirë në koordinimin e lëvizjeve. Në anë këtu, është korteksi temporal. Kjo është pjesa ku bëhet përpunimit primar i dëgjimit pra ju jeni duke dëgjuar fjalët e mia, ju jeni duke dërguar atë në qendra më të larta të përpunimit të gjuhës. Drejt pjesës se përparme të trurit është vendi ku mendimet më të ndërlikuara, si vendimarrja - është e fundit qe piqet në moshën madhore. Kjo është ajo ku ndodhin proceset e vendim-marrjes suaj. Është vendi ku ju jeni duke vendosur tani të porosisni apo jo biftek per darke.
So if you take a deeper look at the brain, one of the things, if you look at it in cross-section, what you can see is that you can't really see a whole lot of structure there. But there's actually a lot of structure there. It's cells and it's wires all wired together. So about a hundred years ago, some scientists invented a stain that would stain cells. And that's shown here in the the very light blue. You can see areas where neuronal cell bodies are being stained. And what you can see is it's very non-uniform. You see a lot more structure there. So the outer part of that brain is the neocortex. It's one continuous processing unit, if you will. But you can also see things underneath there as well. And all of these blank areas are the areas in which the wires are running through. They're probably less cell dense. So there's about 86 billion neurons in our brain. And as you can see, they're very non-uniformly distributed. And how they're distributed really contributes to their underlying function. And of course, as I mentioned before, since we can now start to map brain function, we can start to tie these into the individual cells.
Pra, nëse bëni një vështrim më të thellë në tru, një nga gjërat, nëse ju shikoni aty ku nderpriten, çka ju mund të shihni është se në të vërtetë s'mund të shihni të gjithë strukturen. Por në fakt aty ka mjaft strukturë. Qelizat dhe telat e saj janë të lidhur së bashku. Para njëqind vjetësh disa shkencëtarë kanë shpikur një ngjyrosës që do të njollosë qelizat. Dhe ajo është e treguar ketu me ngjyrë të kaltër të hapur ju mund ti shihni zonat ku qelizat neuronale të trupit janë duke u ngjyrosur Dhe ajo që shihni është se është shumë jo-uniforme. Ju shikoni shumë më tepër strukturë atje. Kështu pjesa e jashtme e atij truri është neokorteksi. Kjo është një njësi e përpunimit të vazhdueshëm, Por ju gjithashtu mund të shihni gjërat edhe nën të. Dhe gjithë kto zona të zbrazëta janë zonat ku kalojnë lidhjet mespërmes. Ata janë ndoshta më pak qeliza të dendura. Pra, ka rreth 86 miliard neurone në trurin tonë. Dhe si mund të shihni, ato janë shumë të shpërndarë në mënyrë jo uniforme. Dhe mënyra e shpërndarjes së tyre kontribon vërtetë në funksionet e tyre themelore. Dhe sigurisht, siç e përmenda më parë, pasi ne tani mund të fillojmë të ndajmë funksionin e trurit, ne mund të fillojnë të lidhim këto me qelizat individuale.
So let's take a deeper look. Let's look at neurons. So as I mentioned, there are 86 billion neurons. There are also these smaller cells as you'll see. These are support cells -- astrocytes glia. And the nerves themselves are the ones who are receiving input. They're storing it, they're processing it. Each neuron is connected via synapses to up to 10,000 other neurons in your brain. And each neuron itself is largely unique. The unique character of both individual neurons and neurons within a collection of the brain are driven by fundamental properties of their underlying biochemistry. These are proteins. They're proteins that are controlling things like ion channel movement. They're controlling who nervous system cells partner up with. And they're controlling basically everything that the nervous system has to do.
Pra, le të hedhim një vështrim më të thellë. Le të shikojmë tek neuronet. Pra siç e përmenda, aty janë 86 miliard neurone. Aty janë gjithashtu qeliza më të vogla siç mund ta shihni. Këto janë qeliza mbështetëse - astrocytes glia. Dhe nervat vetë janë ata që po marrin të dhëna. Ata janë duke e ruajtur atë, ata janë duke e përpunuar atë. Çdo neuron është e lidhur nëpërmjet sinapseve deri në 10.000 neuroneve të tjera në trurin tuaj. Dhe çdo neuron i vetëm është shumë unik. Karakteri unik i dy neuroneve individuale dhe neuronet brenda një koleksioni të trurit janë të shtyrë nga vetitë themelore të biokimisë së tyre. Këto janë proteina. Ato janë proteina të cilat kontrollojnë gjërat si lëvizjet e kanaleve të joneve. Ato kontrollojnë me cilat lidhen qelizat e sistemit nervor . Dhe ata janë duke e kontrolluar saktesisht gjithçka që sistemi nervor ka të bëjë.
So if we zoom in to an even deeper level, all of those proteins are encoded by our genomes. We each have 23 pairs of chromosomes. We get one from mom, one from dad. And on these chromosomes are roughly 25,000 genes. They're encoded in the DNA. And the nature of a given cell driving its underlying biochemistry is dictated by which of these 25,000 genes are turned on and at what level they're turned on.
Pra nëse e afrojmë në një nivel më të thellë, të gjitha këto veti janë të koduar nga gjenomet tona. Ne secili kemi 23 cifte kromozomesh. Ne i marrim një nga nëna, një nga babai. Dhe në këto kromozome janë perafërsisht 25,000 gjene. Ato janë të koduara në ADN. Natyra e qelizave të dhëna qe vjen me biokiminë e vet diktohet nga se cili prej këtyre 25.000 gjeneve është i pranishëm dhe se në çfarë niveli eshtë i pranishëm.
And so our project is seeking to look at this readout, understanding which of these 25,000 genes is turned on. So in order to undertake such a project, we obviously need brains. So we sent our lab technician out. We were seeking normal human brains. What we actually start with is a medical examiner's office. This a place where the dead are brought in. We are seeking normal human brains. There's a lot of criteria by which we're selecting these brains. We want to make sure that we have normal humans between the ages of 20 to 60, they died a somewhat natural death with no injury to the brain, no history of psychiatric disease, no drugs on board -- we do a toxicology workup. And we're very careful about the brains that we do take. We're also selecting for brains in which we can get the tissue, we can get consent to take the tissue within 24 hours of time of death. Because what we're trying to measure, the RNA -- which is the readout from our genes -- is very labile, and so we have to move very quickly.
Dhe kështu projekti jonë kërkon per të parë te ky lexim, e kuptuar se cili nga 25,000 gjene është i ndezur. Pra, në mënyrë që të ndërmarrë një projekt të tillë, ne padyshim na duhen tru të tjerë. Pra, ne dërguam laborantin tonë jashtë. Ne kërkuam tru normal të njeriut. Ne filluam me zyren e egzaminuesit mjekësor. Një vend ku janë sjellë të vdekurit. Ne kerkojme tru normal të njeriut. Ka shumë kritere nga të cilat i selektojnë këta tru. Ne dëshirojme të jemi të sigurtë qe ne kemi njerëz normal ndermjet moshës 20 deri 60 vjeç, ata vdiqën nga një vdekje natyrore me asnjë lëndim të trurit, pa historik të ndonjë sëmundjeje psikiatrike, nuk kanë përdorur drogë - ne bëjmë vlerësim toksikologjik. Dhe jemi shumë të kujdesshëm në lidhje me trurin që marrin. Ne gjithashtu zgjedhim trurin në të cilin ne mund të marrim inde, ne mund të marrim miratimin për të marrë inde brenda 24 orëve nga koha e vdekjes. Sepse ajo që jemi duke u përpjekur të masim, ARN - e cila është leximi nga gjenet tona - është shumë i paqëndrueshëm, dhe kështu që ne duhet të lëvizim shumë shpejt.
One side note on the collection of brains: because of the way that we collect, and because we require consent, we actually have a lot more male brains than female brains. Males are much more likely to die an accidental death in the prime of their life. And men are much more likely to have their significant other, spouse, give consent than the other way around.
Një shënim anësor në mbledhjen e trurit: për shkak të mënyrës që ne mbledhim, dhe sepse ne kërkojmë miratimin, ne kemi më shumë tru meshkujsh se femrash. Meshkujt kanë shumë më tepër ngjasa për të vdekur në një vdekje aksidentale në lule të jetës së tyre. Dhe burrat kanë shumë më tepër gjasa të kenë një partner, një bashkëshorte, që jep pëlqimin se sa anasjelltas.
(Laughter)
(Të qeshura)
So the first thing that we do at the site of collection is we collect what's called an MR. This is magnetic resonance imaging -- MRI. It's a standard template by which we're going to hang the rest of this data. So we collect this MR. And you can think of this as our satellite view for our map. The next thing we do is we collect what's called a diffusion tensor imaging. This maps the large cabling in the brain. And again, you can think of this as almost mapping our interstate highways, if you will. The brain is removed from the skull, and then it's sliced into one-centimeter slices. And those are frozen solid, and they're shipped to Seattle. And in Seattle, we take these -- this is a whole human hemisphere -- and we put them into what's basically a glorified meat slicer. There's a blade here that's going to cut across a section of the tissue and transfer it to a microscope slide. We're going to then apply one of those stains to it, and we scan it. And then what we get is our first mapping.
Pra, gjëja e parë që ne bëjmë në vendin e grumbullimit ne mbledhim atë që quhet një MR. Kjo është rezonancë magnetike - MRI. Ky është një model standard i cili do të lidhë pjesën tjetër të të dhënave. Pra, ne mbledhim këtë MR. Ju mund ta konsideroni si pamje satelitore e hartave tona. Gjë tjetër që ne bëjmë po mbledhim atë që quhet një Imazh tensor i difuzionit. Kjo dokumenton lidhjet e mëdha në tru. Dhe përsëri, ju mund të mendoni për këtë pothuajse si hartim i rrugëve tona ndërshtetërore. Truri është hequr nga kafka, dhe pastaj është prerë me feta prej një cm. Ato janë të ngrirë të ngurta, dhe janë dërguar në Seattle. Dhe në Seattle, i marrim këto - kjo është një e tërë hemisfera e njeriut - dhe i kemi vënë ato në atë që është në thelb një preres mishi. Kjo është thika këtu që po shkon tej përtej në një seksion të indeve dhe transferuar atë në një xham mikroskopi. Atëherë do të hedhim një nga ato njgjyra në të dhe e skanojmë atë. Dhe ajo që kemi marrë është harta jonë e parë.
So this is where experts come in and they make basic anatomic assignments. You could consider this state boundaries, if you will, those pretty broad outlines. From this, we're able to then fragment that brain into further pieces, which then we can put on a smaller cryostat. And this is just showing this here -- this frozen tissue, and it's being cut. This is 20 microns thin, so this is about a baby hair's width. And remember, it's frozen. And so you can see here, old-fashioned technology of the paintbrush being applied. We take a microscope slide. Then we very carefully melt onto the slide. This will then go onto a robot that's going to apply one of those stains to it. And our anatomists are going to go in and take a deeper look at this.
Pra, kjo është ajo ku hyjnë ekspertët dhe bëjnë teste anatomike bazike. Ju mund ti konsideroni këta kufij shtetërore, në se doni, këta kufij të gjerë. Nga kjo, ne jemi në gjendje të fragmentojme trurin në copa të mëtejshme, që mund të vihen në një cryostat të vogël. Dhe kjo është duke u treguar këtu tani- keto inde të ngrira, dhe është duke u shkurtuar. Kjo është 20 mikronë i hollë, është gati sa gjerësia e një fije floku bebe. Dhe mbani mend, është i ngrirë. Ju mund të shihni këtu, teknologjine e vjetër te zbatuar me penel. Marrim një xham mikroskopi. Pastaj me shumë kujdes e shkrijmë mbi xham. Kjo pastaj do të kalojë në një robot që do të aplikojë një nga ngjyrat në të. Dhe anatomistët do të studiojnë më thellë në të.
So again this is what they can see under the microscope. You can see collections and configurations of large and small cells in clusters and various places. And from there it's routine. They understand where to make these assignments. And they can make basically what's a reference atlas. This is a more detailed map.
Pra, përsëri kjo është ajo që ata mund ta shohin nën mikroskop. Ju mund të shihni koleksionet dhe konfigurimin e qelizave të mëdha dhe të vogla në grupe dhe vende të ndryshme. Dhe prej andej është rutinë. Ata kuptojnë se ku mund të punohet. Dhe bëjnë një atlas referencë. Kjo është një hartë më e detajuar.
Our scientists then use this to go back to another piece of that tissue and do what's called laser scanning microdissection. So the technician takes the instructions. They scribe along a place there. And then the laser actually cuts. You can see that blue dot there cutting. And that tissue falls off. You can see on the microscope slide here, that's what's happening in real time. There's a container underneath that's collecting that tissue. We take that tissue, we purify the RNA out of it using some basic technology, and then we put a florescent tag on it. We take that tagged material and we put it on to something called a microarray.
Shkencëtarët tanë e përdorin atë që të kthehen prapv në një pjesë tjetër të këtij indi dhe të bëjnë atë që quhet skanim lazer microdissection. Pra, tekniku merr udhëzimet Ata bëjn shënimet atje. Dhe pastaj bëhet prerja me lazer. Ju mund të shihni pikën blu atje duke prerë. Dhe indet bien. Ju mund të shihni në xhamin e mikroskopit këtu, kjo është ajo që po ndodh në kohë reale. Ka një enë nën atë që është duke mbledhur indet. Ne kemi marrë indet, ne pastrojmë ARN nga ajo duke përdorur një teknologji bazike, dhe pastaj ne kemi vënë një etiketë fluoreshente mbi të. Ne kemi marrë këtë material të etiketuar dhe e kemi vënë atë në diçka të quajtur microarray.
Now this may look like a bunch of dots to you, but each one of these individual dots is actually a unique piece of the human genome that we spotted down on glass. This has roughly 60,000 elements on it, so we repeatedly measure various genes of the 25,000 genes in the genome. And when we take a sample and we hybridize it to it, we get a unique fingerprint, if you will, quantitatively of what genes are turned on in that sample.
Kjo mund të duket si një tufë me pika për ju, por secili nga këto pika të veçanta është në fakt një pjesë unike e gjenomit njerëzor që ne i ngjyrosëm në xham. Kjo ka afërsisht 60,000 elemente mbi të, kështu që ne në mënyrë të përsëritur matim gjene të ndryshme prej 25.000 gjeneve në gjenomit. Dhe kur marrim një mostër dhe ne kryqëzojmë atë me të, kemi marrë shenjat e gishtërinjve të veçantë, nëse doni, sasiore për atë që gjenet janë kthyer më në atë mostër.
Now we do this over and over again, this process for any given brain. We're taking over a thousand samples for each brain. This area shown here is an area called the hippocampus. It's involved in learning and memory. And it contributes to about 70 samples of those thousand samples. So each sample gets us about 50,000 data points with repeat measurements, a thousand samples.
Tani ta bëjmë këtë pa pushim, ky proces për çdo tru të dhënë. Ne jemi duke marrë përsipër një mijë mostrave për çdo tru. Kjo zonë e treguar këtu është një zonë e quajtur hipokampus. Është përfshirë në të mësuarit dhe kujtesës. Dhe kontribon per rreth 70 mostra nga ato mijë mostra. Pra, çdo mostër na jep rreth 50.000 të dhëna pikash me matjet e përsëritura, një mijë mostra.
So roughly, we have 50 million data points for a given human brain. We've done right now two human brains-worth of data. We've put all of that together into one thing, and I'll show you what that synthesis looks like. It's basically a large data set of information that's all freely available to any scientist around the world. They don't even have to log in to come use this tool, mine this data, find interesting things out with this. So here's the modalities that we put together. You'll start to recognize these things from what we've collected before. Here's the MR. It provides the framework. There's an operator side on the right that allows you to turn, it allows you to zoom in, it allows you to highlight individual structures.
Pra, afërsisht, ne kemi 50 milion të dhëna pikash për cdo tru njerëzor. Ne kemi të dhëna tani baraz ne dy tru njerëzor. Ne i kemi vënë të gjitha së bashku në një sintezë, dhe unë do t'ju tregoj aspekte të kësaj sinteze. Kjo është në thelb një pjesë të madhe të dhënave set informacionit kjo është e gjitha lirisht në dispozicion të çdo shkencëtar në mbarë botën. Ata as nuk duhet të hyni brënda për të ardhur të përdorur këtë mjet, minave këtë të dhëna, të gjeni gjëra interesante me këtë. Kështu që këtu është modalitetet që ne kemi vënë së bashku. Ju do të fillojnë të njohin këto gjëra nga ajo që ne kemi mbledhur para. Ja MR. Ai siguron kornizën Në të djathtë ka një operator që ju lejon të ktheheni, ju lejon të zmadhoni. të theksohen strukturat individuale.
But most importantly, we're now mapping into this anatomic framework, which is a common framework for people to understand where genes are turned on. So the red levels are where a gene is turned on to a great degree. Green is the sort of cool areas where it's not turned on. And each gene gives us a fingerprint. And remember that we've assayed all the 25,000 genes in the genome and have all of that data available.
Por me e rëndësishmja, është që tani bëjmë hartën e kësaj strukture anatomike, e cila është një kornizë e përbashkët që njerëzit të kuptojnë se ku aktivizohen gjenet Pra nivelet e kuqe aktivizojnë nje gjen ne nivelet më të larta. Në të gjelbërt janë zonat e ftohta, ku nuk aktivizohet. Dhe secili gjen krijon nje gjurme digjitale.. Mos harroni se kemi testuar të gjitha 25.000 gjenet e gjenomit dhe kemi të gjitha të dhënat në dispozicion.
So what can scientists learn about this data? We're just starting to look at this data ourselves. There's some basic things that you would want to understand. Two great examples are drugs, Prozac and Wellbutrin. These are commonly prescribed antidepressants. Now remember, we're assaying genes. Genes send the instructions to make proteins. Proteins are targets for drugs. So drugs bind to proteins and either turn them off, etc. So if you want to understand the action of drugs, you want to understand how they're acting in the ways you want them to, and also in the ways you don't want them to. In the side effect profile, etc., you want to see where those genes are turned on. And for the first time, we can actually do that. We can do that in multiple individuals that we've assayed too.
Pra, çfarë mësojnë shkencëtarët rreth këtyre të dhënave? Ne vetë sapo kemi filluar t'i studiojmë këto të dhëna. Ka disa aspekte bazike që duam te kuptojmë. Dy shembuj të mirë janë ilacet, Prozac and Wellbutrin. Këto janë ilace zakonisht kundër depresionit Tani mos harroni, ne jemi duke shqyrtuar gjenet. Gjenet dërgojnë udhëzimet për të bërë proteina. Proteinat janë objektiva për drogë. Pra, drogat lidhen tek proteinat dhe i dizaktivojnë, etj Pra, nëse ju dëshironi të kuptoni veprimin e drogave, ju doni të kuptoni se si veprojne në mënyrat që ju do te donit, dhe gjithashtu në mënyrat që ju nuk donit. Në rastin e efekteve anësore, etj, ju doni të shihni se ku ato gjene janë aktive. Dhe për herë të parë, ne fakt mund ta bëjmë këtë. Ne mund të bëjmë në individë të shumte që kemi shqyruar.
So now we can look throughout the brain. We can see this unique fingerprint. And we get confirmation. We get confirmation that, indeed, the gene is turned on -- for something like Prozac, in serotonergic structures, things that are already known be affected -- but we also get to see the whole thing. We also get to see areas that no one has ever looked at before, and we see these genes turned on there. It's as interesting a side effect as it could be. One other thing you can do with such a thing is you can, because it's a pattern matching exercise, because there's unique fingerprint, we can actually scan through the entire genome and find other proteins that show a similar fingerprint. So if you're in drug discovery, for example, you can go through an entire listing of what the genome has on offer to find perhaps better drug targets and optimize.
Deri tani ne mund të shohim në të gjithë trurin. Ne mund të shohim këtë gjurme unike gishti. Dhe tte marrim konfirmimin. Ne kemi marrë konfirmimin se, vërtet, gjeni është aktiv - për diçka si Prozac, në strukturat serotonergike, gjërat që dihen tashmë të ndikuara - por gjithashtu mund te shohim ne tëresi. Ne gjithashtu mund të shohim zonat që askush nuk ka shikuar ndonjëherë në pare dhe shohim keto gjene aktive aty. Është interesante si efekt anësor . Një gjë tjetër që ju mund të bëni me një gjë të tillë është që ju mund, sepse ky është një ushtrim ku lidh format e ngjashme sepse eshte gjurmë gishti unik, ne fakt mund të skanoni gjatë gjithë gjenomit dhe te gjeni proteina të tjera që tregojnë shenje gishti të ngjashme. Pra, nëse ju jeni në zbulimin e drogës, për shembull, ju mund te shkoni gjate një liste te tërë se çfarë të ofron gjenomi për të gjetur dhe zgjedhur objektiva ndoshta më të mira droge.
Most of you are probably familiar with genome-wide association studies in the form of people covering in the news saying, "Scientists have recently discovered the gene or genes which affect X." And so these kinds of studies are routinely published by scientists and they're great. They analyze large populations. They look at their entire genomes, and they try to find hot spots of activity that are linked causally to genes. But what you get out of such an exercise is simply a list of genes. It tells you the what, but it doesn't tell you the where. And so it's very important for those researchers that we've created this resource. Now they can come in and they can start to get clues about activity. They can start to look at common pathways -- other things that they simply haven't been able to do before.
Shumica prej jush ndoshta janë njohur me studimet e shoqeruara me gjenomet nga gazetaret e lajmeve duke thënë: "Shkencëtarët kanë zbuluar kohët e fundit gjen apo gjene të cilat ndikojnë X. " Dhe kështu këto lloje të studimeve janë publikuar në mënyrë rutine nga shkencëtarët dhe ato janë të mëdha. Ata analizojnë popullsi të mëdha. Ato studiojne në genome të tëra, dhe përpiqen të gjejne pikat e nxehta të aktivitetit që lidhen rastesisht me gjenet. Por ajo që nxjerr nga një ushtrim të tillë është thjesht një listë e gjeneve. Ajo ju tregon se çfarë, por nuk ju thote se ku. Dhe kështu që është shumë e rëndësishme për ata studiues qe ne kemi krijuar këtë informacion. Tani ata mund të vijnë dhe te fillojne te mendojne rreth aktivitetit. Ata mund te shohin ne rruge te thjeshte -- gjëra të tjera që ata thjesht nuk ishin në gjendje t'i bënin perpara.
So I think this audience in particular can understand the importance of individuality. And I think every human, we all have different genetic backgrounds, we all have lived separate lives. But the fact is our genomes are greater than 99 percent similar. We're similar at the genetic level. And what we're finding is actually, even at the brain biochemical level, we are quite similar. And so this shows it's not 99 percent, but it's roughly 90 percent correspondence at a reasonable cutoff, so everything in the cloud is roughly correlated. And then we find some outliers, some things that lie beyond the cloud. And those genes are interesting, but they're very subtle. So I think it's an important message to take home today that even though we celebrate all of our differences, we are quite similar even at the brain level.
Kështu që unë mendoj se kjo audiencë në veçanti mund ta kuptojnë rëndësinë e individualitetit. Dhe unë mendoj se çdo njeri, ne të gjithë kemi prejardhje të ndryshme gjenetike, ne të gjithë kemi jetuar jetë te vecante. Por fakti është gjenomet tona janë më shume se 99 për qind të ngjashme. Ne jemi të ngjashëm në nivelin gjenetik. Dhe ajo që ne po kuptojmë është në të vërtetë, se dhe në nivelin biokimik te trurit, ne jemi mjaft të ngjashëm. Dhe kështu kjo tregon se nuk është 99 përqind, por është afërsisht 90 për qind korrespondencë në një ndërprerje të arsyeshme, kështu që gjithshka lidhet afërsisht. Dhe atëherë ne gjejmë disa outliers, disa gjëra që shtrihen përtej reve. Dhe këto gjene janë interesante, por ata janë shumë të vogla. Kështu që unë mendoj se është një mesazh i rëndësishëm për të marrë me vete sot se edhe pse ne festojmë të gjitha dallimet tona, ne jemi mjaft të ngjashm edhe ne nivelin e trurit.
Now what do those differences look like? This is an example of a study that we did to follow up and see what exactly those differences were -- and they're quite subtle. These are things where genes are turned on in an individual cell type. These are two genes that we found as good examples. One is called RELN -- it's involved in early developmental cues. DISC1 is a gene that's deleted in schizophrenia. These aren't schizophrenic individuals, but they do show some population variation. And so what you're looking at here in donor one and donor four, which are the exceptions to the other two, that genes are being turned on in a very specific subset of cells. It's this dark purple precipitate within the cell that's telling us a gene is turned on there. Whether or not that's due to an individual's genetic background or their experiences, we don't know. Those kinds of studies require much larger populations.
Si duken këto dallime? Ky është një shembull i një studimi që kemi bërë për të ndjekur dhe parë se çfarë ishin pikërisht këto dallime- dhe ato janë mjaft vogla. Këto janë gjëra ku gjenet janë aktive në një lloj qelize individuale. Këto janë dy gjene që kemi gjetur si shembuj të mirë. Njëri është quajtur RELN - është përfshirë në idete e hershme të zhvillimit. DISC1 është një gjen qe fshihet në skizofreni. Këto nuk janë individë skizofrenike, por ata tregojnë një variacion të popullsisë. Dhe kështu që ajo që shohim këtu në donator një dhe donator katër, se cilat janë përjashtime të dy të tjerave, ku gjenet janë aktive në nje nenndarje shumë të veçantë të qelizave. Është kjo njolle e errët e purpurt në qelizë qe na tregon që një gjen është aktiv aty. Nëse janë apo jo kjo është për shkak të sfondit gjenetik të një individi apo përvojat e tyre, ne nuk e dimë. Këto lloj studimesh kërkojnë popullesi shumë më të mëdha.
So I'm going to leave you with a final note about the complexity of the brain and how much more we have to go. I think these resources are incredibly valuable. They give researchers a handle on where to go. But we only looked at a handful of individuals at this point. We're certainly going to be looking at more. I'll just close by saying that the tools are there, and this is truly an unexplored, undiscovered continent. This is the new frontier, if you will. And so for those who are undaunted, but humbled by the complexity of the brain, the future awaits.
Para se të largohem ja një shënim i fundit në lidhje me kompleksitetin e trurit dhe sa larg ne duhet të shkojmë. Unë mendoj se këto burime janë tepër të vlefshme. Ata i japin studiuesve mbeshtetje se ku të drejtohen. Por ne vetëm pame në një pjesë të vogël individësh deri tani. Ne me siguri do të zbulojmë më shumë. Unë vetëm do ta mbyll duke thënë: se mjetet janë atje, dhe ky është me të vërtetë një kontinent i pashkelur, i pazbuluar. Ky është kufiri i ri, nëse doni. Dhe kështu ata që janë të patrembur, por te përulur nga kompleksiteti i trurit, e ardhmja i pret.
Thanks.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)