"Hi, Bob." "Morning, Kelly. The tulips looks great." Have you ever wondered how your dog experiences the world? Here's what she sees. Not terribly interesting. But what she smells, that's a totally different story. And it begins at her wonderfully developed nose. As your dog catches the first hints of fresh air, her nose's moist, spongy outside helps capture any scents the breeze carries. The ability to smell separately with each nostril, smelling in stereo, helps to determine the direction of the smell's source so that within the first few moments of sniffing, the dog starts to become aware of not just what kind of things are out there but also where they're located. As air enters the nose, a small fold of tissue divides it into two separate folds, one for breathing and one just for smelling. This second airflow enters a region filled with highly specialized olfactory receptor cells, several hundred millions of them, compaired to our five million. And unlike our clumsy way of breathing in and out through the same passage, dogs exhale through slits at the side of their nose, creating swirls of air that help draw in new odor molecules and allow odor concentration to build up over mulitple sniffs. But all that impressive nasal architecture wouldn't be much help without something to process the loads of information the nose scoops up. And it turns out that the olfactory system dedicated to proessing smells takes up many times more relative brain area in dogs than in humans. All of this allows dogs to distinguish and remember a staggering variety of specific scents at concentrations up to 100 million times less than what our noses can detect. If you can smell a spritz of perfume in a small room, a dog would have no trouble smelling it in an enclosed stadium and distinguishing its ingredients, to boot. And everything in the street, every passing person or car, any contents of the neighbor's trash, each type of tree, and all the birds and insects in it has a distinct odor profile telling your dog what it is, where it is, and which direction it's moving in. Besides being much more powerful than ours, a dog's sense of smell can pick up things that can't even be seen at all. A whole separate olfactory system, called the vomeronasal organ, above the roof of the mouth, detects the hormones all animals, Including humans, naturally release. It lets dogs identify potential mates, or distinguish between friendly and hostile animals. It alerts them to our various emotional states, and it can even tell them when someone is pregnant or sick. Because olfaction is more primal than other senses, bypassing the thalamus to connect directly to the brain structures involving emotion and instinct, we might even say a dog's perception is more immediate and visceral than ours. But the most amazing thing about your dog's nose is that it can traverse time. The past appears in tracks left by passersby, and by the warmth of a recently parked car where the residue of where you've been and what you've done recently. Landmarks like fire hydrants and trees are aromatic bulletin boards carrying messages of who's been by, what they've been eating, and how they're feeling. And the future is in the breeze, alerting them to something or someone approaching long before you see them. Where we see and hear something at a single moment, a dog smells an entire story from start to finish. In some of the best examples of canine-human collaboration, dogs help us by sharing and reacting to those stories. They can respond with kindness to people in distress, or with aggression to threats because stress and anger manifest as a cloud of hormones recognizable to the dog's nose. With the proper training, they can even alert us to invisible threats ranging from bombs to cancer. As it turns out, humanity's best friend is not one who experiences the same things we do, but one whose incredible nose reveals a whole other world beyond our eyes.
"Merhaba, Bob." "Günaydın, Kelly. Laleler harika görünüyor." Hiç köpeğinizin dünyayı nasıl deneyimlediğini düşündünüz mü? İşte gördüğü şey. O kadar da ilginç değil. Ama kokladığı şeye gelince, tamamen farklı bir hikâye. Bu da mükemmel gelişmiş burnunda başlıyor. Köpeğiniz taze havanın ilk ipuçlarını yakalayınca, burnunun ıslak, süngerimsi dış yüzeyi rüzgârın taşıdığı herhangi bir kokuyu yakalamasına yardımcı olur. Burun deliklerinin her biriyle ayrı koklama kabiliyeti, stereo olarak koklamak, kokunun kaynağının yönünü saptamaya yardımcı olur. Böylece koklamanın ilk anları içinde, köpek sadece oralarda ne çeşit şeyler olduğunun değil, aynı zamanda nerede olduklarının da farkına varır. Hava burnuna girince, küçük bir doku katmanı onu iki ayrı katmana böler, biri nefes almak için, diğeri ise sadece koklamak için. İkinci hava akışı, son derece özelleşmiş koku alıcı hücrelerle dolu bir bölgeye girer, bizim beş milyon hücremize karşılık, onların birkaç yüz milyon tanesi vardır. Bizim aynı pasajdan içeri ve dışarı basit bir şekilde nefes alışımızın aksine, köpekler burunlarının kenarındaki yarıklarından nefes verirler, yeni koku molekülleri çekmeye yardımcı olan ve birçok kez koklama sayesinde giderek artan koku yoğunlaşmasına yardımcı olan hava girdapları yaratarak. Ancak bu kadar etkileyici bir burun yapısı, burnun topladığı yığınlarca bilgiyi işlemeye yarayan bir şeyler olmadan işe yaramazdı. Kokuları işlemeye yarayan koku alma sisteminin, köpeklerde insanlara nazaran beyinde birkaç kat daha fazla alan kapladığı anlaşılmaktadır. Bütün bunlar köpeklerin, bizim burunlarımızın hissettiğinden 100 milyon kat daha az yoğunlukta olan, şaşırtıcı çeşitte spesifik kokuyu ayırt etmesini ve hatırlamasını sağlar. Eğer siz küçük bir odada az miktarda parfüm kokusunu alabiliyorsanız, bir köpek kapalı bir stadyumda kokusunu almakta ve ayrıca içeriğini ayırt etmekte zorlanmaz. Sokaktaki her şey, her geçen kişi veya araba, komşunuzun çöpündeki her içerik, her çeşit ağaç, içindeki bütün kuşlar ve böceklerin köpeğinize ne olduğu, nerede olduğu ve hangi yöne gittiğini söyleyen farklı bir koku profili vardır. Bizim burnumuzdan çok daha güçlü olmasının yanında, bir köpeğin koku alma duygusu hiçbir şekilde görülmeyen şeyleri algılamasını sağlar. Ağzın üzerindeki vomeronasal organ adı verilen tamamen ayrı bir koku alma sistemi, insanlar dâhil bütün hayvanların doğal olarak salgıladıkları hormanları algılar. Bu köpeklerin potansiyel eşleri bulmasını veya dost ve düşman olan hayvanları birbirinden ayırt etmesini sağlar. Bizim çeşitli duygusal durumlarımıza karşı onları uyarır ve onlara birinin hamile veya hasta olduğunu dahi söyler. Duygu ve içgüdüyü içeren beyin yapılarına direkt olarak bağlanmak için talamustan geçen koku alma, diğer duygulardan daha ilkel olduğu için köpeklerin algılamasının bizimkinden çok daha çabuk ve sezgisel olduğunu bile söyleyebiliriz. Ancak köpeğinizin burnuyla ilgili en inanılmaz şey, zamanı ters çevirebilmesidir. Geçmiş, geçip gidenlerin ve henüz park etmiş bir arabanın sıcaklığının bıraktıklarıyla olduğu yerde belirir, henüz olduğunuz yer ve ne yaptığınızın kalıntılarıyla. Yangın musluğu ve ağaçlar gibi işaretler, kimin bulunduğu, ne yedikleri ve nasıl hissettikleriyle ilgili mesajlar taşıyan aromatik ilan panolarıdır. Gelecek rüzgârın içindedir, siz onları görmeden bir şeyin veya birinin yaklaştığına dair onları uyarır. Bizim bir an için bir şey görüp duyduğumuz yerde, bir köpek başından sonuna dek tüm hikâyeyi koklar. Köpek-insan işbirliğinin en iyi örneklerinden biri, köpeklerin bu hikâyeleri paylaşmamıza ve tepki vermemize yardımcı olmalarıdır. Üzüntü içindeki insanlara nezaketle veya tehditlere karşı saldırarak cevap verirler. Çünkü stres ve öfke, köpeklerin burnu için ayırt edilebilir bir hormon bulutunu açığa çıkarır. Uygun eğitimle, bizi bombalardan kansere kadar görünmeyen tehditlere karşı bile uyarabilirler. İnsanların en iyi dostunun, bizimle aynı şeyleri deneyimleyen değil, inanılmaz burunları ile gördüklerimizin ötesinde bambaşka bir dünyayı ortaya koyan varlıklar olduğu ortada.