I am British.
Jestem Brytyjczykiem.
(Laughter)
(Śmiech)
(Applause)
(Brawa)
Never before has the phrase "I am British" elicited so much pity.
Nigdy dotąd słowa te nie wywoływały tyle współczucia.
(Laughter)
(Śmiech)
I come from an island where many of us like to believe there's been a lot of continuity over the last thousand years. We tend to have historically imposed change on others but done much less of it ourselves.
Pochodzę z wyspy, gdzie wielu lubi myśleć, że przez ostatni tysiąc lat niewiele się zmieniło. Historycznie raczej narzucaliśmy zmiany innym niż sami je przechodziliśmy.
So it came as an immense shock to me when I woke up on the morning of June 24 to discover that my country had voted to leave the European Union, my Prime Minister had resigned, and Scotland was considering a referendum that could bring to an end the very existence of the United Kingdom. So that was an immense shock for me, and it was an immense shock for many people, but it was also something that, over the following several days, created a complete political meltdown in my country. There were calls for a second referendum, almost as if, following a sports match, we could ask the opposition for a replay. Everybody was blaming everybody else. People blamed the Prime Minister for calling the referendum in the first place. They blamed the leader of the opposition for not fighting it hard enough. The young accused the old. The educated blamed the less well-educated. That complete meltdown was made even worse by the most tragic element of it: levels of xenophobia and racist abuse in the streets of Britain at a level that I have never seen before in my lifetime. People are now talking about whether my country is becoming a Little England, or, as one of my colleagues put it, whether we're about to become a 1950s nostalgia theme park floating in the Atlantic Ocean.
Był to więc dla mnie wielki szok, kiedy budząc się 24 czerwca rano dowiedziałem się, że mój kraj zagłosował za wyjściem z UE, premier podał się do dymisji, a Szkocja rozważała referendum mogące położyć kres istnieniu Zjednoczonego Królestwa. Był to wielki szok dla mnie i dla wielu innych ludzi, ale było to również coś, co przez ostatnich kilka dni wywołało głęboki kryzys polityczny w moim kraju. Nawoływano do kolejnego referendum, jakbyśmy byli po jakimś meczu i mogli prosić drugą stronę o dogrywkę. Wszyscy wzajemnie się obwiniali. Ludzie obwiniali premiera za ogłoszenie referendum a lidera opozycji za to, że nie walczył dość zaciekle. Młodzi oskarżali starych. Wykształceni obwiniali mniej wykształconych. Kryzys pogorszył jeszcze jego najbardziej tragiczny element, czyli ksenofobia i ataki rasistowskie na ulicach Wielkiej Brytanii na nieznaną mi skalę. Ludzie zastanawiają się teraz, czy staniemy się zaściankiem albo, jak to ujął jeden z moich kolegów, tematycznym parkiem rozrywki przedstawiającym lata 50. XX wieku, pływającym po Atlantyku.
(Laughter)
(Śmiech)
But my question is really, should we have the degree of shock that we've experienced since? Was it something that took place overnight? Or are there deeper structural factors that have led us to where we are today? So I want to take a step back and ask two very basic questions. First, what does Brexit represent, not just for my country, but for all of us around the world? And second, what can we do about it? How should we all respond?
Moje pytanie brzmi, czy naprawdę powinniśmy przeżywać taki szok? Czy to zdarzyło się niespodziewanie? Czy może są jakieś poważniejsze, bardziej systemowe przyczyny? Chcę się więc trochę cofnąć i zadać dwa podstawowe pytania. Po pierwsze, co oznacza Brexit, nie tylko dla mojego kraju, ale dla całego świata. Po drugie, co możemy w tej sprawie zrobić. Jaką powinniśmy dać odpowiedź?
So first, what does Brexit represent? Hindsight is a wonderful thing. Brexit teaches us many things about our society and about societies around the world. It highlights in ways that we seem embarrassingly unaware of how divided our societies are. The vote split along lines of age, education, class and geography. Young people didn't turn out to vote in great numbers, but those that did wanted to remain. Older people really wanted to leave the European Union. Geographically, it was London and Scotland that most strongly committed to being part of the European Union, while in other parts of the country there was very strong ambivalence. Those divisions are things we really need to recognize and take seriously. But more profoundly, the vote teaches us something about the nature of politics today. Contemporary politics is no longer just about right and left. It's no longer just about tax and spend. It's about globalization. The fault line of contemporary politics is between those that embrace globalization and those that fear globalization.
Po pierwsze, co oznacza Brexit? Patrzenie wstecz to świetna sprawa. Brexit dużo nas uczy o naszym społeczeństwie i społeczeństwach na świecie. Podkreśla w sposób, którego zdajemy się wstydliwie nie dostrzegać: jak duże są podziały społeczne. Głosowano inaczej w zależności od wieku, wykształcenia i regionu. Niezbyt wielu młodych oddało głos, ale ci głosujący byli za pozostaniem w UE. Starsi zdecydowanie chcieli wyjścia z UE. Pod względem geograficznym to Londyn i Szkocja najmocniej opowiedziały się za pozostaniem a w innych regionach było mocno ambiwalentnie. Te podziały powinniśmy dostrzec i potraktować poważnie. Co więcej, referendum uczy nas czegoś o współczesnej polityce, w której nie chodzi tylko o prawicę i lewicę, czy tylko o podatki i wydatki. Chodzi o globalizację. We współczesnej polityce jest podział na popierających ją i na obawiających się jej.
(Applause)
(Brawa)
If we look at why those who wanted to leave -- we call them "Leavers," as opposed to "Remainers" -- we see two factors in the opinion polls that really mattered. The first was immigration, and the second sovereignty, and these represent a desire for people to take back control of their own lives and the feeling that they are unrepresented by politicians. But those ideas are ones that signify fear and alienation. They represent a retreat back towards nationalism and borders in ways that many of us would reject. What I want to suggest is the picture is more complicated than that, that liberal internationalists, like myself, and I firmly include myself in that picture, need to write ourselves back into the picture in order to understand how we've got to where we are today. When we look at the voting patterns across the United Kingdom, we can visibly see the divisions. The blue areas show Remain and the red areas Leave. When I looked at this, what personally struck me was the very little time in my life I've actually spent in many of the red areas. I suddenly realized that, looking at the top 50 areas in the UK that have the strongest Leave vote, I've spent a combined total of four days of my life in those areas. In some of those places, I didn't even know the names of the voting districts. It was a real shock to me, and it suggested that people like me who think of ourselves as inclusive, open and tolerant, perhaps don't know our own countries and societies nearly as well as we like to believe.
Patrząc na głosujących za wyjściem i głosujących za pozostaniem, widzimy dwa czynniki w sondażach, które miały znaczenie. Były to imigracja i suwerenność, czyli pragnienie ponownego przejęcia kontroli nad własnym życiem i poczucie braku odpowiedniej reprezentacji przez polityków. Te idee oznaczają lęk i wyobcowanie, powrót do nacjonalizmu i granic w sposób, którego wielu z nas by nie chciało. Chciałbym pokazać, że to bardziej skomplikowane, że liberalni internacjonaliści, jak ja i chciałbym mocno podkreślić, że jestem jednym z nich, powinni ponownie wpisać się w ten obraz, żeby zrozumieć, jak się dziś znaleźliśmy w tym miejscu. W wynikach głosowania w Wielkiej Brytanii wyraźnie widzimy te podziały. Kolor niebieski oznacza chęć pozostania, a czerwony wyjścia z UE. Gdy je zobaczyłem, uderzyło mnie, jak mało czasu spędziłem w obszarach zaznaczonych na czerwono. Nagle się zorientowałem, że w 50 regionach, które były najbardziej za wyjściem, spędziłem przez całe życie razem 4 dni. W niektórych z nich nawet nie znałem nazw okręgów wyborczych. Było to dla mnie prawdziwym szokiem i sugerowało, że tacy ludzie jak ja, którzy uważają się za otwartych i tolerancyjnych, może niekoniecznie znają własny kraj i społeczeństwo tak dobrze, jak im się wydaje.
(Applause)
(Brawa)
And the challenge that comes from that is we need to find a new way to narrate globalization to those people, to recognize that for those people who have not necessarily been to university, who haven't necessarily grown up with the Internet, that don't get opportunities to travel, they may be unpersuaded by the narrative that we find persuasive in our often liberal bubbles.
Trzeba wobec tego znaleźć nowy sposób opowiadania o globalizacji tym ludziom, którzy niekoniecznie studiowali, używali od dziecka Internetu czy mieli okazję podróżować. Może nie przemawia do nich to, co przekonuje nas w naszych często liberalnych bańkach.
(Applause)
(Brawa)
It means that we need to reach out more broadly and understand. In the Leave vote, a minority have peddled the politics of fear and hatred, creating lies and mistrust around, for instance, the idea that the vote on Europe could reduce the number of refugees and asylum-seekers coming to Europe, when the vote on leaving had nothing to do with immigration from outside the European Union. But for a significant majority of the Leave voters the concern was disillusionment with the political establishment. This was a protest vote for many, a sense that nobody represented them, that they couldn't find a political party that spoke for them, and so they rejected that political establishment.
Trzeba poszerzyć perspektywę i wykazać się zrozumieniem. Wśród głosujących za wyjściem, mniejszość uprawiała politykę strachu i nienawiści, tworząc kłamstwa i nieufność, jak to, że referendum zmniejszy ilość uchodźców i azylantów w Europie, podczas gdy referendum nie miało nic wspólnego z imigracją spoza Unii Europejskiej. Jednak dla większości głosujących za wyjściem najważniejsze było rozczarowanie politycznym establishmentem. Dla wielu był to protest, bo czuli, że nikt ich nie reprezentuje, że nie mogą znaleźć partii, która będzie ich reprezentować, więc odrzucili polityczny establishment.
This replicates around Europe and much of the liberal democratic world. We see it with the rise in popularity of Donald Trump in the United States, with the growing nationalism of Viktor Orbán in Hungary, with the increase in popularity of Marine Le Pen in France. The specter of Brexit is in all of our societies.
Podobnie jest w pozostałej części Europy i w wielu liberalnych demokracjach. Widać to we wzroście popularności Donalda Trumpa w USA, rosnącym nacjonalizmie Viktora Orbana na Węgrzech i rosnącej popularności Marine Le Pen we Francji. Widmo Brexitu unosi się we wszystkich społeczeństwach.
So the question I think we need to ask is my second question, which is how should we collectively respond? For all of us who care about creating liberal, open, tolerant societies, we urgently need a new vision, a vision of a more tolerant, inclusive globalization, one that brings people with us rather than leaving them behind.
Po drugie trzeba zapytać, jak mamy odpowiedzieć jako zbiorowość. Zwolennikom liberalnego, otwartego i tolerancyjnego społeczeństwa, pilnie potrzeba nowej wizji bardziej tolerancyjnej i integrującej globalizacji, która łączy ludzi, a nie pozostawia ich w tyle.
That vision of globalization is one that has to start by a recognition of the positive benefits of globalization. The consensus amongst economists is that free trade, the movement of capital, the movement of people across borders benefit everyone on aggregate. The consensus amongst international relations scholars is that globalization brings interdependence, which brings cooperation and peace. But globalization also has redistributive effects. It creates winners and losers. To take the example of migration, we know that immigration is a net positive for the economy as a whole under almost all circumstances. But we also have to be very aware that there are redistributive consequences, that importantly, low-skilled immigration can lead to a reduction in wages for the most impoverished in our societies and also put pressure on house prices. That doesn't detract from the fact that it's positive, but it means more people have to share in those benefits and recognize them.
Ta wizja powinna opierać się po pierwsze na korzyściach płynących z globalizacji. Ekonomiści są zgodni, że wolny handel, swobodny przepływ kapitału i ludzi przez granice wszystkim przynosi korzyści. Eksperci od stosunków międzynarodowych są zgodni, że globalizacja daje niezależność, która przynosi współpracę i pokój. Ale globalizacja oznacza też redystrybucję. Stwarza wygranych i przegranych. Weźmy na przykład migrację. Wiemy, że imigracja ma prawie zawsze pozytywny wpływ na gospodarkę. Trzeba mieć jednak świadomość, że zmienia też redystrybucję i, co ważne, że napływ migrantów nisko wykwalifikowanych może spowodować obniżenie zarobków najuboższej warstwy społeczeństwa i powodować wzrost cen nieruchomości. Nie zmienia to faktu, że imigracja jest korzystna, ale oznacza, że powinno z tego korzystać więcej ludzi i mieć tego świadomość.
In 2002, the former Secretary-General of the United Nations, Kofi Annan, gave a speech at Yale University, and that speech was on the topic of inclusive globalization. That was the speech in which he coined that term. And he said, and I paraphrase, "The glass house of globalization has to be open to all if it is to remain secure. Bigotry and ignorance are the ugly face of exclusionary and antagonistic globalization."
W 2002 roku Kofi Annan, były sekretarz generalny ONZ, wygłosił przemówienie na Uniwersytecie Yale na temat integrującej globalizacji. W przemówieniu ukuł właśnie ten termin. Powiedział, parafrazując, że szklany dom globalizacji musi zostać otwarty dla wszystkich, jeśli ma pozostać bezpieczny. Bigoteria i ignorancja to brzydkie oblicze wykluczającej i wrogiej globalizacji.
That idea of inclusive globalization was briefly revived in 2008 in a conference on progressive governance involving many of the leaders of European countries. But amid austerity and the financial crisis of 2008, the concept disappeared almost without a trace. Globalization has been taken to support a neoliberal agenda. It's perceived to be part of an elite agenda rather than something that benefits all. And it needs to be reclaimed on a far more inclusive basis than it is today.
Pomysł integrującej globalizacji na krótko ożywiono w 2008 roku na konferencji poświęconej postępowemu zarządzaniu, w której udział wzięło wielu europejskich przywódców. W środku kryzysu ekonomicznego i cięć budżetowych idea ta zniknęła prawie bez śladu. Globalizacją zaczęto podpierać program neoliberalny. Wydaje się częścią planów elity niż czymś, co wszystkim przynosi korzyści. Musi wrócić w dużo bardziej integrującym kształcie niż to ma dziś miejsce.
So the question is, how can we achieve that goal? How can we balance on the one hand addressing fear and alienation while on the other hand refusing vehemently to give in to xenophobia and nationalism? That is the question for all of us. And I think, as a social scientist, that social science offers some places to start. Our transformation has to be about both ideas and about material change, and I want to give you four ideas as a starting point.
Pytanie brzmi więc, jak można osiągnąć ten cel. Jak można z jednej strony zająć się strachem i wyobcowaniem, a z drugiej kategorycznie odrzucić ksenofobię i nacjonalizm? To pytanie do nas wszystkich. Jako socjolog uważam, że nauki społeczne dają nam pewne punkty zaczepienia. Transformacja musi dotyczyć idei i zmian materialnych, a ja chciałbym na początek rzucić cztery pomysły.
The first relates to the idea of civic education. What stands out from Brexit is the gap between public perception and empirical reality. It's been suggested that we've moved to a postfactual society, where evidence and truth no longer matter, and lies have equal status to the clarity of evidence. So how can we --
Pierwszy wiąże się z edukacją obywatelską. Brexit podkreśla rozbieżność między sposobem postrzegania a rzeczywistym doświadczeniem. Sugeruje się, że obecnie żyjemy w społeczeństwie, w którym dowody i prawda nic już nie znaczą, a kłamstwa mają ten sam status, co niezbite dowody. Jak więc można...
(Applause)
(Brawa)
How can we rebuild respect for truth and evidence into our liberal democracies? It has to begin with education, but it has to start with the recognition that there are huge gaps.
Jak można odbudować zaufanie do prawdy i dowodów w liberalnych demokracjach? Trzeba zacząć od edukacji, od przyznania, że są duże luki.
In 2014, the pollster Ipsos MORI published a survey on attitudes to immigration, and it showed that as numbers of immigrants increase, so public concern with immigration also increases, although it obviously didn't unpack causality, because this could equally be to do not so much with numbers but the political and media narrative around it. But the same survey also revealed huge public misinformation and misunderstanding about the nature of immigration. For example, in these attitudes in the United Kingdom, the public believed that levels of asylum were a greater proportion of immigration than they were, but they also believed the levels of educational migration were far lower as a proportion of overall migration than they actually are. So we have to address this misinformation, the gap between perception and reality on key aspects of globalization. And that can't just be something that's left to our schools, although that's important to begin at an early age. It has to be about lifelong civic participation and public engagement that we all encourage as societies.
W 2014 roku Ipsos MORI, ośrodek badań publicznych, opublikował wyniki sondażu o nastawieniu do imigracji, pokazujące, że ze wzrostem liczby imigrantów wzrasta też niepokój społeczny związany z imigracją, chociaż oczywiście nie wyjaśniał przyczynowości, bo mogło się to równie dobrze wiązać nie tyle z liczbą imigrantów, co z polityczną i medialną narracją wokół nich. Ale ten sam sondaż pokazał też ogromny brak rzetelnych informacji i niezrozumienie imigracji w społeczeństwie. Na przykład, tak nastawieni Brytyjczycy uważali, że liczba azylantów stanowi znacznie większą część imigrantów niż miało to miejsce w rzeczywistości. Ponadto uważali, że edukacyjnych imigrantów jest dużo mniej niż w istocie. Trzeba zająć się tym brakiem rzetelnych informacji, rozbieżnościami między postrzeganiem a faktami dotyczącymi globalizacji. Nie można pozostawić tego szkołom, chociaż trzeba wcześnie zacząć. Chodzi o udział i zaangażowanie obywateli przez całe życie, które promujemy jako społeczeństwa.
The second thing that I think is an opportunity is the idea to encourage more interaction across diverse communities.
Po drugie to daje nam szansę na wsparcie interakcji między różnymi społecznościami.
(Applause)
(Brawa)
One of the things that stands out for me very strikingly, looking at immigration attitudes in the United Kingdom, is that ironically, the regions of my country that are the most tolerant of immigrants have the highest numbers of immigrants. So for instance, London and the Southeast have the highest numbers of immigrants, and they are also by far the most tolerant areas. It's those areas of the country that have the lowest levels of immigration that actually are the most exclusionary and intolerant towards migrants.
Jedną z rzeczy, które bardzo rzucają się w oczy jeśli chodzi o imigrację w Wielkiej Brytanii, jest to, że jak na ironię, regiony kraju najbardziej tolerancyjne dla imigrantów mają ich też najwięcej, jak na przykład Londyn i południowy wschód Anglii, które są zdecydowanie najbardziej tolerancyjne. To regiony mające najmniej imigrantów są najbardziej wykluczające i nietolerancyjne dla nich.
So we need to encourage exchange programs. We need to ensure that older generations who maybe can't travel get access to the Internet. We need to encourage, even on a local and national level, more movement, more participation, more interaction with people who we don't know and whose views we might not necessarily agree with.
Trzeba więc wspierać programy wymiany, zapewnić starszym pokoleniom, które może nie mogą podróżować, dostęp do Internetu. Trzeba wspierać, nawet na szczeblu lokalnym i krajowym więcej ruchu, udziału, interakcji z ludźmi, których nie znamy i z których poglądami niekoniecznie się zgadzamy.
The third thing that I think is crucial, though, and this is really fundamental, is we have to ensure that everybody shares in the benefits of globalization. This illustration from the Financial Times post-Brexit is really striking. It shows tragically that those people who voted to leave the European Union were those who actually benefited the most materially from trade with the European Union. But the problem is that those people in those areas didn't perceive themselves to be beneficiaries. They didn't believe that they were actually getting access to material benefits of increased trade and increased mobility around the world.
Trzecia podstawowa sprawa, która wydaje się szczególnie ważna, to zapewnienie każdemu udziału w podziale korzyści z globalizacji. Ta ilustracja z dziennika Financial Times po Brexicie jest szczególnie uderzająca. Pokazuje tragiczny fakt, że ludzie głosujący za wyjściem odnosili największe korzyści materialne z handlu z Unią Europejską. Problem polega na tym, że ci ludzie niekoniecznie widzieli siebie jako beneficjentów. Nie wierzyli, że mają dostęp do materialnych korzyści spowodowanych wzrostem handlu i mobilności na świecie.
I work on questions predominantly to do with refugees, and one of the ideas I spent a lot of my time preaching, mainly to developing countries around the world, is that in order to encourage the integration of refugees, we can't just benefit the refugee populations, we also have to address the concerns of the host communities in local areas. But in looking at that, one of the policy prescriptions is that we have to provide disproportionately better education facilities, health facilities, access to social services in those regions of high immigration to address the concerns of those local populations. But while we encourage that around the developing world, we don't take those lessons home and incorporate them in our own societies.
Pracuję nad zagadnieniami związanymi głównie z uchodźcami i jedna z idei, na której głoszenie głównie w krajach rozwijających się poświęcam dużo czasu, zakłada, że chcąc polepszyć integrację uchodźców, nie można dbać tylko o nich, ale trzeba zająć się tym, co niepokoi lokalne społeczności. Z tej perspektywy jednym z założeń takiej polityki jest konieczność zapewnienia o wiele lepszej edukacji, opieki zdrowotnej i dostępu do świadczeń socjalnych w regionach o dużej imigracji, żeby odpowiedzieć na to, co niepokoi lokalne społeczności. Wspieramy to podejście w krajach rozwijających się, ale nie praktykujemy go u siebie i nie włączamy do naszego społeczeństwa.
Furthermore, if we're going to really take seriously the need to ensure people share in the economic benefits, our businesses and corporations need a model of globalization that recognizes that they, too, have to take people with them.
Ponadto, jeśli chcemy poważnie potraktować konieczność zapewnienia udziału ludzi w korzyściach gospodarczych, nasze firmy i korporacje potrzebują modelu globalizacji, który uwzględnia, że one także muszą pociągnąć ze sobą ludzi.
The fourth and final idea I want to put forward is an idea that we need more responsible politics. There's very little social science evidence that compares attitudes on globalization. But from the surveys that do exist, what we can see is there's huge variation across different countries and time periods in those countries for attitudes and tolerance of questions like migration and mobility on the one hand and free trade on the other. But one hypothesis that I think emerges from a cursory look at that data is the idea that polarized societies are far less tolerant of globalization. It's the societies like Sweden in the past, like Canada today, where there is a centrist politics, where right and left work together, that we encourage supportive attitudes towards globalization. And what we see around the world today is a tragic polarization, a failure to have dialogue between the extremes in politics, and a gap in terms of that liberal center ground that can encourage communication and a shared understanding. We might not achieve that today, but at the very least we have to call upon our politicians and our media to drop a language of fear and be far more tolerant of one another.
Czwarty i ostatni z moich pomysłów dotyczy bardziej odpowiedzialnej polityki. W socjologii jest bardzo niewiele badań poświęconych nastawieniu do globalizacji. Z tych, które mamy, wynika, że istnieją ogromne różnice między państwami i różnymi okresami czasu co do nastrojów i tolerancji wobec migracji i mobilności z jednej a wolnego handlu z drugiej strony. Z pobieżnego spojrzenia na dane wyłania się jedna hipoteza, że podzielone społeczeństwa są dużo mniej tolerancyjne dla globalizacji. W społeczeństwach jak Szwecja kiedyś, jak Kanada dziś, gdzie jest centrowa polityka, gdzie prawica i lewica współpracują, wspierane są nastroje przychylne globalizacji. To, co dziś widać na świecie, to tragiczne podziały, brak dialogu między politycznymi skrajnościami i brak liberalnego centrum wspierającego porozumienie i zrozumienie. Może nie osiągniemy tego dzisiaj, ale musimy przynajmniej wezwać polityków i media do porzucenia języka strachu i do większej tolerancji.
(Applause)
(Brawa)
These ideas are very tentative, and that's in part because this needs to be an inclusive and shared project.
To bardzo wstępne pomysły, po części dlatego, że ma to być integrujący i wspólny projekt.
I am still British. I am still European. I am still a global citizen. For those of us who believe that our identities are not mutually exclusive, we have to all work together to ensure that globalization takes everyone with us and doesn't leave people behind. Only then will we truly reconcile democracy and globalization.
Nadal jestem Brytyjczykiem. Nadal jestem Europejczykiem. Nadal jestem obywatelem świata. Ci z nas, którzy uważają, że nasze tożsamości nie wykluczają się wzajemnie, muszą współpracować, żeby zapewnić każdemu udział w globalizacji i nikogo nie pozostawić w tyle. Tylko wtedy da się naprawdę pogodzić demokrację i globalizację.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)