How many of you have checked your email today? Come on, raise your hands. How many of you are checking it right now?
چند نفر شما امروز ايميلهايتان را چك كردهايد؟ يالا، دستهاتون را بالا ببريد. چند نفرتان الان مشغول اين كار هستيد؟
(Laughter)
(خنده)
And how about finances? Anybody check that today? Credit card, investment account? How about this week?
دباره وضعيت مالىتان چطور؟ كسى آن را امروز چك كرده؟ كارتهاى اعتبارى و حساب سرمايهگذاريتان چطور؟ اين هفته چى؟
Now, how about your household energy use? Anybody check that today? This week? Last week? A few energy geeks spread out across the room. It's good to see you guys. But the rest of us -- this is a room filled with people who are passionate about the future of this planet, and even we aren't paying attention to the energy use that's driving climate change. The woman in the photo with me is Harriet. We met her on our first family vacation. Harriet's paying attention to her energy use, and she is decidedly not an energy geek. This is the story of how Harriet came to pay attention.
خوب، درباره ميزان مصرف انرژى لوازم خانگيتان چطور؟ كسى آن را امروز چك كرده؟ اين هفته چى؟ هفته قبل؟ چندتايى نابغه انرژى تو اين اتاق هستند. رفقا از ديدنتون خوشحالم. اما بقيه ماها-- اينجا اتاقى است پر از آدمهايى كه درباره آينده اين سياره مشتاق هستند، حتى اگر ما توجهى به مصرف انرژى كه تغييرات آب و هوايى را پيش مىراند، نداشته باشيم. اين زن توى عكس با من هريت نام دارد. ما او را در نخستين تعطيلات خانوادگىمان ديديم. توجه كردن هريت به مقدار انرژى مصرفىاش، و قطعاً او يك نابغه انرژى نيست. اين داستان درباره اين است كه چطور شد هريت به اين مساله اهميت داد.
This is coal, the most common source of electricity on the planet, and there's enough energy in this coal to light this bulb for more than a year. But unfortunately, between here and here, most of that energy is lost to things like transmission leakage and heat. In fact, only 10 percent ends up as light. So this coal will last a little bit more than a month. If you wanted to light this bulb for a year, you'd need this much coal. The bad news here is that, for every unit of energy we use, we waste nine. That means there's good news, because for every unit of energy we save, we save the other nine. So the question is, how can we get the people in this room and across the globe to start paying attention to the energy we're using, and start wasting less of it?
اين ذغال سنگ است، متداولترين منبع الكتريسته در زمين. و انرژى كافى در اين ذغال وجود دارد تا اين لامپ را بمدت بيش از يكسال روشن نگهدارد. اما متاسفانه، بين ذغال سنگ تا روشنایی لامپ، بيشتر انرژى ذغال سنگ براى چيزهايى مثل گرما و نشت خطوط انتقال هدر مىرود. در واقع، تنها ١٠درصد آن بعنوان نور استفاده مىشود پس اين ذغال تنها كمى بيش از يكماه عمر خواهد كرد. اگر مىخواستيد اين لامپ را براى يكسال روشن نگهداريد، اين اندازه ذغال نياز خواهيد داشت. اخبار بد اين است كه، براى هر واحد انرژى كه مصرف مىكنيم، نُه تا را هدر مىدهيم. اين به معناى خبر خوب هم است، چون براى هر واحد انرژى كه ذخيره مىكنيم، نُه تاى ديگر را ذخيره مىكنيم. پس پرسش اين است، چطور مىتوانيم كارى كنيم كه آدمهاى توى اين اتاق و سراسر دنيا شروع به توجه كردن به ميزان مصرفى انرژيمان كنند و شروع به كمتر هدر دادن آن كنند؟
The answer comes from a behavioral science experiment that was run one hot summer, 10 years ago, and only 90 miles from here, in San Marcos, California. Graduate students put signs on every door in a neighborhood, asking people to turn off their air conditioning and turn on their fans. One quarter of the homes received a message that said, did you know you could save 54 dollars a month this summer? Turn off your air conditioning, turn on your fans. Another group got an environmental message. And still a third group got a message about being good citizens, preventing blackouts. Most people guessed that money-saving message would work best of all. In fact, none of these messages worked. They had zero impact on energy consumption. It was as if the grad students hadn't shown up at all.
پاسخ از يك آزمايش علمى رفتارى بدست ميايد كه ١٠ سال پيش، در تابستانى داغ انجام شد و تنها در ٩٠ مايلى اينجا بود، در سان ماركوس، كاليفرنيا. دانشجويان دوره ليسانس علامتهايى را روى تك تك درهاى منطقهاى چسباندند كه از مردم ميخواست كولرهايشان را خاموش كنند و پنكه روشن كنند. يك چهارم خانهها پيغامى را دريافت كردند كه مىگفت، آيا مىدانستيد كه مىتوانيد ٥٤ دلار ماهانه در اين تابستان ذخيره كنيد؟ كولرتان را خاموش كنيد، پنكههایتان را روش كنيد. گروه ديگرى پيغام محيط زيستى گرفتند. و گروه سوم هم پيغامى گرفتند در اين باره كه شهروند خوب بودن، مانع از قطعى برق مىشود بيشترافراد حدسشان بر اين بود كه پيغام صرفه جويى در پول بهتر از همه جواب دهد. در واقع، هيچ كدام از اين پيغامها كار نكردند. تاثيرشان بر مصرف انرژى صفر بود. انگار نه انگار كه اين دانشجويان دوره ليسانس آنجا بودهاند.
But there was a fourth message, and this message simply said, "When surveyed, 77 percent of your neighbors said that they turned off their air conditioning and turned on their fans. Please join them. Turn off your air conditioning and turn on your fans." And wouldn't you know it, they did. The people who received this message showed a marked decrease in energy consumption simply by being told what their neighbors were doing.
اما پيغام چهارى هم بود، و اين پيغام بسادگى مىگفت، " موقع نظرسنجىها، ٧٧ درصد از همسايگانتان گفتند كه آنها كولرهايشان را خاموش كردند و جايش پنكه استفاده كردند. لطفاً به آنها محلق شويد. كولرهايتان را خاموش كنيد و پنكههايتان را روشن كنيد." و نمىدانستيد كه اين كار را مىكردند. كسانى كه اين پيامها را دريافت كردند كاهش قابل توجهى در مصرف انرژى داشتند تنها با شنيدن اينكه همسايههايشان چكار مىكردند.
So what does this tell us? Well, if something is inconvenient, even if we believe in it, moral suasion, financial incentives, don't do much to move us -- but social pressure, that's powerful stuff. And harnessed correctly, it can be a powerful force for good. In fact, it already is.
پس اين ماجرا چه چيزى را به ما مىگويد؟ خب، اگر چيزى ناراحت كننده است، حتى اگر هم به آن معتقد باشيم، تحريك اخلاقى، تشويقهاى مالى، چندان ما را تحت تاثير قرا نمىدهد اما فشار اجتماعى، وسيله قدرتمندى است. و اگر به درستى تحت كنترل درآيد، مىتواند تبديل به نيرويى پرقدرت در جهت خير گردد. در واقع، الان نيز همينطور است.
Inspired by this insight, my friend Dan Yates and I started a company called Opower. We built software and partnered with utility companies who wanted to help their customers save energy. We deliver personalized home energy reports that show people how their consumption compares to their neighbors in similar-sized homes. Just like those effective door hangers, we have people comparing themselves to their neighbors, and then we give everyone targeted recommendations to help them save. We started with paper, we moved to a mobile application, web, and now even a controllable thermostat, and for the last five years we've been running the largest behavioral science experiment in the world.
با الهام از اين بينش، دوستم ، دَن يَتس و من شركت را شروع كردهايم كه اُپاور نام دارد. نرم افزارى را ساختيم و با شركتهاى مرتبط با صنايع همگانى شراكت كرديم كسانى كه مىخواستند به مشتريهايشان در ذخيره كردن انرژى كمك كنند. ما گزارشات شخصى شده انرژى خانگى را ارائه مىدهيم تا به مردم نشان دهيم ميزان مصرفشان در قياس با همسايگانشان در منازلى با اندازه مشابه چگونه است. درست مثل آن دسته از اعلاميههاى موثر آويخته به در، ما مردمانى را داريم كه خود را با همسايگانشان مقايسه كرده، و سپس ما به همه توصيههاى هدفمند مىدهيم تا به آنها در صرفه جويى كردن كمك كنيم. با كاغذ شروع كرديم، بعد آن را به اپليكيشن موبايل و وب منتقل كرديم، و اكنون حتى يه ترموستات قابل كنترل داريم و طى پنج سال گذشته، بزرگترين آزمايش علم رفتارى در جهان را انجام دادهايم.
And it's working. Ordinary homeowners and renters have saved more than 250 million dollars on their energy bills, and we're just getting started. This year alone, in partnership with more than 80 utilities in six countries, we're going to generate another two terawatt hours of electricity savings.
و كار مىكند. صاحبخانهها و مستاجران معمولى بيش از ٢٥٠ ميليون دلار را در قبضهاى انرژيشان ذخيره كردهاند، و ما تازه كارمان را شروع كردهايم. امسال تنها، در مشاركت با بيش از ٨٠ صنايع همگانى در شش كشور، قصد داريم تا دو تراوات ساعت( تراوات برابر ۱۰ به توان ۱۲است) ديگر از الكتريسيته را صرفهجويى كنيم.
Now, the energy geeks in the room know two terawatt hours, but for the rest of us, two terawatt hours is more than enough energy to power every home in St. Louis and Salt Lake City combined for more than a year. Two terawatt hours, it's roughly half what the U.S. solar industry produced last year. And two terawatt hours? In terms of coal, we'd need to burn 34 of these wheelbarrows every minute around the clock every day for an entire year to get two terawatt hours of electricity. And we're not burning anything. We're just motivating people to pay attention and change their behavior.
حالا، نابغههاى انرژى توى اين اتاق مىدانند دو تراوات ساعت يعنى چه اما براى بقيه ما، دو تراوات ساعت از كل انرژى لازم براى برق رسانى در سنت لوييز و سالت ليك سيتى روى هم به مدت يكسال، بيشتر است. دو تراوات ساعت، تقريباً نيمى از آن چيزيى است كه صنعت خورشيدى ايالات متحده سال گذشته توليد كرد. و دو تراوات ساعت؟ در رابطه با ذغال يعنى ما لازم بود ٣٤ تا از اين فرغونها را در هر دقيقه از شبانه روز بمدت يكسال بسوزانيم تا دو تراوات ساعت الكتريسيته بدست آوريم. و ما چيزى را نمىسوزانيم. ما فقط به مردم انگيزه مىدهيم تا توجه كنند و رفتارشان را تغيير دهند.
But we're just one company, and this is just scratching the surface. Twenty percent of the electricity in homes is wasted, and when I say wasted, I don't mean that people have inefficient lightbulbs. They may. I mean we leave the lights on in empty rooms, and we leave the air conditioning on when nobody's home. That's 40 billion dollars a year wasted on electricity that does not contribute to our well-being but does contribute to climate change. That's 40 billion -- with a B -- every year in the U.S. alone. That's half our coal usage right there.
اما تنها يك شركت هستيم، و اين فقط با بخش كوچكى سر و كار داريم. بيست در صد از الكتريسيته در منازل هدر مىروند، و وقتى مىگويم هدر رفتن، منظورم آدمهايى نيست كه روشنايى لامپ ناكافى دارند. شايد داشته باشند. منظورم چراغهايى است كه در اتاقهاى خالى روشن مىگذاريم، و روشن گذاشتن كولر در خانهاى است كه كسى در آن نيست. سالانه ٤٠ ميليارد دلار بابت الكتريسته نه در جهت رفاه حالمان، بلكه در جهت كمك به تغييرات آب و هوايى تلف مىشود. ٤٠ ميليارد دلار -- ميليارد-- سالانه تنها در ايالات متحده. آن نيمى از مصرف ذغالمان درست در آنجاست.
Now thankfully, some of the world's best material scientists are looking to replace coal with sustainable resources like these, and this is both fantastic and essential. But the most overlooked resource to get us to a sustainable energy future, it isn't on this slide. It's in this room. It's you, and it's me. And we can harness this resource with no new material science simply by applying behavioral science. We can do it today, we know it works, and it will save us money right away.
اكنون به لطف تعدادى از بهترين دانشمندان مواد دنبال جايگزينى ذغال توسط منابعى بادوام مثل اينها هستيم، و اين هم فوقالعاده است و هم ضرورى. اما مهمترين منبع بى نام و نشانى كه قادر است ما را به يك انرژى بادوام در آينده برساند، در اين اسلايد نيست. در اين اتاق است. این شما و من هستیم. و ما قادريم اين منبع را تحت كنترل درآوريم بدون نياز به هيچ دانش تازهاى در مواد تنها با بكارگيرى علم رفتارى. امروز مىتوانيم اين كار را انجام دهيم، مىدانيم كه كار مىكند، و همان موقع هم در پولمان صرفه جويى خواهد شد.
So what are we waiting for? Well, in most places, utility regulation hasn't changed much since Thomas Edison. Utilities are still rewarded when their customers waste energy. They ought to be rewarded for helping their customers save it.
پس منتظر چه هستيم؟ خوب، در بيشتر جاها، مقررات صنايع همگانى از زمان توماس اديسون تغيير چندانى نكرده است. صنايع همگانى هنوز هم در عينى كه مشتريهايشان انرژى را تلف مىكنند، پاداش مىگيرند. آنها بايد براى كمك كردن به مشتريهايشان در ذخيره كردن آن پاداش بگيرند.
But this story is much more than about household energy use. Take a look at the Prius. It's efficient not only because Toyota invested in material science but because they invested in behavioral science. The dashboard that shows drivers how much energy they're saving in real time makes former speed demons drive more like cautious grandmothers.
اما اين داستان فراتر از مصرف انرژى خانگى است. نگاهى به پرييوس بياندازيد. اينكه تويوتا در دانش مواد سرمايهگذارى كرده است نه تنها كارآمد است بلكه آنها در علم رفتارى هم سرمايهگذارى كردهاند داشبوردى كه نشان مىدهد رانندهها چه مقدار انرژى را در زمان واقعى ذخيره كردهاند باعث میشود کسانی که قبلا عشق سرعت رفتن بودند شبيه مادر بزرگهاى محتاط رانندگى كنند.
Which brings us back to Harriet. We met her on our first family vacation. She came over to meet my young daughter, and she was tickled to learn that my daughter's name is also Harriet. She asked me what I did for a living, and I told her, I work with utilities to help people save energy. It was then that her eyes lit up.
كه ما را به هريت بر مىگرداند. ما او را در نخستين تعطيلات خانوادگيمان ديديم. نزدمان آمد تا دختر كوچكم را ببيند، و دلش غنج رفت وقتى فهميد اسم دخترم هم هريت است. از من پرسيد كه براى گذران زندگى چه مىكردم، و به او گفتم، با صنايع همگانى كار مىكنم تا به مردم در ذخيره انرژى كمك كنم. آن موقع بود كه چشمانش برق زد.
She looked at me, and she said, "You're exactly the person I need to talk to. You see, two weeks ago, my husband and I got a letter in the mail from our utility. It told us we were using twice as much energy as our neighbors." (Laughter) "And for the last two weeks, all we can think about, talk about, and even argue about, is what we should be doing to save energy. We did everything that letter told us to do, and still I know there must be more. Now I'm here with a genuine expert. Tell me. What should I do to save energy?"
او به من نگاه كرد، و گفت، "تو دقيقاً آن كسى هست كه لازم است با او صحبت كنم." مىدانيد، دو هفته قبل، شوهرم و من نامهاى را از خدمات همگانى دريافت كرديم. نامه مىگفت كه ما دو برابر همسايگانمان انرژى استفاده مىكنيم." (خنده) " و در طول دو هفته گذشته، كل آنچه دربارهاش فكر مىكنيم، حرف مىزنيم و حتى دربارهاش بحث مىكنيم، اين بود كه بايد چه كنيم تا انرژى را ذخيره كنيم. ما هر كارى را كه نامه به ما گفته بود، انجام داديم و هنوز مىدانم كه كار بيشترى بايد انجام شود. حالا من در اينجا با يك كارشناس واقعى هستم. بهم بگوييد. براى صرفهجويى در انرژى چه بايد كنم؟
There are many experts who can help answer Harriet's question. My goal is to make sure we are all asking it.
كارشناسان زيادى هستند كه مىتوانند در پاسخ به پرسش هريت كمك كنند. هدف من اين است كه مطمئن شوم ما همه درباره آن سوال مىكنيم.
Thank you.
از شما متشكرم.
(Applause)
(تشويق)