Σε χιλιάδες χρόνια από σήμερα, θα αναπολούμε τον πρώτο αιώνα πληροφορικής ως μία συναρπαστική, αλλά συνάμα μια πολύ παράξενη εποχή -η μόνη εποχή στην ιστορία που οι άνθρωποι περιορίστηκαν σε δύο διαστάσεις- αλληλεπιδρώντας με την τεχνολογία λες και ήμαστε μηχανές. Μια μοναδική, 100ετής περίοδος στην απεραντοσύνη του χρόνου, όπου οι άνθρωποι επικοινωνούσαν, διασκέδαζαν και διαχειρίζονταν τις ζωές τους μέσα από μια οθόνη.
Thousands of years from now, we'll look back at the first century of computing as a fascinating but very peculiar time -- the only time in history where humans were reduced to live in 2D space, interacting with technology as if we were machines; a singular, 100-year period in the vastness of time where humans communicated, were entertained and managed their lives from behind a screen.
Σήμερα, περνάμε την περισσότερη ώρα μας πληκτρολογώντας ή κοιτάζοντας οθόνες. Τι απέγινε η αλληλεπίδραση του ενός με τον άλλον; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ νιώθω περιορισμένος μέσα σε έναν δισδιάστατο κόσμο από οθόνες και πίξελ. Και είναι αυτός ο περιορισμός και ο πόθος μου για επαφή με ανθρώπους που με εμπνέει ως δημιουργό. Για να το θέσω πιο απλά: θέλω να δημιουργήσω μια νέα πραγματικότητα, μια πραγματικότητα όπου η τεχνολογία μάς φέρνει απείρως πιο κοντά, μια πραγματικότητα όπου άνθρωποι και όχι συσκευές, είναι το επίκεντρο των πάντων.
Today, we spend most of our time tapping and looking at screens. What happened to interacting with each other? I don't know about you, but I feel limited inside this 2D world of monitors and pixels. And it is this very limitation and my desire to connect with people that inspires me as a creator. Put simply: I want to create a new reality, a reality where technology brings us infinitely closer to each other, a reality where people, not devices, are the center of everything.
Ονειρεύομαι μια πραγματικότητα, όπου η τεχνολογία αισθάνεται αυτό που βλέπουμε, αγγίζουμε και νιώθουμε. Μια πραγματικότητα, όπου η τεχνολογία δεν στέκεται πλέον εμπόδιο, αλλά αντιθέτως, αγκαλιάζει το ποιοι είμαστε. Ονειρεύομαι την τεχνολογία στο μονοπάτι του ανθρώπου. Έχουμε όλοι βιώσει την τεχνολογία που επιτρέπει στους ανθρώπους να ενεργούν περισσότερο ως άνθρωποι, προϊόντα που πραγματοποιούν φυσικές αλληλεπιδράσεις, ελέγχους φωνής ή καταγράφουν βιομετρικά στοιχεία.
I dream of a reality where technology senses what we see, touch and feel; a reality where technology no longer gets in our way, but instead embraces who we are. I dream of technology on a human path. We have all experienced technology that enables people to act more like people, products that enable natural interactions, voice controls or biometrics.
Αυτό είναι το επόμενο βήμα στην εξέλιξη. Αυτός είναι ο Μάικροσοφτ ΧόλοΛενς, ο πρώτος πλήρως αυτόνομος ολογραφικός υπολογιστής. Συσκευές σαν αυτήν θα φέρουν το τρισδιάστατο ολογραφικό περιεχόμενο κατευθείαν στον κόσμο μας, κάνοντας πιο ζωηρό το βίωμα πέρα από την κοινότοπη αντίληψη. Τώρα, δεν αναφέρομαι σε ένα μακρινό μέλλον. Μιλάω για το σήμερα. Βλέπουμε ήδη εταιρίες αυτοκινήτων όπως η Βόλβο, να σχεδιάζουν αυτοκίνητα διαφορετικά, με ΧόλοΛενς. Πανεπιστήμια όπως το Κέις Γουέστερν να επαναπροσδιορίζουν τον τρόπο εκμάθησης των φοιτητών ιατρικής, και το προσωπικό δικό μου αγαπημένο: η ΝΑΣΑ χρησιμοποιεί ΧόλοΛενς για να εξερευνεί ολογραφικά πλανήτες.
This is the next step in the evolution. This is Microsoft HoloLens, the first fully untethered holographic computer. Devices like this will bring 3D holographic content right into our world, enhancing the way we experience life beyond our ordinary range of perceptions. Now, I'm not thinking about a distant future. I'm talking about today. We are already seeing car companies like Volvo designing cars differently with HoloLens; universities like Case Western redefining the way medical students learn; and my personal favorite, NASA is using HoloLens to let scientists explore planets holographically.
Τώρα, αυτό είναι σημαντικό. Φέρνοντας τα ολογράμματα στον κόσμο μας, δε μιλάω απλά για μια νέα συσκευή ή έναν καλύτερο υπολογιστή. Αναφέρομαι στην απελευθέρωσή μας από τα δισδιάστατα όρια των παραδοσιακών υπολογιστών.
Now, this is important. By bringing holograms into our world, I'm not just talking about a new device or a better computer. I'm talking about freeing ourselves from the 2D confines of traditional computing.
Δείτε το ως εξής: σε χρονική αναλογία, στους υπολογιστές είμαστε σαν άνθρωποι των σπηλαίων. Έχουμε μόλις ανακαλύψει το κάρβουνο και έχουμε αρχίσει να ζωγραφίζουμε τις πρώτες φιγούρες στην σπηλιά μας. Αυτή είναι η σκοπιά που εφαρμόζω στη δουλειά μου κάθε μέρα. Και τώρα για τα επόμενα λεπτά, σας καλώ όλους να εφαρμόσετε την ίδια οπτική στο ταξίδι μπροστά μας.
Put it this way: temporally adjusted, we're like cave people in computer terms. We've barely discovered charcoal and started drawing the first stick figures in our cave. Now, this is the perspective I apply to my work every single day. And now for the next few minutes, I invite all of you to apply the same perspective to the journey ahead of us.
Τώρα, καθώς φοράω αυτό το ΧόλοΛενς, θα εξηγήσω τη ρύθμιση λίγο. Είναι ίσως η πιο επικίνδυνη επίδειξη που έχουμε κάνει ποτέ με ΧόλοΛενς και δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο μέρος για να το κάνω από εδώ στο TED. Στιγμιαία, θα βλέπω ολογράμματα ακριβώς επάνω σε αυτή τη σκηνή, τόσο καθαρά όσο καθαρά βλέπω όλους εσάς. Ταυτοχρόνως, έχουμε επίσης αυτήν την ειδική κάμερα που μόλις ήρθε πάνω στη σκηνή, ώστε να μοιραστείτε την εμπειρία μαζί μου επάνω σε όλες τις οθόνες.
Now, as I put this HoloLens on, let me explain the setup a little bit. It's probably the most risky demo we have ever done on any stage with HoloLens, and I can't think of a better place to do it than here at TED. Momentarily, I am going to be seeing holograms right on this stage, just as clearly as I can see all of you. Now at the same time, we have also this special camera that just walked in onstage so that all of you can share in this experience with me up on all the monitors.
Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Και τι καλύτερο μέρος για να γίνει αυτό, από το δισδιάστατο σπήλαιο υπολογιστή. Ας εξερευνήσουμε τον κόσμο γύρω μας με αυτόν τον καινούριο φακό και να κατανοήσουμε τον κόσμο των υπολογιστών
So let's start our journey. And what better place to begin our journey, than in the computer cave of 2D. Let's explore the world all around us with this new lens, and understand the computer world from a brand new perspective.
από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά. Το σύμπαν του υπολογιστή είναι τόσο θαυμάσιο, αλλά και πρωτόγονο. Ένα σύμπαν που βασίζεται στην αιτιότητα. Ως προγραμματιστές, ονειρευόμαστε αυτές τις διαφορετικές αιτίες και μετά προγραμματίζουμε τις διάφορες επιδράσεις. Το διπλό κλικ σε μια εικόνα είναι μια αιτία. Το άνοιγμα μιας εφαρμογής, είναι ένα αποτέλεσμα. Τώρα, όταν συγκρίνουμε αυτό με το σύμπαν του φυσικού κόσμου, είναι υπερβολικά περιοριστικό, επειδή το σύμπαν μας δεν είναι ψηφιακό. Το σύμπαν μας είναι αναλογικό. Το σύμπαν μας δεν σκέφτεται με τους όρους του μηδέν ή του ενός, του αληθινού ή του ψεύτικου, του μαύρου ή του άσπρου. Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που κυβερνάται από την κβαντική φυσική, ένα σύμπαν που το μηδέν και το ένα συνυπάρχουν, μια πραγματικότητα που βασίζεται σε άπειρες πιθανότητες και ασάφειες. Μπορείτε να δείτε πώς αυτοί οι δύο κόσμοι συγκρούονται.
The computer universe is both marvelous and primitive. It's a universe based on causality. As developers, we dream the different causes and then we program the different effects. Double click on an icon, that's a cause. Open an application, that's an effect. Now when we compare this to our physical universe, it is overly constraining, because our universe is not digital. Our universe is analog. Our universe doesn't think in terms of zero or one, true or false, or black or white. We exist in a world governed by quantum physics, a universe of zero and one both at the same time, a reality based on infinite probabilities and shades of gray. You can see how these two worlds collide.
Οπότε, γιατί οι οθόνες επεμβαίνουν τόσο πολύ στην αναλογική μας ζωή; Βλέπουμε οθόνες από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι τη στιγμή που πέφτουμε για ύπνο. Γιατί;
So why are screens so pervasive in our analog life? We see screens from the moment we wake up, to the moment we fall asleep. Why?
Η γνώμη μου είναι επειδή οι υπολογιστές μάς δίνουν υπερδυνάμεις. Μέσα στα όρια του ψηφιακού σύμπαντος, έχουμε τη δύναμη να εκτοπίσουμε το χώρο και τη δύναμη να εκτοπίσουμε τον χρόνο. Δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιείς την τεχνολογία για διασκέδαση, παραγωγικότητα ή επικοινωνία. Σκεφτείτε το έτσι: ας πάμε όλοι σπίτι απόψε να δούμε το αγαπημένο μας πρόγραμμα στην τηλεόραση. Αυτό είναι θέατρο - χρόνος και χώρος εκτός θέσης. Μόλις τελειώσω αυτή την TED ομιλία, θα κοιτάξω να καλέσω αμέσως την αγαπημένη μου οικογένεια στο Σιάτλ. Αυτό λέγεται εκτόπιση του χώρου. Τώρα, αυτές είναι σπουδαίες υπερδυνάμεις με τις οποίες ανεχόμαστε τους δισδιάστατους περιορισμούς του σημερινού ψηφιακού μας κόσμου. Αλλά τι θα συνέβαινε αν δεν είχαμε αυτή την υποχρέωση; Τι κι αν μπορούσαμε να έχουμε αυτές τις ίδιες ψηφιακές δυνάμεις στον δικό μας κόσμο; Μπορείτε ήδη να δείτε κάποιες ενδείξεις, αλλά πιστεύω ότι τα παιδιά των παιδιών μας θα μεγαλώσουν σε έναν κόσμο χωρίς δισδιάστατη τεχνολογία. Είναι αξιοσημείωτο να ονειρευόμαστε αυτόν τον κόσμο, έναν κόσμο, όπου η τεχνολογία πραγματικά μας καταλαβαίνει -εκεί που ζούμε, δουλεύουμε και επικοινωνούμε- με εργαλεία που ενισχύουν την ανθρώπινη εμπειρία, όχι μηχανές που περιορίζουν την ανθρώπινη φύση μας.
I think it's because computers give us superpowers. Within the digital universe, we have the power to displace space and the power to displace time. It doesn't matter if you're using technology for entertainment, productivity or communication. Think of it this way: let's all go home tonight and watch our favorite show on television. This is theater -- time and space displaced. As soon as I'm done with this TED Talk, I'm going to immediately call my lovely family in Seattle. That's displacement of space. Now, these are such great superpowers that we put up with the two-dimensional limitations of our current digital world. But what if we didn't have to? What if we could have these same digital powers in our world? You can already see glimmers of this, but I believe our children's children will grow up in a world devoid of 2D technology. It's remarkable to dream of this world, a world where technology truly understands us -- where we live, work and communicate -- with tools that enhance the human experience, not machines that limit our humanity.
Πώς πάμε εκεί, λοιπόν; Για μένα, η απάντηση απαιτούσε εξέταση του προβλήματος από μια διαφορετική σκοπιά. Χρειαζόταν να αισθανόμαστε τον κόσμο από τη σκοπιά μιας μηχανής. Αν είσαι μια μηχανή που προσπαθεί να αισθανθεί τον κόσμο μας, πώς θα ήσουν σε θέση να λύσεις το πρόβλημα; Πιθανώς θα προσπαθούσες να ταξινομήσεις τα πράγματα στις κατηγορίες άνθρωπος, περιβάλλον ή αντικείμενο. Πώς όμως αυτή η μηχανή μετά αλληλεπιδρά με την πραγματικότητα; Μπορώ να σκεφτώ τρεις τρόπους.
So how do we get there? For me, the answer required looking at the problem from a different perspective. It required sensing the world from the perspective of a machine. If you're a machine trying to sense our world, how would you actually break the problem down? You'd probably try to classify things as a human, an environment or an object. But how would that machine then interact with reality? And I can think of three ways.
Πρώτα, ως μηχανή θα παρατηρούσα και θα εισήγαγα την πραγματικότητα. Η αναγνώριση της ομιλίας και η βιομετρική πιστοποίηση είναι εξαιρετικά παραδείγματα αλληλεπίδρασης μηχανής-ανθρώπου από τη σκοπιά της εισαγωγής. Δεύτερον, ως μηχανή, θα μπορούσα να τοποθετήσω ψηφιακή πληροφορία ή να εξάγω πληροφορία στην πραγματικότητα. Τα ολογράμματα είναι παραδείγματα αλληλεπίδρασης μιας μηχανής με ένα περιβάλλον από τη σκοπιά της εξαγωγής. Τέλος, ως μηχανή, θα μπορούσα να ανταλλάξω ενέργεια με τον κόσμο μέσω της αφής. Τώρα, φανταστείτε να μπορούσατε να νιώσετε τη θερμοκρασία ενός εικονικού αντικειμένου ή ακόμα καλύτερα, φανταστείτε ότι σπρώχνετε ένα ολόγραμμα και αυτό αντιδρά αντιστοίχως με ισόποση δύναμη.
First, as a machine, I would observe or I would input reality. Speech recognition and biometric authentication are great examples of a machine interacting with humans from an input perspective. Secondly, as a machine, I could place digital information, or output information, into reality. Holograms are examples of a machine interacting with an environment from an output perspective. Finally, as a machine, I could exchange energy with the world via haptics. Now, imagine being able to feel the temperature of a virtual object, or better yet, imagine pushing a hologram and having it push you back with equal force.
Με αυτή τη σκοπιά, μπορούμε να ρίξουμε την πραγματικότητα σε μια απλή μήτρα. Θα σας πω ένα μυστικό: ως μηχανικός, ενθουσιάζομαι ιδιαίτερα κάθε φορά που περιορίζω κάτι σε μια μήτρα. Από τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό και τα έξυπνα τηλέφωνα, μέχρι αυτό το ολογραφικό κομπιούτερ στο κεφάλι μου, οι μηχανές γίνονται ικανές να κατανοούν τον κόσμο μας, και αρχίζουν να αλληλεπιδρούν μαζί μας με σημαντικά πιο προσωπικούς τρόπους.
With this perspective, we are able to collapse reality into a simple matrix. Now here's a secret: as an engineer, I get really excited anytime I can reduce something to the matrix. From self-driving cars to smartphones to this holographic computer on my head, machines are becoming capable of understanding our world. And they are starting to interact with us in significantly more personal ways.
Τώρα φανταστείτε να έχετε λεπτομερή έλεγχο σε όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο. Μετακινείς το καντράν από τη μια πλευρά και παίρνεις την πραγματικότητα. Μετακινείς το καντράν από την άλλη πλευρά και παίρνεις την εικονική πραγματικότητα. Τώρα, φανταστείτε να καλείτε ολόκληρο το περιβάλλον σας μεταξύ εικονικών και πραγματικών κόσμων. Μου αρέσει πολύ εδώ κάτω. Τώρα φανταστείτε να μπορούσα να κοιτάζω όλους εσάς, και αντί για πραγματικούς ανθρώπους να σας βλέπω σαν ξωτικά. Όταν η τεχνολογία πραγματικά καταλαβαίνει τον κόσμο μας, θα μεταμορφώσει και πάλι τους τρόπους που αλληλεπιδρούμε, τους τρόπους που δουλεύουμε και τους τρόπους που παίζουμε.
Now, imagine having granular control over everything in the world. Move the dial one way, and you get reality. Move the dial the other way, and you get virtual reality. Now, imagine dialing your entire environment between virtual and real worlds. I love it down here. Now, imagine if I could look at all of you and dial from real humans into elves. When technology truly understands our world, it will again transform the ways we interact, the ways we work and the ways we play.
Λιγότερο από μισό αιώνα πριν, δύο γενναίοι άνδρες προσγειώθηκαν στο φεγγάρι, χρησιμοποιώντας υπολογιστές που ήταν λιγότερο εξελιγμένοι από ό, τι τα τηλέφωνα στις τσέπες σας. Έξι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι τούς παρακολούθησαν σε ασπρόμαυρες τηλεοράσεις με πολλά «χιόνια». Και ο κόσμος; Ο κόσμος γοητεύτηκε.
Less than half a century ago, two courageous men landed on the moon, using computers that were less powerful than the phones in your pockets. Six hundred million humans watched them on grainy, black-and-white televisions. And the world? The world was mesmerized.
Τώρα φανταστείτε πώς τα παιδιά μας και τα δικά τους παιδιά θα βιώσουν τη συνεχιζόμενη εξερεύνηση του διαστήματος με τεχνολογία που καταλαβαίνει αυτόν τον κόσμο. Ήδη ζούμε σε έναν κόσμο, όπου υπάρχουν παγκόσμιοι μεταφραστές πραγματικού χρόνου. Και ήδη μπορώ να φανταστώ μια ολογραφική τηλεπαρουσία στο κοντινό μας μέλλον. Στην πραγματικότητα, αφού είμαστε τυχεροί με την επίδειξή μας μέχρι στιγμής, ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο ακόμα πιο τρελό. Σας προσκαλώ να βιώσετε, για πρώτη φορά οπουδήποτε στον κόσμο, εδώ στη σκηνή του TED, μια ολογραφική τηλεμεταφορά πραγματικής ζωής, ανάμεσα σε εμένα και τον φίλο μου, Δρ. Τζέφρει Νόρις, από το εργαστήριο αεριώθησης της ΝΑΣΑ.
Now imagine how our children and their children will experience the continued exploration of space with technology that understands this world. We already live in a world where real-time universal translators exist. And I can squint, and I can already see holographic telepresence in our near future. In fact, since we've been lucky with our demo so far, let's try doing something else even more crazy. I invite you to experience, for the first time anywhere in the world, here on the TED stage, a real-life holographic teleportation, between me and my friend, Dr. Jeffrey Norris, from NASA's Jet Propulsion Laboratory.
Κάντε το σταυρό σας. Γεια, Τζεφ.
Finger crossed. Hi, Jeff.
Τζεφ Νόρις: Έι, Άλεξ.
Jeff Norris: Hey, Alex.
Άλεξ Κίπμαν: Ουφ! Έπιασε. Πώς είσαι σήμερα, Τζεφ;
Alex Kipman: Phew! That worked. How are you doing today, Jeff?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
ΤΝ: Είμαι εξαιρετικά. Είχα μια καταπληκτική εβδομάδα.
JN: Doing great. I had an awesome week.
ΑΚ: Οπότε μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα, Τζεφ, για το πού είσαι;
AK: So, can you tell us a little bit, Jeff, about where you are?
ΤΝ: Λοιπόν, στην πραγματικότητα είμαι σε τρία μέρη. Είμαι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου απέναντι, βρίσκομαι σε αυτή τη σκηνή μαζί σου, και στέκομαι και στον Άρη, εκατοντάδες εκατομμύρια μίλια μακριά.
JN: Well, I'm actually in three places. I'm standing in a room across the street, while I'm standing on this stage with you, while I'm standing on Mars, a hundred million miles away.
ΑΚ: Ουάου, εκατοντάδες εκατομμύρια μίλια μακριά. Είναι τρελό! Μπορείς να μας πεις λίγο πιο πολλά για το από πού προέρχονται όλα αυτά τα δεδομένα από τον Άρη;
AK: Wow, a hundred million miles away. This is crazy! Can you tell us a little bit more about where all this data from Mars is coming from?
ΤΝ: Φυσικά. Αυτή είναι μια ακριβής ολογραφική απομίμηση του Άρη, φτιαγμένη από δεδομένα που συλλέχθηκαν από το ρομποτικό όχημα Curiosity με το οποίο εξερευνώ το ίδιο εύκολα, όσο σε ένα μέρος στη Γη. Οι άνθρωποι είναι εξερευνητές εκ φύσης. Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κατανοήσουμε ένα περιβάλλον, μόνο με το να βρισκόμαστε σε αυτό. Έχουμε φτιάξει εργαλεία όπως το ρομποτικό όχημα για τον Άρη για να επεκτείνουμε την όρασή μας και να επιμηκύνουμε τις δυνατότητές μας. Για δεκαετίες, όμως, εξερευνούσαμε από μια θέση πίσω από οθόνες και πληκτρολόγια. Τώρα, τα ξεπερνάμε όλα αυτά, πάνω από τις γιγαντιαίες κεραίες και τους δορυφόρους αναμετάδοσης και την απεραντοσύνη ανάμεσα στους κόσμους για να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα σε αυτήν την τοποθεσία, σα να ήμαστε πραγματικά εκεί. Στη σημερινή εποχή, μια ομάδα επιστημόνων από την αποστολή μας βλέπει τον Άρη όπως ποτέ πριν - ως έναν εξωγήινο κόσμο που έγινε λίγο πιο οικείος, επειδή οι άνθρωποι επιτέλους τον εξερευνούν όπως θα έπρεπε.
JN: Absolutely. This is a precise holographic replica of Mars, built from data captured by the Curiosity Mars Rover, that I can explore as easily as a place on Earth. Humans are natural explorers. We can instantly understand an environment, just by being present in it. We've built tools like our Mars Rover to extend our vision and lengthen our reach. But for decades, we've explored from a seat behind screens and keyboards. Now, we're leaping over all of that, over the giant antennas and the relay satellites and the vastness between worlds to take our first steps on this landscape as if we were truly there. Today, a group of scientists on our mission are seeing Mars as never before -- an alien world made a little more familiar, because they're finally exploring it as humans should.
Αλλά τα όνειρά μας δεν πρέπει να τελειώσουν με το να το κάνουμε σα να ήμαστε εκεί. Όταν μετατρέψουμε αυτόν τον πραγματικό κόσμο σε εικονικό, θα μπορούμε να κάνουμε μαγικά πράγματα. Θα μπορούμε να δούμε αόρατα μήκη κύματος ή να τηλεμεταφερθούμε στην κορυφή ενός βουνού. Ίσως κάποια μέρα να νιώσουμε τα μέταλλα σε μια πέτρα με ένα απλό άγγιγμα. Κάνουμε τα πρώτα βήματα. Αλλά θέλουμε όλον τον κόσμο μαζί μας για το επόμενο βήμα, επειδή αυτό δεν είναι ένα ταξίδι για λίγους, αλλά για όλους μας.
But our dreams don't have to end with making it just like being there. When we dial this real world to the virtual, we can do magical things. We can see in invisible wavelengths or teleport to the top of a mountain. Perhaps someday, we'll feel the minerals in a rock just by touching it. We're taking the first steps. But we want the whole world to join us in taking the next, because this is not a journey for a few, but for all of us.
ΑΚ: Ευχαριστούμε, Τζεφ, ήταν εκπληκτικό. Ευχαριστούμε που ήσουν μαζί μας στη σκηνή του TED σήμερα.
AK: Thank you Jeff, this was amazing. Thank you so much for joining us on the TED stage today.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
ΤΝ: Ευχαριστώ, Άλεξ, αντίο.
JN: Thank you Alex, bye bye.
ΑΚ: Αντίο, Τζεφ.
AK: Bye, Jeff.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Δεν περνάει μέρα να μην ονειρευτώ αυτό το μέλλον. Οι πρόγονοί μας μου δίνουν έμπνευση. Είχαμε συνηθίσει να ζούμε σε φυλές, όπου αλληλεπιδρούσαμε, επικοινωνούσαμε και δουλεύαμε μαζί. Όλοι αρχίζουμε να χτίζουμε τεχνολογία που θα μας επιτρέψει να επιστρέψουμε στην ανθρωπότητα που μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα, μια τεχνολογία που θα μας επιτρέψει να σταματήσουμε να ζούμε μέσα σε αυτόν τον δισδιάστατο κόσμο των οθονών και των πίξελ, και θα μας επιτρέψει να αρχίσουμε να θυμόμαστε πώς είναι να ζεις στον τρισδιάστατο κόσμο μας. Είναι μια εκπληκτική εποχή να είσαι άνθρωπος.
I dream about this future every single day. I take inspiration from our ancestors. We used to live in tribes where we interacted, communicated and worked together. We are all beginning to build technology that will enable us to return to the humanity that brought us where we are today -- technology that will let us stop living inside this 2D world of monitors and pixels, and let us start remembering what it feels like to live in our 3D world. It's a phenomenal time to be human.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Χέλεν Ουόλτερς: Ευχαριστούμε πολύ. Έχω μερικές ερωτήσεις.
Helen Walters: Thanks so much. I have some questions.
ΑΚ: Εντάξει.
AK: OK.
ΧΟ: Λέγεται κάτι στον τύπο. Θα σας ρωτήσω ευθέως για να έχουμε μια ευθεία απάντηση. Υπάρχει ζήτημα για τη διαφορά μεταξύ των επιδείξεων και το πώς ακριβώς είναι το διαφημιστικό προϊόν. Σχετικά με το ζήτημα του οπτικού πεδίου. Είναι αυτή η εμπειρία που θα έχει κάποιος αγοράζοντας το προϊόν;
HW: So there's been some talk in the press. And I'll just ask you straight, then we have a straight answer. There's been talk about the difference between the demos and the reality of the commercial product. Talk about this field of view issue. Is this type of experience what someone who buys the product will get?
ΑΚ: Είναι μια καλή ερώτηση, ή καλύτερα, είναι μια ερώτηση που δεχόμαστε στα ΜΜΕ εδώ και περίπου έναν χρόνο. Αν το έχετε ψάξει, θα δείτε ότι δεν έχω απαντήσει αυτή την ερώτηση. Την αγνόησα σκοπίμως, επειδή τελικά είναι μια λάθος ερώτηση να κάνει κανείς. Ισοδυναμεί με το να δείχνω ολογράμματα σε κάποιον για πρώτη φορά και μετά να λέτε εσείς: «Τι μέγεθος έχει η τηλεόρασή σας;» Το οπτικό πεδίο για το προϊόν είναι σχεδόν άσχετο. Αυτό για το οποίο πρέπει να συζητάμε είναι η πυκνότητα του φωτός, ή η φωτεινότητα που εμφανίζεται. Ή καλύτερα, ποια είναι η γωνιακή ανάλυση των πραγμάτων που βλέπετε. Οπότε, από αυτή τη σκοπιά, αυτό που είδατε - ξέρετε η κάμερα φοράει έναν ΧόλοΛενς. Οπότε, και να ήθελα να κλέψω, δεν μπορώ.
AK: It's a great question, Or, said better, this is a question we've been receiving in the media for possibly the last year. If you do your research, I haven't answered that question. I've purposely ignored it, because ultimately, it's the wrong question to ask. That's the equivalent of me showing holograms to someone for the first time, and you then saying, "What's the size of your television?" The field of view for the product is almost irrelevant. What we should be talking about is the density of lights, or radiance, that shows up. Better said, what the angular resolution is of the things that you see. So from that perspective, what you saw -- you know, the camera is wearing a HoloLens. So even if I wanted to cheat, I can't.
ΧΟ: Αλλά η κάμερα έχει διαφορετικό φακό από το μάτι μας. Σωστά;
HW: But the camera has a different lens on it than our eye. Right?
ΑΚ: Η κάμερα έχει φακό πολύ ευρυγώνιο. Έχει πολύ πιο ευρύ οπτικό πεδίο από το ανθρώπινο μάτι. Οπότε, αν σκεφτείτε τα σημεία του φωτός που εμφανίζονται ακτινωτά από την οπτική της κάμερας, τι είναι αυτό που μετράει: πόσα σημεία φωτός μπορώ να έχω σε έναν δεδομένο όγκο; Είναι το ίδιο που παίρνω σε αυτό το ΧόλοΛενς όπως θα πάρω σε εκείνο. Τώρα, αυτή η κάμερα έχει μια πιο ευρεία όψη του κόσμου, σωστά;
AK: The camera has a fish-eye lens on it. It's seeing a much wider view than the human eye is. So if you think about the points of light that show up radially from the vision of the camera, which is the thing that matters: how many points of light can I get in a given volume? That's the same as I get on this HoloLens as I will on that one. Now, this camera sees a much wider view of the world, right?
ΧΟ: Χριστέ μου!
HW: Jesus Christ!
(Γέλια)
(Laughter)
ΑΚ: Εμφανίστηκε τελικά! Σας το είπα ότι θα εμφανιστεί. Έλα από εδώ.
AK: He did show up! I told you he'd show up. Come this way.
(Γέλια)
(Laughter)
ΧΟ: Δεν είναι δυνατόν.
HW: Oh, shit.
ΑΚ: Και αυτός είναι ο ολογραφικός Τζεφ Νόρις.
AK: And there's holographic Jeff Norris.
ΧΟ: Ήξερα ότι κάτι γινόταν, αλλά δεν ήμουν σίγουρη τι.
HW: I knew something was happening, but I really wasn't sure what.
ΑΚ: Οπότε, με λίγα λόγια: για να είναι πιο ζωηρό, η κάμερα που βλέπετε στην οθόνη έχει ένα ευρύτερο οπτικό πεδίο από ό, τι το ανθρώπινο μάτι. Αλλά η γωνιακή ανάλυση των ολογραμμάτων που βλέπετε, τα σημεία του φωτός ανά μονάδα περιοχής είναι στην πραγματικότητα τα ίδια.
AK: So in short: to be super crisp, the camera that you see on the screen has a wider field of view than the human eye. But the angular resolution of the holograms that you see, the points of light per unit of area, are actually the same.
ΧΟ: Οπότε περνάς -Τζεφ, θα έρθω σε σένα σε ένα λεπτό- οπότε περνάς πολλή ώρα σχεδιάζοντας τη σκηνή.
HW: So you spent -- Jeff, I'll get to you in a minute -- so you spent a lot of time mapping the stage --
ΑΚ: Σωστά.
AK: That's right.
ΧΟ: Βοήθησέ με λοιπόν: αν αγοράσω ένα ΧόλοΛενς για το σπίτι, δε χρειάζεται να διαμορφώσω το διαμέρισμά μου, σωστά;
HW: So help me out here: if I buy a HoloLens and have it at home, I don't need to map my apartment, right?
ΑΚ: Το ΧόλοΛενς σχεδιάζει σε πραγματικό χρόνο σε περίπου πέντε καρέ το δευτερόλεπτο, με τεχνολογία που αποκαλούμε χωρική χαρτογράφηση. Οπότε στο σπίτι σου, εφόσον το φορέσεις, τα ολογράμματα θα εμφανίζονται και θα τα τοποθετείς καθώς μαθαίνουν στο σπίτι σου. Σε ένα περιβάλλον σκηνής, όπου δοκιμάζουμε να βάλουμε κάτι στο μυαλό μου, για να επικοινωνήσουμε με κάτι εκεί έξω, με όλη την ασύρματη συνδεσιμότητα που συνήθως είναι προβληματική σε όλα τα συνέδρια, δεν ρισκάρουμε να το κάνουμε αυτό ζωντανά. Οπότε προ-χαρτογραφούμε την σκηνή σε πέντε καρέ το δευτερόλεπτο με την ίδια τεχνολογία χωρικής χαρτογράφησης που θα χρησιμοποιείτε με το προϊόν στο σπίτι και μετά την αποθηκεύουμε ώστε όταν υπάρχουν ασύρματα ευτράπελα σε ένα περιβάλλον σαν και αυτό, ανάμεσα στο ΧόλοΛενς της κάμερας και αυτό στο κεφάλι μου, να μην εξαφανίζονται τα πράγματα. Επειδή τελικά, τα ολογράμματα προέρχονται από αυτό το ΧόλοΛενς, και εκείνο απλά προβάλλει το ΧόλοΛενς. Οπότε αν χάσω τη συνδεσιμότητα, θα σταματούσατε να βλέπετε όμορφα πράγματα στην οθόνη.
AK: The HoloLens maps in real time at about five frames per second, with this technology that we call spatial mapping. So in your home, as soon as you put it on, holograms will start showing up, and you'll start placing them and they'll start learning your home. In a stage environment where we're trying to get something on my head to communicate with something over there with all of the wireless connectivity that usually brings all conferences down, we don't take the risk of trying to do this live. So what we do is pre-map the stage at five frames per second with the same spatial-mapping technology that you'll use with the product at home, and then we store it, so that when there's shenanigans of wireless in an environment like this, between the camera's HoloLens and the one on my head, we don't have things disappear. Because ultimately, the holograms are coming from this HoloLens, and that one is just viewing the HoloLens. So if I lose connectivity, you would stop seeing beautiful things on the screen.
ΧΟ: Και ήταν όμορφο. Ουμ... Τζεφ; (Γελάει)
HW: And it was beautiful. Um ... Jeff? JN: Yes?
ΤΝ: Ναι; (Γέλια)
HW: Hi.
ΧΟ: Γεια.
ΑΚ: Θα κάνω ένα βήμα πίσω.
AK: I'll take a step back.
ΧΟ: Οπότε Τζεφ, ήσουν στον Άρη, ήσουν εδώ, ήσουν σε ξενοδοχείο. Πες μου περισσότερα για το γεγονός ότι με ολογράμματα έχεις όραση αλλά δεν έχεις αφή, δεν έχεις όσφρηση. Είναι αυτό επιστημονικά χρήσιμο τώρα; Αυτή είναι η ερώτησή μου για ένα ολόγραμμα. (Γέλια)
HW: So Jeff, you were on Mars, you were here, you were in a room across the street. Tell me more about the fact that, with holograms, you have sight but you don't have touch, you don't have smell. Is this scientifically useful now? That's my question for a hologram. JN: Thanks for the question.
ΤΝ: Ευχαριστώ για την ερώτηση. Οπωσδήποτε, πιστεύω ότι αυτές οι τεχνολογίες είναι επιστημονικά χρήσιμες αυτή τη στιγμή και για αυτό τις χρησιμοποιούμε σε πολλαπλά κομμάτια της δουλειάς μας στη ΝΑΣΑ. Τη χρησιμοποιούμε για να βελτιώσουμε τους τρόπους που εξερευνούμε τον Άρη. Επίσης για τους αστροναύτες μας στο διαστημικό σταθμό. Τη χρησιμοποιούμε ακόμα τώρα για να σχεδιάσουμε την επόμενη γενιά του διαστημοπλοίου μας.
Absolutely, I believe that these technologies are scientifically useful right now, and that's why we're using them in multiple parts of our work at NASA. So we're using it to improve the ways that we explore Mars. We're also using it for our astronauts on the space station. We're even using it now to design the next generation of our spacecraft.
ΧΟ: Εκπληκτικό. Εντάξει Τζεφ, παρακαλώ φύγε. Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
HW: Amazing. OK, Jeff, please go away. Thank you very much. (Laughter)
(Γέλια)
Άλεξ, πραγματικά, αυτό ήταν εκπληκτικό. Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Alex, really, that was amazing. Thank you so much. AK: Thank you.
ΑΚ: Ευχαριστώ.
ΧΟ: Ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.
HW: Thank you. Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)