Ο Διάβολος έχει έρθει στην πόλη. Αλλά μην ανησυχείτε -- το μόνο που θέλει είναι να ανεβάσει μια παράσταση μαγείας.
The Devil has come to town. But don’t worry – all he wants to do is stage a magic show.
Αυτή η παράλογη αρχή αποτελεί τη βασική πλοκή του αριστουργήματος του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ με το όνομα «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Γραμμένο στη Μόσχα τη δεκαετία του 1930, αυτό το σουρεαλιστικό μείγμα πολιτικής σάτιρας, ιστορικού μυθιστορήματος και σκοτεινού μυστικισμού κέρδισε την υστεροφημία ως ένα από τα πιο σπουδαία μυθιστορήματα του 20ου αιώνα -- και ένα από τα πιο παράξενα.
This absurd premise forms the central plot of Mikhail Bulgakov’s masterpiece, "The Master and Margarita." Written in Moscow during the 1930s, this surreal blend of political satire, historical fiction, and occult mysticism has earned a legacy as one of the 20th century’s greatest novels– and one of its strangest.
Η ιστορία ξεκινάει όταν μια συνάντηση δύο μελών της λογοτεχνικής ελίτ της Μόσχας διακόπτεται από έναν περίεργο άντρα ονόματι Βόλαντ, που παρουσιάζεται ως ένας ξένος λόγιος, προσκεκλημένος να κάνει μια επίδειξη μαύρης μαγείας. Καθώς ο ξένος αρχίζει μια φιλοσοφική συζήτηση με τους δύο φίλους και κάνει ζοφερές προβλέψεις για τη μοίρα τους, ο αναγνώστης μεταφέρεται στην Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα. Εκεί, ο προβληματισμένος Πόντιος Πιλάτος διστακτικά καταδικάζει τον Ιησού της Ναζαρέτ σε θάνατο. Ενώ η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στις δύο τοποθεσίες, ο Βόλαντ και η συνοδεία του -- ο Αζαζέλο, ο Κορόφιεφ, η Χέλα και μια τεράστια γάτα ονόματι Μπέχεμοθ -- φαίνεται ότι κατέχουν παράξενες μαγικές δυνάμεις, τις οποίες χρησιμοποιούν για να στήσουν την παράστασή τους αφήνοντας πίσω τους χάος και σύγχυση.
The story begins when a meeting between two members of Moscow’s literary elite is interrupted by a strange gentleman named Woland, who presents himself as a foreign scholar invited to give a presentation on black magic. As the stranger engages the two companions in a philosophical debate and makes ominous predictions about their fates, the reader is suddenly transported to 1st century Jerusalem. There a tormented Pontius Pilate reluctantly sentences Jesus of Nazareth to death. With the narrative shifting between the two settings, Woland and his entourage– Azazello, Koroviev, Hella, and a giant cat named Behemoth– are seen to have uncanny magical powers, which they use to stage their performance while leaving a trail of havoc and confusion in their wake.
Αρκετό από το μαύρο χιούμορ δεν προέρχεται μόνο από αυτό τον δαιμονικό μπελά, αλλά και από το υπόβαθρο στο οποίο αυτά συμβαίνουν. Η ιστορία του Μπουλγκάκοφ διαδραματίζεται στο ίδιο περιβάλλον όπου γράφτηκε: στη Σοβιετική Ένωση στο απόγειο της Σταλινικής περιόδου. Εκεί, οι καλλιτέχνες εργάζονταν υπό αυστηρή λογοκρισία, και μπορούσαν να καταδικαστούν σε φυλάκιση, εξορία ή εκτέλεση αν έδιναν την εντύπωση ότι περιφρονούσαν την επίσημη ιδεολογία. Ακόμα και όταν τα έργα τους εγκρίνονταν -- όπως και η στέγαση, τα ταξίδια τους και οτιδήποτε άλλο -- συνοδευόταν από περίπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Στο βιβλίο, ο Βόλαντ χειραγωγεί αυτό το σύστημα όπως και την πραγματικότητα με κωμικά αποτελέσματα. Καθώς κεφάλια διαμελίζονται από τα σώματά τους και αρχίζουν να πέφτουν χρήματα από τον ουρανό, οι πολίτες της Μόσχας αντιδρούν με ιδιοτέλεια, απεικονίζοντας πώς η Σοβιετική κοινωνία έτρεφε απληστία και κυνισμό παρά τα ιδανικά της. Ο αντικειμενικός τρόπος αφήγησης σκόπιμα συγχέει την αλλόκοτη φύση των παραφυσικών γεγονότων με τον παραλογισμό της καθημερινής ζωής στη Σοβιετική Ένωση.
Much of the novel’s dark humor comes not only from this demonic mischief, but also the backdrop against which it occurs. Bulgakov’s story takes place in the same setting where it was written– the USSR at the height of the Stalinist period. There, artists and authors worked under strict censorship, subject to imprisonment, exile, or execution if they were seen as undermining state ideology. Even when approved, their work– along with housing, travel, and everything else– was governed by a convoluted bureaucracy. In the novel, Woland manipulates this system along with the fabric of reality, to hilarious results. As heads are separated from bodies and money rains from the sky, the citizens of Moscow react with petty-self interest, illustrating how Soviet society bred greed and cynicism despite its ideals. And the matter-of-fact narration deliberately blends the strangeness of the supernatural events with the everyday absurdity of Soviet life.
Πώς λοιπόν μπόρεσε ο Μπουλγκάκοφ να εκδώσει ένα τόσο ανατρεπτικό βιβλίο κάτω από ένα καταπιεστικό καθεστώς; Λοιπόν... δεν μπόρεσε. Έγραφε το «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» πάνω από δέκα χρόνια. Παρόλο που η εύνοια του Στάλιν γλίτωσε τον Μπουλγκάκοφ από αυστηρή δίωξη πολλά από τα θεατρικά και τα βιβλία του δεν εκδόθηκαν, κρατώντας τον ασφαλή αλλά σωπαίνοντάς τον. Μέχρι τον θάνατο του συγγραφέα το 1940, τα χειρόγραφο έμειναν ανέκδοτα. Μια λογοκριμένη εκδοχή εκδόθηκε τελικά τη δεκαετία του 1960, ενώ αντίγραφα του χειρόγραφου συνέχιζαν να κυκλοφορούν ανάμεσα σε μυστικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Το πρωτότυπο κείμενο εκδόθηκε το 1973, πάνω από τριάντα χρόνια αφότου γράφτηκε.
So how did Bulgakov manage to publish such a subversive novel under an oppressive regime? Well… he didn’t. He worked on "The Master and Margarita" for over ten years. But while Stalin’s personal favor may have kept Bulgakov safe from severe persecution, many of his plays and writings were kept from production, leaving him safe but effectively silenced. Upon the author’s death in 1940, the manuscript remained unpublished. A censored version was eventually printed in the 1960s, while copies of the unabridged manuscript continued to circulate among underground literary circles. The full text was only published in 1973, over 30 years after its completion.
Οι εμπειρίες του Μπουλγκάκοφ με τη λογοκρισία και την καλλιτεχνική απογοήτευσή του δίνουν μια αυτοβιογραφική χροιά στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, οπού και συναντούμε τους χαρακτήρες του τίτλου. Ο «Μαιτρ» είναι ένας ανώνυμος συγγραφέας που έγραφε για χρόνια ένα βιβλίο του οποίου το χειρόγραφο έκαψε αφού απορρίφθηκε από τους εκδότες του -- ακριβώς όπως είχε κάνει ο Μπουλγκάκοφ με το δικό του βιβλίο. Αλλά η πραγματική πρωταγωνίστρια είναι η ερωμένη του Μαιτρ, η Μαργαρίτα.
Bulgakov’s experiences with censorship and artistic frustration lend an autobiographical air to the second part of the novel, when we are finally introduced to its namesake. "The Master" is a nameless author who’s worked for years on a novel but burned the manuscript after it was rejected by publishers– just as Bulgakov had done with his own work. Yet the true protagonist is the Master’s mistress Margarita. Her devotion to her lover’s abandoned dream
Η αφοσίωσή της στο όνειρο του εραστή της έχει περίεργες ομοιότητες με τις περιπέτειες της διαβολικής συντροφιάς -- και οδηγεί την ιστορία στη σουρεαλιστική κορύφωσή της.
bears a strange connection to the diabolical company’s escapades– and carries the story to its surreal climax. Despite its dark humor and complex structure,
Παρά το μαύρο χιούμορ και τη σύνθετη δομή του, «ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα» είναι ένας βαθύς στοχασμός για την τέχνη, τον έρωτα και τη λύτρωση χωρίς ποτέ να αποβάλλει τον κυνισμό του. Η υστερόχρονη έκδοση και η φήμη του έργου παρά τις δύσκολες συνθήκες της έκδοσής του αποτελούν μαρτυρία αυτού που λέει ο Βόλαντ στον Μαιτρ: «Τα χειρόγραφα δεν καίγονται».
"The Master and Margarita" is, at its heart, a meditation on art, love, and redemption, that never loses itself in cynicism. And the book’s long overdue publication and survival against the odds is a testament to what Woland tells the Master: “Manuscripts don’t burn.”