What drives someone to kill in cold blood? What goes through the murderer’s mind? And what kind of a society breeds such people? Over 150 years ago Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky took these questions up in what would become one of the best-known works of Russian literature: "Crime and Punishment."
Waarom doodt iemand een ander in koelen bloede? Wat gaat er door het hoofd van de moordenaar? En wat voor samenleving brengt zulke mensen voort? Meer dan 150 jaar geleden onderzocht Fjodor Michajlovitsj Dostojevski deze vragen in wat een van de bekendste werken uit de Russische literatuur zou worden: Misdaad en straf.
First serialized in a literary magazine in 1866, the novel tells the story of Rodion Romanovich Raskolnikov, a young law student in Saint Petersburg. Raskolnikov lives in abject poverty, and at the start of the story has run out of funds to continue his studies. Letters from his rural home only add to his distress when he realizes how much his mother and sister have sacrificed for his success. Increasingly desperate after selling the last of his valuables to an elderly pawnbroker, he resolves on a plan to murder and rob her. But the impact of carrying out this unthinkable act proves to be more than he was prepared for.
De roman, voor het eerst gepubliceerd in een literair tijdschrift in 1866, vertelt het verhaal van Rodion Romanovich Raskolnikov, een jonge rechtenstudent in Sint-Petersburg. Raskolnikov leeft in bittere armoede en aan het begin van het verhaal heeft hij geen geld meer om verder te studeren. Brieven van zijn landelijke thuis geven hem alleen maar meer verdriet als hij beseft hoeveel zijn moeder en zus hebben opgeofferd voor zijn succes. Steeds wanhopiger na het verkopen van zijn laatste waardevolle bezit aan een oude pandjesbaas, maakt hij een plan om deze te vermoorden en te beroven. Maar de impact van deze ondenkbare daad blijkt groter te zijn dan hij voorzien had.
Though the novel is sometimes cited as one of the first psychological thrillers, its scope reaches far beyond Raskolnikov’s inner turmoil. From dank taverns to dilapidated apartments and claustrophobic police stations, the underbelly of 19th century Saint Petersburg is brought to life by Dostoyevsky’s searing prose. We’re introduced to characters such as Marmeladov, a miserable former official who has drank his family into ruin, and Svidrigailov, an unhinged and lecherous nobleman. As Raskolnikov’s own family arrives in town, their moral innocence stands in stark contrast to the depravity of those around them, even as their fates grow increasingly intertwined.
Hoewel het boek soms een van de eerste psychologische thrillers genoemd wordt, gaat de inhoud veel dieper dan Raskolnikov’s innerlijke onrust. Met duistere kroegen, vervallen appartementen en claustrofobische politiebureaus wordt de donkere kant van het 19e-eeuwse Sint-Petersburg tot leven gewekt door Dostojevski’s scherpzinnige proza. We worden voorgesteld aan personages zoals Marmeladov, een drankzuchtige ex-ambtenaar die zijn familie te gronde heeft gericht en Svidrigallov, een losgeslagen en wellustige edelman. Wanneer Raskolnikovs eigen familie in de stad aankomt, steekt hun morele onschuld scherp af tegen de verdorvenheid van de mensen om hen heen, zelfs wanneer hun lot steeds verder met elkaar verstrengeld raakt.
This bleak portrait of Russian society reflects the author’s own complex life experiences and evolving ideas. As a young writer who left behind a promising military career, Fyodor had been attracted to ideas of socialism and reform, and joined a circle of intellectuals to discuss radical texts banned by the Imperial government. Upon exposure, members of this group, including Dostoyevsky, were arrested. Many were sentenced to death, only to be subjected to a mock execution and last-minute pardon from the Tsar. Dostoyevsky spent the next four years in a Siberian labor camp before being released in 1854. The experience left him with a far more pessimistic view of social reform, and his focus shifted toward spiritual concerns. In the 1864 novella "Notes from Underground," he expounded on his belief that utopian Western philosophies could never satisfy the contradictory yearnings of the human soul. "Crime and Punishment" was conceived and completed the following year, picking up on many of the same themes.
Dit sombere portret van de Russische samenleving geeft de ingewikkelde ervaringen en ideeën van de schrijver zelf weer. Als jonge schrijver die een veelbelovende militaire carrière achter zich liet, voelde Fjodor zich aangetrokken tot socialistische ideeën en hervorming en voegde zich bij een groep intellectuelen om radicale teksten te bespreken die verboden waren door de regering. Bij de ontmaskering werden leden van de groep, waaronder Dostojevski, gearresteerd. Veel van hen werden tot de dood veroordeeld, waarna ze een nep-executie ondergingen en vervolgens gratie kregen van de tsaar. Dostojevski verbleef de volgende vier jaar in een Siberisch werkkamp en werd in 1854 vrijgelaten. Deze ervaring maakte hem veel pessimistischer over sociale hervorming en hij verschoof zijn aandacht naar spirituele zaken. In de novelle uit 1864, Aantekeningen uit het ondergrondse, zette hij zijn overtuiging uiteen dat utopische westerse filosofieën nooit aan de tegenstrijdige verlangens van de menselijke ziel kunnen voldoen. Hij bedacht en voltooide Misdaad en straf het jaar daarna en verwerkte hierin veel van deze thema’s.
In many ways, the novel follows a common narrative thread where a promising youth is seduced and corrupted by the dangers of urban life. But its social critique cuts far deeper. Raskolnikov rationalizes that his own advancement at the cost of the exploitative pawnbroker’s death would be a net benefit to society. In doing so, he echoes the doctrines of egoism and utilitarianism embraced by many of Dostoyevsky’s contemporary intellectuals. And in believing that his intelligence allows him to transcend moral taboos, Raskolnikov cuts himself off from his own humanity. Yet although the book is deeply concerned with morality, "Crime and Punishment" never comes across as merely moralizing, with each character given their own distinctive and convincing voice. One of the most remarkable things about "Crime and Punishment" is its ability to thrill despite the details of the central murder being revealed in the first act. Raskolnikov’s crime is clear. But it’s only through Dostoyevsky’s gripping account of the ensuing social and psychological turmoil that we learn the true nature of his punishment– and the possibility of redemption.
Het boek volgt in veel opzichten een veelvoorkomende verhaallijn waarin een veelbelovend persoon wordt aangetast door het gevaarlijke stadsleven. Maar de sociale kritiek gaat nog veel verder. Raskolnikov beredeneert dat zijn eigen vooruitgang, ten koste van de uitbuitende pandjesbaas, een voordeel is voor de maatschappij. Zo echoot hij de doctrines van egoïsme en utilitarisme, omarmd door veel van Dostojevski’s intellectuele tijdgenoten. En door te geloven dat zijn intelligentie hem morele taboes laat overstijgen, sluit Raskolnikov zich af van zijn eigen menselijkheid. Maar hoewel het boek zich erg bezig houdt met moraliteit, komt Misdaad en straf nooit louter moraliserend over en krijgt ieder personage een eigen overtuigende stem. Een van de meest bijzondere dingen aan Misdaad en straf is het vermogen om te prikkelen ondanks dat de details van de moord al in het eerste deel onthuld worden. De misdaad van Raskolnikov is duidelijk. Maar alleen door Dostojevski’s boeiende verslag van de daaruit voortvloeiende sociale en psychologische onrust leren we de ware aard van zijn straf – en de mogelijkheid tot verlossing.