Hercules, son of Zeus and champion of humankind, gazed in horror as he realized he had just committed the most unspeakable crime imaginable. The goddess Hera, who hated Hercules for being born of her husband’s adultery, had stricken him with a temporary curse of madness. And his own family were the casualties.
Herakles, zoon van Zeus, en kampioen der mensheid, was vol afschuw toen hij zich realiseerde dat hij kort daarvoor de ergste misdaad denkbaar had gepleegd. De godin Hera, die Herakles verfoeide omdat hij werd geboren uit het overspel van haar echtgenoot, had hem middels een tijdelijke vloek met razernij vervuld -- en zijn eigen familie was het slachtoffer.
Consumed by grief, Hercules sought out the Oracle of Delphi, who told him the path to atonement lay with his cousin, King Eurystheus of Tiryns, a favorite of Hera’s. Eurystheus hoped to humiliate Hercules with ten impossible tasks that pitted him against invincible monsters and unfathomable forces. Instead, the king set the stage for an epic series of adventures that would come to be known as the Labors of Hercules.
Verteerd door verdriet bezocht Herakles het Orakel van Delphi, volgens wie hij het pad der boetedoening bij zijn neef kon vinden, koning Eurystheus van Tiryns, een gunsteling van Hera. Eurystheus hoopte Herakles te vernederen met tien onmogelijke taken die hem tegenover machtige monsters en onmetelijke krachten zouden stellen. De koning creëerde echter een setting voor een epische reeks avonturen die als de werken van Herakles bekend zijn komen te staan.
The first labor was to slay the Nemean Lion, who kidnapped women and devoured warriors. Its golden fur was impervious to arrows, but Hercules cornered the lion in its dark cave, stunned it with a club, and strangled it with his bare hands. He found no tool sharp enough to skin the beast, until the goddess Athena suggested using one of its own claws. Hercules returned to Tiryns wearing the lion’s hide, frightening King Eurystheus so much that he hid in a wine jar. From then on, Hercules was ordered to present his trophies at a safe distance.
Het eerste werk was het doden van de leeuw van Nemea, welke vrouwen had ontvoerd en strijders had verslonden. Zijn gouden vacht was ongevoelig voor pijlen, maar Herakles dreef de leeuw in zijn donkere grot in het nauw, sloeg hem met een knuppel bewusteloos en wurgde hem met zijn blote handen. Hij vond echter niets scherps om het beest te villen, totdat de godin Athena adviseerde een van zijn eigen klauwen te gebruiken. De leeuwenhuid dragend keerde Herakles terug naar Tiryns, waardoor koning Eurystheus zo erg schrok dat hij zich in een wijnkruik verstopte. Herakles werd opgedragen zijn trofeeën voortaan op veilige afstand te tonen. Het tweede doel was de Hydra van Lerna,
The second target was the Lernaean Hydra, a giant serpent with many heads. Hercules fought fiercely, but every time he cut one head off, two more grew in its place. The battle was hopeless until his nephew Iolaus thought to cauterize the necks with fire, keeping the heads from regrowing. The dead serpent’s remains became the Hydra constellation.
een reusachtig serpent met vele hoofden. Herakles vocht fel, maar steeds als hij een kop afhakte, groeiden er twee terug. De strijd was uitzichtloos, totdat zijn neef Iolaos op het idee kwam de nekken met vuur dicht te schroeien, zodat de koppen niet terug zouden groeien. De resten van het dode serpent vormden het sterrenbeeld Waterslang.
Instead of slaying a beast, Hercules next had to catch one, alive. The Ceryneian Hind was a female deer so fast it could outrun an arrow. Hercules tracked it for a year, finally trapping it in the northern land of Hyperborea. The animal turned out to be sacred to Artemis, goddess of the hunt, and Hercules swore to return it. When Eurystheus saw the hind, he demanded to keep it instead, but as soon as Hercules let go, the animal ran to its mistress. Thus, Hercules completed his task without breaking his promise.
In plaats van het te doden, moest Herakles het volgende dier levend proberen te vangen. De hinde van Keryneia was een hinde die sneller dan een pijl kon rennen. Herakles volgde haar spoor een jaar lang en ving haar uiteindelijk in het noordelijk gelegen Hyperborea. Het dier bleek gewijd te zijn aan Artemis, de godin van de jacht, dus zwoer Herakles het dier terug te brengen. Toen Eurystheus de hinde zag, eiste hij haar te mogen houden, maar toen Herakles haar losliet, rende het dier meteen naar zijn meesteres. Bijgevolg voltooide Herakles zijn taak zonder zijn belofte te breken.
The fourth mission was to capture the Erymanthian boar, which had ravaged many fields. Advised by the wise centaur Chiron, Hercules trapped it by chasing it into thick snow.
De vierde missie was het vangen van het Erymantische zwijn, dat vele velden had verwoest. Op advies van de wijze centaur Cheiron joeg Herakles het dier een dikke laag sneeuw in.
For the fifth task, there were no animals, just their leftovers. The stables where King Augeas kept his hundreds of divine cattle had not been maintained in ages. Hercules promised to clean them in one day if he could keep one-tenth of the livestock. Augeas expected the hero to fail. Instead, Hercules dug massive trenches, rerouting two nearby rivers to flow through the stables until they were spotless.
Bij de vijfde taak waren er geen dieren -- alleen hun restjes. De stallen waar koning Augeias zijn enorme aantallen goddelijk vee hield, waren in geen jaren onderhouden. Herakles beloofde deze in één dag schoon te maken als hij een tiende van het vee mocht hebben. Augeias verwachtte dat de held zou falen, maar Herakles groef enorme geulen om twee naburige rivieren om te leiden, zodat deze de stallen brandschoon zouden spoelen. Daarna volgden nog eens drie beestachtige vijanden,
Next came three more beastly foes, each requiring a clever strategy to defeat. The carnivorous Stymphalian birds nested in an impenetrable swamp, but Hercules used Athena’s special rattle to frighten them into the air, at which point he shot them down. No mortal could stand before the Cretan bull’s mad rampage, but a chokehold from behind did the trick. And the mad King Diomedes, who had trained his horses to devour his guests, got a taste of his own medicine when Hercules wrestled him into his own stables. The ensuing feast calmed the beasts enough for Hercules to bind their mouths.
ieder een slimme strategie om verslagen te worden verlangend. De vleesetende Stymphaliden nestelden in een ondoordringbaar moeras, maar Herakles gebruikte Athena's rammelaar om hen de lucht in te jagen, waarna hij hen neerschoot. Geen sterveling kon op tegen de losgeslagen stier van Kreta, maar een wurggreep van achteren gaf de doorslag. En de verknipte koning Diomedes, die zijn paarden had getraind om zijn gasten te verslinden, kreeg een koekje van eigen deeg toen Herakles hem in zijn eigen stallen smeet. Het feestmaal kalmeerde de dieren zodanig dat Herakles hun mond kon dichtbinden.
But the ninth labor involved someone more dangerous than any beast, Hippolyta, Queen of the Amazons. Hercules was to retrieve the belt given to her by her father Ares, the god of war. He sailed to the Amazon land of Themyscira prepared for battle, but the queen was so impressed with the hero and his exploits that she gave the belt willingly.
Het negende werk had echter betrekking op iemand die vele malen gevaarlijker was dan eender welk beest -- Hippolyte, koningin van de Amazones. Herakles moest de gordel terughalen welke ze had gekregen van haar vader Ares, de god van de oorlog. Hij zeilde naar het land van de Amazones, Thermiskyra, klaar om te strijden -- maar de koningin was zo onder de indruk van de held en zijn heldendaden dat ze de gordel vrijwillig afstond.
For his tenth labor, Hercules had to steal a herd of magical red cattle from Geryon, a giant with three heads and three bodies. On his way, Hercules was so annoyed by the Libyan desert heat that he shot an arrow at the Sun. The sun god Helios admired the hero’s strength and lent his chariot for the journey to the island of Erytheia. There, Hercules fought off Geryon’s herdsman and his two-headed dog, before killing the giant himself.
Als tiende werk moest Herakles magisch rood rundvee roven bij Geryones, een reus met drie hoofden en drie lichamen. Onderweg ergerde Herakles zich zo aan de hitte van de Libische woestijn dat hij een pijl naar de zon schoot. Zonnegod Helios bewonderde de kracht van de held en leende hem zijn strijdwagen voor de reis naar het eiland Erytheia. Aldaar bevocht Herakles Geryones' herder en diens tweekoppige hond, alvorens de reus zelf te doden.
That should have been the end. But Eurystheus announced that two labors hadn’t counted: the Hydra, because Iolaus had helped Hercules kill it, and the stables, because he’d accepted payment. And so, the hero set about his eleventh task, obtaining golden apples from the garden of the Hesperides nymphs.
Dat had het einde moeten zijn -- maar Eurystheus verklaarde dat twee werken niet geldig waren: de Hydra, omdat Iolaos Herakles had geholpen deze te doden, en de stallen, omdat hij een betaling had geaccepteerd. Dus vertrok de held voor zijn elfde taak: gouden appels uit de tuin van de Hesperiden halen.
Hercules began by catching the Old Man of the Sea and holding the shape-shifting water-god until he revealed the garden’s location. Once there, the hero found the titan Atlas holding up the heavens. Hercules offered to take his place if Atlas would retrieve the apples. Atlas eagerly complied, but Hercules then tricked him into trading places again, escaping with apples in hand.
Herakles ving eerst de oude man van de zee -- en gijzelde de van gedaante verwisselende god, totdat deze de locatie van de tuin prijsgaf. Daar aangekomen vond de held de hemelgewelf torsende Titan Atlas. Herakles bood aan dit over te nemen als Atlas de appels zou halen. Atlas stemde gretig in, maar Herakles haalde een truc uit om weer met hem van plaats te wisselen, en ontsnapte met de appels in zijn hand.
The twelfth and final task was to bring back Cerberus, the three-headed hound guarding the underworld. Helped by Hermes and Athena, Hercules descended and met Hades himself. The lord of the dead allowed Hercules to take the beast if he could do it without weapons, which he achieved by grabbing all three of its heads at once. When he presented the hound to a horrified Eurystheus, the king finally declared the hero’s service complete.
Het twaalfde en tevens laatste werk was het terugbrengen van Kerberos, een driekoppige, dodenrijk bewakende hond. Geholpen door Hermes en Athena daalde Herakles neer en ontmoette Hades in eigen persoon. De heer des doods stond toe dat Herakles het beest zou meenemen, mits hij dit zonder wapens zou doen, hetgeen hem lukte door de drie koppen tegelijkertijd te grijpen. Toen hij de geschokte Eurystheus de hond toonde, verklaarde de koning de dienstverlening afgerond.
After 12 years of toil, Hercules had redeemed the tragic deaths of his family and earned a place in the divine pantheon. But his victory held an even deeper importance. In overcoming the chaotic and monstrous forces of the world, the hero swept away what remained of the Titans’ primordial order, reshaping it into one where humanity could thrive. Through his labors, Hercules tamed the world’s madness by atoning for his own.
Na twaalf jaar zwoegen, had Herakles de tragische dood van zijn familie goedgemaakt en een plaats in het pantheon verworven. Maar zijn overwinning droeg een hogere betekenis dan dat. Door de chaotische en monstrueuze machten van de wereld te overwinnen, had de held hetgeen was overgebleven van de oerorde van de Titanen weggevaagd, plaats makend voor een orde waarin de mensheid kon gedijen. Middels zijn werken temde Herakles 's werelds waanzin door te boeten voor die van hemzelf.