Μύθοι και παρανοήσεις σχετικά με την εξέλιξη. Ας μιλήσουμε για την εξέλιξη. Ίσως έχετε ακούσει ότι η εξέλιξη αμφισβητείται από μερικούς, όχι, όμως, από τους επιστήμονες. Ακόμα και αν δεν είστε από αυτούς και νομίζετε ότι κατανοείτε σωστά την εξέλιξη, είναι πιθανόν κάποια πράγματα που γνωρίζετε για αυτήν να μην είναι, εντελώς, σωστά. Παράδειγμα: «Εξελικτικά οι οργανισμοί προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους». Αυτή ήταν μια προγενέστερη, σήμερα, αποδεδειγμένα, λανθασμένη, θεωρία της εξέλιξης. Σχεδόν 60 χρόνια πριν ο Δαρβίνος εκδώσει το βιβλίο του, ο Ζαν Βαπτίστ Λαμάρκ πρότεινε ότι τα πλάσματα εξελίσσονται αναπτύσσοντας ορισμένα χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τα οποία, στη συνέχεια, μεταβιβάζουν στους απογόνους τους. Για παράδειγμα, θεωρούσε ότι επειδή οι καμηλοπαρδάλεις σε όλη τους τη ζωή τεντώνονται για να φτάσουν τα ψηλά κλαδιά, οι απόγονοι τους γεννιούνται με μακρύτερο λαιμό. Πλέον, γνωρίζουμε ότι δεν λειτουργεί έτσι η γενετική κληρονομικότητα. Συγκεκριμένα, οι οργανισμοί μόνοι τους δεν εξελίσσονται καθόλου. Αντιθέτως, τυχαίες γενετικές μεταλλάξεις προκαλούν σε μερικές καμηλοπαρδάλεις γεννήσεις με μακρύ λαιμό, και αυτό τους δίνει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης, σε αντίθεση με όσες ήταν λιγότερο τυχερές. Πράγμα που μας οδηγεί στην «επιβίωση του καταλληλότερου». Αυτό, ίσως, ακούγεται σαν η εξέλιξη να ευνοεί πάντα τα μεγαλύτερα, τα ισχυρότερα, ή τα γρηγορότερα πλάσματα, ενώ δεν είναι έτσι. Πρώτον, επειδή η εξελικτική καταλληλότητα σχετίζεται με το κατά πόσο καλά ταιριάζουν στο τρέχον περιβάλλον τους. Αν, όμως, όλα τα ψηλά δέντρα εξέλιπαν, ξαφνικά, και παρέμενε μόνο η χαμηλή βλάστηση, όλες οι καμηλοπαρδάλεις με μακρύ λαιμό θα βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση. Δεύτερον, η επιβίωση δεν είναι ο σκοπός της εξέλιξης, αλλά η αναπαραγωγή. Ο κόσμος είναι γεμάτος από πλάσματα, όπως η αρσενική πεσκαντρίτσα, η οποία είναι τόσο μικρή και φιλάσθενη κατά τη γέννησή της, που πρέπει να βρει, αμέσως, ταίρι να ζευγαρώσει πριν πεθάνει. Τουλάχιστον μπορούμε να πούμε πως αν ένας οργανισμός πεθάνει πριν αναπαραχθεί, είναι εξελικτικά άχρηστος, σωστά; Λάθος! Θυμηθείτε, η φυσική επιλογή γίνεται όχι σε επίπεδο οργανισμού, αλλά σε γενετικό επίπεδο, και πως το ίδιο γονίδιο που υπάρχει σε έναν οργανισμό, υπάρχει και στους συγγενείς του. Έτσι, ένα γονίδιο που κάνει ένα πλάσμα να θυσιαστεί με αλτρουισμό, ώστε να βοηθήσει στην επιβίωση και τη μελλοντική αναπαραγωγή των αδερφών ή τα ξαδερφών του, μπορεί να εξαπλωθεί περισσότερο από κάποιο άλλο που ενδιαφέρεται μόνο για την αυτο-επιβίωσή του. Οτιδήποτε επιτρέπει περισσότερα αντίγραφα του γονιδίου να περάσουν στις επόμενες γενιές θα έχει επιτύχει τον δικό του σκοπό και όχι τον σκοπό της εξέλιξης. Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την εξέλιξη όταν χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως: «τα γονίδια θέλουν να παράγουν περισσότερα αντίγραφα του εαυτού τους», ή ακόμα, «φυσική επιλογή», επειδή στην πραγματικότητα μιλούμε μεταφορικά. Ένα γονίδιο δεν θέλει τίποτα. Δεν υπάρχει κανένας εξωγενής μηχανισμός που να επιλέγει ποια γονίδια είναι τα πιο κατάλληλα να κληρονομηθούν. Οι τυχαίες γενετικές μεταλλάξεις αναγκάζουν τους οργανισμούς που τις φέρουν να αναπτύσσονται με διαφορετικούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι περισσότερα αντίγραφα των μεταλλαγμένων γονιδίων να κληρονομούνται. Ούτε υπάρχει κανένα προκαθορισμένο πλάνο που να οδεύει προοδευτικά προς μια ιδεατή μορφή. Δεν είναι ιδεατό το μάτι μας να έχει τυφλό σημείο, εκεί όπου το οπτικό νεύρο περνά τον αμφιβληστροειδή αλλά έτσι έχει εξελιχθεί, ξεκινώντας από έναν απλό φωτοϋποδοχέα. Κρίνοντας εκ των υστέρων, θα ήταν πιο επωφελές να επιθυμούμε θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες αντί θερμίδες, αλλά κατά τη διάρκεια των χιλιετιών εξέλιξης των προγόνων μας,
Myths and misconceptions about evolution. Let's talk about evolution. You've probably heard that some people consider it controversial, even though most scientists don't. But even if you aren't one of those people and you think you have a pretty good understanding of evolution, chances are you still believe some things about it that aren't entirely right, things like, "Evolution is organisms adapting to their environment." This was an earlier, now discredited, theory of evolution. Almost 60 years before Darwin published his book, Jean-Baptiste Lamarck proposed that creatures evolve by developing certain traits over their lifetimes and then passing those on to their offspring. For example, he thought that because giraffes spent their lives stretching to reach leaves on higher branches, their children would be born with longer necks. But we know now that's not how genetic inheritance works. In fact, individual organisms don't evolve at all. Instead, random genetic mutations cause some giraffes to be born with longer necks, and that gives them a better chance to survive than the ones who weren't so lucky, which brings us to "survival of the fittest". This makes it sound like evolution always favors the biggest, strongest, or fastest creatures, which is not really the case. For one thing, evolutionary fitness is just a matter of how well-suited they are to their current environment. If all the tall trees suddenly died out and only short grass was left, all those long-necked giraffes would be at a disadvantage. Secondly, survival is not how evolution occurs, reproduction is. And the world if full of creatures like the male anglerfish, which is so small and ill-suited for survival at birth that it has to quickly find a mate before it dies. But at least we can say that if an organism dies without reproducing, it's evolutionarily useless, right? Wrong! Remember, natural selection happens not at the organism level, but at the genetic level, and the same gene that exists in one organism will also exist in its relatives. So, a gene that makes an animal altruistically sacrifice itself to help the survival and future reproduction of its siblings or cousins, can become more widespread than one that is solely concerned with self-preservation. Anything that lets more copies of the gene pass on to the next generation will serve its purpose, except evolutionary purpose. One of the most difficult things to keep in mind about evolution is that when we say things like, "Genes want to make more copies of themselves," or even, "natural selection," we're actually using metaphors. A gene doesn't want anything, and there's no outside mechanism that selects which genes are best to preserve. All that happens is that random genetic mutations cause the organisms carrying them to behave or develop in different ways. Some of those ways result in more copies of the mutated gene being passed on, and so forth. Nor is there any predetermined plan progressing towards an ideal form. It's not ideal for the human eye to have a blind spot where the optic nerve exits the retina, but that's how it developed, starting from a simple photoreceptor cell. In retrospect, it would have been much more advantageous for humans to crave nutrients and vitamins rather than just calories. But over the millenia,
οι θερμίδες ήταν δυσεύρετες και τίποτα δεν προμήνυε ότι αργότερα αυτό θα άλλαζε τόσο γρήγορα. Η εξέλιξη προχωρά στα τυφλά βήμα το βήμα το βήμα, και δημιουργεί την ποικιλομορφία που βλέπουμε στον φυσικό κόσμο.
during which our ancestors evolved, calories were scarce, and there was nothing to anticipate that this would later change so quickly. So, evolution proceeds blindly, step by step by step, creating all of the diversity we see in the natural world.