For most jobs, it's understood that you can be fired, whether for crime, incompetence, or just poor performance. But what if your job happens to be the most powerful position in the country, or the world? That's where impeachment comes in. Impeachment isn't the same as actually removing someone from office. Like an indictment in criminal court, it's only the formal accusation that launches a trial, which could end in conviction or acquittal. Originating in the United Kingdom, impeachment allowed Parliament to vote for removing a government official from office even without the king's consent. Although this was an important check on royal power, the king couldn't be impeached because the monarch was considered the source of all government power. But for the founders of the American Republic, there was no higher authority beyond the people themselves. And so impeachment was adopted in the United States as a power of Congress applying to any civil officers, up to and including the president. Although demands for impeachment can come from any members of the public, only the House of Representatives has the power to actually initiate the process. It begins by referring the matter to a committee, usually the House Committee on Rules and the House Committee on the Judiciary. These committees review the accusations, examine the evidence, and issue a recommendation. If they find sufficient grounds to proceed, the House holds a separate vote on each of the specific charges, known as Articles of Impeachment. If one or more passes by a simple majority, the official is impeached and the stage is set for trial. The actual trial that follows impeachment is held in the Senate. Selected members of the House, known as managers, act as the prosecution, while the impeached official and their lawyers present their defense. The Senate acts as both judge and jury, conducting the trial and deliberating after hearing all the arguments. If it's the president or vice president being impeached, the chief justice of the Supreme Court presides. A conviction requires a supermajority of two-thirds and results in automatic removal from power. Depending on the original charges, it can also disqualify them from holding office in the future and open them to standard criminal prosecution. So what exactly can get someone impeached? That's a bit more complicated. Unlike in the United Kingdom, impeachment in the U.S. pits an elected legislature against other democratically elected members of government. Therefore, to prevent the process from being used as a political weapon, the Constitution specifies that an official can only be impeached for treason, bribery, or other high crimes and misdemeanors. That still leaves a lot of room for interpretation, not to mention politics, and many impeachment trials have split along partisan lines. But the process is generally understood to be reserved for serious abuses of power. The first official to be impeached was Tennesse Senator William Blount in 1797 for conspiring with Britain to cease the Spanish colony of Louisiana. Since then, the House has launched impeachment investigations about 60 times, but only 19 have led to actual impeachment proceedings. The eight cases that ended in a conviction and removal from office were all federal judges. And impeachment of a sitting president is even more rare. Andrew Johnson was impeached in 1868 for attempting to replace Secretary of War Edwin Stanton without consulting the Senate. Over a century later, Bill Clinton was impeached for making false statements under oath during a sexual harassment trial. Both were ultimately acquitted when the Senate's votes to convict fell short of the required two-thirds majority. And contrary to popular belief, Richard Nixon was never actually impeached for the Watergate scandal. He resigned before it could happen knowing he would almost certainly be convicted. Theoretically, the U.S. government is already designed to prevent abuses of power, limiting different branches through a system of checks and balances, term limits, and free elections. But impeachment can be seen as an emergency brake for when these safeguards fail.
W większości zawodów można stracić pracę za przestępstwo, niekompetencję lub kiepskie wyniki. Ale jeśli zajmujesz jedną z najbardziej wpływowych pozycji w kraju lub na świecie? Tu w grę wchodzi postawienie w stan oskarżenia. To nie to samo, co faktyczne usunięcie kogoś z urzędu. Tak jak oskarżenie w sądzie karnym, jest to tylko formalne oskarżenie, które powoduje wszczęcie procesu, który to może zakończyć się skazaniem lub uniewinnieniem. Zapoczątkowane w Anglii postawienie w stan oskarżenia pozwalało parlamentowi na głosowanie w celu usunięcia z urzędu przedstawiciela rządu nawet bez zgody króla. Choć było ważnym sposobem kontroli władzy królewskiej, król nie mógł być postawiony w stan oskarżenia, bo monarcha uchodził za źródło całej władzy rządowej. Jednakże dla założycieli USA nie było wyższej władzy niż sami ludzie. Postawienie w stan oskarżenia zostało w USA uprawnieniem kongresu i dotyczy wszystkich urzędników państwowych, włącznie z prezydentem. Choć każdy może zażądać postawienia w stan oskarżenia, tylko Izba Reprezentantów ma prawo do wszczęcia procesu. Zaczyna się od przekazania sprawy komisji, zazwyczaj do Komisji Przepisów i Komisji Sprawiedliwości. Te komisje badają wniesione oskarżenia, badają materiał dowodowy i wydają zalecenie. Jeśli znajdą wystarczające podstawy, by kontynuować Izba przeprowadza osobne głosowanie w sprawie każdego zarzutu, czyli tak zwanych Artykułów Oskarżenia. Jeśli jeden lub więcej przejdzie zwykłą większością głosów, urzędnik zostaje oskarżony i zaczyna się proces sądowy. Proces ten jest przeprowadzany w senacie. Wybrani członkowie Izby pełnią funkcję prokuratora, a oskarżony urzędnik i jego prawnicy przedstawiają linię obrony. Senat pełni funkcję sędziego i ławy przysięgłych, przeprowadzając proces i naradzając się po wysłuchaniu wszystkich argumentów. Jeśli oskarżony został prezydent lub wiceprezydent, postępowaniu przewodniczy Prezes Sądu Najwyższego. Skazanie wymaga większości kwalifikowanej 2/3 głosów i kończy się automatycznym odsunięciem od władzy. W zależności od zarzutów może też dyskwalifikować z pełnienia funkcji publicznych w przyszłości i umożliwić wszczęcie postępowania karnego. Co może spowodować postawienie kogoś w stan oskarżenia? To jest dosyć skomplikowane. W przeciwieństwie do Anglii postawienie w stan oskarżenia w USA przeciwstawia władzę ustawodawczą innym demokratycznie wybranym członkom rządu. Dlatego też, aby zapobiec użyciu procesu jako broni politycznej, konstytucja uściśla, że wolno postawić urzędnika w stan oskarżenia tylko za zdradę, korupcję lub inne poważne zbrodnie i przestępstwa. To nadal pozostawia pewną dowolność interpretacji i interesów politycznych, i wiele procesów postawienia w stan miało charakter starć międzypartyjnych. Jednak proces ten jest zarezerwowany dla poważnych przypadków nadużycia władzy Pierwszym urzędnikiem postawionym w stan oskarżenia był senator Tennessee William Blount w 1797 roku za konspirację z Wielką Brytanią w celu przejęcia hiszpańskiej kolonii - Luizjany. Od tamtego czasu Izba wszczęła dochodzenia około 60 razy, ale tylko 19 doprowadziło do procesów. Wszystkie osiem spraw, które zakończyły się skazaniem i usunięciem z urzędu, dotyczyły sędziów federalnych. Oskarżenie urzędującego prezydenta jest jeszcze rzadsze. Andrew Johnson był postawiony w stan oskarżenia w 1868 roku za próbę usunięcia Sekretarza Wojny Edwina Stantona bez konsultacji z senatem. Ponad wiek później Bill Clinton był postawiony w stan oskarżenia za składanie fałszywych zeznań w czasie procesu o molestowanie seksualne. Obaj zostali w końcu uniewinnieni, gdy głosy za skazaniem nie osiągnęły wymaganej większości dwóch trzecich. Wbrew powszechnemu przekonaniu Richard Nixon nigdy nie został postawiony w stan oskarżenia za aferę Watergate. Ustąpił zawczasu ze stanowiska, wiedząc, że prawie na pewno zostanie skazany. Teoretycznie rząd USA jest tak skonstruowany, aby zapobiegać nadużyciom władzy przez mechanizmy kontroli i równowagi, limity kadencji i wolne wybory. Mimo to postawienie w stan oskarżenia może służyć za hamulec bezpieczeństwa w sytuacjach, gdy wszystkie zabezpieczenia zawodzą.