I'm going to talk to you today about hopefully converting fear into hope. When we go to the physician today -- when we go to the doctor's office and we walk in, there are words that we just don't want to hear. There are words that we're truly afraid of. Diabetes, cancer, Parkinson's, Alzheimer's, heart failure, lung failure -- things that we know are debilitating diseases, for which there's relatively little that can be done.
დღეს მე მოგითხრობთ იმის შესახებ, თუ როგორ გადავაქციოთ შიში იმედად. როცა მივდივართ ექიმთან, და შევდგამთ ფეხს მის კაბინეტში არის სიტყვები, რომლის მოსმენაც არ გვინდა. არის სიტყვები, რომლებისაც ნამდვილად გვეშინია. დიაბეტი, კიბო, პარკინსონი, ალცჰეიმერი, გულისა და ფილტვების უკმარისობა. ეს არის დაავადებები, რომლებიც გვაუძლურებს. რომლებთანაც ვერაფერს გავხდებით.
And what I want to lay out for you today is a different way of thinking about how to treat debilitating disease, why it's important, why without it perhaps our health care system will melt down if you think it already hasn't, and where we are clinically today, and where we might go tomorrow, and what some of the hurdles are. And we're going to do all of that in 18 minutes, I promise.
და მე მინდა თქვენ წარმოგიდგინოთ დღეს განსხვავებული აზრი და მეთოდი თუ როგორ უნდა ვებრძოლოთ ამ დაავადებებს, რატომ არის ეს მნიშვნელოვანი. რატომ შეიძლება ამის გამო ჩვენი ჯანდაცვის სისტემა დაინგრეს, თუ თქვენ არ ფიქრობთ, რომ ის უკვე დაინგრა. სად ვართ ჩვენ კლინიკური თვალსაზრისით დღეს და სად ვიქნებით ხვალ. და რა გვიშლის წინსვლაში. და ჩვენ ამას 18 წუთში მოვახერხებთ, პირობას გაძლევთ.
I want to start with this slide, because this slide sort of tells the story the way Science Magazine thinks of it. This was an issue from 2002 that they published with a lot of different articles on the bionic human. It was basically a regenerative medicine issue. Regenerative medicine is an extraordinarily simple concept that everybody can understand. It's simply accelerating the pace at which the body heals itself to a clinically relevant timescale. So we know how to do this in many of the ways that are up there. We know that if we have a damaged hip, you can put an artificial hip in. And this is the idea that Science Magazine used on their front cover.
მე მინდა დავიწყო ამ სლაიდით, იმიტომ რომ ამ სლაიდში ასახულია თუ რას ფიქრობს Science Magazine ამის შესახებ. ეს არის 2002 წლის ნომერი, რომელშიც დაიბეჭდა მრავალი სტატია ხელოვნურ ადამიანზე. ეს იყო ნომერი რეგენერაციულ მედიცინის შესახებ. რეგენერაციული მედიცინა ძალიან მარტივი იდეაა ყველასთვის ადვილად გასაგები. ესა არის ტემპის აჩქარება, რითაც სხეული კურნავს საკუთარ თავს კლინიკურად მისაღები დროის მონაკვეთში. ჩვენ ვიცით თუ როგორ მივაღწიოთ ამას უამრავი არსებული საშუალებებით. ჩვენ ვიცით რომ თუ გვაქვს დაზიანებული მენჯ-ბარძაყის სახსარი,ის შეიძლება შევცვალოთ ხელოვნურით. და ეს არის იდეა რომელიც Science Magazine გამოსახა ჟურნალის ყდაზე
This is the complete antithesis of regenerative medicine. This is not regenerative medicine. Regenerative medicine is what Business Week put up when they did a story about regenerative medicine not too long ago. The idea is that instead of figuring out how to ameliorate symptoms with devices and drugs and the like -- and I'll come back to that theme a few times -- instead of doing that, we will regenerate lost function of the body by regenerating the function of organs and damaged tissue. So that at the end of the treatment, you are the same as you were at the beginning of the treatment.
ეს არის რეგენერაციული მედიცინის სრული ანტითეზისი. ეს არ არის რეგენერაციული მედიცინა. რეგენერაციული მედიცინა არის ის რაც გამოაქვეყნა Business Week-მა როცა მათ დაწერეს სტატია რეგენერაციულ მედიცინაზე ცოტა ხნის წინ იდეა იმაში მდგომარეობს რომ იმის ნაცვლად რომ გავარკვიოთ თუ, როგორ ვებრძოლოთ სიმპტომებს მოწყობილობებითა და წამლებით, და ასე შემდეგ - და ამ თემას რამდენიმეჯერ დავუბრუნდები - ამის მაგივრად ჩვენ რეგენერაციას ვუკეთებთ სხეულის დაკარგულ ფუნქციებს კონკრეტული ორგანოს ფუნქციების და ქსოვილების რეგენერაციით. ამ მეთოდით, მკურნალობის დასასრულს, თქვენ ისეთივე იქნებით, როგორც დასაწყისში.
Very few good ideas -- if you agree that this is a good idea -- very few good ideas are truly novel. And this is just the same. If you look back in history, Charles Lindbergh, who was better known for flying airplanes, was actually one of the first people along with Alexis Carrel, one of the Nobel Laureates from Rockefeller, to begin to think about, could you culture organs? And they published this book in 1937, where they actually began to think about, what could you do in bio-reactors to grow whole organs? We've come a long way since then. I'm going to share with you some of the exciting work that's going on.
ძალიან ცოტაა კარგი იდეები -- თუ დამეთანხმებითნ ეს კარგი იდეაა -- ძალიან ცოტაა ჭეშმარიტად ახალი იდეები. და ესეც ზუსტად ასეთივეა თუ ისტორიას გადავხედავთ, ჩარლზ ლინდბერგი -- რომელიც ცნობილი იყო როგორც მფრინავი - იყო პირველი იმათთაგანი ალექსის კარელთან ერთად რომლებიც გახდნენ ნობელის პრემიის ლაურეატები როკფელერებისგან, რომლებამც დაიწყეს ფიქრი, შეიძლება თუ არა გამოვზარდოთ ორგანოები? და მათ 1937 წელს გამოქვეყნეს წიგნი, სადაც მათ ფაქტიურად დაიწყეს ფიქრი იმაზე, თუ რისი გაკეთება შეიძლება ბიო-რეაქტორში, რომ გამოვზარდოთ ორგანოები? მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა. მე მინდა დღეს მიმდინარე ძალიან საინტერესო კვლევის ნაწილი გაგიზიაროთ.
But before doing that, what I'd like to do is share my depression about the health care system and the need for this with you. Many of the talks yesterday talked about improving the quality of life, and reducing poverty, and essentially increasing life expectancy all around the globe. One of the challenges is that the richer we are, the longer we live. And the longer we live, the more expensive it is to take care of our diseases as we get older.
მაგარმ სანამ ამას გავაკეთებ მე მინდა გამოვხატო ჩემი უკმაყოფილება ჯანმრთელობის დაცვის სისტემის მიმართ და ამის საჭიროება თქვენც დაგანახოთ. ბევრ გუშინდელ გამოსვლაში ითქვა იმის შესახებ თუ როგორ გავაუმჯობესოთ სიცოცხლის ხარისხი და შევამციროთ სიღარიბე. და გავზარდოთ სიცოცხლის ხანგრძლივობა მთელს პლანეტაზე. ერთ ერთი გამოწვევა არის ის რომ, რამდენადაც მდიდრები ვართ მით უფრო მეტ ხანს ვცოცხლობთ. რაც უფრო მეტ ხანს ვცოცხლობთ, მით უფრო ძვირი გვიჯდება იმ დაავედებების მკურნალობა დაბერებამდე.
This is simply the wealth of a country versus the percent of population over the age of 65. And you can basically see that the richer a country is, the older the people are within it. Why is this important? And why is this a particularly dramatic challenge right now? If the average age of your population is 30, then the average kind of disease that you have to treat is maybe a broken ankle every now and again, maybe a little bit of asthma. If the average age in your country is 45 to 55, now the average person is looking at diabetes, early-onset diabetes, heart failure, coronary artery disease -- things that are inherently more difficult to treat, and much more expensive to treat.
ეს არის მარტივი შეფარდებაა ქვეყნის სიმდიდრესა და 65 წელს გადაცილებული მოსახლეობის რაოდენობას შორის. მარტივი შესამჩენვია ის რომ რაც უფრო მდიდარია ქვეყანა მით უფრო მეტი ასაკოვანი ხალხი ცხოვრობს იქ. რატომ არის ეს მნიშვნელოვანი? რატომ არის ასეთი დრამატული ეს პრობლემა ახლა? თუ მოსახლეობის საშუალო ასაკი არის 30, მაშინ საშუალო დაავადებების ტიპი რომელსაც ვებრძვით ძეიძლება იყოს დრო და დრო ტერფის მოტეხილობა, ცოტაოდენი ასთმა. თუ საშუალო ასაკი თქვენს ქვეყანაში არის 45 დან 55 წლამდე საშუალოდ გავრცელებული დაავადება არის დიაბეტი, ნაადრევი დიაბეტი, გულის დაავადებები, კორონარული არტერიების დაავადებები. დაავადებები რომელიბიც პრინციპულად უფრო ძნელი დასამარცხებელია და უფრო ძვირია.
Just have a look at the demographics in the U.S. here. This is from "The Untied States of America." In 1930, there were 41 workers per retiree. 41 people who were basically outside of being really sick, paying for the one retiree who was experiencing debilitating disease. In 2010, two workers per retiree in the U.S. And this is matched in every industrialized, wealthy country in the world. How can you actually afford to treat patients when the reality of getting old looks like this?
შეერთებული შტატების დემოგრაფიას რომ გადავხედოთ ეს არის "The United States of America."-მონაცემები 1930 წელს ერთ პენსიონერზე 41 მოსამსახურე მოდიოდა. 41 ადამიანი რომელიც არ იყო ძალიან მძიმედ ავად, იხიდნენ გადასახადს ერთი დაავადებული პენსიონერისთვის. 2010 წელს, 2 მოსამსახურე ერთ პენსიონერზე აშშ-ში. და იგივეა ყველა განვითარებულ, მდიდარ ქვეყანაში მთელს მსოფლიოში. როგორ უნდა მოხერხდეს პაციენტების განკურნება, როცა დაბერების რეალობა ასე გამოიყურება?
This is age versus cost of health care. And you can see that right around age 45, 40 to 45, there's a sudden spike in the cost of health care. It's actually quite interesting. If you do the right studies, you can look at how much you as an individual spend on your own health care, plotted over your lifetime. And about seven years before you're about to die, there's a spike. And you can actually -- (Laughter) -- we won't get into that. (Laughter)
ეს არის ასაკის და მურნალობის ხარჯების შეფარდება. სადც ჩანს, რომ 45 დან 45 წლამდე არის საფასურის მკვეთრი ზრდა. ეს მართლაც საინტერესოა - თუ კარგად დავაკვირდებით, შეიძლება ვნახოთ ხარჯები სამედიცინო მომსახურებაზე, სიცოცხლის განმავლობაში. დაახლოებით 7 წლით ადრე სიკვდილამდე ფიქსირდება მკვეთრი ზრდა. და ფაქტიურად შეიძლება - (სიცილი) - მოდით არ ჩავუღრმავდეთ ამას. (სიცილი)
There are very few things, very few things that you can really do that will change the way that you can treat these kinds of diseases and experience what I would call healthy aging. I'd suggest there are four things, and none of these things include an insurance system or a legal system. All those things do is change who pays. They don't actually change what the actual cost of the treatment is.
ძალიან ცოტა, ძალიან ცოტა რამ შეიძლება გაკეთდეს რომ შევცვალოთ ასეთი ავადმყოფობების მკურნალობის მეთოდები და გამოვცადოთ, ის რასაც მე ვეძახი ჯანმრთელ დაბერებას. მე ვფიქრობ, რომ არის 4 მეთოდი. და ერთი მათგანი არ ითვალისწინებს დაზღვევასა და სამართლებრივ სისტემას. ეს სისტემები განსაზღვრავენ გადამხდელს. ისინი სინამდვილეში არ ცვლიან მკურნალობის ფაქტიურ საფასურს.
One thing you can do is not treat. You can ration health care. We won't talk about that anymore. It's too depressing. You can prevent. Obviously a lot of monies should be put into prevention.
ასევე შეიძლება არ ვიმკურნალოთ. შეიძლება მკურნალობის ნორმირება. მაგრამ ამის შესახებ მეტს არ ვისაუბრებ. ეს ძალიან მოსაწყენია. შესაძლებელია აღკვეთა. ცხადია, რომ პროფილაქტიკაზე უნდა დაიხარჯოს ბევრი ფული.
But perhaps most interesting, to me anyway, and most important, is the idea of diagnosing a disease much earlier on in the progression, and then treating the disease to cure the disease instead of treating a symptom. Think of it in terms of diabetes, for instance. Today, with diabetes, what do we do? We diagnose the disease eventually, once it becomes symptomatic, and then we treat the symptom for 10, 20, 30, 40 years. And we do OK. Insulin's a pretty good therapy. But eventually it stops working, and diabetes leads to a predictable onset of debilitating disease.
მაგრამ ყველაზე საინტერესო და მნიშვნელოვანი, თუნდაც ჩემთვის, არის ავადმყოფობების დიაგნოსტირება განვითარების საწყის სადიებში, და შემდგომ მისი მკურნალობა, და არა სიმპტომებთან ბრძოლა. მოდით ამ კუთხით შევხედოთ დიაბეტს. რას ვაკეთებთ დღეს დიაბეტთან მიმართებაში? ჩვენ მის დიაგნოსტიკას ვახდენთ მას შემდეგ რაც ის ხდება სიმპტომატური, და შემდეგ ვკურნავთ სიმპტომებს 10, 20, 30, 40 წლის განმავლობაში. და ყველაფერი რიგზეა. ინსულინი საკმაოდ კარგი წამალია. მაგრამ უცებ ის არ მოქმედებს. და დიაბეტს მივყავართ ნაწინასწარმეტყველებ დამაუძლურებელ ავადმყოფობამდე.
Why couldn't we just inject the pancreas with something to regenerate the pancreas early on in the disease, perhaps even before it was symptomatic? And it might be a little bit expensive at the time that we did it, but if it worked, we would truly be able to do something different.
რატომ არ შეგვყვას კუჭქვეშა ჯირკვალში ნივთიერება ადრეულ სტადიებზე რეგენერაციისათვის, თუნდა მანამდე სანამ ის სიმპტომატური გახდება? ეს შეიძლება ცოტათი ძვირიც იყოს, როცა ამას დავიწყებთ მაგრამ თუ გაამართლებს, ეს ძალიან დიდი მიღწევა იქნება.
This video, I think, gets across the concept that I'm talking about quite dramatically. This is a newt re-growing its limb. If a newt can do this kind of thing, why can't we? I'll actually show you some more important features about limb regeneration in a moment. But what we're talking about in regenerative medicine is doing this in every organ system of the body, for tissues and for organs themselves. So today's reality is that if we get sick, the message is we will treat your symptoms, and you need to adjust to a new way of life.
ჩემი თვალსაზრისით, ეს ვიდეო ძალიან ეფექტურ წარმოდგენას გვიქმნის იმაზე თუ რას ვამბობ მე. ეს არის ტრიტონი, ის თავიდან ზრდის მის კიდურს. თუ ეს შეუძლია ტრიტონს. რატომ არ შეგვიძლია ჩვენ? სინამდვილეში მინდა დაგანახოთ უფრო მნიშვნელოვანი მომენტები კიდურების რეგენერაცია წამში. მაგრამ ის, რასაც ჩვენ ვამბობთ რეგენერაციულ მედიცინაში - არის იგივე სხეულის სისტემაში შემავალი ორგანოებისთვის, ქსოვილებისთვის და თვით ორგანოებისთვის. რა ხდება სინამდვილეში - თუ დავსნეულდით, ჩვენ უნდა ვუმკურნალოთ სიმპტომებს, და მივეჩვიოთ ცხოვრების ახალ პირობებს.
I would pose to you that tomorrow -- and when tomorrow is we could debate, but it's within the foreseeable future -- we will talk about regenerative rehabilitation. There's a limb prosthetic up here, similar actually one on the soldier that's come back from Iraq. There are 370 soldiers that have come back from Iraq that have lost limbs. Imagine if instead of facing that, they could actually face the regeneration of that limb. It's a wild concept. I'll show you where we are at the moment in working towards that concept.
მე გეტყვით თქვენ, რომ ხვალ -- როდის იქნება ხვალ ამაზე შეიძლება ვიდაოთ, მაგრამ უახლოეს მომავალში -- ჩვენ ვისაუბრებთ რეგენარაციულ რეაბილიტაციაზე. ეს არის კიდურის პროთეზი, იმის მსგავსი, როგორიც ჯარისკაცს აქვს, რომელიც ერაყიდან დაბრუნდა... იქ არის 370 ჯარისკაცი, რომლებმაც ერაყში კიდურები დაკარგეს. წარმოიდგინეთ, პროთეზის ნაცვლად მათ, რომ შეეძლოთ კიდურების რეგენერაცია. ეს გიჟური იდეაა. მე გაჩვენებთ, თუ სად ვართ ამ იდეაზე მუშაობის პროცესში.
But it's applicable, again, to every organ system. How can we do that? The way to do that is to develop a conversation with the body. We need to learn to speak the body's language. And to switch on processes that we knew how to do when we were a fetus. A mammalian fetus, if it loses a limb during the first trimester of pregnancy, will re-grow that limb. So our DNA has the capacity to do these kinds of wound-healing mechanisms. It's a natural process, but it is lost as we age. In a child, before the age of about six months, if they lose their fingertip in an accident, they'll re-grow their fingertip. By the time they're five, they won't be able to do that anymore.
ამის გამოყენება შეიძლება ორგანოების ნებისმიერი სისტემისათვის. როგორ შევძელბთ ამას? ამის გაკეთება შეიძლება სხეულთან კომუნიკაციის დამყარებით. ჩვენ უნდა ვისწავლოთ სხეულის ენაზე საუბარი. და ჩავრთოთ პროცესები, რომელთა ჩართვაც შეგვეძლო სანამ ებრიონები ვიყავით. ძუძუმწოვარის ემბრიონი, თუ დაკარგავს კიდურს ორსულობის პირველ ტრიმესტრში, თავიდან გამოიზრდის მას. ამგვარად, ჩვენს დნმ-ს აქვს ჭრილობების მკურნალობის მექანიზმი. ეს ბუნებრივი პროცესია, და ის ქრება, როცა ჩვენ ვიზრდებით. ბავშვი, დაახლოებით 6 თვემდე, თუ შემთხვევით დაკარგავს თითის წვერს, მას ახალი თითის წვერი გამოეზრდება. ხუთი წლის ბავშვს კი ეს უკვე არ შეუძლია.
So to engage in that conversation with the body, we need to speak the body's language. And there are certain tools in our toolbox that allow us to do this today. I'm going to give you an example of three of these tools through which to converse with the body.
იმისათვის, რომ დავიწყოთ სხეულთან დიალოგი უნდა ვისაუბროთ მის ენაზე. და ჩვენ გვაქვს ინსტრუმენტები, რომელიც ამის საშუალებას გვაძლევს უკვე დღეს. მე მოგიყვანთ სამი ასეთი ინსტრუმენტის მაგალითს, რომლის დახმარებითაც ჩვენ შეგვიძლია ვესაუბროთ სხეულს.
The first is cellular therapies. Clearly, we heal ourselves in a natural process, using cells to do most of the work. Therefore, if we can find the right cells and implant them in the body, they may do the healing. Secondly, we can use materials. We heard yesterday about the importance of new materials. If we can invent materials, design materials, or extract materials from a natural environment, then we might be able to have those materials induce the body to heal itself. And finally, we may be able to use smart devices that will offload the work of the body and allow it to heal.
პირველი - უჯრედული თერაპია. რა თქმა უნდა, ჩვენ ჩვენს თავს ბუნებრივად ვმკურნალობთ, და უმთავრესად უჯრედების საშუალებით. ამიტომაც, თუ ვიპოვით საჭირო უჯრედებს და მოვახდენთ მათ იმპლანტაციას სხეულში, მათ შეიძლება გვიმკურნალონ. მეორე, ჩვენ შეგვიძლია მატერიალების გამოყენება. გუშინ ჩვენ გავიგეთ ახალი მატერიალების მნიშვნელობის შესახებ. ჩვენ რომ შეგვეძლოს მატერიალების გამოგონება, მატერიალების შემუშავება, ან ბუნებრივი გარემოდან მათი გამოცალკევება, მაშინ ჩვენ შევძლებდით ამ მატერიალებით დაგვერწმუნებინნა სხეული, რომ განეკურნა საკუთარი თავი. და ბოლოს, ჩვენ შეგვეძლებოდა გამოგვეყენებინა ჭკვიანი მოწყობილობები რომლებიც განტვირთავენ სხეულს და მისცემენ განკურნების საშუალებას.
I'm going to show you an example of each of these, and I'm going to start with materials. Steve Badylak -- who's at the University of Pittsburgh -- about a decade ago had a remarkable idea. And that idea was that the small intestine of a pig, if you threw away all the cells, and if you did that in a way that allowed it to remain biologically active, may contain all of the necessary factors and signals that would signal the body to heal itself. And he asked a very important question. He asked the question, if I take that material, which is a natural material that usually induces healing in the small intestine, and I place it somewhere else on a person's body, would it give a tissue-specific response, or would it make small intestine if I tried to make a new ear?
მე გაჩვენებთ ყოველი მაგალითის შესაბამის მაგალითს, და დავიწყებ მატერიალებით. სტივ ბაიალკას - პიტსბურგის უნივერსიტეტიდან - დაახლოებით ათი წლის წინ ჰქონდა შესანიშნავი იდეა. და ეს იდეა მდგომარეობდა იმაში, რომ ღორის წვრილი ნაწლავი, თუ გადავყრით ყველა უჯრედს, და თუ გავაკეთებთ ამას, როცა ის ბიოლოგიურად აქტიურია, შესაძლოა შეიცავს ყველა საჭირო ფაქტორასა და სიგნალს რომლებიც განკურნების სიგნალს მისცემენ სხეულს. და მან დასვა მნიშვნელოვანი კითხვა. მან დასვა კითხვა, თუ ავიღებთ ასეთ მატერიალს, რომელიც არის ბუნებრივი მატერიალი, რომელიც ჩვეულებრივ იწვევს შეხორცებას წვრილ ნაწლავში, და მოვათავსოთ ის კიდე სადმე ადამიანის სხეულში, მოგვცემს თუ არა ქსოვილის სპეცოფიურ რეაქციას? თუ გამოგვივა პატარა კუჭი, როცა ვცდილობთ ახალი ყურის გამოზრდას?
I wouldn't be telling you this story if it weren't compelling. The picture I'm about to show you is a compelling picture. (Laughter) However, for those of you that are even the slightest bit squeamish -- even though you may not like to admit it in front of your friends -- the lights are down. This is a good time to look at your feet, check your Blackberry, do anything other than look at the screen. (Laughter)
მე არ მოგიყვებოდით ამ ისტორიას, რომ არ ყოფილიყო ის დამაჯერებელი. სურათი რომლის ჩვენებაც მინდა - (სიცილი) - დამაჯერებელი სურათი. თუცმა, იმათთვის ვინც ცოტათი მაინც მიდრეკილია პირღებინებისკენ - და მიუხედავად იმისა რომ არ გინდათ ამის აღიარება მეგობრებთან - შუქი ჩამქარალია. ყველაზე კარგი დროა დახედოთ თქვენს ფეხებს, შეამოწმოთ სმარტფონი, გააკეთოთ რამე რომ არ უყუროთ ეკრანს. (სიცილი)
What I'm about to show you is a diabetic ulcer. And although -- it's good to laugh before we look at this. This is the reality of diabetes. I think a lot of times we hear about diabetics, diabetic ulcers, we just don't connect the ulcer with the eventual treatment, which is amputation, if you can't heal it. So I'm going to put the slide up now. It won't be up for long. This is a diabetic ulcer. It's tragic. The treatment for this is amputation. This is an older lady. She has cancer of the liver as well as diabetes, and has decided to die with what' s left of her body intact.
რისი ჩვენებაც მინდა - ეს არის დიაბეტური წყლული. და მუხედავად ამისა - უკეთესია გავიცინოთ მანამ სანამ ვნახავთ. ეს დიაბეტის რეალობაა. მე ვფიქრობ, როცა ჩვენ ხშირად გვესმის დიაბეტიანებზე, დიაბეტურ წყლულებზე, ჩვენ არ ვუკავშირებთ წყლულს შესაძლო მკურნალობას, ანუ ამპუტაცია, თუ შეუძლებელია განკურნება. მე გაჩვენებთ სლაიდს. ცოტა ხნით. ეს არის დიაბეტური წყლული. ეს საშინელებაა. მკურნალობა - ამპუტაცია. ეს ხნიერი ქალია. მას ღვიძლის კიბო აქვს დიაბეტთან ერთად, და გადწყვიტა სიკვდილი იმით თუ რაც დარჩა მისი სხეულისგან ხელუხლებელი.
And this lady decided, after a year of attempted treatment of that ulcer, that she would try this new therapy that Steve invented. That's what the wound looked like 11 weeks later. That material contained only natural signals. And that material induced the body to switch back on a healing response that it didn't have before.
და ამ ქალმა გადაწყვიტა, წყლულის ერთ წლიანი მკურნალობის მცდელობების შემდეგ, მოსინჯოს სტივის მიერ გამოგონილი ახალი მკურნალობა. აი როგორ გამოიყურებოდა ის 11 კვირის შემდეგ. ეს მატერიალი შეგებოდა მხოლოდ ბუნებრივი სიგნალებისგან. და ამ მატერიალმა გააღვიძა სხეულის მკურნალობის რეაქცია რომელიც აქამდე არ იყო.
There's going to be a couple more distressing slides for those of you -- I'll let you know when you can look again. This is a horse. The horse is not in pain. If the horse was in pain, I wouldn't show you this slide. The horse just has another nostril that's developed because of a riding accident. Just a few weeks after treatment -- in this case, taking that material, turning it into a gel, and packing that area, and then repeating the treatment a few times -- and the horse heals up. And if you took an ultrasound of that area, it would look great.
იქნება კიდევ რამოდენიმე უფრო სამწუხარო სლაიდს მათთვის თქვენს შორის - გეტყვით როცა შეგიძლიათ შეხედოთ. ეს არის ცხენი. ცხენს არ ტკივა. ცხენისვის ეს რომ მტკივნეული ყოფილიყო, არ გაჩვენებდით ამ სლაიდს. ამ ცხენს უბრალოდ აქვს კიდევ ერთი ნესტო, რომელიც გამოეზარდა, ჯირითის დროს მიღებული ტრავმის შემდეგ. მკურნალობიდან სულ რაღაც რამოდენიმე კვირის შემდეგ -- ამ შემთხვევაში, ამიღეთ ის მატერიალი და გადავაქციეთ ის ჟელედ, ამოვავსეთ ეს ადგილი და გავიმეორეთ მკურნალობა რამოდენიმეჯერ - და ცხენი გამოჯანმრთელდა. და თუ გავაკეთებთ ამ ადგილის ექოსკოპიას, ყველაფერი რიგზე იქნება.
Here's a dolphin where the fin's been re-attached. There are now 400,000 patients around the world who have used that material to heal their wounds. Could you regenerate a limb? DARPA just gave Steve 15 million dollars to lead an eight-institution project to begin the process of asking that question.
აქ არის დელფინი, რომელსაც მიამაგრეს ფარფლი. მიმდინარე დროისთვის 400 000 პაციენტი მთელს მსოფლიოში იყენებს ამ მატერიალს ჭრილობების შესახორცებლად. შეიძლება თუ არა კიდურების რეგენერაცია? DARPA-მ გამოუყო სტივს 15 მილიონი დოლარი რომ განახორციელოს პროექტი, რითაც დაიყებს ამკითხვაზე პასუხის ძიებას.
And I'll show you the 15 million dollar picture. This is a 78 year-old man who's lost the end of his fingertip. Remember that I mentioned before the children who lose their fingertips. After treatment that's what it looks like. This is happening today. This is clinically relevant today. There are materials that do this. Here are the heart patches.
და მე გაჩვნებთ სურათს რომელიც 15 მილიონი ღირს. ეს 78 წლის ადამიანია, რომელმაც თითის წვერი დაკარგა. გახსოვთ, ადრე გითხარით ბავშვების შესახებ, რომლებმაც თითის წვერები დაკარგეს. აი როგორ გამოიყურება ეს მკურნალობის შემდეგ. ეს დღესაც ხდება. ეს დღეს კლინიკურადაა დამტკიცებული. არის მატერიალები, რომლებიც ამას აკეთებს. არის სკერებლები გულისთვის.
But could you go a little further? Could you, say, instead of using material, can I take some cells along with the material, and remove a damaged piece of tissue, put a bio-degradable material on there? You can see here a little bit of heart muscle beating in a dish. This was done by Teruo Okano at Tokyo Women's Hospital. He can actually grow beating tissue in a dish. He chills the dish, it changes its properties and he peels it right out of the dish. It's the coolest stuff.
მაგრამ შეიძლება თუ არა წავიდეთ უფრო წინ? შეიძლება თუ არა, მატერიალების გამოყენების ნაცვლად გამოვიყენოთ რამოდენიმე უჯრედი მატერიალთან ერთად, და მოვაშოროთ ქსოვილის დაზიანებული ნაწილები, მოვათავსოთ ბიო-გამხრწნელი მატერიალი? აქ ვხედავთ გულის კუნთის პატარა ნაჭერს ჭურჭელში. ეს ტერუო ოკანომ გააკეთა ტოკიოს ქალთა საავადმყოფოში. მას ფაქტიურად შეუძლია ჭურჭელში გამოზარდოს მფეთქავი უჯრედები. ის აციებს ჭურჭელს და ის იცვლის მის თვისებებს, რის შემდეგაც გადმოაქვს ის ჭურჭლიდან. ეს ძალიან მაგარია.
Now I'm going to show you cell-based regeneration. And what I'm going to show you here is stem cells being removed from the hip of a patient. Again, if you're squeamish, you don't want to watch. But this one's kind of cool. So this is a bypass operation, just like what Al Gore had, with a difference. In this case, at the end of the bypass operation, you're going to see the stem cells from the patient that were removed at the beginning of the procedure being injected directly into the heart of the patient. And I'm standing up here because at one point I'm going to show you just how early this technology is. Here go the stem cells, right into the beating heart of the patient. And if you look really carefully, it's going to be right around this point you'll actually see a back-flush. You see the cells coming back out. We need all sorts of new technology, new devices, to get the cells to the right place at the right time.
ახლა მინდა გაჩვენოთ უჯრედზე-დაფუძნებული რეგენერაცია. და რაც მინდა გაჩვენოთ ეს არის ღეროვანი უჯრედები, რომლებიც პაციენტის ბარძაყიდანაა ამოღებული. ისევ, თუ თქვენ სუსტად გრძნობთ თავს, არ უყუროთ. მაგრამ ეს ძალიან მაგარია. ეს არის შუნტირების ოპერაცია, იმის მსგავსი როგორც ალ გორს ჰქონდა, ცოტა განსხვავებით. ამ შემთხვევაში, შუნტირების ოპერაციის ბოლოში, თქვენ ნახავთ პაციენტის ღეროვან უჯრედებს რომლებიც ოპერაციის დასაწყისში იქნა ამოღებული მოთავსდება პირდაპირ პაციენტის გულში. და მე აქ ვდგავარ იმიტომ, რომ გაჩვენოთ თუ რამდენად ნაადრევია ეს ტექნოლოგია ჯერ. აი ღეროვანი უჯრედები, პირდაპირ პაციენტის მფეთქავ გულში. და თუ ყურადღებით დააკვირდებით, ის უნდა მოთავსდეს ამ წერტილის გარშემო თქვენ ხედავთ უკუ-დინებას. თქვენ ხედავთ ღეროვან უჯრედებს რომლებიც უკან ბრუნდება. ჩვენ გვჭირდება უახლესი ტექნოლოგიები, ახალი მოწყობილობები, რომ მოვათავსოთ უჯრედები საჭირო ადგილას საჭირო დროს.
Just a little bit of data, a tiny bit of data. This was a randomized trial. At this time this was an N of 20. Now there's an N of about 100. Basically, if you take an extremely sick patient and you give them a bypass, they get a little bit better. If you give them stem cells as well as their bypass, for these particular patients, they became asymptomatic. These are now two years out. The coolest thing would be is if you could diagnose the disease early, and prevent the onset of the disease to a bad state.
სულ ცოტა ინფორმაცია, ინფორმაციის მცირე ნაწილი. ეს შემთხვევითი ექსპერიმენტი იყო. მაშინ ასეთი იყო 20-დან ერთი. ახლა დაახლოებით 100 დან ერთი. ჩვეულებრივ, თუ ავიღებთ ექსტრემალურად ავადმყოფ პაციენტს და გავუკეთებთ შუნტირებას, ისინი ცოტათი უკეთესად იგრძნობენ თავს. თუ გამოვიყენებთ ღეროვან უჯრედებს შუნტირებასთან ერთად, ამ კონკრეტულ პაციენტებს სიმპტომები არ გამოუჩნდება. ეს 2 წლის წინ იყო. უკეთესი იქნებოდა, რომ შესაძლებელი იყოს ამ ავადმყოფობების ადრეული დიაგნოსტიკა, და მოვახერხოთ ვიწინასწარმეტყველოთ ავადმყოფობები გართულებებით.
This is the same procedure, but now done minimally invasively, with only three holes in the body where they're taking the heart and simply injecting stem cells through a laparoscopic procedure. There go the cells. We don't have time to go into all of those details, but basically, that works too. You can take patients who are less sick, and bring them back to an almost asymptomatic state through that kind of therapy.
ეს ისეთივე პროცედურაა, მაგრამ უკვე მინიმალური ქირურგიული ჩარევით, სულ რაღაც 3 ჭრილობა სხეულზე, ვპოულობთ გულს და ვნერგავთ ღეროვან უჯრედებს. აი უჯრედები. ჩვენ არ გვაქვს დრო შევეხოთ უფრო მეტ დეტალებს, თუმცა ესეც უკვე მუშაობს. შეიძლება ავიღოთ ნაკლებად დაავადებული პაციენტი და დავაბრუნოთ ის ფაქტიურად უსიმპტომო მდგომარეობაში ამისთანა მკურნალობით.
Here's another example of stem-cell therapy that isn't quite clinical yet, but I think very soon will be. This is the work of Kacey Marra from Pittsburgh, along with a number of colleagues around the world. They've decided that liposuction fluid, which -- in the United States, we have a lot of liposuction fluid. (Laughter) It's a great source of stem cells. Stem cells are packed in that liposuction fluid. So you could go in, you could get your tummy-tuck. Out comes the liposuction fluid, and in this case, the stem cells are isolated and turned into neurons. All done in the lab. And I think fairly soon, you will see patients being treated with their own fat-derived, or adipose-derived, stem cells.
აი კიდევ ერთი მაგალითი, როცა ვკურნავთ ღეროვანი უჯრედებით, მეთოდი ბოლომდე არ დახვეწილა ჯერ მაგრამ მალე იქნება. ეს არის კეისი მარას ნამუშევარი პიტსბურგიდან, კოლეგების ჯგუფთან ერთად მთელი მსოფლიოდან. მათ გადაწყვიტეს, რომ ლიპოსაქციის შემდეგ დარჩენილი სითხე, აქ ა.შ.შ.-ში ხშირად იკეთებენ ლიპოსაქციას. (სიცილი) ეს არის ღეროვანი უკრედების კარგი წყარო. ისინი ძალიან ბევრია ამ სითხეში. ასე რომ შეგიძლიათ მოხვიდეთ და შეითხელოთ მუცელი. მიირება სითხე, ამ შემთხვევაში ღეროვანი უჯრედები იზოლირებულია და გადაქვცეულია ნეირონებად. ყველაფერი ლაბორატორიაში კეთდება. და მე ვფიქრობ, ძალიან მალე ჩვენ ვნახავთ პაციენტების განკურნებას მათივე ღეროვანი უჯრედებით, რომელიც მიიღეა მათივე ცხიმიდან ან ლიპოციტებიდან.
I talked before about the use of devices to dramatically change the way we treat disease. Here's just one example before I close up. This is equally tragic. We have a very abiding and heartbreaking partnership with our colleagues at the Institute for Surgical Research in the US Army, who have to treat the now 11,000 kids that have come back from Iraq. Many of those patients are very severely burned.
მე უკვე ვამბობდი, რომ მოწყობილობების გამოყენება შეძლებს საგრძნობლად შეცვალოს პაციენტების მკურნალობის პროცესი და კიდევ ერთი მაგალითი, მანამ სანამ დავასრულებ. ეს ისევე ტრაგიკულია. ჩვენ ძალიან მყარი და იმედის გამაცრუებელი თანამშრომლობა გვაქვს ჩვენს კოლეგებთან ა.შ.შ-ს სამხედრო საჰაერო ძალების ქირურგიული კვლევების ინსტიტუტიდან. რომლებსაცუწევთ 11 000 ერაყიდან დაბრუნებული ჯარისკაცების მკურნალობა. ბევრ მათგანს აქვს ძალიან მძიმე დამწვრობები.
And if there's anything that's been learned about burn, it's that we don't know how to treat it. Everything that is done to treat burn -- basically we do a sodding approach. We make something over here, and then we transplant it onto the site of the wound, and we try and get the two to take. In this case here, a new, wearable bio-reactor has been designed -- it should be tested clinically later this year at ISR -- by Joerg Gerlach in Pittsburgh. And that bio-reactor will lay down in the wound bed. The gun that you see there sprays cells. That's going to spray cells over that area. The reactor will serve to fertilize the environment, deliver other things as well at the same time, and therefore we will seed that lawn, as opposed to try the sodding approach. It's a completely different way of doing it.
და თუ არის ის-რაც ჩვენ გავიგედ დამწვრობებზე, ეს არის ის, რომ ჩვენ არ ვიცით მათი მკურნალობა. ის რაც გაკეთდა დამწვრობის მკურნალობისთვის - უმთავრესად ჩვენ ვიყენებთ გადანერგვას ჯერ ჩვენ ვამზადებთ რაღაცას აქ და მერე ვნერგავთ დაზიანებულ ადგილზე და მერე ჩვენ ვცდილობთ მეორედ და მესამედ. ამ შემთხვევისთვის, არის შექმნილი ახალი ბიო-რეაქტორი -- ის კლინიკურად უნდა შემოწმდეს გვიან ამ წელს ISR-ში -- იორგ ჰერლახის მიერ პიტსბურგიდან. და ეს ბიო-რეაქტორი თავსდება დამწვრობის ზედაპირზე. პოსტოლეტიდან, რომესაც ხედავთ, ასხურებენ უჯრედებს. ის ასხურებს უჯრედებს ზედაპირზე. რეაქტორი იმუშავებს როგორც გარემოს გამაფხვიერებელი, და ამასთანავე შეასრულებს სხვა ფუქციებსაც, ასე და ამგვარად ჩვენ ვთესავთ ამ ნიადაგში იმის მაგივრად რომ გადმოვნერგოთ. ეს სრულიად განსხვავებული მეთოდია.
So my 18 minutes is up. So let me finish up with some good news, and maybe a little bit of bad news. The good news is that this is happening today. It's very powerful work. Clearly the images kind of get that across. It's incredibly difficult because it's highly inter-disciplinary. Almost every field of science engineering and clinical practice is involved in trying to get this to happen.
აი ჩემი 18 წუთიც უახლოვდება დასასრულს. ნება მომეცით დავასრულო კარგი სიახლეებით, და შესაძლოა ცოტა ცუდითაც. კარგი სიახლე - ეს ის არის რაც ხდება დღეს. ეს მნიშვნელოვანი საქმეა. გამოსახულებები, გარკვეულ წილად ნათელ წარმოდგენას ქმნიან ამაზე. ეს ძალიან ძნელია დისციპლინათაშორისი განსხვავებების მაღალი დონის გამო. ცოდნის თითქმის ყველა სფერო და კლინიკური პრაქტიკები ამოქმედდა ამის რეალიზაციისთვის.
A number of governments, and a number of regions, have recognized that this is a new way to treat disease. The Japanese government were perhaps the first, when they decided to invest first 3 billion, later another 2 billion in this field. It's no coincidence. Japan is the oldest country on earth in terms of its average age. They need this to work or their health system dies. So they're putting a lot of strategic investment focused in this area. The European Union, same thing. China, the same thing. China just launched a national tissue-engineering center. The first year budget was 250 million US dollars.
ზოგიერთი მთავრობა და რეგიონების ჯგუფი აღიარებს, რომ ეს არის ავადმყოფობების მკურნალობის ახალი მეთოდი. იაპონიის მთავრობა პირველი იყო ამაში, როცა მათ 3 მილიარდის ინვესტიცია ჩადეს, და მოგიანებით კიდევ 2 მილიარდი დაამატეს. ეს დამთხვევა არ არის. იაპონია - ყველაზე მოხუცი ქვეყანაა მსოფლიოში თუ საშუალო ასაკის თვალსაზრისით შევხედავთ. მათ ეს სჭირდებათ, თუ არა და მათი ჯანდაცვის სისტემა მოკვდება. ამიტომაც ისინი აკეთებენ დიდ კაპიტალდაბანდებებს ამ სფეროში. ევროკავშირში - იგივეა. ჩინეთში - იგივე. ჩინეთმა ახლახან აამოქმედა ქსოვილების გამოკვლევის ეროვნული ცენტრი. ბიუჯერი პირველ წელს იყო 250 მილიონი დოლარი.
In the United States we've had a somewhat different approach. (Laughter) Oh, for Al Gore to come and be in the real world as president. We've had a different approach. And the approach has basically been to just sort of fund things as they come along. But there's been no strategic investment to bring all of the necessary things to bear and focus them in a careful way.
ა.შ.შ.-ში ჩვენ რაღაც სხვანაირი მიდგომა გვაქვს. ჩვენ - (სიცილი) მართლა ელ გორი უნდა გახდეს ამერიკის პრეზიდენტი ჩვენ სხვა მიდგომა გვაქვს. და მიდგომა უმთავრესად მდგომარეობს პროექტის ჩვეულებრივ მხარდაჭერაში ჩამოყალიბების დროს. მაგრამ არ ყოფილა გრძელვადიანი ინვესტიციები, რომ შეგვექმნა ყველაფერი აუცილებელი და მიგვემართა საჭირო მხარეს.
And I'm going to finish up with a quote, maybe a little cheap shot, at the director of the NIH, who's a very charming man. Myself and Jay Vacanti from Harvard went to visit with him and a number of his directors of his institute just a few months ago, to try and convince him that it was time to take just a little piece of that 27.5 billion dollars that he's going to get next year and focus it, in a strategic way, to make sure we can accelerate the pace at which these things get to patients. And at the end of a very testy meeting, what the NIH director said was, "Your vision is larger than our appetite." I'd like to close by saying that no one's going to change our vision, but together we can change his appetite. Thank you.
მე მინდა დავასრულო ციტატით, რომელმაც შეიძლება მტკივნეულად მოხვდეს ჯანმრთელობის ნაციონალური ინსტიტუტის დირექტორს, შესანიშნავ ადამიანს. მე და ჯეი ვაკანტი ჰარვარდიდან მივედით მასთა და კიდე მისი ინსტიტუტის რამდენიმე დირექტორთან ვიზიტით რამდენიმე თვის წინ. და ვცადეთ დაგვერწმუნებინა ის იმაში, რომ აეღოთ პატარა ნაწილი 27.5 მილიარდიდან, რომელსაც მიიღებს შემდეგ წელს და მიემართა ის სტრატეგიულად, რომ დავრწმუნებულიყავით, რომ შეგვიძლია დავაჩქაროთ პროცესი, რომ ეს ტექნოლოგია უფრო სწაფათ მივიდეს პაციენტამდე. და ამ ძალიან გამაღიზიანებელი ვიზიტის ბოლოს, ინსტიტუტის დირექტორმა თქვა: "თქვენი ხედვა უფრო მეტია ვიდა ჩვენი მადა" და მე დავასრულებ იმით, რომ არც ერთი ჩვენგანი არ ვაპირებთ შევიცვალოთ ხედვა, მაგრამ ერთად ჩვენ შეგვიძლია შევცვალოთ მისი მადა. გმადლობთ.