I'm going to talk to you today about hopefully converting fear into hope. When we go to the physician today -- when we go to the doctor's office and we walk in, there are words that we just don't want to hear. There are words that we're truly afraid of. Diabetes, cancer, Parkinson's, Alzheimer's, heart failure, lung failure -- things that we know are debilitating diseases, for which there's relatively little that can be done.
Én ma arról fogok Önöknek beszélni, hogyan alakítsuk félelmeinket reménnyé. Manapság, ha orvoshoz megyünk, mikor belépünk a háziorvosi rendelő ajtaján, vannak szavak, amiket nem akarunk hallani. Szavak, amelyektől őszintén félünk. Cukorbetegség, rák, Parkinson, Alzheimer, szívleállás, légzésleállás. Szavak, amelyek gyötrő betegségeket takarnak, amelyek ellen viszonylag keveset tehetünk.
And what I want to lay out for you today is a different way of thinking about how to treat debilitating disease, why it's important, why without it perhaps our health care system will melt down if you think it already hasn't, and where we are clinically today, and where we might go tomorrow, and what some of the hurdles are. And we're going to do all of that in 18 minutes, I promise.
Amit ma körvonalazni szeretnék az egy másik úton való gondolkodás az ilyen betegségek kezeléséről, ennek fontosságáról. Miért is fog enélkül összeomlani az egészégügyi ellátási rendszerünk, ha ez még nem történt meg. Hol tart ma a klinikai gyakorlat és mi a valószínűsíthető jövője, milyen akadályok lehetségesek. Mindezt 18 perc alatt megtárgyaljuk, ígérem.
I want to start with this slide, because this slide sort of tells the story the way Science Magazine thinks of it. This was an issue from 2002 that they published with a lot of different articles on the bionic human. It was basically a regenerative medicine issue. Regenerative medicine is an extraordinarily simple concept that everybody can understand. It's simply accelerating the pace at which the body heals itself to a clinically relevant timescale. So we know how to do this in many of the ways that are up there. We know that if we have a damaged hip, you can put an artificial hip in. And this is the idea that Science Magazine used on their front cover.
Ezzel a diával kezdem, mert ez a dia elmondja a Science magazin mai álláspontjának történetét. Egy 2002-es kiadású lapjukat, rengeteg, a bionikus emberről szóló különböző cikkekből állították össze. A lap tulajdonképpen a regenerációs orvoslásról szólt. A regenerációs orvoslás egy végtelenül egyszerű elmélet, amelyet bárki megérthet. Tulajdonképpen testünk öngyógyító folyamatainak felgyorsítása, klinikailag mérhető időskálára. Valójában számtalan folyamatot ismerünk ennek megvalósítására. Tudjuk, hogy csípősérülés esetén lehetséges műcsípő beültetése. Ez az a példa, amit a Science magazin a címlapon szerepeltet.
This is the complete antithesis of regenerative medicine. This is not regenerative medicine. Regenerative medicine is what Business Week put up when they did a story about regenerative medicine not too long ago. The idea is that instead of figuring out how to ameliorate symptoms with devices and drugs and the like -- and I'll come back to that theme a few times -- instead of doing that, we will regenerate lost function of the body by regenerating the function of organs and damaged tissue. So that at the end of the treatment, you are the same as you were at the beginning of the treatment.
Ez a példa a regenerációs orvoslás szöges ellentéte. Ez nem regenerációs orvoslás. Regenerációs orvoslás az, amivel a Business Week foglalkozott mikor nem rég közöltek egy történetet a témával kapcsolatban. A lényeg, hogy ahelyett, hogy a tünetek enyhítésén fáradozunk, készülékekkel, gyógyszerekkel és hasonlókkal - és erre a témára később még visszatérek - tehát ezek helyett, testünk elvesztett működéseit javítjuk ki a szervek és a sérült szövetek működésének helyreállításával. A kezelés végére, ugyanolyanok leszünk, mint amilyenek előtte voltunk.
Very few good ideas -- if you agree that this is a good idea -- very few good ideas are truly novel. And this is just the same. If you look back in history, Charles Lindbergh, who was better known for flying airplanes, was actually one of the first people along with Alexis Carrel, one of the Nobel Laureates from Rockefeller, to begin to think about, could you culture organs? And they published this book in 1937, where they actually began to think about, what could you do in bio-reactors to grow whole organs? We've come a long way since then. I'm going to share with you some of the exciting work that's going on.
Nagyon kevés jó elmélet - amennyiben egyetértünk abban, hogy ez az - nagyon kevés jó elmélet tekinthető igazán újnak. Ez sem kivétel. Visszatekintve a történelemben, Charles Lindbergh - aki inkább a repülőgép pilótaként ismert - volt tulajdonképpen az egyik első, Alexis Carrel-el, az egyik Rockefeller Nobel díjassal, együtt akik szervek tenyésztésének gondolatával foglalkoztak? A könyvet 1937-ben adták ki, amelyben valójában azon elmélkednek, mit kellene tenni ahoz, hogy bioreaktorokban egész szerveket lehessen növeszteni? Hosszú utat tettünk meg azóta. Megosztok Önökkel néhány érdekes munkát, ami jelenleg folyik.
But before doing that, what I'd like to do is share my depression about the health care system and the need for this with you. Many of the talks yesterday talked about improving the quality of life, and reducing poverty, and essentially increasing life expectancy all around the globe. One of the challenges is that the richer we are, the longer we live. And the longer we live, the more expensive it is to take care of our diseases as we get older.
Mielőtt ezt megtenném, szeretném Önökkel megosztani, az egészségügyi rendszer miatti lehangoltságomat illetve ennek szükségességét. Sok beszéd hangzott már el az életminőség fejlesztéséről és a szegénység csökkentéséről. Valamint a várható élettartam világszerte szükséges növeléséről. Az egyik kihívás az, hogy annál tovább élünk minél gazdagabbak vagyunk. Hiszen minél továbbb élünk, annál többe kerül betegségeink kezelése, ahogy öregszünk.
This is simply the wealth of a country versus the percent of population over the age of 65. And you can basically see that the richer a country is, the older the people are within it. Why is this important? And why is this a particularly dramatic challenge right now? If the average age of your population is 30, then the average kind of disease that you have to treat is maybe a broken ankle every now and again, maybe a little bit of asthma. If the average age in your country is 45 to 55, now the average person is looking at diabetes, early-onset diabetes, heart failure, coronary artery disease -- things that are inherently more difficult to treat, and much more expensive to treat.
Mindez egy ország vagyona a 65 év feletti lakosok százalékával összevetve. Tulajdonképpen azt látjuk, minél gazdagabb egy ország annál idősebbek a lakosai. Miért fontos ez? És miért jelent ez egy különösen fontos kihívást napjainkban? Ha a lakosság átlagéletkora 30, akkor a gyógyítandó átlagbetegség talán egy-egy törött boka esetenként, vagy esetleg egy kis asztma. Viszont ha az átlag életkor 45-55 közötti az országban, egy átlagember cukorbetegséggel, korai cukorbetegséggel, szívleállással vagy koszorúér betegséggel néz szembe. Ezeket a betegségeket alapvetően nehezebb kezelni, és sokkal többe is kerül a terápiájuk.
Just have a look at the demographics in the U.S. here. This is from "The Untied States of America." In 1930, there were 41 workers per retiree. 41 people who were basically outside of being really sick, paying for the one retiree who was experiencing debilitating disease. In 2010, two workers per retiree in the U.S. And this is matched in every industrialized, wealthy country in the world. How can you actually afford to treat patients when the reality of getting old looks like this?
Nézzük csak meg ezeket a demográfiai adatokat az Egyesült Államokból. Ez az "Amerikai Szétbomló Államok" című Juan Enriquez könyvből van. 1930-ban 41 dolgozó jutott egy nyugdíjasra. 41 ember, akik tulajdonképpen kiesnek az igazán betegek köréből, eltartotta azt az egy nyugdíjast, akinek borzasztó betegségei voltak. 2010-ben 2 dolgozó jut 1 nyugdíjasra az Egyesült Államokban. Ám ez a tény a világon minden iparosodott, jóléti társadalomra igaz. Valójában hogyan is finanszírozhatjuk a betegellátást, mikor az öregedés valósága ilyen képet ad?
This is age versus cost of health care. And you can see that right around age 45, 40 to 45, there's a sudden spike in the cost of health care. It's actually quite interesting. If you do the right studies, you can look at how much you as an individual spend on your own health care, plotted over your lifetime. And about seven years before you're about to die, there's a spike. And you can actually -- (Laughter) -- we won't get into that. (Laughter)
Ez a kor és az egészségügyi ellátás viszonya. Láthatják, hogy körülbelül a 45, 40-45 éves kor között, van egy hirtelen, meredek emelkedés az egészségügyi költségeket tekintve. Tuladonképpen ez nagyon érdekes - ha a megfelelő tanulmányokat nézik, kideríthetik, hogy Önök egyénileg mennyit költenek saját egészségükre, az élettartamuk függvényében. A haláluk előtt hét évvel van egy meredek emelkedés. Szóval Ön tulajdonképpen - (Nevetés) - ebbe inkább ne menjünk bele. (Nevetés)
There are very few things, very few things that you can really do that will change the way that you can treat these kinds of diseases and experience what I would call healthy aging. I'd suggest there are four things, and none of these things include an insurance system or a legal system. All those things do is change who pays. They don't actually change what the actual cost of the treatment is.
Nagyon, nagyon kevés dolog van, amit valójában tehetünk azért, hogy más módon kezeljük ezeket a betegségeket és általam egészséges öregedésnek nevezett folyamatot éljünk meg. Négy dolgot azonban javasolnék. Ezek közül viszont egyik sem valamiféle biztosítási, vagy jogi rendszer. Mind a négy javaslat megváltoztatja a fizető felet. Igazából nem a kezelés valós ára fog változni.
One thing you can do is not treat. You can ration health care. We won't talk about that anymore. It's too depressing. You can prevent. Obviously a lot of monies should be put into prevention.
Az egyik amit tehetünk, hogy nem kezeltetjük a betegséget. Ésszerűsítve ezzel az egészségügyet. Erről többet nem beszélünk. Ez túl lehangoló. Megelőzhetünk. Természetesen ebbe sok pénzt kellene fektetni.
But perhaps most interesting, to me anyway, and most important, is the idea of diagnosing a disease much earlier on in the progression, and then treating the disease to cure the disease instead of treating a symptom. Think of it in terms of diabetes, for instance. Today, with diabetes, what do we do? We diagnose the disease eventually, once it becomes symptomatic, and then we treat the symptom for 10, 20, 30, 40 years. And we do OK. Insulin's a pretty good therapy. But eventually it stops working, and diabetes leads to a predictable onset of debilitating disease.
Viszont talán a legérdekesebb, számomra legalább is, és a legfontosabb, a betegségek diagnosztizálása a kifejlődésük igen korai szakaszában, majd igazi kezelésük a gyógyulás céljából, tüneti kezelésük helyett. Gondoljunk például a cukorbetegségre. Ma mit tudunk kezdeni a cukorbetegséggel? Csak akkor tudjuk diagnosztizálni, amikor már tünetei vannak, majd a tüneteket kezeljük 10, 20, 30, 40 éven át. Ezt jól tesszük. Az inzulin egy elég jó terápia. Ám végül elveszti hatásosságát, és a cukorbetegség egy sor előre ismert, szörnyű kórkép kialakulásához vezet.
Why couldn't we just inject the pancreas with something to regenerate the pancreas early on in the disease, perhaps even before it was symptomatic? And it might be a little bit expensive at the time that we did it, but if it worked, we would truly be able to do something different.
Miért nem adhatunk be közvetlenül a hasnyálmirigybe valamit, amitől regeneráljuk a sejteket még a betegség igen korai szakaszában, talán még mielőtt tüneteket okozna? Talán egy kicsit költséges lenne, akkor amikor ezt megtesszük, viszont ha hatásos, akkor valami egészen nagy különbségat érhetünk el.
This video, I think, gets across the concept that I'm talking about quite dramatically. This is a newt re-growing its limb. If a newt can do this kind of thing, why can't we? I'll actually show you some more important features about limb regeneration in a moment. But what we're talking about in regenerative medicine is doing this in every organ system of the body, for tissues and for organs themselves. So today's reality is that if we get sick, the message is we will treat your symptoms, and you need to adjust to a new way of life.
Ez a video, szerintem, elég drámaian mutatja be ezt a koncepciót. Ez egy tarajos gőte, ami újranöveszti a végtagjait. Ha egy tarajos gőte képes erre, vajon mi miért nem? Nemsokára be fogok mutatni Önöknek néhány fontos jellemzőt a végtag-újranövesztés folyamatáról. A regenerációs orvoslásban azonban, ezt a szervezet összes szervrendszerében szeretnénk elérni, szövetek, és maguk a szervek szintjén is. Tehát napjainkban a valóság olyan, hogy ha megbetegszünk, az üzenet az, hogy kezelik a tüneteinket, és egy új életformához kell hozzászoknunk.
I would pose to you that tomorrow -- and when tomorrow is we could debate, but it's within the foreseeable future -- we will talk about regenerative rehabilitation. There's a limb prosthetic up here, similar actually one on the soldier that's come back from Iraq. There are 370 soldiers that have come back from Iraq that have lost limbs. Imagine if instead of facing that, they could actually face the regeneration of that limb. It's a wild concept. I'll show you where we are at the moment in working towards that concept.
Azt tudom mondani Önöknek, hogy holnap - és hogy a holnap mikor jön el az még vitatott de belátható időn belül - regenerációs rehabilitációról beszélhetünk majd. Itt fönt egy végtag protézis látható, hasonló ahhoz, amit az Irakból hazatérő katona kapott... 370 katona jött eddig haza Irakból, úgy hogy elveszítette egy vagy több végtagját. Képzeljék el, hogy ehelyett valójában azzal kellene szembenézniük, hogy az a végtag visszanőhet. Ez egy vad elképzelés. Megmutatom Önöknek jelenleg hol tartunk ezirányú munkákban, hogy valóra váltsuk ezt az ötletet.
But it's applicable, again, to every organ system. How can we do that? The way to do that is to develop a conversation with the body. We need to learn to speak the body's language. And to switch on processes that we knew how to do when we were a fetus. A mammalian fetus, if it loses a limb during the first trimester of pregnancy, will re-grow that limb. So our DNA has the capacity to do these kinds of wound-healing mechanisms. It's a natural process, but it is lost as we age. In a child, before the age of about six months, if they lose their fingertip in an accident, they'll re-grow their fingertip. By the time they're five, they won't be able to do that anymore.
Viszont, mint azt már mondtam, ez mindegyik szervrendszerre alkalmazhtaó. Hogy tudjuk ezt kivitelezni? A folyamat úgy történik, hogy párbeszédet hozunk létre a szervezettel. Meg kell tanulnunk a testünk nyelvén beszélni. Olyan folyamatokat bekapcsolni, amelyekre magzati korunkban voltunk képesek. Egy emlős magzat, ha a terhesség első harmadában elveszít egy végtagot, újranöveszti azt. Tehát a DNS-ünkben megvan erre a fajta sebgyógyító folyamatra a képesség. Ez egy természetes folyamat, melyet az öregedéssel vesztünk el. Ha egy gyermek hathónapos kora előtt, baleset következtében elveszít egy ujjpercet, vissza tudja növeszteni azt. Ötéves korára, már nem lesz erre képes többé.
So to engage in that conversation with the body, we need to speak the body's language. And there are certain tools in our toolbox that allow us to do this today. I'm going to give you an example of three of these tools through which to converse with the body.
Tehát, hogy elkezdhessük a testünkkel való párbeszédet, meg kell tanulnunk a testünk nyelvét. Napjainkban már vannak bizonyos eszközeink arra, hogy ezt megtehessük. Mondok Önöknek három példát ezekre az eszközökre, amelyek segítségével beszélhetünk a testünkkel.
The first is cellular therapies. Clearly, we heal ourselves in a natural process, using cells to do most of the work. Therefore, if we can find the right cells and implant them in the body, they may do the healing. Secondly, we can use materials. We heard yesterday about the importance of new materials. If we can invent materials, design materials, or extract materials from a natural environment, then we might be able to have those materials induce the body to heal itself. And finally, we may be able to use smart devices that will offload the work of the body and allow it to heal.
Az első a sejtterápia. Öngyógyító folyamataink egyértelműen természetes folyamatok, amelyek során főleg sejtjeink dolgoznak. Tehát, ha megtaláljuk a megfelelő sejteket, és beültetjük őket a szervezetbe, elvégezhetik a gyógyítást. Másodsorban használhatunk anyagokat. Tegnap hallottunk az új anyagok fontosságáról. Ha tudunk feltalálni anyagokat, tervezni anyagokat, vagy kivonni anyagokat természetes környezetünkből, akkor talán rávehetjük ezeket az anyagokat, hogy öngyógyító folyamatokat indítsanak a testünkben. Végezetül használhatunk ötletes eszközöket is, amelyek tehermentesítik a szervezetet és így elősegítik a gyógyulását.
I'm going to show you an example of each of these, and I'm going to start with materials. Steve Badylak -- who's at the University of Pittsburgh -- about a decade ago had a remarkable idea. And that idea was that the small intestine of a pig, if you threw away all the cells, and if you did that in a way that allowed it to remain biologically active, may contain all of the necessary factors and signals that would signal the body to heal itself. And he asked a very important question. He asked the question, if I take that material, which is a natural material that usually induces healing in the small intestine, and I place it somewhere else on a person's body, would it give a tissue-specific response, or would it make small intestine if I tried to make a new ear?
Mindezekre mutatok Önöknek egy-egy példát, kezdve az anyagokkal. Steve Badylak-nak - a Pittsburgh-i Egyetem munkatársának - körülbelül egy évtizede volt egy kiemelkedő ötlete. Az ötlet szerint, ha egy sertés vékonybelének minden sejtjét eltávolítjuk, úgy, hogy a sejtek biológiailag aktívak maradnak, akkor a sejtek minden szükséges faktort és jelet tartalmazhatnak ami a szervezetben öngyógyító folyamatot indíthat el. És feltett egy nagyon fontos kérdést. Azt kérdezte, ha ezt az anyagot veszem, ami egy olyan természetes anyag, ami rendszerint vékonybélben indít el gyógyító folyamatokat, és áthelyezem valahová máshova a szervezetben, szövetspecifikust választ adna e, vagy vékonybelet képezne-e akkor is, ha új fület akarnék létrehozni?
I wouldn't be telling you this story if it weren't compelling. The picture I'm about to show you is a compelling picture. (Laughter) However, for those of you that are even the slightest bit squeamish -- even though you may not like to admit it in front of your friends -- the lights are down. This is a good time to look at your feet, check your Blackberry, do anything other than look at the screen. (Laughter)
Nem osztanám meg Önökkel ezt a történetet, ha nem lenne lenyűgöző. A kép amit most mutatni fogok - (Nevetés) - egy lenyűgöző kép. Bár azok kedvéért, akik Önök közül egy kicsit is érzékeny gyomrúak - még ha ezt nem is akarják bevallani a barátaik előtt - a világítást lekapcsoljuk. Ez egy megfelelő alkalom, hogy a lábfejükre tekintsenek, ellenőrizzék a Blackberry-ket, tegyenek bármit, csak ne nézzenek a képernyőre. (Nevetés)
What I'm about to show you is a diabetic ulcer. And although -- it's good to laugh before we look at this. This is the reality of diabetes. I think a lot of times we hear about diabetics, diabetic ulcers, we just don't connect the ulcer with the eventual treatment, which is amputation, if you can't heal it. So I'm going to put the slide up now. It won't be up for long. This is a diabetic ulcer. It's tragic. The treatment for this is amputation. This is an older lady. She has cancer of the liver as well as diabetes, and has decided to die with what' s left of her body intact.
Amit mutatni fogok Önöknek az egy diabetikus fekély. Bár inkább nevessünk mielőtt ezt megnézzük. Ez a cukorbetegség valósága. Sokszor eszembe jut, hogy mikor a cukorbetegségről, diabetikus fekélyről hallunk, nem tekintjük a fekélyt a kezelés részének, pedig amputációhoz vezet, ha nem tudjuk gyógyítani. Tehát most megmutatom a diát. Nem lesz sokáig a vásznon. Ez a diabatikus fekély. Tragikus. Ennek a kezelése amputáció. Ő itt egy idősebb hölgy. Májrákos és cukorbeteg is, és úgy döntött úgy szeretne meghalni, hogy ami megmaradt a testéből az érintetlen legyen.
And this lady decided, after a year of attempted treatment of that ulcer, that she would try this new therapy that Steve invented. That's what the wound looked like 11 weeks later. That material contained only natural signals. And that material induced the body to switch back on a healing response that it didn't have before.
Ez a hölgy, a fekélyére irányuló egy évnyi sikertelen kezelési kísérlet után, úgy döntött kipróbálja az új terápiát, amit Steve fedezett fel. 11 héttel később így nézett ki a sebe. Az az anyag csak természetes jeleket tartalmazott. És az az anyag arra késztette a szervzetet, hogy olyan gyógyítási válaszra váltson át, amelyre korábban nem volt képes.
There's going to be a couple more distressing slides for those of you -- I'll let you know when you can look again. This is a horse. The horse is not in pain. If the horse was in pain, I wouldn't show you this slide. The horse just has another nostril that's developed because of a riding accident. Just a few weeks after treatment -- in this case, taking that material, turning it into a gel, and packing that area, and then repeating the treatment a few times -- and the horse heals up. And if you took an ultrasound of that area, it would look great.
Lesz még egy-két ennél sokkolóbb dia is, akinek szükséges - szólok mikor nézhet föl ismét. Ez egy ló. Ennek a lónak nincsenek fájdalmai. Ha fájdalmai lennének nem mutatnám Önöknek ezt a diát. A lónak egyel több orrlyuka van egy lovaglóbaleset következtében. Csak néhány héttel a kezelés után - ebben az esetben az anyagot gél formájában az érintett területre kenték, és a kezelést néhányszor megismételték - a ló felgyógyult. Egyébként ultrahang felvételen az érintett terület nagyszerűen nézne ki.
Here's a dolphin where the fin's been re-attached. There are now 400,000 patients around the world who have used that material to heal their wounds. Could you regenerate a limb? DARPA just gave Steve 15 million dollars to lead an eight-institution project to begin the process of asking that question.
Itt egy delfin, aminek az uszonyát növesztették újra. Jelenleg 400,000 beteg van világszerte, akiket sebgyógyítás céljából ezzel az anyaggal kezeltek. Újranöveszthetünk egy végtagot? A DARPA nemrég adott Steve-nek 15 millió dollárt egy nyolc intézetet összekötő projekt vezetésére, hogy elindítsa a kérdés feltevésének folyamatát.
And I'll show you the 15 million dollar picture. This is a 78 year-old man who's lost the end of his fingertip. Remember that I mentioned before the children who lose their fingertips. After treatment that's what it looks like. This is happening today. This is clinically relevant today. There are materials that do this. Here are the heart patches.
Megmutatom Önöknek a 15 millió dolláros képet. Ő egy 78 éves ember, aki elvesztette egy ujjpercének végét. Emlékezzenek viszza, már meséltem korábban gyerekekről, akik elvesztik ujjperceiket. Kezelés után így néz ki. Ez történik napjainkban. Ma ez klinikailag releváns. Vannak anyagok, amik képesek erre. Ott vannak például a szív darabjai.
But could you go a little further? Could you, say, instead of using material, can I take some cells along with the material, and remove a damaged piece of tissue, put a bio-degradable material on there? You can see here a little bit of heart muscle beating in a dish. This was done by Teruo Okano at Tokyo Women's Hospital. He can actually grow beating tissue in a dish. He chills the dish, it changes its properties and he peels it right out of the dish. It's the coolest stuff.
Mehetünk-e ennél tovább? Mondhatjuk-e, hogy egy anyag használata helyett, veszek néhány sejtet is az anyag mellé, és a sérült szövetdarabot eltávolítva, biológiailag lebomló anyagot teszek oda? Itt láthatnak egy kis darab szívizmot egy edényben dobogni. Ezt Teruo Okano készítette a tokiói nőgyógyászati klinikán. Tehát ő tulajdonképpen egy dobogó szövetet növesztett egy edényben. Az edényt lehűtve, a tulajdonságai megváltoznak és máris kiveheti az edényből. Ez a legszuperebb dolog.
Now I'm going to show you cell-based regeneration. And what I'm going to show you here is stem cells being removed from the hip of a patient. Again, if you're squeamish, you don't want to watch. But this one's kind of cool. So this is a bypass operation, just like what Al Gore had, with a difference. In this case, at the end of the bypass operation, you're going to see the stem cells from the patient that were removed at the beginning of the procedure being injected directly into the heart of the patient. And I'm standing up here because at one point I'm going to show you just how early this technology is. Here go the stem cells, right into the beating heart of the patient. And if you look really carefully, it's going to be right around this point you'll actually see a back-flush. You see the cells coming back out. We need all sorts of new technology, new devices, to get the cells to the right place at the right time.
Most pedig bemutatom Önöknek a sejt alapú regenreációt. Amikről most beszélni fogok, azok egy beteg csípőjéből eltávolított őssejtek. Az érzékeny gyomrúak most megint inkább ne nézzenek ide. Bár ez inkább olyan izgalmas dolog. Tehát ez egy bypass műtét, pont olyan, ami Al Gore-nak volt némi különbséggel. Ebben az esetben a bypass műtét végén, látni fogják amint a beteg őssejtjeit, melyeket az eljárás kezdetén eltávolítottak, közvetlenül a beteg szívébe injektálják. Itt most felállok, mert egy ponton megmutatom Önöknek milyen korai is ez a technológia. Itt mennek az őssejtek, közvetlenül a beteg dobogó szívébe. És ha jól megfigyelik, valahol e körül a pont körül lesz, tulajdonképpen egy visszaáramlás látható. Látjuk a sejteket visszajönni. Rengetegféle új technológiára, új eszközre van szükségünk, hogy a sejteket a megfelelő helyre juttassuk, a megfelelő időben.
Just a little bit of data, a tiny bit of data. This was a randomized trial. At this time this was an N of 20. Now there's an N of about 100. Basically, if you take an extremely sick patient and you give them a bypass, they get a little bit better. If you give them stem cells as well as their bypass, for these particular patients, they became asymptomatic. These are now two years out. The coolest thing would be is if you could diagnose the disease early, and prevent the onset of the disease to a bad state.
Csak néhány adat, nagyon kevés adat. Ez egy véletlenszerű próba volt. Ebben az esetben N = 20. Itt egy példa, ha N = 100. Alapvetően, ha veszünk egy nagyon beteg pácienst, és bypass műtétet csinálunk neki, egy kicsit jobban lesz. Ha a bypass mellé őssejtet is adunk nekik, akkor ezek a bizonyos páciensek tünetmentesek lesznek. Ők például már két éve. A legcsodásabb viszont az lenne, ha már korai stádiumban felállíthatnánk diagnózist, és megelőzhetnénk a betegség tovább fejlődését egy sokkal rosszabb állapotba.
This is the same procedure, but now done minimally invasively, with only three holes in the body where they're taking the heart and simply injecting stem cells through a laparoscopic procedure. There go the cells. We don't have time to go into all of those details, but basically, that works too. You can take patients who are less sick, and bring them back to an almost asymptomatic state through that kind of therapy.
Ez ugyanaz az eljárás, csak minimálisan invazív módon végrehajtva, mindössze három bemetszés szükséges, hogy a szívbe őssejteket fecskendezzenek laparoszkópiás eljárással. Itt jönnek a sejtek. Arra nincs időnk, hogy ennek minden részletébe belemenjünk, de alapvetően ez is működik. Kevésbé beteg pácienseket majdnem tünetmentes állapotba hozhatunk ezzel a terápiával.
Here's another example of stem-cell therapy that isn't quite clinical yet, but I think very soon will be. This is the work of Kacey Marra from Pittsburgh, along with a number of colleagues around the world. They've decided that liposuction fluid, which -- in the United States, we have a lot of liposuction fluid. (Laughter) It's a great source of stem cells. Stem cells are packed in that liposuction fluid. So you could go in, you could get your tummy-tuck. Out comes the liposuction fluid, and in this case, the stem cells are isolated and turned into neurons. All done in the lab. And I think fairly soon, you will see patients being treated with their own fat-derived, or adipose-derived, stem cells.
Itt van még egy példa az őssejtterápiára, ami még nem annyira klinikai, de úgy gondolom nagyon gyorsan az lesz. Kacey Marra munkáját fogják látni Pittsburgh-ből, és számos kollégájáét világszerte. Úgy határoztak a zsírleszívásból kapott folyadék, amelyből - az Egyesült Államokban elég sok van, (Nevetés) Nagyszerű forrása az őssejteknek. Az őssejtek halmozottan fordulnak elő a zsírleszívásból nyert folyadékban. Tehát bemegyünk és teleesszük magunkat. Zsírleszívást kapunk, majd az őssejtjeinket izolálják és átalakítják, ebben az esetben például idegsejtekké. Mindezt egy laborban. Én úgy gondolom nagyon hamar lesznek olyan betegek, akiket a saját zsíreredetű, lerakódott zsíreredetű őssejtjeikkel kezelnek.
I talked before about the use of devices to dramatically change the way we treat disease. Here's just one example before I close up. This is equally tragic. We have a very abiding and heartbreaking partnership with our colleagues at the Institute for Surgical Research in the US Army, who have to treat the now 11,000 kids that have come back from Iraq. Many of those patients are very severely burned.
Említettem korábban olyan eszközök használatát, melyek drámaian megváltoztatják a betegségek kezelésének módját. Itt van csak még egy példa mielőtt befejezném. Ez ugyanannyira tragikus. Van egy nagyon elkötelezett és szívszaggató együttműködésünk a kollégáinkkal az Amerikai Hadsereg Sebészeti Kutatóintézetében, akik a 11,000 Irakból hazatért fiatalt kezelik. A betegek között sokan nagyon súlyosan megégtek.
And if there's anything that's been learned about burn, it's that we don't know how to treat it. Everything that is done to treat burn -- basically we do a sodding approach. We make something over here, and then we transplant it onto the site of the wound, and we try and get the two to take. In this case here, a new, wearable bio-reactor has been designed -- it should be tested clinically later this year at ISR -- by Joerg Gerlach in Pittsburgh. And that bio-reactor will lay down in the wound bed. The gun that you see there sprays cells. That's going to spray cells over that area. The reactor will serve to fertilize the environment, deliver other things as well at the same time, and therefore we will seed that lawn, as opposed to try the sodding approach. It's a completely different way of doing it.
Minden amit eddig az égésről tudunk, az, hogy nem tudjuk hogyan kezelni. Minden amit az égés kezelése címén teszünk - az hogy nagyon rossz kilátásokat teremtünk. Valahogy azért megpróbáljuk helyrehozni, bőrátültetést végzünk a seb területére, és megpróbáljuk megakadályozni a kilökődést. Ebben az esetben egy új, hordozható bioreaktor volt tervezve - a kutatóintézetben ebben az évben fogják tesztelni - Joerg Gerlach Pittsburgh-ben. A bioreaktort a sebbe fogják beültetni. A puska rész, amit itt láthatnak, sejteket fúj. Sejteket fog fújni a sérült területre. A reaktor a környezet fertőtlenítésére szolgál, illetve más anyagok szállítására is ezzel egyidőben, és ezáltal magokat ültetünk a gyephez, nagyon rossz kilátások kialakítása helyett. Ez egy teljesen más út.
So my 18 minutes is up. So let me finish up with some good news, and maybe a little bit of bad news. The good news is that this is happening today. It's very powerful work. Clearly the images kind of get that across. It's incredibly difficult because it's highly inter-disciplinary. Almost every field of science engineering and clinical practice is involved in trying to get this to happen.
Tehát letelt a 18 percem. Így hát engedjék meg, hogy néhány jó hírrel búcsúzzak, és talán egy-két rosszal is. A jó hír az, hogy mindez ma történik. Ez egy nagyon hatékony munka. A képek ezt egyértelműen megmutatták. Ugyanakkor nagyon bonyolult is, mert rengeteg tudományterületet fog át. A tudomány majdnem minden ága a mérnöki tervezéstől a klinikai gyakorlatig szükséges a megvalósulásához.
A number of governments, and a number of regions, have recognized that this is a new way to treat disease. The Japanese government were perhaps the first, when they decided to invest first 3 billion, later another 2 billion in this field. It's no coincidence. Japan is the oldest country on earth in terms of its average age. They need this to work or their health system dies. So they're putting a lot of strategic investment focused in this area. The European Union, same thing. China, the same thing. China just launched a national tissue-engineering center. The first year budget was 250 million US dollars.
Számos kormány és számos régió, felismerte már, hogy ez egy új módja lehet a betegségek kezelésének. Talán a japán kormány volt az első, akik úgy döntöttek, hogy először 3 milliárdot, majd további 2 milliárdot fektetnek ezekbe a kutatásokba. Nincs véletlen egybeesés. Japán a legidősebb ország a földön, lakosainak átlagéletkorát tekintve. Szükségük van rá, hogy ez működjön, vagy az egészségügyi rendszerük összeomlik. Ezért tehát nagyon sok stratégiai befektetésük van, ami erre a területre irányul. Az Európai Unióban ugyanez a helyzet. Kínában szintén. Kínában most indítottak be egy nemzeti szövetmérnöki központot. Az első évi költségvetése 250 millió amerikai dollár volt.
In the United States we've had a somewhat different approach. (Laughter) Oh, for Al Gore to come and be in the real world as president. We've had a different approach. And the approach has basically been to just sort of fund things as they come along. But there's been no strategic investment to bring all of the necessary things to bear and focus them in a careful way.
Az Egyesült Államokban ettől valamennyire különböző álláspont van jelen. Szerintünk - (Nevetés) - ó, Al Gore szerint az hogy elnök legyen ebben a világban. Nekünk más a nézőpontunk. Ez a nézőpont eddig körülbelü arra volt jó, hogy megalapozzon jövőbeli eseményeket. Viszont nem történtek stratégiai befektetések, hogy minden szükséges eszköz meglegyen és megfelelő módon fókuszálódjon.
And I'm going to finish up with a quote, maybe a little cheap shot, at the director of the NIH, who's a very charming man. Myself and Jay Vacanti from Harvard went to visit with him and a number of his directors of his institute just a few months ago, to try and convince him that it was time to take just a little piece of that 27.5 billion dollars that he's going to get next year and focus it, in a strategic way, to make sure we can accelerate the pace at which these things get to patients. And at the end of a very testy meeting, what the NIH director said was, "Your vision is larger than our appetite." I'd like to close by saying that no one's going to change our vision, but together we can change his appetite. Thank you.
Végezetül hadd mondjak el egy idézetet, talán ez egy kicsit olcsó húzás az NIH igazgatójától, aki egy elbűvölő ember. Jómagam és Jay Vacanti a Harvard-ról meglátogattuk őt és intézetének számos vezetőjét, néhány hónapja, hogy meggyőzzük most már épp itt az ideje, hogy csak egy kis részét annak a 27,5 milliárd dollárnak, amit jövőre kap áldozza rá, stratégiai célból azirányú munkákra, hogy felgyorsíthassuk az új módszerek eljutását a betegekhez. A nagyon ingerült hangulatú megbeszélésünk végén, a NIH igazgatója csak ennyit mondott, "A maguk víziója nagyobb a mi étvágyunknál." Azzal szeretném zárni a beszédemet, hogy senki nem fogja megváltoztatni a mi elképzeléseinket, de együtt megváltoztathatjuk az ő étvágyát. Köszönöm.