Την παρουσίαση που έκανα εδώ πριν δύο χρόνια την έχω κάνει άλλες 2.000 φορές. Σήμερα το πρωί θα σας κάνω μια μικρή παρουσίαση που κάνω για πρώτη φορά, έτσι.. λοιπόν είναι - δεν επιθυμώ να ανεβάσω τον πήχη αντιθέτως προσπαθώ να τον χαμηλώσω Διότι ετοίμασα αυτή την παρουσίαση, προκειμένου να αντιμετωπίσω την πρόκληση αυτού του συνεδρίου
I have given the slide show that I gave here two years ago about 2,000 times. I'm giving a short slide show this morning that I'm giving for the very first time, so -- well it's -- I don't want or need to raise the bar, I'm actually trying to lower the bar. Because I've cobbled this together to try to meet the challenge of this session.
Και η φανταστική παρουσίαση της Κάρεν Άρμστρονγκ μου θύμησε ότι η θρησκεία όταν την αντιλαμβανόμαστε σωστά δεν έχει να κάνει με την πίστη, αλλά με τη συμπεριφορά. Πιθανώς θα πρέπει να λέμε το ίδιο σχετικά με την έννοια της αισιοδοξίας Πώς τολμούμε να είμαστε αισιόδοξοι; Η αισιοδοξία μερικές φορές χαρακτηρίζεται ως μία πίστη, μία διανοητική κατάσταση Όπως ο Μαχάτμα Γκάντι συνήθιζε να λέει «Πρέπει να γίνεις ο ίδιος η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» Και το αποτέλεσμα για το οποίο θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι δεν θα δημιουργηθεί από την πίστη και μόνο, εκτός εάν αν βρεθούμε στο σημείο όπου η πίστη θα φέρει μία νέου είδους συμπεριφορά. Αλλά η λέξη «συμπεριφορά» νομίζω, κάποιες φορές παρερμηνεύεται είμαι μεγάλος υποστηρικτής να αλλάζουμε τις λάμπες και να αγοράζουμε υβριδικά και η Τίππερ και εγώ βάλαμε 33 ηλιακούς συσσωρευτές στο σπίτι μας και έσκαψα και γεωθερμικά πηγάδια, και έκανα και όλα αυτά. Αλλά όσο και σημαντικό κι αν είναι να αλλάξουμε τις λάμπες είναι πιο σημαντικό να αλλάξουμε τους σχετικούς νόμους. Και όταν αλλάζουμε τη συμπεριφορά μας στην καθημερινή μας ζωή μερικές φορές αφήνουμε εκτός το κομμάτι του πολίτη και το δημοκρατικό κομμάτι. Προκειμένου να είμαστε αισιόδοξοι για αυτό πρέπει να είμαστε τρομερά δραστήριοι σαν πολίτες της δημοκρατίας μας. Προκειμένου να λύσουμε την κλιματική κρίση, θα πρέπει να λύσουμε την κρίση δημοκρατίας. Και περνάμε μία (κρίση).
And I was reminded by Karen Armstrong's fantastic presentation that religion really properly understood is not about belief, but about behavior. Perhaps we should say the same thing about optimism. How dare we be optimistic? Optimism is sometimes characterized as a belief, an intellectual posture. As Mahatma Gandhi famously said, "You must become the change you wish to see in the world." And the outcome about which we wish to be optimistic is not going to be created by the belief alone, except to the extent that the belief brings about new behavior. But the word "behavior" is also, I think, sometimes misunderstood in this context. I'm a big advocate of changing the lightbulbs and buying hybrids, and Tipper and I put 33 solar panels on our house, and dug the geothermal wells, and did all of that other stuff. But, as important as it is to change the lightbulbs, it is more important to change the laws. And when we change our behavior in our daily lives, we sometimes leave out the citizenship part and the democracy part. In order to be optimistic about this, we have to become incredibly active as citizens in our democracy. In order to solve the climate crisis, we have to solve the democracy crisis. And we have one.
Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να πω αυτήν την ιστορία. Μου το θύμισε αυτό πρόσφατα μία γυναίκα που πέρασε μπροστά από το τραπέζι στο οποίο καθόμουν, και με κοιτούσε καθώς περνούσε. Ήταν στα 70... έδειχνε ότι είχε ευγενικό πρόσωπο. Δεν μου πέρασε κάτι από το μυαλό μέχρι που είδα από την άκρη του ματιού μου ότι περπατούσε από την αντίθετη κατεύθυνση, εξακολουθώντας να με κοιτάζει. Και έτσι είπα, «Τι κάνετε;» Και απάντησε, «Ξέρετε, εάν βάψετε τα μαλλιά σας μαύρα, θα ήσασταν ίδιος ο Αλ Γκορ». (Γέλια)
I have been trying to tell this story for a long time. I was reminded of that recently, by a woman who walked past the table I was sitting at, just staring at me as she walked past. She was in her 70s, looked like she had a kind face. I thought nothing of it until I saw from the corner of my eye she was walking from the opposite direction, also just staring at me. And so I said, "How do you do?" And she said, "You know, if you dyed your hair black, you would look just like Al Gore." (Laughter)
Πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν ένα νέο μέλος του κογκρέσου, πέρασα πολύ χρόνο ασχολούμενος με την πρόκληση του ελέγχου πυρηνικών όπλων - των ανταγωνισμό των πυρηνικών όπλων. Και οι πολεμικοί ιστορικοί μου έμαθαν εκείνη την περίδο ότι οι πολεμικές συγκρούσεις ανήκουν συνήθως σε τρεις κατηγορίες: τοπικές μάχες, περιφερειακοί ή τοπικοί πόλεμοι, και οι σπάνιοι αλλά πολύ σημαντικοί παγκόσμιοι πόλεμοι. Στρατηγικές διαμάχες. Και κάθε επίπεδο πολέμου απαιτεί διαφορετική κατανομή πόρων διαφορετική προσέγγιση, διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης. Οι περιβαλλοντικές προκλήσεις ανήκουν επίσης στις ίδιες κατηγορίες, και τα περισσότερα από αυτά που σκεπτόμαστε είναι τοπικά περιβαλλοντικά προβλήματα: μόλυνση του αέρα, του νερού, επικίνδυνοι σκουπιδότοποι. Αλλά επίσης μπορεί να είναι περιφερειακά περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως η όξινη βροχή από τα μεσοδυτικά στα μεσανατολικά, και από τη Δυτική Ευρώπη στην Αρκτική, και από τις μεσοδυτικές περιοχές πέρα του Μισισίπι προς τη νεκρή ζώνη του κόλπου του Μεξικού. Και υπάρχουν πολλές από αυτές. Αλλά η κλιματική κρίση είναι μία σπάνια αλλά πολύ σημαντική παγκόσμια, ή στρατηγική, σύγκρουση. Τα πάντα επηρεάζονται. Και πρέπει να οργανώσουμε την απάντησή μας με τον σωστό τρόπο. Πρέπει, παγκόσμια, να παρακινήσουμε τον κόσμο σε ανανεώσιμη ενέργεια, διατήρηση, αποδοτικότητα και σε παγκόσμια μετάβαση σε χαμηλού άνθρακα οικονομία. Έχουμε δουλειά! Και πρέπει να κινητοποιήσουμε τους πόρους και την πολιτική θέληση. Αλλά η πολιτική θέληση πρέπει να κινηθεί προκειμένου να κινητοποιηθούν οι πόροι
Many years ago, when I was a young congressman, I spent an awful lot of time dealing with the challenge of nuclear arms control -- the nuclear arms race. And the military historians taught me, during that quest, that military conflicts are typically put into three categories: local battles, regional or theater wars, and the rare but all-important global, world war -- strategic conflicts. And each level of conflict requires a different allocation of resources, a different approach, a different organizational model. Environmental challenges fall into the same three categories, and most of what we think about are local environmental problems: air pollution, water pollution, hazardous waste dumps. But there are also regional environmental problems, like acid rain from the Midwest to the Northeast, and from Western Europe to the Arctic, and from the Midwest out the Mississippi into the dead zone of the Gulf of Mexico. And there are lots of those. But the climate crisis is the rare but all-important global, or strategic, conflict. Everything is affected. And we have to organize our response appropriately. We need a worldwide, global mobilization for renewable energy, conservation, efficiency and a global transition to a low-carbon economy. We have work to do. And we can mobilize resources and political will. But the political will has to be mobilized, in order to mobilize the resources.
Να σας δείξω αυτές τις διαφάνειες εδώ. Νόμιζα ότι θα ξεκινούσα με το λογότυπο. Αυτό που λείπει εδώ, φυσικά, είναι οι βόρειοι πολικοί πάγοι. Η Γροιλανδία παραμένει. 28 χρόνια πριν, έτσι ήταν οι βόρειοι πολικοί πάγοι. και στο καλοκαιρινή ισημερία. Το περασμένο φθινόπωρο, πήγα στο Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου στο Μπούλντερ του Κολοράντο και μίλησα με τους ερευνητές εδώ στο Μοντρερέι στο μεταπτυχιακό εργαστήριο Ναβάλ Αυτό είναι που συμβαίνει τα τελευταία 28 χρόνια. Για να δώσω μια προοπτική, το 2005 ήταν τα προηγούμενα δεδομένα Να τι έγινε το περασμένο φθινόπωρο Που πραγματικά ταρακούνησε τους ερευνητές. Οι πάγοι του Βόρειου πόλου είναι γεωγραφικά στο ίδιο μέγεθος. Δεν μοιάζει στο ίδιο μέγεθος, Αλλά είναι ακριβώς ίσο με της ΗΠΑ, αν αφαιρέσουμε περιπου την Αριζόνα. Το εμβαδό που εξαφανίστηκε το 2005 είναι ανάλογο με τα πάντα ανατολικά του Μισισίπη Το παραπάνω που εξαφανίστηκε το περασμένο φθινόπωρο είναι ίσο με αυτό. Επανέρχεται τον χειμώνα, αλλά δεν είναι μόνιμος πάγος, είναι λεπτός. Ευάλωτος! Η ποσότητα που απομένει για να εξαφανισθεί μόνιμα το καλοκαίρι σε πέντε χρόνια. Αυτο πιέζει πολύ την Γροιλανδία. Ήδη, γύρω από τον Αρκτικό κύκλο.. αυτό είναι ένα διάσημο χωριό στην Αλάσκα. Είναι μια πόλη στο Νιουφαουντλαντ στην ανταρκτική. Τελευταίες έρευνες της NASA. Η ποσότητα χιονιού που λιώνει μέτρια-ως-σοβαρά στην περιοχή είναι ίση με το μέγεθος της Καλιφόρνια.
Let me show you these slides here. I thought I would start with the logo. What's missing here, of course, is the North Polar ice cap. Greenland remains. Twenty-eight years ago, this is what the polar ice cap -- the North Polar ice cap -- looked like at the end of the summer, at the fall equinox. This last fall, I went to the Snow and Ice Data Center in Boulder, Colorado, and talked to the researchers here in Monterey at the Naval Postgraduate Laboratory. This is what's happened in the last 28 years. To put it in perspective, 2005 was the previous record. Here's what happened last fall that has really unnerved the researchers. The North Polar ice cap is the same size geographically -- doesn't look quite the same size -- but it is exactly the same size as the United States, minus an area roughly equal to the state of Arizona. The amount that disappeared in 2005 was equivalent to everything east of the Mississippi. The extra amount that disappeared last fall was equivalent to this much. It comes back in the winter, but not as permanent ice, as thin ice -- vulnerable. The amount remaining could be completely gone in summer in as little as five years. That puts a lot of pressure on Greenland. Already, around the Arctic Circle -- this is a famous village in Alaska. This is a town in Newfoundland. Antarctica. Latest studies from NASA. The amount of a moderate-to-severe snow melting of an area equivalent to the size of California.
«Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί»: η πιο διάσημη έκφραση να ξεκινάς ένα κείμενο, στην Αγγλική λογοτεχνία. Θέλω να μοιραστώ εν ολίγης, την «Ιστορία δύο πλανητών». Η Γη και η Αφροδίτη είναι περίπου στο ίδιο μέγεθος. Η διάμετρος της Γης είναι περίπου 400 χλμ μεγαλύτερη, αλλά στην ουσία ίση. Έχουν ακριβώς την ίδια ποσότητα άνθρακα. αλλά η διαφορά είναι ότι στη Γη ο περισσότερος άνθρακας έχει διαφύγει στο παρελθόν στην ατμόσφαιρα, και έχει αποτεθεί στο έδαφος ως κάρβουνο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κλπ. Στην Αφροδίτη, ο περισσότερος είναι στην ατμόσφαιρα. Η διαφορά είναι ότι η θερμοκρασία μας είναι 15 βαθμούς κελσίου μέσο όρο. Στην Αφροδίτη, είναι περίπου 457. Αυτό είναι σχετικό με την τρέχουσα στρατηγική να παίρνουμε όσο περισσότερο δυνατόν άνθρακα από το έδαφος και να τον βάζουμε στην ατμόσφαιρα. Δεν είναι επειδή η Αφροδίτη είναι σχεδόν κοντύτερα στον Ήλιο. Είναι 3 φορές θερμότερη από τον Ερμή που είναι ακριβώς δίπλα στον Ήλιο. Τώρα, εν συντομία, εδώ είναι μία εικόνα που έχετε δει ως την μοναδική παλιά εικόνα, αλλα την δείχνω γιατί θέλω να σας δώσω εν συντομία CSI: Κλίμα.
"They were the best of times, they were the worst of times": the most famous opening sentence in English literature. I want to share briefly a tale of two planets. Earth and Venus are exactly the same size. Earth's diameter is about 400 kilometers larger, but essentially the same size. They have exactly the same amount of carbon. But the difference is, on Earth, most of the carbon has been leeched over time out of the atmosphere, deposited in the ground as coal, oil, natural gas, etc. On Venus, most of it is in the atmosphere. The difference is that our temperature is 59 degrees on average. On Venus, it's 855. This is relevant to our current strategy of taking as much carbon out of the ground as quickly as possible, and putting it into the atmosphere. It's not because Venus is slightly closer to the Sun. It's three times hotter than Mercury, which is right next to the Sun. Now, briefly, here's an image you've seen, as one of the only old images, but I show it because I want to briefly give you CSI: Climate.
η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα λέει, ότι η ανθρωπογενής μόλυνση, που εναποτέθηκε στην ατμόσφαιρα την πάχυνε , παγιδεύοντας περισσότερη εξερχόμενη υπέρυθρη ακτινοβολία. Όλοι το γνωρίζετε αυτό. Στην τελευταία IPCC, οι επιστήμονες θέλαν να πουν, «Πόσο σίγουροι είστε;» Ήθελαν να απαντήσουν : «99 τις εκατό». Οι Κινέζοι είχαν αντιρρήσεις, και έτσι συμβιβάστηκαν στο: «περισσότερο από 90 τις εκατό» Τώρα, οι σκεπτικιστές λένε, «Για μισό λεπτό, αυτό μπορεί να είναι απόκλιση στην ενέργεια που έρχεται από τον ήλιο». Αν αυτό ήταν αλήθεια, η στρατόσφαιρα θα θερμαινόταν όπως και η κατώτερη ατμόσφαιρα, αν ερχόταν παραπάνω. Αν παγιδεύεται περισσότερο καθώς πάει να διαφύγει προς τα έξω, θα περιμένατε να είναι θερμότερα εδώ και ψυχρότερα εδώ. Εδώ είναι η κατώτατη ατμόσφαιρα. Εδώ είναι η στρατόσφαιρα: πιο ψυχρή. CSI" κλίμα.
The global scientific community says: man-made global warming pollution, put into the atmosphere, thickening this, is trapping more of the outgoing infrared. You all know that. At the last IPCC summary, the scientists wanted to say, "How certain are you?" They wanted to answer that "99 percent." The Chinese objected, and so the compromise was "more than 90 percent." Now, the skeptics say, "Oh, wait a minute, this could be variations in this energy coming in from the sun." If that were true, the stratosphere would be heated as well as the lower atmosphere, if it's more coming in. If it's more being trapped on the way out, then you would expect it to be warmer here and cooler here. Here is the lower atmosphere. Here's the stratosphere: cooler. CSI: Climate.
Τώρα, κάποια καλά νέα. 68 τις εκατό των αμερικάνων πιστεύει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι υπεύθυνη για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. 69 τις εκατό πιστεύει ότι η Γη θερμένεται σε σημαντικό βαθμό. Και έχει γίνει κάποια πρόοδος αλλά εδώ είναι το κλειδί: όταν δόθηκε η λίστα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, η υπερθέρμανση του πλανήτη εξακολουθεί να αναγράφεται κοντά στο τέλος. Αυτό που λείπει είναι η αίσθηση του επείγοντος. Αν συμφωνείτε με την ανάλυση των πραγματικών στοιχείων, αλλά δεν αισθάνεστε τη λογική του επείγοντος, αυτό που σας αφήνει; Λοιπόν, η Συμμαχία για την προστασία του κλίματος, της οποίας προΐσταμαι σε συνδυασμό με την CurrentTV - η οποία το έκανε χωρίς πληρωμή - έκανε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό για τα διαφημιστικά σποτ για το πώς θα επικοινωνηθεί αυτό. Αυτός είναι ο νικητής.
Now, here's the good news. Sixty-eight percent of Americans now believe that human activity is responsible for global warming. Sixty-nine percent believe that the Earth is heating up in a significant way. There has been progress, but here is the key: when given a list of challenges to confront, global warming is still listed at near the bottom. What is missing is a sense of urgency. If you agree with the factual analysis, but you don't feel the sense of urgency, where does that leave you? Well, the Alliance for Climate Protection, which I head in conjunction with Current TV -- who did this pro bono -- did a worldwide contest to do commercials on how to communicate this. This is the winner.
NBC - Θα δείξω όλα τα δίκτυα εδώ - οι κορυφαίοι δημοσιογράφοι του NBC ρώτησαν 956 ερωτήσεις το 2007 τους υποψήφιούς προέδρους: δύο από αυτές ήταν για την κρίση του κλίματος. ABC: 844 ερωτήσεις, δύο για την κρίση του κλίματος. Fox: δύο. CNN: δύο. CBS: μηδέν. Από γέλια μέχρι δακρύων. Αυτή είναι μία από τις παλαιότερες διαφημίσεις προϊόντων καπνού. Άρα να τι κάνουμε. Αυτή είναι η κατανάλωση βενζίνης σε όλες αυτές τις χώρες. Και εμάς. Αλλά δεν είναι μόνο τα αναπτυγμένα έθνη. Οι αναπτυσσόμενες χώρες πλέον μας ακολουθούν και επιταχύνουν τον ρυθμό τους. Και πράγματι, σωρευτικά οι εκπομπές τους το τρέχον έτος είναι ισοδύναμες όπου ήμασταν το 1965. Και προσπαθούν να μας φτάσουν πολύ δραματικά. Οι συνολικές συγκεντρώσεις: μέχρι το 2025, θα είναι κατ 'ουσίαν, όπου ήμασταν εμείς το 1985. Εάν οι πλούσιες χώρες έλειπαν εντελώς από την εικόνα, θα είχαμε ακόμα αυτή την κρίση. Όμως, έχουμε δώσει στις αναπτυσσόμενες χώρες τις τεχνολογίες και τον τρόπο σκέψης που δημιουργούν την κρίση. Αυτό είναι στη Βολιβία. Πάνω - πάνω από τριάντα χρόνια.
NBC -- I'll show all of the networks here -- the top journalists for NBC asked 956 questions in 2007 of the presidential candidates: two of them were about the climate crisis. ABC: 844 questions, two about the climate crisis. Fox: two. CNN: two. CBS: zero. From laughs to tears -- this is one of the older tobacco commercials. So here's what we're doing. This is gasoline consumption in all of these countries. And us. But it's not just the developed nations. The developing countries are now following us and accelerating their pace. And actually, their cumulative emissions this year are the equivalent to where we were in 1965. And they're catching up very dramatically. The total concentrations: by 2025, they will be essentially where we were in 1985. If the wealthy countries were completely missing from the picture, we would still have this crisis. But we have given to the developing countries the technologies and the ways of thinking that are creating the crisis. This is in Bolivia -- over thirty years.
Αυτό είναι αιχμή της αλιείας σε λίγα δευτερόλεπτα. Η δεκαετία του '60. '70. '80. '90. Πρέπει να το σταματήσουμε. Και τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε. Έχουμε τις τεχνολογίες. Πρέπει να έχουμε μια ενιαία άποψη για το πώς να προχωρήσουμε γι αυτό: ο αγώνας κατά της φτώχειας στον κόσμο και η πρόκληση της μείωσης των εκπομπών των πλουσίων χωρών, όλα έχουν μόνο μία, πολύ απλή λύση.
This is peak fishing in a few seconds. The '60s. '70s. '80s. '90s. We have to stop this. And the good news is that we can. We have the technologies. We have to have a unified view of how to go about this: the struggle against poverty in the world and the challenge of cutting wealthy country emissions, all has a single, very simple solution.
Οι άνθρωποι λένε, «Ποια είναι η λύση;» Αυτή είναι λοιπόν. Βάλτε μια τιμή στον άνθρακα. Χρειαζόμαστε έναν μη-κερδοσκοπικό φόρο για το CO2 να αντικαταστήσει τη φορολογία για την απασχόληση, που εφευρέθηκε από τον Bismark - και κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τον 19ο αιώνα. Στο φτωχό κόσμο, πρέπει να ενσωματώσουμε τις απαντήσεις στη φτώχεια με τις λύσεις για την κρίση του κλίματος. Τα σχέδια για την καταπολέμηση της φτώχειας στην Ουγκάντα θα ανακινηθούν αν δεν επιλυθεί η κρίση του κλίματος.
People say, "What's the solution?" Here it is. Put a price on carbon. We need a CO2 tax, revenue neutral, to replace taxation on employment, which was invented by Bismarck -- and some things have changed since the 19th century. In the poor world, we have to integrate the responses to poverty with the solutions to the climate crisis. Plans to fight poverty in Uganda are mooted, if we do not solve the climate crisis.
Αλλά οι απαντήσεις μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά στις φτωχές χώρες. Αυτή η πρόταση που συζητιέται πολύ στην Ευρώπη Αυτό είναι από το Nature Magazine. Αυτοί επικεντρώνωντε σε ηλιακές εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που συνδέονται σε μια λεγόμενη υπερδικτύοση για να προμηθεύουν με ηλεκτρική ενέργεια την Ευρώπη, κυρίως τις αναπτυσσόμενες χώρες. Υψηλής τάσης εναλλακτικό ρεύμα Αυτό δεν είναι ακατόρθωτο. Μπορεί να γίνει.
But responses can actually make a huge difference in the poor countries. This is a proposal that has been talked about a lot in Europe. This was from Nature magazine. These are concentrating solar, renewable energy plants, linked in a so-called "supergrid" to supply all of the electrical power to Europe, largely from developing countries -- high-voltage DC currents. This is not pie in the sky; this can be done.
Πρέπει να το κάνουμε για την δικιά μας οικονομία. Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι το παλιό μοντέλο δεν δουλεύει. Υπάρχουν πολλές μεγάλες επενδύσεις που μπορούν να γίνουν. Αν επενδύσετε σε άμμο ασφάλτου ή ασφαλτούχο σχιστόλιθο, τότε έχετε ένα χαρτοφυλάκιο που είναι γεμάτα με υποδυέστερα στοιχεία άνθρακα. Και είναι βασισμένο στο παλιό μοντέλο Τα πρεζόνια βρίσκουν φλέβες στα δάχτυλα των ποδιών τους όταν τα χέρια και τα πόδια τους καταρρέουν. Αναπτυσσόμενες άμμος και ο σχιστόλιθος του άνθρακα είναι ισοδύναμο. Εδώ είναι μερικές από τις επενδύσεις που προσωπικά πιστεύω έχουν λογική. Έχω μετοχές σε αυτά, οπότε θα έχω μια αποποίηση ευθυνών εκεί. Όμως, η γεωθερμική, η συγκέντρωση της ηλιακής, προηγμένες φωτοβολταικά, αποτελεσματικότητα και συντήρηση.
We need to do it for our own economy. The latest figures show that the old model is not working. There are a lot of great investments that you can make. If you are investing in tar sands or shale oil, then you have a portfolio that is crammed with sub-prime carbon assets. And it is based on an old model. Junkies find veins in their toes when the ones in their arms and their legs collapse. Developing tar sands and coal shale is the equivalent. Here are just a few of the investments that I personally think make sense. I have a stake in these, so I'll have a disclaimer there. But geothermal, concentrating solar, advanced photovoltaics, efficiency and conservation.
Έχετε δει αυτήν τη διαφάνεια πριν, αλλά υπάρχει μια αλλαγή. Οι μόνες δύο χώρες που δεν έχουν κυρώσει - Και τώρα υπάρχει μόνον μία. Η Αυστραλία είχε τις εκλογές. Και υπήρχε μια εκστρατεία στην Αυστραλία ότι οι διαφημίσεις που συμμετέχουν στην τηλεόραση και το Διαδίκτυο και το ραδιόφωνο να άρουν την αίσθηση του επείγοντος για τους ανθρώπους εκεί. Και έχουμε εκπαιδεύσει 250 άτομα για να κάνουν εκεί την παρουσίαση σε κάθε πόλη και χωριό και πόλη στην Αυστραλία. Πολλά άλλα πράγματα συνέβαλαν σε αυτήν, αλλά ο νέος Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι πρώτη του προτεραιότητα θα είναι να αλλάξει η θέση της Αυστραλίας στην συμφωνία του Κυότο, και το έκανε. Τώρα, το συνειδητοποίησαν εν μέρει λόγω της φρικτή ξηρασίας που είχαν. Αυτό είναι η λίμνη Lanier. Η φίλη μου Heidi Cullins είπε ότι αν δίναμε στην ξηρασία ονόματα όπως δίνουμε στους τυφώνες, θα είχαμε ονομάσει το ένα στο νοτιοανατολικό τώρα Katrina, και θα λέγαμε ότι είναι κατευθείνετε προς την Ατλάντα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε για το είδος του σχεδίου που η Αυστραλία χρειάστηκε να αλλάξει την πολιτική μας κουλτούρα. Εδώ είναι περισσότερες καλές ειδήσεις. Οι πόλεις που υποστηριζουν την συνθήκη του Κιότο στις ΗΠΑ είναι έως 780 - και νομίζω ότι είδα ένα πηγαίνει από εκεί, ακριβώς για να εντοπίσουν αυτό. Το οποίο είναι καλό.
You've seen this slide before, but there's a change. The only two countries that didn't ratify -- and now there's only one. Australia had an election. And there was a campaign in Australia that involved television and Internet and radio commercials to lift the sense of urgency for the people there. And we trained 250 people to give the slide show in every town and village and city in Australia. Lot of other things contributed to it, but the new Prime Minister announced that his very first priority would be to change Australia's position on Kyoto, and he has. Now, they came to an awareness partly because of the horrible drought that they have had. This is Lake Lanier. My friend Heidi Cullen said that if we gave droughts names the way we give hurricanes names, we'd call the one in the southeast now Katrina, and we would say it's headed toward Atlanta. We can't wait for the kind of drought Australia had to change our political culture. Here's more good news. The cities supporting Kyoto in the U.S. are up to 780 -- and I thought I saw one go by there, just to localize this -- which is good news.
Τώρα για να κλείσω, ακούσαμε πριν από μερικές ημέρες σχετικά με την αξία να κάνουμε συνήθεια τον ηρωισμό ότι καθίσταται κοινότοπο ή ρουτίνα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια άλλη γενιά ηρώων. Όσοι από εμάς είναι ζωντανοί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σήμερα ειδικά, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να καταλάβουμε ότι κατά κάποιον τρόπο η ιστορία μας παρουσίασε μια επιλογή - όπως ακριβώς η Jill Bolte Taylor καταλάβαινε πώς να σώσει τη ζωή της, ενώ ήταν απασχολημένη από την καταπληκτική εμπειρία που της συνέβαινε. Τώρα έχουμε έναν πολιτισμό της απόσπασης της προσοχής. Αλλά έχουμε μια πλανητική έκτακτη ανάγκη. Και πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να δημιουργήσουμε, στην γενιά των "ζωντανών", την αίσθηση της γενεαλογικής αποστολής. Μακάρι να μπορούσα να βρω τις λέξεις για να το μεταφέρω αυτό. Αυτή ήταν μια άλλη γενεά ηρώων που έφερε τη δημοκρατία στον πλανήτη. Ένα άλλο που έληξε δουλεία. Και ότι έδωσε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μην μου πείτε ότι δεν έχουμε την ικανότητα να το κάνουμε. Αν είχαμε αυτό που αξίζει μόλις μία εβδομάδα δαπανών για τον πόλεμο στο Ιράκ, θα μπορούσαμε να είμαστε σε καλό δρόμο για την επίλυση αυτής της πρόκλησης. Έχουμε την ικανότητα να το κάνουμε.
Now, to close, we heard a couple of days ago about the value of making individual heroism so commonplace that it becomes banal or routine. What we need is another hero generation. Those of us who are alive in the United States of America today especially, but also the rest of the world, have to somehow understand that history has presented us with a choice -- just as Jill [Bolte] Taylor was figuring out how to save her life while she was distracted by the amazing experience that she was going through. We now have a culture of distraction. But we have a planetary emergency. And we have to find a way to create, in the generation of those alive today, a sense of generational mission. I wish I could find the words to convey this. This was another hero generation that brought democracy to the planet. Another that ended slavery. And that gave women the right to vote. We can do this. Don't tell me that we don't have the capacity to do it. If we had just one week's worth of what we spend on the Iraq War, we could be well on the way to solving this challenge. We have the capacity to do it.
Ένα τελευταίο σημείο. Είμαι αισιόδοξος, διότι πιστεύω ότι έχουμε την ικανότητα, σε στιγμές μεγάλης πρόκλησης, να αναιρέσουμε τις αιτίες του αποσπούν την προσοχή μας και να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση που η ιστορία μας παρουσιάσει. Μερικές φορές ακούω ανθρώπους να ανταποκρίνονται στα ανησυχητικά δεδομένα της κλιματικής κρίσης λέγοντας, "Ω, αυτό είναι τόσο τρομερό. τι βάρος που έχουμε." Θα ήθελα να σας ρωτήσω να το βάλετε σε νέες βάσεις. Πόσες γενιές σε όλη την ανθρώπινη ιστορία είχαν την ευκαιρία να οδηγήσουν σε μια πρόκληση που αξίζει τις καλύτερες προσπάθειές μας; Μια πρόκληση που μπορεί να βγάλει από εμάς περισσότερα από ό,τι ξέραμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε; Πιστεύω ότι θα πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την πρόκληση με μια αίσθηση βαθιάς χαράς και την ευγνωμοσύνη ότι είμαστε η γενιά για την οποία, χίλια χρόνια από τώρα, φιλαρμονικές ορχήστρες και ποιητές και τραγουδιστές θα γιορτάζουν λέγοντας, ήταν αυτοί που το βρήκαν ανάμεσά τους να επιλύσουν αυτή την κρίση και θα θέσουν τις βάσεις για ένα φωτεινό και αισιόδοξο μέλλον του ανθρώπου.
One final point: I'm optimistic, because I believe we have the capacity, at moments of great challenge, to set aside the causes of distraction and rise to the challenge that history is presenting to us. Sometimes I hear people respond to the disturbing facts of the climate crisis by saying, "Oh, this is so terrible. What a burden we have." I would like to ask you to reframe that. How many generations in all of human history have had the opportunity to rise to a challenge that is worthy of our best efforts? A challenge that can pull from us more than we knew we could do? I think we ought to approach this challenge with a sense of profound joy and gratitude that we are the generation about which, a thousand years from now, philharmonic orchestras and poets and singers will celebrate by saying, they were the ones that found it within themselves to solve this crisis and lay the basis for a bright and optimistic human future.
Ας το κάνουμε αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ.
Let's do that. Thank you very much.
Κρις Άντερσον: Για τόσους πολλούς ανθρώπους στο TED, υπάρχει βαθύς πόνος που κατά βάση ένα ζήτημα σχεδιασμού - στο τέλος της ημέρας, ένα θέμα σχεδιασμού σε μια φόρμα ψηφοφορίας - ένας κακός σχεδιασμός που σήμαινε ότι η φωνή σου δεν είχε ακουστεί όπως και ότι τα τελευταία οκτώ χρόνια σε μια θέση όπου θα μπορούσες να κάνεις αυτά τα πράγματα να αληθινά. Αυτό πονάει.
Chris Anderson: For so many people at TED, there is deep pain that basically a design issue on a voting form -- one bad design issue meant that your voice wasn't being heard like that in the last eight years in a position where you could make these things come true. That hurts.
Αλ Γκορ: Δεν έχεις ιδέα πόσο. (Γέλια)
Al Gore: You have no idea. (Laughter)
ΚΑ: Αν κοιτάξει κανείς τι κάνουν οι κορυφαίοι υποψηφίοι στο δικό σας κόμμα τώρα - εννοώ, υπάρχει - είστε ενθουσιασμένος με τα σχέδιά τους για την υπερθέρμανση του πλανήτη;
CA: When you look at what the leading candidates in your own party are doing now -- I mean, there's -- are you excited by their plans on global warming?
ΑΓ: Η απάντηση στο ερώτημα είναι πολύ δύσκολη για μένα διότι, από τη μια πλευρά, νομίζω ότι θα πρέπει να αισθανόμαστε περίφημα για το γεγονός ότι ο δημοκρατικός υποψήφιος - συγκεκριμένος υποψήφιος - Τζον ΜακΚέιν, και οι δύο φιναλίστ για το Δημοκρατικό Κόμμα - και οι τρεις έχουν μία πολύ διαφορετική και πρωτοποριακή θέση σχετικά με την κρίση του κλίματος. Και οι τρεις έχουν προσφέρει ηγετικό ρόλο, και οι τρεις είναι πολύ διαφορετικοί από την τελική προσέγγιση από τη σημερινή κυβέρνηση. Και νομίζω ότι ότι και οι τρεις ήταν επίσης υπεύθυνοι να παρουσιάσουν σχέδια και προτάσεις. Αλλά ο διάλογος της εκστρατεία που - - όπως φαίνεται από τις ερωτήσεις - που είχε τεθεί από κοινού από το πρωτάθλημα της διατήρησης ψηφοφόρων, παρεμπιπτόντως , η ανάλυση όλων των ζητημάτων - και, παρεμπιπτόντως, οι συζητήσεις όλες είχαν χρηματοδοτηθεί από κάτι που πάει με το σήμα του Όργουελ, "Καθαρός άνθρακας". Το παρατήρησε κανείς αυτό; Κάθε συζήτηση είχε χορηγό των "Καθαρό άνθρακα". «Τώρα, ακόμη πιο χαμηλότερες εκπομπές!"
AG: The answer to the question is hard for me because, on the one hand, I think that we should feel really great about the fact that the Republican nominee -- certain nominee -- John McCain, and both of the finalists for the Democratic nomination -- all three have a very different and forward-leaning position on the climate crisis. All three have offered leadership, and all three are very different from the approach taken by the current administration. And I think that all three have also been responsible in putting forward plans and proposals. But the campaign dialogue that -- as illustrated by the questions -- that was put together by the League of Conservation Voters, by the way, the analysis of all the questions -- and, by the way, the debates have all been sponsored by something that goes by the Orwellian label, "Clean Coal." Has anybody noticed that? Every single debate has been sponsored by "Clean Coal." "Now, even lower emissions!"
Ο πλούτος και η πληρότητα του διαλόγου στη δημοκρατία μας, δεν έχει θέσει τις βάσεις για αυτού του είδους της τολμηρής πρωτοβουλίας που είναι πραγματικά αναγκαία. Έτσι, λένε τα σωστά πράγματα και μπορεί - όποιος από αυτούς και να εκλεγεί - μπορεί να κάνουν και το σωστό, αλλά επιτρέψτε μου να σας πω: όταν επέστρεψα από το Κιότο το 1997 με ένα αίσθημα μεγάλης ευτυχίας ότι είχαμε επανάστατήσει εκεί, και στη συνέχεια αντιμετώπισα την γερουσία των ΗΠΑ, μόνον ένας από τους 100 γερουσιαστές ήταν πρόθυμος να ψηφίσει να επιβεβαιώσει, να επικυρώσει τη συνθήκη. Ότι και να λένε οι υποψήφιοι πρέπει να θεσπιστεί, παράλληλα με ό, τι λένε οι άνθρωποι.
The richness and fullness of the dialogue in our democracy has not laid the basis for the kind of bold initiative that is really needed. So they're saying the right things and they may -- whichever of them is elected -- may do the right thing, but let me tell you: when I came back from Kyoto in 1997, with a feeling of great happiness that we'd gotten that breakthrough there, and then confronted the United States Senate, only one out of 100 senators was willing to vote to confirm, to ratify that treaty. Whatever the candidates say has to be laid alongside what the people say.
Αυτή η πρόκληση είναι μέρος του υφαντού ολόκληρου του πολιτισμού μας. Το CO2 είναι η εκπνοή του πολιτισμού μας, κυριολεκτικά. Και τώρα μηχανοποιήσαμε τη διαδικασία. Αλλάζοντας το μοντέλο απαιτείται ένας σκοπός, μία κλίμακα, μια ταχύτητα αλλαγής που είναι πέρα από όσα έχουμε κάνει στο παρελθόν. Έτσι, γι 'αυτό άρχισα λέγοντας, να είναι αισιόδοξος σε ό, τι κάνεις, αλλά να είσαι ενεργός πολίτης Απαίτησε - άλλαξε της λάμπες, αλλά να αλλάξεις και τους νόμους. Άλλαξε τις παγκόσμιες συνθήκες. Πρέπει να φωνάξουμε. Πρέπει να λύσουμε αυτό το δημοκρατικό - αυτό - Έχουμε σκλήρυνση κατά πλάκας στη δημοκρατία μας. Και οφείλουμε να το αλλάξουμε αυτό. Χρησιμοποιήστε το διαδίκτυο. Μπείτε στο διαδίκτυο. Συνδεθείτε με τους ανθρώπους. Γίνετε πολύ ενεργοί ως πολίτες. Έχετε ένα μορατόριουμ - δεν πρέπει να έχουμε οποιαδήποτε νέα εργοστάσια παραγωγής άνθρακα που δεν είναι σε θέση να συλλάβουν και να αποθηκεύουν CO2. Που σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξουμε γρήγορα αυτές τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Τώρα, κανείς δεν μιλάει σε αυτό το επίπεδο. Αλλά πιστεύω ότι από τώρα μέχρι και τον Νοέμβριο, είναι δυνατόν. Αυτή η Συμμαχία για την Προστασία του Κλίματος πρόκειται να ξεκινήσει μια πανεθνική εκστρατεία - κινητοποίηση, τηλεοπτικές διαφημίσεις, διαφημίσεις στο Διαδίκτυο, ραδιόφωνο, εφημερίδα - συνεργαζόμενη με όλους από το κορίτσι των Προσκόπων μέχρι τους κυνηγούς και τους ψαράδες.
This challenge is part of the fabric of our whole civilization. CO2 is the exhaling breath of our civilization, literally. And now we mechanized that process. Changing that pattern requires a scope, a scale, a speed of change that is beyond what we have done in the past. So that's why I began by saying, be optimistic in what you do, but be an active citizen. Demand -- change the light bulbs, but change the laws. Change the global treaties. We have to speak up. We have to solve this democracy -- this -- We have sclerosis in our democracy. And we have to change that. Use the Internet. Go on the Internet. Connect with people. Become very active as citizens. Have a moratorium -- we shouldn't have any new coal-fired generating plants that aren't able to capture and store CO2, which means we have to quickly build these renewable sources. Now, nobody is talking on that scale. But I do believe that between now and November, it is possible. This Alliance for Climate Protection is going to launch a nationwide campaign -- grassroots mobilization, television ads, Internet ads, radio, newspaper -- with partnerships with everybody from the Girl Scouts to the hunters and fishermen.
Χρειαζόμαστε βοήθεια. Χρειαζόμαστε βοήθεια.
We need help. We need help.
ΚΑ: Με βάση τον δικό σας προσωπικό ρόλο στο μέλλον, Αλ, υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που θα θέλατε να κάνετε;
CA: In terms of your own personal role going forward, Al, is there something more than that you would like to be doing?
AG: Προσευχήθηκα ότι θα ήμουν σε θέση να βρώ την απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Τι μπορώ να κάνω; Ο Buckminster Fuller έγραψε κάποτε: «Αν το μέλλον του συνόλου του ανθρώπινου πολιτισμού εξαρτάται από εμένα, τι θα κάνω; Πώς θα είναι; "Εξαρτάται από όλους μας, αλλά και πάλι, όχι μόνο με τους γλόμπους. Εμείς, οι περισσότεροι από εμάς εδώ, είμαστε Αμερικανοί. Έχουμε μια δημοκρατία. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, αλλά πρέπει ενεργά να αλλάξουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι πραγματικά ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης. Και αυτό είναι δύσκολο να - είναι δύσκολο να δημιουργηθεί - αλλά έρχεται. Υπάρχει μια παλιά αφρικανική παροιμία που κάποιοι από εσάς γνωρίζετε που λέει, "Εάν θέλετε να πάτε γρήγορα, πάτε μόνοι σας αν θέλετε να πάτε μακριά, πάτε μαζί. " Πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα μακριά. Πρέπει λοιπόν να έχουμε μια αλλαγή στη συνείδηση. Μια αλλαγή στη δέσμευση. Μια νέα αίσθηση του επείγοντος. Μια νέα εκτίμηση για το προνόμιο που έχουμε να αναλάβουμε αυτή την πρόκληση.
AG: I have prayed that I would be able to find the answer to that question. What can I do? Buckminster Fuller once wrote, "If the future of all human civilization depended on me, what would I do? How would I be?" It does depend on all of us, but again, not just with the light bulbs. We, most of us here, are Americans. We have a democracy. We can change things, but we have to actively change. What's needed really is a higher level of consciousness. And that's hard to -- that's hard to create -- but it is coming. There's an old African proverb that some of you know that says, "If you want to go quickly, go alone; if you want to go far, go together." We have to go far, quickly. So we have to have a change in consciousness. A change in commitment. A new sense of urgency. A new appreciation for the privilege that we have of undertaking this challenge.
ΚΑ: Αλ Γκορ, σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε στο TED.
CA: Al Gore, thank you so much for coming to TED.
ΑΓ: Ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ.
AG: Thank you. Thank you very much.