Now, I want to start with a question: When was the last time you were called "childish"? For kids like me, being called childish can be a frequent occurrence. Every time we make irrational demands, exhibit irresponsible behavior, or display any other signs of being normal American citizens, we are called childish. Which really bothers me. After all, take a look at these events: Imperialism and colonization, world wars, George W. Bush. Ask yourself, who's responsible? Adults.
Ik wil beginnen met een vraag: Wanneer ben je voor de laatste keer kinderachtig genoemd? Kinderen zoals ik worden regelmatig kinderachtig genoemd. Elke keer als we irrationele wensen hebben, onverantwoordelijk gedrag vertonen, of andere tekenen vertonen van normale Amerikaanse burgers, worden we kinderachtig genoemd, en dat stoort me echt. Kijk maar eens naar deze gebeurtenissen: Imperialisme en kolonisatie, wereldoorlogen, George W. Bush. Vraag jezelf dan af: Wie is verantwoordelijk? Volwassenen.
Now, what have kids done? Well, Anne Frank touched millions with her powerful account of the Holocaust. Ruby Bridges helped to end segregation in the United States. And, most recently, Charlie Simpson helped to raise 120,000 pounds for Haiti, on his little bike. So as you can see evidenced by such examples, age has absolutely nothing to do with it. The traits the word "childish" addresses are seen so often in adults, that we should abolish this age-discriminatory word, when it comes to criticizing behavior associated with irresponsibility and irrational thinking.
En wat hebben kinderen gedaan? Wel, Anne Frank raakte miljoenen mensen met haar sterke verslag over de Holocaust, Ruby Bridges hielp om de rassenscheiding in de VS te stoppen, en, meer recentelijk, hielp Charlie Simpson om 120.000 Pond voor Haïti bij elkaar te krijgen op zijn kleine fiets. Deze voorbeelden bewijzen dus, dat leeftijd er niets mee te maken heeft. De karaktertrek die het woord kinderachtig beschrijft is zo vaak terug te zien in volwassenen dat we dit leeftijd-discriminerend woord moeten afschaffen als het gaat om gedrag te bekritiseren dat gerelateerd wordt aan onverantwoordelijkheid en irrationeel denken.
(Applause)
dat gerelateerd wordt aan onverantwoordelijkheid en irrationeel denken.
Thank you.
Dankuwel.
Then again, who's to say that certain types of irrational thinking aren't exactly what the world needs? Maybe you've had grand plans before, but stopped yourself, thinking, "That's impossible," or "That costs too much," or "That won't benefit me." For better or worse, we kids aren't hampered as much when it comes to thinking about reasons why not to do things. Kids can be full of inspiring aspirations and hopeful thinking, like my wish that no one went hungry, or that everything were free, a kind of utopia. How many of you still dream like that, and believe in the possibilities? Sometimes a knowledge of history and the past failures of Utopian ideals can be a burden, because you know that if everything were free, then the food stocks would become depleted and scarce and lead to chaos. On the other hand, we kids still dream about perfection. And that's a good thing, because in order to make anything a reality, you have to dream about it first.
Maar wie kan zeggen dat bepaalde manieren van irrationeel denken niet precies is wat de wereld nodig heeft? Misschien had je ooit grote plannen, maar werd je weerhouden door de gedachte: Dat is onmogelijk of te duur of ik heb er geen voordeel bij. In goede of slechte tijden, kinderen worden niet weerhouden door gedachten waarom je iets niet zou doen. Kinderen kunnen inspirerende ambities hebben en hoopvolle gedachten, zoals mijn wens dat niemand meer honger heeft of de utopie dat alles gratis is. Hoevelen van jullie hebben nog steeds dat soort dromen en geloven in de mogelijkheden? Soms kunnen kennis van de geschiedenis en de mislukkingen van idealen in het veleden een last zijn omdat je weet dat als alles gratis was, de voedselvoorraden uitgeput zouden raken, en schaarste leidt tot chaos. Aan de andere kant, kunnen kinderen nog steeds dromen van perfectie. En dat is heel goed want om te bereiken dat iets werkelijk gebeurt, zul je er eerst over moet kunnen dromen.
In many ways, our audacity to imagine helps push the boundaries of possibility. For instance, the Museum of Glass in Tacoma, Washington, my home state -- yoohoo, Washington!
Op verschillende manieren helpen onze stoutmoedige voorstellingen om de grenzen van wat mogelijk is te verschuiven. Bijvoorbeeld, het Glas Museum in Tacoma, Washington, mijn thuisstaat -- jippie Washington --
(Applause)
...
has a program called Kids Design Glass, and kids draw their own ideas for glass art. The resident artist said they got some of their best ideas from the program, because kids don't think about the limitations of how hard it can be to blow glass into certain shapes, they just think of good ideas. Now, when you think of glass, you might think of colorful Chihuly designs, or maybe Italian vases, but kids challenge glass artists to go beyond that, into the realm of brokenhearted snakes and bacon boys, who you can see has meat vision.
heeft een programma genaamd Kids Design Glass, en kinderen geven hun eigen ideeën voor glaskunst. De artiesten daar zeiden dat ze sommige van hun beste ideeën door het programma kregen omdat kinderen niet denken aan de beperkingen van hoe moeilijk het kan zijn om glas in een bepaalde vorm te blazen. Ze denken alleen maar aan goeie ideeën. Als je denkt aan glas, zou je kunnen denken aan kleurrijk Chihuly ontwerpen of Italiaanse vazen misschien, maar kinderen dagen de artiest uit om verder te gaan dan dat, naar het rijk van de slangen met een gebroken hart en spek jongens, je kunt zien wie vlees voor zich ziet.
(Laughter)
en spek jongens, je kunt zien wie vlees voor zich ziet.
Now, our inherent wisdom doesn't have to be insider's knowledge. Kids already do a lot of learning from adults, and we have a lot to share. I think that adults should start learning from kids. Now, I do most of my speaking in front of an education crowd -- teachers and students, and I like this analogy: It shouldn't be a teacher at the head of the class, telling students, "Do this, do that." The students should teach their teachers. Learning between grown-ups and kids should be reciprocal. The reality, unfortunately, is a little different, and it has a lot to do with trust, or a lack of it.
Onze onafscheidelijke wijsheid hoeft geen kennis te zijn die onder ons blijft. Kinderen leren al veel van volwassenen, en er is veel om te delen. Ik denk dat volwassen moeten beginnen van kinderen te leren. Meestal spreek ik voor een onderwijs publiek, leraren en studenten, en ik hou van deze stelling. Er zou niet alleen een leraar voor de klas moeten staan die studenten vertelt wat ze wel en niet moeten doen. De studenten moeten hun leraren iets leren. Leren tussen volwassenen en kinderen zou wederzijds moeten zijn. Helaas is de werkelijkheid een beetje anders, gaat het meestal om vertrouwen of het gebrek daar aan.
Now, if you don't trust someone, you place restrictions on them, right? If I doubt my older sister's ability to pay back the 10 percent interest I established on her last loan, I'm going to withhold her ability to get more money from me, until she pays it back.
Als je iemand wantrouwt, leg je hem beperking op, toch? Als ik betwijfel dat mijn oudere zus in staat is om de 10 procent rente terug te betalen die ik gevraagd heb op haar laatste lening, ga ik haar er van weerhouden om meer geld van me te lenen totdat ze me terug betaald heeft.
(Laughter)
Waar gebeurd, trouwens.
True story, by the way. Now, adults seem to have a prevalently restrictive attitude towards kids, from every "Don't do that, don't do this" in the school handbook, to restrictions on school Internet use. As history points out, regimes become oppressive when they're fearful about keeping control. And although adults may not be quite at the level of totalitarian regimes, kids have no or very little say in making the rules, when really, the attitude should be reciprocal, meaning that the adult population should learn and take into account the wishes of the younger population.
Nu, volwassen schijnen een overheersend beperkende houding the hebben tegenover kinderen van elke "dit mag niet," "dat mag niet" in het school reglement, tot beperking van internet gebruik op school. De geschiedenis leert dat regimes onderdrukkend worden als ze angstvallig de controle willen houden. En ofschoon volwassenen nog niet helemaal op het niveau van totalitaire regimes zitten, hebben kinderen weinig tot geen zeggenschap over de regels, terwijl de houding eigenlijk wederzijds zou moeten zijn, zodat de volwassen bevolking leert van en rekening houdt met de wensen
Now, what's even worse than restriction, is that adults often underestimate kids' abilities. We love challenges, but when expectations are low, trust me, we will sink to them. My own parents had anything but low expectations for me and my sister. Okay, so they didn't tell us to become doctors or lawyers or anything like that, but my dad did read to us about Aristotle and pioneer germ-fighters, when lots of other kids were hearing "The Wheels on the Bus Go Round and Round." Well, we heard that one too, but "Pioneer Germ Fighters" totally rules.
van de jongere bevolking. Wat nog erger is dan beperking is dat volwassenen de talenten van kinderen onderschatten. Wij houden van uitdagingen, maar als de verwachtingen laag zijn, zullen wij ons daartoe verlagen, geloof me. Mijn ouders hadden allesbehalve lage verwachtingen van mijn zus en mij. Oke, ze verwachtten niet dat we arts werden, of advocaat of iets dergelijks, maar mijn vader las ons voor over Aristoteles en "Pioniers Tegen Ziektekiemen" terwijl veel andere kinderen luisterden naar "De Wielen van de Bus Gaan Rond en Rond." Die hoorden we natuurlijk ook, maar "Pioniers Tegen Ziektekiemen" is écht gaaf!
(Laughter)
Die hoorden we natuurlijk ook, maar "Pioniers Tegen Ziektekiemen" is écht gaaf!
I loved to write from the age of four, and when I was six, my mom bought me my own laptop equipped with Microsoft Word. Thank you, Bill Gates, and thank you, Ma. I wrote over 300 short stories on that little laptop, and I wanted to get published. Instead of just scoffing at this heresy that a kid wanted to get published, or saying wait until you're older, my parents were really supportive. Many publishers were not quite so encouraging. One large children's publisher ironically said that they didn't work with children. Children's publisher not working with children? I don't know, you're kind of alienating a large client there.
Ik vond het heerlijk dat ik met vier jaar kon schrijven, en toen ik zes was kocht mijn moeder een laptop met Microsoft Word er op. Dankjewel Bill Gates en dankjewel mam. Ik schreef meer dan 300 korte verhalen op die kleine laptop. en ik wilde uitgegeven worden. In plaats van te spotten met deze onzin dat een kind uitgegeven wilde worden, of zeggen: wacht maar tot je ouder bent, steunden mijn ouders mij echt. Veel uitgevers waren niet zo bemoedigend. Een grote uitgever van kinderwerk zei ironisch dat zij niet werkten met kinderen. Kinderboeken uitgevers die niet werken met kinderen? Ik weet het niet hoor, maar je vervreemdt je dan van een grote klant.
(Laughter)
Ik weet het niet hoor, maar je vervreemdt je dan van een grote klant.
One publisher, Action Publishing, was willing to take that leap and trust me, and to listen to what I had to say. They published my first book, "Flying Fingers," you see it here. And from there on, it's gone to speaking at hundreds of schools, keynoting to thousands of educators, and finally, today, speaking to you.
Een uitgever, Action Publishing, was bereid die stap te nemen en mij te vertrouwen, en te luisteren naar wat ik te zeggen had. Ze gaven mijn eerste boek uit, "Flying Fingers," --hier is het-- en sinds toen, is het gegaan van het spreken op honderden scholen, uiteenzettingen naar duizenden leraren, en uiteindelijk, vandaag, spreek ik hier tot jullie.
I appreciate your attention today, because to show that you truly care, you listen. But there's a problem with this rosy picture of kids being so much better than adults. Kids grow up and become adults just like you.
Ik waardeer jullie aandacht vandaag, want om te tonen dat jullie er echt iets om geven, luisteren jullie. Maar er is een probleem met dit rooskleurig plaatje dat kinderen zoveel beter zijn dan volwassenen. Kinderen groeien op en worden volwassen, net als jullie.
(Laughter)
...
Or just like you? Really? The goal is not to turn kids into your kind of adult, but rather, better adults than you have been, which may be a little challenging, considering your guys' credentials.
Net als jullie, echt? Het doel is om kinderen niet om te vormen in jullie beeld van volwassenheid, maar betere volwassenen dan jullie te laten zijn, hetgeen een kleine uitdaging zou kunnen zijn
(Laughter)
gezien wat jullie hebben bereikt,
But the way progress happens, is because new generations and new eras grow and develop and become better than the previous ones. It's the reason we're not in the Dark Ages anymore. No matter your position or place in life, it is imperative to create opportunities for children, so that we can grow up to blow you away.
maar vooruitgang wordt alleen geboekt door nieuwe generaties en nieuwe tijdperken te laten groeien en ontwikkelen, en beter te worden dan de vorigen. Dat is de reden waarom we niet meer in de Middeleeuwen leven. Ongeacht rang of stand in het leven, is het dringend nodig om mogelijkheden voor kinderen te creëren zodat wij kunnen opgroeien en jullie omver blazen.
(Laughter)
zodat wij kunnen opgroeien en jullie omver blazen.
Adults and fellow TEDsters, you need to listen and learn from kids, and trust us and expect more from us. You must lend an ear today, because we are the leaders of tomorrow, which means we're going to take care of you when you're old and senile. No, just kidding.
Volwassenen en TED vrienden, jullie moeten luisteren en leren van kinderen ons meer vertrouwen en meer van ons verwachten. Leg jullie oor te luister vandaag, want we zijn de leiders van morgen, hetgeen betekent dat wij voor jullie gaan zorgen als jullie oud en dement zijn. Grapje natuurlijk.
(Laughter)
Echt, wij zullen de volgende generatie zijn
No, really, we are going to be the next generation, the ones who will bring this world forward. And in case you don't think that this really has meaning for you, remember that cloning is possible, and that involves going through childhood again, in which case you'll want to be heard, just like my generation. Now, the world needs opportunities for new leaders and new ideas. Kids need opportunities to lead and succeed. Are you ready to make the match? Because the world's problems shouldn't be the human family's heirloom.
degenen die deze wereld doorgeven. En voor het geval dat dit voor jou iets betekent, onthou dan dat klonen mogelijk is, en dat betekent weer kind zijn, in dat geval wil je gehoord worden net als mijn generatie. De wereld moet gelegenheden bieden voor nieuwe leiders en nieuwe ideeën. Kinderen hebben mogelijkheden nodig om te succesvol te leiden. Zijn jullie er klaar voor? Want de problemen in de wereld zouden geen familie erfstukken moeten zijn.
Thank you.
Dankuwel.
(Applause)
.
Thank you. Thank you.
Dank u. Dank u.