When I was 10 years old, a cousin of mine took me on a tour of his medical school. And as a special treat, he took me to the pathology lab and took a real human brain out of the jar and placed it in my hands. And there it was, the seat of human consciousness, the powerhouse of the human body, sitting in my hands. And that day I knew that when I grew up, I was going to become a brain doctor, scientist, something or the other.
Коли мені було 10 років, мій двоюрідний брат повів мене на екскурсію медінститутом, де він навчався. А на десерт він завів мене до лабораторії патологій, вийняв з банки справжній людський мозок і дав мені його в руки. У моїх руках опинився центр людської свідомості, двигун людського організму. І я вже знала, що коли виросту, стану невропатологом чи науковцем, так чи інакше працюватиму з мозком.
Years later, when I finally grew up, my dream came true. And it was while I was doing my Ph.D. on the neurological causes of dyslexia in children that I encountered a startling fact that I'd like to share with you all today. It is estimated that one in six children, that's one in six children, suffer from some developmental disorder. This is a disorder that retards mental development in the child and causes permanent mental impairments. Which means that each and every one of you here today knows at least one child that is suffering from a developmental disorder.
Минули роки, я нарешті стала дорослою, і моя мрія збулась. Одного разу, коли я навчалась в аспірантурі й досліджувала неврологічні причини дислексії в дітей, я натрапила на один дивовижний факт, про який хочу вам розповісти. За оцінками фахівців, одна дитина з шести, одна дитина з шести, страждає від цього порушення розвитку. Це порушення затримує психічний розвиток дитини й спричиняє незворотні психічні розлади. Тобто кожен із присутніх у цьому залі знає щонайменше одну дитину, яка страждає від порушення розвитку.
But here's what really perplexed me. Despite the fact that each and every one of these disorders originates in the brain, most of these disorders are diagnosed solely on the basis of observable behavior. But diagnosing a brain disorder without actually looking at the brain is analogous to treating a patient with a heart problem based on their physical symptoms, without even doing an ECG or a chest X-ray to look at the heart. It seemed so intuitive to me. To diagnose and treat a brain disorder accurately, it would be necessary to look at the brain directly. Looking at behavior alone can miss a vital piece of the puzzle and provide an incomplete, or even a misleading, picture of the child's problems. Yet, despite all the advances in medical technology, the diagnosis of brain disorders in one in six children still remained so limited.
Але збентежило мене ось що. Попри те, що кожнісіньке порушення такого штибу виникає у мозку, більшість із порушень діагностують виключно на основі спостережень за поведінкою. Однак діагностувати мозкове порушення, навіть не глянувши на мозок, це те ж саме, що лікувати пацієнта з сердечним захворюванням виключно на основі його фізичних симптомів, навіть не зробивши електрокардіограми чи рентгену грудної клітини, щоб подивитись на серце. Я вважаю, що це лікування "навпомацки". Щоб точно діагностувати й лікувати мозкове порушення, треба перевірити мозок. Якщо ми зважатимемо лише на поведінку, то знехтуємо важливою складовою й дістанемо неповну чи навіть хибну картину проблем зі здоров'ям у дитини. Та попри наявність найсучасніших медичних технологій ніхто не поспішає проводити діагностику мозкових порушень в тієї одної дитини з шести.
And then I came across a team at Harvard University that had taken one such advanced medical technology and finally applied it, instead of in brain research, towards diagnosing brain disorders in children. Their groundbreaking technology records the EEG, or the electrical activity of the brain, in real time, allowing us to watch the brain as it performs various functions and then detect even the slightest abnormality in any of these functions: vision, attention, language, audition. A program called Brain Electrical Activity Mapping then triangulates the source of that abnormality in the brain. And another program called Statistical Probability Mapping then performs mathematical calculations to determine whether any of these abnormalities are clinically significant, allowing us to provide a much more accurate neurological diagnosis of the child's symptoms. And so I became the head of neurophysiology for the clinical arm of this team, and we're finally able to use this technology towards actually helping children with brain disorders. And I'm happy to say that I'm now in the process of setting up this technology here in India.
В той час я познайомилась із командою науковців з Гарвардського університету, які взяли одну з найсучасніших медичних технологій і нарешті скористались нею не для досліджень мозку, а для діагностики мозкових порушень у дітей. Їхня принципово нова технологія записує електроенцефалограму, або ж графік електричної активності мозку в режимі реального часу, даючи нам змогу спостерігати за тим, як мозок виконує різні функції, і виявити навіть найменше порушення будь-якої з цих функцій: зору, уваги, мовлення, слуху. Тоді програма під назвою Brain Electrical Activity Mapping робить тригонометричну зйомку джерела того порушення у мозку. А ще одна програма, Statistical Probability Mapping, проводить математичні розрахунки, щоб визначити, чи будь-яке з порушень є клінічно значимим. Таким чином ми можемо значно точніше діагностувати неврологічне захворювання на основі симптомів у дитини. Отож, я очолила підрозділ нейрофізіологів у тій команді, і ми врешті-решт змогли скористатися цією технологією, щоб справді допомогти дітям із мозковими порушеннями. З великою радістю хочу повідомити, що тепер ми випробовуємо цю технологію тут, в Індії.
I'd like to tell you about one such child, whose story was also covered by ABC News. Seven-year-old Justin Senigar came to our clinic with this diagnosis of very severe autism. Like many autistic children, his mind was locked inside his body. There were moments when he would actually space out for seconds at a time. And the doctors told his parents he was never going to be able to communicate or interact socially, and he would probably never have too much language.
Розкажу вам про одну дитину, чию історію також розповідали в програмі ABC News. Семирічний Джастін Сеніґар потрапив до нашої клініки з діагнозом "важкий ступінь аутизму". Як і в багатьох інших дітей-аутистів, його розум є заручником його тіла. Бувало, що він на кілька секунд втрачав свідомість. Лікарі сказали його батькам, що він ніколи не зможе спілкуватися чи взаємодіяти з іншими, і що ніколи не зможе нормально говорити.
When we used this groundbreaking EEG technology to actually look at Justin's brain, the results were startling. It turned out that Justin was almost certainly not autistic. He was suffering from brain seizures that were impossible to see with the naked eye, but that were actually causing symptoms that mimicked those of autism. After Justin was given anti-seizure medication, the change in him was amazing. Within a period of 60 days, his vocabulary went from two to three words to 300 words. And his communication and social interaction were improved so dramatically that he was enrolled into a regular school and even became a karate super champ.
Коли ми дослідили мозок Джастіна за допомогою тієї нової технології, зробивши електроенцефалограму, результати нас приголомшили. Виявилося, що Джастін майже достеменно не аутист. Він страждав від судом головного мозку, які неможливо було побачити неозброєним оком, але котрі спричиняли симптоми, схожі на ознаки аутизму. Після того, як Джастін пройшов курс лікування від судом, він змінився до невпізнання. За 60 днів його словниковий запас збільшився від двох-трьох слів до 300 слів. А його навички спілкування та соціальної взаємодії так кардинально поліпшились, що його прийняли до звичайної школи, і він навіть став чемпіоном з карате.
Research shows that 50 percent of children, almost 50 percent of children diagnosed with autism are actually suffering from hidden brain seizures. These are the faces of the children that I have tested with stories just like Justin. All these children came to our clinic with a diagnosis of autism, attention deficit disorder, mental retardation, language problems. Instead, our EEG scans revealed very specific problems hidden within their brains that couldn't possibly have been detected by their behavioral assessments. So these EEG scans enabled us to provide these children with a much more accurate neurological diagnosis and much more targeted treatment.
Згідно з дослідженнями, 50 відсотків дітей, майже половина дітей, в яких діагностували аутизм, насправді страждає від судом головного мозку. Це обличчя дітей, яких я перевіряла. В них та ж сама історія, що й в Джастіна. Всі ці діти прийшли до нашого шпиталю з діагнозом аутизму, синдромом порушення уваги, розумовою відсталістю, проблемами з мовленням. Натомість електроенцефалографія виявила в їхньому мозку конкретні проблеми, які неможливо діагностувати на основі спостережень за поведінкою. Отож, знімки ЕЕГ дали нам змогу поставити цим дітям точний неврологічний діагноз і призначити потрібне лікування.
For too long now, children with developmental disorders have suffered from misdiagnosis while their real problems have gone undetected and left to worsen. And for too long, these children and their parents have suffered undue frustration and desperation. But we are now in a new era of neuroscience, one in which we can finally look directly at brain function in real time with no risks and no side effects, non-invasively, and find the true source of so many disabilities in children.
Занадто довго діти з порушеннями розвитку страждають від хибних діагнозів, тоді як їхні справжні проблеми і далі приховані та ще більше загострюються. Занадто довго ці діти та їхні батьки страждають від надмірного розчарування та відчаю. Але тепер настала нова епоха неврології, коли ми нарешті маємо змогу подивитися на роботу мозку в режимі реального часу без жодного ризику та побічних ефектів, без втручання, і знайти справжнє джерело багатьох захворювань у дітей.
So if I could inspire even a fraction of you in the audience today to share this pioneering diagnostic approach with even one parent whose child is suffering from a developmental disorder, then perhaps one more puzzle in one more brain will be solved. One more mind will be unlocked. And one more child who has been misdiagnosed or even undiagnosed by the system will finally realize his or her true potential while there's still time for his or her brain to recover. And all this by simply watching the child's brainwaves.
Тож якщо мені вдасться надихнути хоч когось із вас на те, щоб розповісти про новий підхід до діагностики хоча б одним батькам, чия дитина страждає від порушення розвитку, то, можливо, ще одну таємницю у ще одному мозку буде розкрито. Ще один розум перестане бути заручником тіла. І ще одна дитина, яка має хибний діагноз, а то й узагалі не має ніякого діагнозу, нарешті зможе реалізувати свій потенціал, поки ще не втрачено час, поки її мозок ще здатний відновитися. І все це завдяки простій електроенцефалограмі.
Thank you.
Дякую.
(Applause)
(Оплески)