When I was 10 years old, a cousin of mine took me on a tour of his medical school. And as a special treat, he took me to the pathology lab and took a real human brain out of the jar and placed it in my hands. And there it was, the seat of human consciousness, the powerhouse of the human body, sitting in my hands. And that day I knew that when I grew up, I was going to become a brain doctor, scientist, something or the other.
Da jeg var 10 år gammel tok en fetter meg med rundt på den medisinske skolen sin. Og som en spesiell opplevelse tok han meg med på patologisk avdeling og plukket en ekte menneskehjerne ut av et glass og plasserte den i hendene mine. Og der var den, den menneskelige bevissthets høysete, menneskehetens kraftsentrum, i hendene mine. Og fra den dagen visste jeg at når jeg ble stor skulle jeg bli hjernedoktor, forsker, eller noe sånt.
Years later, when I finally grew up, my dream came true. And it was while I was doing my Ph.D. on the neurological causes of dyslexia in children that I encountered a startling fact that I'd like to share with you all today. It is estimated that one in six children, that's one in six children, suffer from some developmental disorder. This is a disorder that retards mental development in the child and causes permanent mental impairments. Which means that each and every one of you here today knows at least one child that is suffering from a developmental disorder.
Mange år senere, da jeg endelig ble voksen, ble drømmen min oppfylt. Og det var mens jeg holdt på med avhandlingen min om de nevrologiske årsakene til dysleksi hos barn at jeg oppdaget et oppsiktsvekkende faktum som jeg vil dele med alle dere i dag. Man regner med at et av seks barn, et av seks barn, altså, lider av en eller annen utviklingsforstyrrelse. Det vil si en lidelse som hemmer mental utvikling hos barnet og forårsaker permanente mentale svekkelser. Noe som betyr at alle som en av dere her i dag kjenner minst ett barn som har en utviklingsforstyrrelse.
But here's what really perplexed me. Despite the fact that each and every one of these disorders originates in the brain, most of these disorders are diagnosed solely on the basis of observable behavior. But diagnosing a brain disorder without actually looking at the brain is analogous to treating a patient with a heart problem based on their physical symptoms, without even doing an ECG or a chest X-ray to look at the heart. It seemed so intuitive to me. To diagnose and treat a brain disorder accurately, it would be necessary to look at the brain directly. Looking at behavior alone can miss a vital piece of the puzzle and provide an incomplete, or even a misleading, picture of the child's problems. Yet, despite all the advances in medical technology, the diagnosis of brain disorders in one in six children still remained so limited.
Men her er det som virkelig slo meg som merkelig. Til tross for det faktum at hver og en av disse lidelsene har sitt opphav i hjernen, blir de fleste av dem kun diagnostisert med basis i observerbar adferd. Men å gi en hjernelidelse som diagnose uten faktisk å se på hjernen tilsvarer å behandle en hjertepasient på grunnlag av de fysiske symptomene, uten en gang å ta en EEG eller et røntgenbilde av brystet for å se på hjertet. Det virket så selvinnlysende for meg. For å diagnostisere og behandle en hjerneforstyrrelse riktig ville det være nødvendig å se direkte på hjernen. Å bare se på oppførsel kan hoppe over en viktig brikke i puslespillet og føre til et ufullstendig, eller til og med et villedende bilde av barnets problemer. Likevel, til tross for alle framskritt innenfor medisinsk teknologi, var diagnostiseringen av hjernelidelser hos ett av seks barn fortsatt så begrenset.
And then I came across a team at Harvard University that had taken one such advanced medical technology and finally applied it, instead of in brain research, towards diagnosing brain disorders in children. Their groundbreaking technology records the EEG, or the electrical activity of the brain, in real time, allowing us to watch the brain as it performs various functions and then detect even the slightest abnormality in any of these functions: vision, attention, language, audition. A program called Brain Electrical Activity Mapping then triangulates the source of that abnormality in the brain. And another program called Statistical Probability Mapping then performs mathematical calculations to determine whether any of these abnormalities are clinically significant, allowing us to provide a much more accurate neurological diagnosis of the child's symptoms. And so I became the head of neurophysiology for the clinical arm of this team, and we're finally able to use this technology towards actually helping children with brain disorders. And I'm happy to say that I'm now in the process of setting up this technology here in India.
Og så kom jeg over en gruppe forskere på Harvard universitet som hadde endelig hadde tatt en slik avansert medisinsk teknologi og hadde, i steden for å bruke den til hjerneforskning, tatt den i bruk for å diagnostisere hjernelidelser hos barn. Den banebrytende teknologien deres tar opp EEG, eller hjernens elektriske aktivitet, i sanntid, noe som lar oss observere hjernen mens den utfører forskjellige funksjoner og deretter legger merke til selv de minste abnormaliter i noen av disse funksjonene: syn, konsentrasjon, språk, hørsel. Et program ved navn Brain Electrical Activity Mapping triangulerer deretter kilden til denne abnormaliteten i hjernen. Og et annet program ved navn Statistical Probability Mapping utfører så matematiske utregninger for å fastslå om noen av disse abnormalitetene er viktige klinisk sett, noe som lar oss fremskaffe en mye mer nøyaktig nevrologisk diagnose av barnets symptomer. Og dermed ble jeg nevrofysiologisk leder for den kliniske delen av denne gruppen, og vi er endelig i stand til å bruke denne teknologien til å faktisk hjelpe barn med hjernelidelser. Og jeg er glad for å si at jeg nå er i ferd med å sette opp denne teknologien her i India.
I'd like to tell you about one such child, whose story was also covered by ABC News. Seven-year-old Justin Senigar came to our clinic with this diagnosis of very severe autism. Like many autistic children, his mind was locked inside his body. There were moments when he would actually space out for seconds at a time. And the doctors told his parents he was never going to be able to communicate or interact socially, and he would probably never have too much language.
Jeg har lyst til å fortelle dere om ett slikt barn, som også fikk historien sin dekket av ABC News. Syv år gamle Justin Senigar kom til klinikken vår med diagnosen ekstremt tung autisme. Som hos mange autistiske barn, var hans sinn stengt inne i kroppen Det var øyeblikk da han faktisk ble borte i flere sekunder av gangen. Og legene fortalte foreldrene hans at han aldri ville klare å kommunisere eller samhandle sosialt, og at han antakeligvis aldri ville få noe særlig språk.
When we used this groundbreaking EEG technology to actually look at Justin's brain, the results were startling. It turned out that Justin was almost certainly not autistic. He was suffering from brain seizures that were impossible to see with the naked eye, but that were actually causing symptoms that mimicked those of autism. After Justin was given anti-seizure medication, the change in him was amazing. Within a period of 60 days, his vocabulary went from two to three words to 300 words. And his communication and social interaction were improved so dramatically that he was enrolled into a regular school and even became a karate super champ.
Da vi brukte denne banebrytende EEG-teknologien for å faktisk se på Justins hjerne var resultatene oppsiktsvekkende. Det viste seg at Justin nesten helt sikkert ikke var autistisk. Han led av anfall i hjernen som var umulige å se med det blotte øye, men som faktisk skapte symptomer som lignet autisme. Etter at Justin ble medisinert mot anfallene var forandringen i ham utrolig. I løpet av en 60 dagers periode gikk ordforrådet hans fra 2-3 ord til 300 ord. Og hans evne til kommunikasjon og sosial samhandling ble så dramatisk forbedret at han begynte på en vanlig skole og til og med ble supermester i karate.
Research shows that 50 percent of children, almost 50 percent of children diagnosed with autism are actually suffering from hidden brain seizures. These are the faces of the children that I have tested with stories just like Justin. All these children came to our clinic with a diagnosis of autism, attention deficit disorder, mental retardation, language problems. Instead, our EEG scans revealed very specific problems hidden within their brains that couldn't possibly have been detected by their behavioral assessments. So these EEG scans enabled us to provide these children with a much more accurate neurological diagnosis and much more targeted treatment.
Forskning viser at 50 prosent av barna, nesten 50 prosent av barna med diagnosen autisme i virkeligheten lider av skjulte hjerneanfall. Dette er ansiktene til barna jeg har testet med historier som Justins. Alle disse barna kom til klinikken vår med diagnosene autisme, konsentrasjonssvikt (ADD), mental svekkelse, språkproblemer. Isteden avslørte våre EKG-skanninger veldig spesifikke problemer gjemt i hjernene deres som det var umulig å oppdage ved å vurdere adferden deres. Så disse EEG-skanningene lot oss gi disse barna en mye mer nøyaktig nevrologisk diagnose og mye mer presis behandling.
For too long now, children with developmental disorders have suffered from misdiagnosis while their real problems have gone undetected and left to worsen. And for too long, these children and their parents have suffered undue frustration and desperation. But we are now in a new era of neuroscience, one in which we can finally look directly at brain function in real time with no risks and no side effects, non-invasively, and find the true source of so many disabilities in children.
I altfor lang tid nå, har barn med utviklingsforstyrrelser måttet lide under feildiagnoser mens de virkelige problemene deres ikke har blitt oppdaget og har økt i omfang. Og i altfor lang tid har disse barna og foreldrene deres måttet tåle unødig frustrasjon og desperasjon. Men vi lever nå i en ny tidsalder innenfor nevrologi, vi kan nå endelig se direkte på hjernens funksjoner i sanntid uten risiko, uten bivirkninger, uten å gå inn, og vi kan finne den sanne årsaken til så mange vansker hos barn.
So if I could inspire even a fraction of you in the audience today to share this pioneering diagnostic approach with even one parent whose child is suffering from a developmental disorder, then perhaps one more puzzle in one more brain will be solved. One more mind will be unlocked. And one more child who has been misdiagnosed or even undiagnosed by the system will finally realize his or her true potential while there's still time for his or her brain to recover. And all this by simply watching the child's brainwaves.
Så hvis jeg kunne inspirere bare en liten del av dere i publikum i dag til å dele denne banebrytende tilnærmingen til diagnose med bare en mor eller far med et barn som lider av utviklingsforstyrrelser, så vil kanskje enda et puslespill i enda en hjerne bli løst. Enda et sinn vil låses opp. Og enda et barn som systemet har feildiagnostisert eller ikke gitt noen diagnose i det hele tatt, vil kunne nå sitt sanne potensial mens det ennå er tid nok til at hjernen hans eller hennes kan bli frisk. Og alt dette bare ved å observere barnets hjernnebølger.
Thank you.
Takk skal dere ha.
(Applause)
(Applaus)