When I was 10 years old, a cousin of mine took me on a tour of his medical school. And as a special treat, he took me to the pathology lab and took a real human brain out of the jar and placed it in my hands. And there it was, the seat of human consciousness, the powerhouse of the human body, sitting in my hands. And that day I knew that when I grew up, I was going to become a brain doctor, scientist, something or the other.
Kai man buvo 10 metų, pusbrolis nusivedė mane į medicinos mokyklą, kur jis mokėsi. Ypatingam kelionės akcentui jis nusivedė mane į patologijos laboratoriją, kur iš stiklainio išėmė tikras žmogaus smegenis ir jas įdėjo man į rankas. Ir štai jos - žmogiškosios sąmonės buveinė, žmogaus kūno "elektrinė", - mano delnuose. Tą dieną supratau, kad kai užaugsiu, dirbsiu neuromokslų srityje - būsiu gydytoja arba mokslinine.
Years later, when I finally grew up, my dream came true. And it was while I was doing my Ph.D. on the neurological causes of dyslexia in children that I encountered a startling fact that I'd like to share with you all today. It is estimated that one in six children, that's one in six children, suffer from some developmental disorder. This is a disorder that retards mental development in the child and causes permanent mental impairments. Which means that each and every one of you here today knows at least one child that is suffering from a developmental disorder.
Po daugelio metų, kai pagaliau užaugau, mano svajonė išsipildė. Rašydama daktaro disertaciją apie neurologines priežastis, sukeliančias vaikams disleksiją, susidūriau su stulbinančiu faktu, apie kurį norėčiau šiandien jums papasakoti. Yra apskaičiuota, kad vienas iš šešių vaikų, - iš šešių vaikų vienas! - turi tam tikrą vystymosi sutrikimą. Tokį sutrikimą, kuris trukdo vaiko protiniam vystymuisi ir sukelia ilgalaikį protinį atsilikimą. Tai reiškia, kad kiekvienas iš jūsų čia esančių žinote bent vieną vaiką, kuris turi vystymosi sutrikimų.
But here's what really perplexed me. Despite the fact that each and every one of these disorders originates in the brain, most of these disorders are diagnosed solely on the basis of observable behavior. But diagnosing a brain disorder without actually looking at the brain is analogous to treating a patient with a heart problem based on their physical symptoms, without even doing an ECG or a chest X-ray to look at the heart. It seemed so intuitive to me. To diagnose and treat a brain disorder accurately, it would be necessary to look at the brain directly. Looking at behavior alone can miss a vital piece of the puzzle and provide an incomplete, or even a misleading, picture of the child's problems. Yet, despite all the advances in medical technology, the diagnosis of brain disorders in one in six children still remained so limited.
Bet štai kas mane labiausiai apstulbino. Nepaisant to, kad kiekvieno sutrikimo priežastis yra smegenyse, dauguma šių sutrikimų diagnozuojami remiantis vien tik vaiko elgesio stebėjimu. Bet diagnozuoti smegenų sutrikimą be smegenų tyrimo - tai tas pats, kas gydyti žmogui širdį remiantis vien tik fiziniais simptomais, neturint elektrokardiogramos ar krūtinės rentgenogramos, kurios parodytų širdies būklę. Man tai atrodė savaime suprantama: kad galėtum teisingai diagnozuoti ir gydyti smegenų sutrikimą, privalu tiesiogiai jas ištirti. Vien tik stebint žmogaus elgesį gali nepastebėti esminių dalykų ir susidaryti neišsamų ir netgi klaidingą vaizdą apie vaiko problemas. Ir visgi, nežiūrint visų medicininės technologijos pasiekimų, galimybės diagnozuoti smegenų sutrikimus, kurie pasireiškia vienam iš šešių vaikų, lieka vis dar labai ribotos.
And then I came across a team at Harvard University that had taken one such advanced medical technology and finally applied it, instead of in brain research, towards diagnosing brain disorders in children. Their groundbreaking technology records the EEG, or the electrical activity of the brain, in real time, allowing us to watch the brain as it performs various functions and then detect even the slightest abnormality in any of these functions: vision, attention, language, audition. A program called Brain Electrical Activity Mapping then triangulates the source of that abnormality in the brain. And another program called Statistical Probability Mapping then performs mathematical calculations to determine whether any of these abnormalities are clinically significant, allowing us to provide a much more accurate neurological diagnosis of the child's symptoms. And so I became the head of neurophysiology for the clinical arm of this team, and we're finally able to use this technology towards actually helping children with brain disorders. And I'm happy to say that I'm now in the process of setting up this technology here in India.
Ir tada aptikau informaciją apie komandą Harvardo universitete, kuri vieną iš naujausių mokslinių technologijų pagaliau pritaikė ne bendram smegenų tyrimui, o specialiai vaikų smegenų sutrikimams diagnozuoti. Jų radikali technologija realiuoju laiku fiksuoja smegenų elektrinę veiklą, kitaip sakant - fiksuoja elektrinius virpesius, tai mums leidžia stebėti smegenų darbą joms atliekant įvairias funkcijas ir aptikti pačius menkiausius bet kurios iš funkcijų - regos, dėmesio sutelkimo, kalbos, klausos - sutrikimus. Programa, kuri vadinasi Smegenų elektrinio aktyvumo vizualizavimas (Brain Electrical Activity Mapping), trianguliuoja anomalios smegenų veiklos židinius. Kita programa vadinasi Statistinės tikimybės kartograma (Statistical Probability Mapping). Ji atlieka matematinius skaičiavimus ir pateikia atsakymą, ar kuris nors užfiksuotas sutrikimas yra kliniškai svarbus, - ir tai mums leidžia nustatyti žymiai tikslesnę neurologinę vaiko simptomų diagnozę. Šitaip aš tapau šios komandos klinikinio padalinio darbuotoja, atsakinga už neurofiziologijos veiklą. Ir štai pagaliau galime panaudoti šią technologiją tam, kad iš tikrųjų padėtume vaikams su smegenų sutrikimais. Man malonu pranešti, kad ši technogija šiuo metu jau pradėta diegti čia, Indijoje.
I'd like to tell you about one such child, whose story was also covered by ABC News. Seven-year-old Justin Senigar came to our clinic with this diagnosis of very severe autism. Like many autistic children, his mind was locked inside his body. There were moments when he would actually space out for seconds at a time. And the doctors told his parents he was never going to be able to communicate or interact socially, and he would probably never have too much language.
Norėčiau papasakoti apie vieną vaiką, kurio istorija buvo parodyta per televizijos laidą ABC News. Septerių metų Džastinas Senigaras atvyko į mūsų kliniką su tokia diagnoze: labai sunkus autizmo atvejis. Kaip ir daugumos vaikų autistų, jo protas buvo "įkalintas" jo kūne. Būdavo akimirkų, kai jis trumpam tarsi atitrūkdavo nuo šio pasaulio. Gydytojai berniuko tėvams pasakė, kad jis niekada negalės komunikuoti ar socialiai bendrauti, ir didelė tikimybė, kad jo kalba liks labai skurdi.
When we used this groundbreaking EEG technology to actually look at Justin's brain, the results were startling. It turned out that Justin was almost certainly not autistic. He was suffering from brain seizures that were impossible to see with the naked eye, but that were actually causing symptoms that mimicked those of autism. After Justin was given anti-seizure medication, the change in him was amazing. Within a period of 60 days, his vocabulary went from two to three words to 300 words. And his communication and social interaction were improved so dramatically that he was enrolled into a regular school and even became a karate super champ.
Kai Džastino smegenis ištyrėme su mūsų turima pažangia technologija, rezultatai mus apstulbino. Paaiškėjo, kad Džastinas greičiausiai visiškai nėra autistas. Jį kamavo absansas, kurio buvo neįmanoma nustatyti plika akimi; ligos simptomai buvo labai panašūs į autizmo. Kai Džastinas pradėjo vartoti vaistus nuo absanso, įvyko nepaprasti pasikeitimai. Per 60 dienų jo žodynas praturtėjo nuo 2-3 žodžių iki 300 žodžių. Komunikavimo ir socialinio bendravimo gebėjimai patobulėjo taip ryškiai, kad jis pradėjo lankyti bendrojo lavinimo mokyklą ir net laimėjo karate turnyre.
Research shows that 50 percent of children, almost 50 percent of children diagnosed with autism are actually suffering from hidden brain seizures. These are the faces of the children that I have tested with stories just like Justin. All these children came to our clinic with a diagnosis of autism, attention deficit disorder, mental retardation, language problems. Instead, our EEG scans revealed very specific problems hidden within their brains that couldn't possibly have been detected by their behavioral assessments. So these EEG scans enabled us to provide these children with a much more accurate neurological diagnosis and much more targeted treatment.
Tyrimai rodo, kad 50 procentų vaikų, beveik 50 procentų vaikų, kuriems diagnozuotas autizmas, iš tiesų kenčia nuo absanso, mažojo epilepsijos priepuolio. Štai nuotraukos vaikų, kuriuos tyrėme savo laboratorijoje, - jų istorijos panašios į Džastino istoriją. Visi šie vaikai atvyko į mūsų kliniką su tokiomis diagnozėmis: autizmas, dėmesio sutrikimas, protinis atsilikimas, kalbos problemos. Tačiau ištyrus vaikų smegenis paaiškėjo, kad smegenyse slyptys sutrikimai niekaip negalėjo būti nustatyti vien iš vaikų elgesio. Mūsų turimos technologijos dėka vaikams galėjome nustatyti daug tikslesnes neurologines diagnozes ir pasiūlyti veiksmingą gydymą.
For too long now, children with developmental disorders have suffered from misdiagnosis while their real problems have gone undetected and left to worsen. And for too long, these children and their parents have suffered undue frustration and desperation. But we are now in a new era of neuroscience, one in which we can finally look directly at brain function in real time with no risks and no side effects, non-invasively, and find the true source of so many disabilities in children.
Negalima leisti, kad vaikai su vystymosi sutrikimais ir toliau kentėtų nuo neteisingų diagnozių, o tikrosios problemų priežastys liktų nenustatytos ir dar labiau aštrėtų. Jau pakankamai šie vaikai ir jų tėvai prisikentėjo, patirdami neviltį ir depresiją. Bet dabar esame naujoje neuromokslų eroje, kada pagaliau galime matyti smegenų funkcionavimą realiuoju laiku, be jokios rizikos ir šalutinio poveikio, be invazijos, ir dideliam skaičiui vaikų nustatyti tikrąsias sutrikimų priežastis.
So if I could inspire even a fraction of you in the audience today to share this pioneering diagnostic approach with even one parent whose child is suffering from a developmental disorder, then perhaps one more puzzle in one more brain will be solved. One more mind will be unlocked. And one more child who has been misdiagnosed or even undiagnosed by the system will finally realize his or her true potential while there's still time for his or her brain to recover. And all this by simply watching the child's brainwaves.
Todėl jeigu man pavyktų bent dalį jūsų, esančių šiandien šioje auditorijoje, įtikinti, kad apie šį novatorišką diagnozės metodą papasakotumėte bent vienam tėvui, kurio vaikui diagnozuotas vystymosi sutrikimas, tuomet galbūt mums pavyktų įminti dar vieną mįslę, slypinčią dar vieno vaiko galvelėje. Būtų išlaisvintas dar vienas protas. Ir dar vienas vaikas, kuriam sistema nustatė neteisingą diagnozę arba kuriam kol kas nenustatė jokios diagnozės, pagaliau galės realizuoti savo tikrąjį potencialą, kol dar yra laiko ir smegenys gali atsigauti. Ir visa tai pagrįsta paprasta idėja - vaiko smegenų bangų stebėjimu.
Thank you.
Dėkui.
(Applause)
(Plojimai)