When I was 10 years old, a cousin of mine took me on a tour of his medical school. And as a special treat, he took me to the pathology lab and took a real human brain out of the jar and placed it in my hands. And there it was, the seat of human consciousness, the powerhouse of the human body, sitting in my hands. And that day I knew that when I grew up, I was going to become a brain doctor, scientist, something or the other.
Kun olin 10-vuotias, serkkuni vei minut kiertokäynnille lääketieteelliseen kouluun. Erityisesti, hän vei minut patologian laboratorioon ja otti aidot ihmisaivot purkista ja laittoi ne käsiini. Ja siinä se oli, ihmistietoisuuden istuin, ihmiskehon voimapesä, suoraan käsissäni. Sinä päivänä tiesin, että kasvettuani isoksi, aioin ryhtyä aivolääkäriksi, tieteilijäksi, joksikin sellaiseksi.
Years later, when I finally grew up, my dream came true. And it was while I was doing my Ph.D. on the neurological causes of dyslexia in children that I encountered a startling fact that I'd like to share with you all today. It is estimated that one in six children, that's one in six children, suffer from some developmental disorder. This is a disorder that retards mental development in the child and causes permanent mental impairments. Which means that each and every one of you here today knows at least one child that is suffering from a developmental disorder.
Vuosia myöhemmin, kasvettuani vihdoin isoksi, unelmastani tuli totta. Tehdessäni väitöskirjaani lasten lukihäiriön neurologisista syistä, törmäsin hämmästyttävään tietoon, jonka haluaisin jakaa tänään kanssanne. On arvioitu, että joka kuudes lapsi, siis yksi kuudesta, kärsii jonkinlaisesta kehityshäiriöstä. Se on häiriö, joka hidastaa lapsen henkistä kehitystä ja aiheuttaa pysyvää henkistä haittaa. Jokainen teistä täällä tietää ainakin yhden lapsen, joka kärsii kehityshäiriöstä.
But here's what really perplexed me. Despite the fact that each and every one of these disorders originates in the brain, most of these disorders are diagnosed solely on the basis of observable behavior. But diagnosing a brain disorder without actually looking at the brain is analogous to treating a patient with a heart problem based on their physical symptoms, without even doing an ECG or a chest X-ray to look at the heart. It seemed so intuitive to me. To diagnose and treat a brain disorder accurately, it would be necessary to look at the brain directly. Looking at behavior alone can miss a vital piece of the puzzle and provide an incomplete, or even a misleading, picture of the child's problems. Yet, despite all the advances in medical technology, the diagnosis of brain disorders in one in six children still remained so limited.
Mutta tämä hämmensi minua eniten; huolimatta siitä, että kaikki nämä häiriöt syntyvät aivoissa, useimmat häiriöt diagnosoidaan pelkästään käyttäytymistä tutkimalla. Aivotoimintahäiriön dianosointi katsomatta itse aivoihin, on kuin hoitaisi sydänongelmaista potilasta pelkästään oireiden perusteella, tekemättä EKG:tä tai röntgenkuvausta sydämen kunnon selvittämiseksi. Minusta se vaikutti intuitiiviselta, että diagnosoidakseen ja hoitaakseen aivotoiminnan häiriöitä tarkasti, olisi katsottava suoraan aivoihin. Pelkän käytöksen tarkkailu voi jättää huomiotta tärkeän osan palapeliä ja antaa epätäydellisen tai jopa vääränlaisen kuvan lapsen ongelmista. Huolimatta kaikista lääketieteen edistysaskelista, aivotoiminnan häiriöiden diagnosointi yhdellä lapsella kuudesta pysyi rajoittuneena.
And then I came across a team at Harvard University that had taken one such advanced medical technology and finally applied it, instead of in brain research, towards diagnosing brain disorders in children. Their groundbreaking technology records the EEG, or the electrical activity of the brain, in real time, allowing us to watch the brain as it performs various functions and then detect even the slightest abnormality in any of these functions: vision, attention, language, audition. A program called Brain Electrical Activity Mapping then triangulates the source of that abnormality in the brain. And another program called Statistical Probability Mapping then performs mathematical calculations to determine whether any of these abnormalities are clinically significant, allowing us to provide a much more accurate neurological diagnosis of the child's symptoms. And so I became the head of neurophysiology for the clinical arm of this team, and we're finally able to use this technology towards actually helping children with brain disorders. And I'm happy to say that I'm now in the process of setting up this technology here in India.
Sitten tutustuin Harvardin yliopiston tiimiin, joka oli ottanut käyttöön kehittynyttä lääketieteellistä teknologiaa ja lopulta käyttänyt sitä, tutkimuksen sijaan, lasten aivotoimintahäiriöiden diagnosointiin. Heidän uraauurtava teknologiansa mittaa aivosähkökäyrän tai sähköisen tominnan aivoissa reaaliaikaisesti, antaen kuvan aivoista, kun se työskentelee, ja sitten havaitsee pienimmänkin epänormaalin toiminnan näössä, keskittymisessä, kielessä, kuulossa. Ohjelma nimeltä Brain Electrical Activity Mapping paikallistaa epänormaalin toiminnan lähteen aivoissa. Toinen ohjelma nimeltä Statistical Propability Mapping tekee matemaattisia laskutoimituksia selvittääkseen, onko jokin näistä poikkeavuuksista kliinisesti merkittävä, antaen meille paljon tarkempia neurologisia diagnooseja lapsen oireista. Ja niin minusta tuli neurofysiologian päällikkö tämän tiimin kliinisellä osastolla. Pystyimme vihdoin käyttämään tätä teknologiaa auttamaan lapsia, joilla on aivotoimintahäiriö. Olen iloinen voidessani kertoa, että olemme juuri aloittamassa käyttämään tätä teknologiaa täällä Intiassa.
I'd like to tell you about one such child, whose story was also covered by ABC News. Seven-year-old Justin Senigar came to our clinic with this diagnosis of very severe autism. Like many autistic children, his mind was locked inside his body. There were moments when he would actually space out for seconds at a time. And the doctors told his parents he was never going to be able to communicate or interact socially, and he would probably never have too much language.
Haluaisin kertoa teille yhdestä lapsesta, jonka tarina kerrottiin myös ABC Newsissä. Seitsemänvuotias Justin Senigar tuli klinikallemme diagnosoituna erittäin vakavasti autistiseksi. Kuten useat autistiset lapset, hänen mielensä oli lukkiutuneena hänen kehoonsa. Oli hetkiä, jolloin hän kadotti itsensä muutamiksi sekunniksi kerrallaan. Lääkärit sanoivat hänen vanhemmilleen, ettei hän koskaan pystyisi kommunikoimaan tai vuorovaikuttamaan sosiaalisesti, ja hän luultavasti ei oppisi paljonkaan kieltä.
When we used this groundbreaking EEG technology to actually look at Justin's brain, the results were startling. It turned out that Justin was almost certainly not autistic. He was suffering from brain seizures that were impossible to see with the naked eye, but that were actually causing symptoms that mimicked those of autism. After Justin was given anti-seizure medication, the change in him was amazing. Within a period of 60 days, his vocabulary went from two to three words to 300 words. And his communication and social interaction were improved so dramatically that he was enrolled into a regular school and even became a karate super champ.
Kun käytimme uraauurtavaa aivosähkökäyräteknologiaa Justinin aivojen katsomiseen, tulokset olivat hämmästyttäviä. Kävi ilmi, että Justin ei melkein takuuvarmasti ollut autistinen. Hän kärsi aivoperäisistä kohtauksista, joita oli mahdotonta nähdä ulkoapäin, mutta jotka itse asiassa aiheuttivat oireita, jotka vaikuttivat autismilta. Kun Justinille annettiin kohtausta estävää lääkitystä, muutos hänessä oli hämmästyttävä. 60 päivän aikana hänen sanastonsa kasvoi kahdesta-kolmesta sanasta kolmeensataan. Hänen kommunikointinsa ja sosiaalinen vuorovaikutus parantuivat niin dramaattisesti, että hän alkoi käydä tavallista koulua, ja hänestä tuli jopa karatemestari.
Research shows that 50 percent of children, almost 50 percent of children diagnosed with autism are actually suffering from hidden brain seizures. These are the faces of the children that I have tested with stories just like Justin. All these children came to our clinic with a diagnosis of autism, attention deficit disorder, mental retardation, language problems. Instead, our EEG scans revealed very specific problems hidden within their brains that couldn't possibly have been detected by their behavioral assessments. So these EEG scans enabled us to provide these children with a much more accurate neurological diagnosis and much more targeted treatment.
Tutkimukset osoittavat, että 50 prosenttia lapsista, melkein 50 prosenttia lapsista, jotka on diagnosoitu autistisiksi, itse asiassa kärsivät piilevistä kohtauksista. Nämä kasvot kuuluvat lapsille, jotka olen testannut, ja joiden tarinat ovat kuin Justinin. Kaikki nämä lapset tulivat klinikallemme diagnosoituna autistisiksi, tarkkaavaisuushäiriöisiksi, henkisesti jälkeen jääneiksi, kielellisesti ongelmaisiksi. Sen sijaan meidän EEG-laitteemme paljasti aivoihin piiloutuneita hyvin rajattuja ongelmia, joita ei olisi mitenkään voitu havaita heidän käyttäytymistään arvioimalla. Aivosähkökäyrämittaukset auttoivat meitä antamaan näille lapsille paljon tarkemman neurologisen diagnoosin ja paljon kohdistetumman hoidon.
For too long now, children with developmental disorders have suffered from misdiagnosis while their real problems have gone undetected and left to worsen. And for too long, these children and their parents have suffered undue frustration and desperation. But we are now in a new era of neuroscience, one in which we can finally look directly at brain function in real time with no risks and no side effects, non-invasively, and find the true source of so many disabilities in children.
Liian pitkään kehityshäiriöiset lapset ovat kärsineet vääristä diagnooseista, kun heidän oikeat ongelmansa ovat jääneet huomaamatta ja niiden on annettu pahentua. Ja liian pitkään nämä lapset ja heidän vanhempansa ovat kärsineet turhasta ahdistuksesta ja epätoivosta. Elämme nyt uuden neurotieteen kautta. Kautta, jolloin vihdoin voimme katsoa suoraan, miten aivot toimivat reaaliaikaisesti ilman riskejä ja sivuvaikutuksia, ulkopuolelta, ja löytää todellisen syyn moniin kehityshäiriöihin lapsissa.
So if I could inspire even a fraction of you in the audience today to share this pioneering diagnostic approach with even one parent whose child is suffering from a developmental disorder, then perhaps one more puzzle in one more brain will be solved. One more mind will be unlocked. And one more child who has been misdiagnosed or even undiagnosed by the system will finally realize his or her true potential while there's still time for his or her brain to recover. And all this by simply watching the child's brainwaves.
Jos pystyin inspiroimaan edes osan teistä yleisöstä tänään jakamaan tämän uraauurtavan diagnostisen lähestymistavan edes yhden kehityshäiriöisen lapsen vanhemman kanssa, niin ehkä silloin yksi arvoitus taas yksissä aivoissa tulee ratkaistua. Yksi mieli lisää pääsee ulos. Ja yksi lapsi, joka on diagnosoitu väärin tai jopa kokonaan ilman diagnoosia, pääsee vihdoin toteuttamaan itseään täysin rinnoin, kun hänen aivoillaan on vielä aikaa parantua. Ja kaikki tämä vain katsomalla lapsen aivoaaltoja.
Thank you.
Kiitos.
(Applause)
(Aplodeja)