Quan tenia 10 anys, un cosí em va portar a la seva facultat de Medicina. Com a colofó, em va dur al laboratori de patologies i va treure un cervell humà de debò d'un recipient i me'l va posar a les mans. Allà hi era, la seu de la consciència humana, el centre neuràlgic del cos humà, plantat a les meves mans. Aquell dia vaig saber que, quan creixés, em convertiria en neuròloga o científica, l'una o l'altra.
When I was 10 years old, a cousin of mine took me on a tour of his medical school. And as a special treat, he took me to the pathology lab and took a real human brain out of the jar and placed it in my hands. And there it was, the seat of human consciousness, the powerhouse of the human body, sitting in my hands. And that day I knew that when I grew up, I was going to become a brain doctor, scientist, something or the other.
Anys després, quan vaig créixer finalment, el meu somni es va fer realitat. I mentre feia el meu doctorat sobre les causes neurològiques de la dislèxia en nens, em vaig trobar davant d'un fet esbalaïdor que m'agradaria compartir avui amb tots vosaltres. Es calcula que un de cada sis nens, un de cada sis nens, pateix algun tipus de trastorn de desenvolupament. Es tracta d'un trastorn que retarda el desenvolupament mental de l'infant i provoca discapacitats mentals permanents. Això significa que cadascun de vosaltres aquí i ara coneix com a mínim un nen que pateix un trastorn de desenvolupament.
Years later, when I finally grew up, my dream came true. And it was while I was doing my Ph.D. on the neurological causes of dyslexia in children that I encountered a startling fact that I'd like to share with you all today. It is estimated that one in six children, that's one in six children, suffer from some developmental disorder. This is a disorder that retards mental development in the child and causes permanent mental impairments. Which means that each and every one of you here today knows at least one child that is suffering from a developmental disorder.
Però el que realment em va deixar sorpresa va ser el següent: Malgrat que cada un d'aquests trastorns s'origina al cervell, la majoria d'ells es diagnostiquen exclusivament basant-se en la conducta observable. Però el diagnòstic d'un trastorn cerebral sense ni tan sols observar el cervell és equivalent a tractar un pacient amb problemes cardíacs basant-se en els símptomes físics que presenta, sense fer ni tan sols un electrocardiograma (ECG) o una radiografia del tòrax per tal de mirar el cor. Em va semblar tant intuitiu. Per tal de diagnosticar i tractar amb precisió un trastorn cerebral, seria necessari mirar el cervell directament. Si només observem la conducta podem passar per alt una peça vital del trencaclosques i proporcionar una imatge incompleta, o fins i tot errònia, dels problemes de l'infant. Tot i els avenços en tecnologia mèdica, el diagnòstic dels trastorns cerebrals en un de cada sis nens era encara molt limitat.
But here's what really perplexed me. Despite the fact that each and every one of these disorders originates in the brain, most of these disorders are diagnosed solely on the basis of observable behavior. But diagnosing a brain disorder without actually looking at the brain is analogous to treating a patient with a heart problem based on their physical symptoms, without even doing an ECG or a chest X-ray to look at the heart. It seemed so intuitive to me. To diagnose and treat a brain disorder accurately, it would be necessary to look at the brain directly. Looking at behavior alone can miss a vital piece of the puzzle and provide an incomplete, or even a misleading, picture of the child's problems. Yet, despite all the advances in medical technology, the diagnosis of brain disorders in one in six children still remained so limited.
Aleshores vaig topar amb un equip a la Universitat de Harvard que havia agafat una tecnologia mèdica molt avançada i finalment l'havia aplicada en comptes de cap a la investigació del cervell, cap al diagnòstic de trastorns cerebrals en infants. La seva tecnologia innovadora enregistra l'EEG o l'activitat elèctrica del cervell en temps real, de forma que ens permet observar el cervell mentre duu a terme diverses funcions i detectar fins i tot la més petita anomalia en qualsevol d'aquestes funcions, visió, atenció, llenguatge, audició. Un programa que s'anomena Mapa d'Activitat Elèctrica Cerebral triangula aleshores la font de l'anomalia en el cervell. I un altre programa anomenat Mapa de Probabilitat Estadística realitza uns càlculs matemàtics per tal de determinar si qualsevol d'aquestes anomalies és significant des del punt de vista clínic, la qual cosa ens permet de proveir un diagnòstic neurològic molt més precís dels símptomes del nen. I així em vaig convertir en la cap de neurofisiologia de la branca clínica d'aquest equip. I per fi, som capaços de fer servir aquesta tecnologia per tal de veritablement ajudar els nens amb trastorns cerebrals. Em fa feliç anunciar que estic en camí d'instal·lar aquesta tecnologia aquí, a l'Índia.
And then I came across a team at Harvard University that had taken one such advanced medical technology and finally applied it, instead of in brain research, towards diagnosing brain disorders in children. Their groundbreaking technology records the EEG, or the electrical activity of the brain, in real time, allowing us to watch the brain as it performs various functions and then detect even the slightest abnormality in any of these functions: vision, attention, language, audition. A program called Brain Electrical Activity Mapping then triangulates the source of that abnormality in the brain. And another program called Statistical Probability Mapping then performs mathematical calculations to determine whether any of these abnormalities are clinically significant, allowing us to provide a much more accurate neurological diagnosis of the child's symptoms. And so I became the head of neurophysiology for the clinical arm of this team, and we're finally able to use this technology towards actually helping children with brain disorders. And I'm happy to say that I'm now in the process of setting up this technology here in India.
M'agradaria parlar-vos d'un nen, la història del qual va publicar la cadena ABC News. En Justin Senigar, de set anys, va venir a la clínica amb un diagnòstic d'autisme greu. Com molts altres nens autistes, la seva ment estava tancada dins del seu cos. Hi havia moments en els quals estava absent durant segons sencers. Els metges van dir als pares que en Justin mai no seria capaç de comunicar-se o interactuar en un entorn social i que, amb probabilitat, mai no tindria un llenguatge gaire desenvolupat.
I'd like to tell you about one such child, whose story was also covered by ABC News. Seven-year-old Justin Senigar came to our clinic with this diagnosis of very severe autism. Like many autistic children, his mind was locked inside his body. There were moments when he would actually space out for seconds at a time. And the doctors told his parents he was never going to be able to communicate or interact socially, and he would probably never have too much language.
Quan vam fer servir aquesta innovadora tecnologia de l'EEG per tal de d'observar el cervell d'en Justin, els resultats van ser sorprenents. Va resultar que, gairebé segur, en Justin no era autista. Patia de convulsions cerebrals impossibles de detectar a simple vista, però que causaven uns símptomes molt semblants als de l'autisme. Després de donar en Justin un medicament contra aquestes convulsions, el canvi va ser impactant. Al cap de 60 dies, el seu vocabulari va passar de dues o tres paraules a 300. A més, la seva comunicació i interacció social van millorar de forma tan espectacular que va ser matriculat en una escola normal i, fins i tot, va arribar a ser un supercampió de karate.
When we used this groundbreaking EEG technology to actually look at Justin's brain, the results were startling. It turned out that Justin was almost certainly not autistic. He was suffering from brain seizures that were impossible to see with the naked eye, but that were actually causing symptoms that mimicked those of autism. After Justin was given anti-seizure medication, the change in him was amazing. Within a period of 60 days, his vocabulary went from two to three words to 300 words. And his communication and social interaction were improved so dramatically that he was enrolled into a regular school and even became a karate super champ.
Les investigacions mostren que el 50% del nens, gairebé el 50% dels nens, diagnosticats amb autisme en realitat pateixen convulsions cerebrals ocultes. Aquestes són les cares dels infants que he examinat i que tenen històries com la d'en Justin. Tots aquests nens van venir a la nostra clínica amb un diagnòstic d'autisme, de trastorn de dèficit d'atenció, retard mental, problemes de llenguatge. En canvi, els nostres escàners d'EEG van posar al descobert problemes molt específics amagats dins el cervell que no haurien pogut ser detectats per mitjà de les avaluacions de conducta. Així doncs, aquests escàners d'EEG ens van permetre de proporcionar els infants un diagnòstic neurològic molt més exacte i un tractament molt més acurat.
Research shows that 50 percent of children, almost 50 percent of children diagnosed with autism are actually suffering from hidden brain seizures. These are the faces of the children that I have tested with stories just like Justin. All these children came to our clinic with a diagnosis of autism, attention deficit disorder, mental retardation, language problems. Instead, our EEG scans revealed very specific problems hidden within their brains that couldn't possibly have been detected by their behavioral assessments. So these EEG scans enabled us to provide these children with a much more accurate neurological diagnosis and much more targeted treatment.
Durant massa temps, els infants amb trastorns de desenvolupament han patit de diagnòstics erronis mentre que els veritables problemes han passat desapercebuts i s'ha deixat que empitjoressin. I durant massa temps, aquests nens i els seus pares han patit desesperació i frustració indegudes. Ara ens trobem en una nova era de la neurociència, una era en la qual podem per fi observar directament el funcionament del cervell en temps real sense córrer riscos ni patir efectes secundaris, de forma no invasiva, i trobar l'origen real de tantes discapacitats en els infants.
For too long now, children with developmental disorders have suffered from misdiagnosis while their real problems have gone undetected and left to worsen. And for too long, these children and their parents have suffered undue frustration and desperation. But we are now in a new era of neuroscience, one in which we can finally look directly at brain function in real time with no risks and no side effects, non-invasively, and find the true source of so many disabilities in children.
Així doncs, si pogués promoure ni que fos una petita part de tots vosaltres que compartissiu aquesta visió pionera del diagnòstic amb tan sols un pare el fill del qual pateixi un trastorn de desenvolupament, aleshores, potser, es podria resoldre un misteri més d'un altre cervell. Una altra ment seria alliberada. I un altre nen que el sistema ha diagnosticat de forma errònia o que ni tan sols ha diagnosticat podria finalment desenvolupar el seu veritable potencial mentre encara hi hagi temps perquè el seu cervell es recuperi. I tot això es pot aconseguir només observant les ones cerebrals de l'infant.
So if I could inspire even a fraction of you in the audience today to share this pioneering diagnostic approach with even one parent whose child is suffering from a developmental disorder, then perhaps one more puzzle in one more brain will be solved. One more mind will be unlocked. And one more child who has been misdiagnosed or even undiagnosed by the system will finally realize his or her true potential while there's still time for his or her brain to recover. And all this by simply watching the child's brainwaves.
Gràcies.
Thank you.
(Aplaudiments)
(Applause)