Nicolas Steno is rarely heard of outside Intro to Geology, but anyone hoping to understand life on Earth should see how Steno expanded and connected those very concepts: Earth, life, and understanding. Born Niels Stensen in 1638 Denmark, son of a goldsmith, he was a sickly kid whose school chums died of plague. He survived to cut up corpses as an anatomist, studying organs shared across species. He found a duct in animal skulls that sends saliva to the mouth. He refuted Descartes' idea that only humans had a pineal gland, proving it wasn't the seat of the soul, arguably, the debut of neuroscience. Most remarkable for the time was his method. Steno never let ancient texts, Aristotelian metaphysics, or Cartesian deductions overrule empirical, experimental evidence. His vision, uncluttered by speculation or rationalization, went deep. Steno had seen how gallstones form in wet organs by accretion. They obeyed molding principles he knew from the goldsmith trade, rules useful across disciplines for understanding solids by their structural relationships. Later, the Grand Duke of Tuscany had him dissect a shark. Its teeth resembled tongue stones, odd rocks seen inside other rocks in Malta and the mountains near Florence. Pliny the Elder, old Roman naturalist, said these fell from the sky. In the Dark Ages, folks said they were snake tongues, petrified by Saint Paul. Steno saw that tongue stones were shark teeth and vice versa, with the same signs of structural growth. Figuring similar things are made in similar ways, he argued the ancient teeth came from ancient sharks in waters that formed rock around the teeth and became mountains. Rock layers were once layers of watery sediment, which would lay out horizontally, one atop another, oldest up to newest. If layers were deformed, tilted, cut by a fault or a canyon, that change came after the layer formed. Sounds simple today; back then, revolutionary. He'd invented stratigraphy and laid geology's ground work. By finding one origin for shark teeth from two eras by stating natural laws ruling the present also ruled the past, Steno planted seeds for uniformitarianism, the idea that the past was shaped by processes observable today. In the 18th and 19th centuries, English uniformitarian geologists, James Hutton and Charles Lyell, studied current, very slow rates of erosion and sedimentation and realized the Earth had to be way older than the biblical guestimate, 6000 years. Out of their work came the rock cycle, which combined with plate tectonics in the mid-twentieth century to give us the great molten-crusting, quaking, all-encircling theory of the Earth, from a gallstone to a 4.5 billion-year-old planet. Now think bigger, take it to biology. Say you see shark teeth in one layer and a fossil of an organism you've never seen under that. The deeper fossil's older, yes? You now have evidence of the origin and extinction of species over time. Get uniformitarian. Maybe a process still active today caused changes not just in rocks but in life. It might also explain similarities and differences between species found by anatomists like Steno. It's a lot to ponder, but Charles Darwin had the time on a long trip to the Galapagos, reading a copy of his friend Charles Lyell's "Principles of Geology," which Steno sort of founded. Sometimes giants stand on the shoulders of curious little people. Nicolas Steno helped evolve evolution, broke ground for geology, and showed how unbiased, empirical observation can cut across intellectual borders to deepen our perspective. His finest accomplishment, though, may be his maxim, casting the search for truth beyond our senses and our current understanding as the pursuit of the beauty of the as yet unknown. Beautiful is what we see, more beautiful is what we know, most beautiful, by far, is what we don't.
כמעט שלא שומעים על ניקולס סטנו מחוץ למבוא לגאולוגיה, אבל כל מי שמנסה להבין את החיים על כדור הארץ צריך לראות איך סטנו הרחיב וחיבר את הרעיונות האלה: כדור הארץ, חיים, והבנה. נולד כנילס סטנסן ב 1638 בדנמרק, בן של צורף, הוא היה ילד חולני שחבריו מבית הספר מתו ממגפה. הוא שרד כדי לחתוך גופות כאנטומיסט, לימוד אברים שמינים שונים חולקים. הוא מצא תעלה בגולגלות בעלי חיים ששולחת רוק לתוך הפה. הוא הפריך את הרעיון של דקארט שרק לאנשים יש את בלוטת האצטרובל, מה שמוכיח שזה לא מקור הנפש, אפשר לטעון, שזו ראשית מדעי המוח. מאוד מרשים לזמן ממנו הגיע היתה השיטה שלו. סטנו מעולם לא נתן לטקסטים עתיקים, מטאפיסיקה של אריסטו, או הסקת מסקנות קרטזית לגבור על עדויות אמפיריות מנסויים. החזון שלו, שלא הוסתר על ידי השערות או רציונליזציה, חדר עמוק. סטנו ראה איך אבני מרה נוצרות באברים לחים על ידי הפרשות. הן צייתו לעקרונות היציקה שהוא הכיר ממקצוע הצורפות, חוקים שימושיים לרוחב דיסיפלינות להבנת מוצקים לפי היחסים המבניים שלהם. מאוחר יותר, הדוכס הגדול של טוסקנה נתן לו לנתח כריש. השיניים שלו דמו לאבני לשון, אבנים מוזרות שנראו בתוך סלעים אחרים במאלטה והרי פירנצה. פליני הזקן, חוקר טבע רומאי, אמר שאלה נפלו מהשמיים. בימי הביניים, אנשים אמרו שהן לשונות נחשים, שהתאבנו על ידי סנט פול. סטנו ראה שאבני לשון היו שיני כריש ולהפך, עם אותם סימנים של גידול מבני. עם הבנה שדברים דומים עשויים בדרכים דומות, הוא טען שהשיניים העתיקות באו מכרישים עתיקים במים שיצרו סלעים סביב השיניים והפכו להרים. שכבות סלע היו בעבר שכבות של משקעים ימיים, שיכלו להיות אופקיות, אחת מעל השניה, מעתיקה עד לחדשה למעלה. אם השכבות מעוותות, נטויות, חתוכות על ידי שבר או קניון, השינוי הזה בא אחרי שהשכבות נוצרו. נשמע פשוט היום; בזמנו, מהפכני. הוא המציא את הסטרטיגפיה והניח את היסודות של הגאולוגיה. על ידי מציאת מקור אחד של שיני כריש משני עידנים על ידי קביעת שחוקי טבע עדיין שולטים בהווה כמו גם שלטו בעבר, סטנו נטע זרעים ליוניפורמטריאניזם, הרעיון שהעבר עוצב על ידי תהליכים שניתן לראות היום. במאות ה 18 וה 19, גאולוגים יוניפורמיטריאנים אנגלים, ג'יימס הטון וצ'ארלס לייל, חקרו שחיקה ושקיעה עכשיויות מאוד איטיות והבינו שכדור הארץ היה צריך להיות הרבה יותר עתיק בהניחוש התנכי, 6000 שנה. מהעבודה שלהם באו מחזורי הסלעים, ששולבו עם טקטוניקת לוחות באמצע המאה העשרים ונתנו לנו את התאוריה הכוללנית של התכה, קרום ורעידות של כדור הארץ, מאבן מרה לכוכב בן 4.5 מיליארד שנה. עכשיו חישבו בגדול יותר, קחו את זה לביולוגיה. נגיד שאתם רואים שן של כריש בשכבה אחת ומאובן של אורגניזם שמעולם לא ראיתם מתחתיה. המאובן העמוק יותר עתיק יותר, נכון? עכשיו יש לכם עדויות למקור ולהכחדה של מינים במשך הזמן. הפכו יוניפורמיטריאנים. אולי תהליך שעדיין קיים היום גרם לשינויים לא רק בסלעים אלא בחיים. זה גם יכול להסביר דמיון ושוני בין מינים שנמצאו על ידי אנטומיקאים כמו סטנו. זה הרבה לחשוב עליו, אבל לצ'ארלס דארווין היה זמן במסע ארוך לגלפגוס, כשקרא עותק של הספר של חברו צ'ארלס לייל "עקרונות הגאולוגיה," שסטנו סוג של יסד. לפעמים ענקים עומדים על כתפי אנשים קטנים מעניינים. ניקולס סטנו עזר לפתח את האבולוציה, פרץ את הדרך לגאולוגיה, והראה איך תצפיות אמפיריות ללא דעה קדומה יכולה לחצות גבולות אינטלקטואליים כדי להעמיק את הפרספקטיבה שלנו. ההשיג הגדול ביותר שלו, עם זאת, אולי היתה האמירה שלו, השלכת חיפוש האמת מעבר לחושים וההבנה הנוכחית שלנו כשהמרדף אחרי היופי של הלא ידוע. יפיפיה זה מה שאנחנו רואים, יפיפיה יותר זה מה שאנחנו יודעים, הכי יפה, בהפרש גדול, זה מה שאנחנו לא.