Μέχρι το τέλος αυτού του χρόνου, θα υπάρχουν περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη που χρησιμοποιούν ενεργά τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Το κοινό που έχουν μεταξύ τους όλοι αυτοί είναι πως πρόκειται να πεθάνουν. Παρόλο που αυτή μπορεί να είναι μια μακάβρια σκέψη, νομίζω πως έχει μερικές πραγματικά σοβαρές επιπτώσεις που αξίζει να εξετάσουμε.
By the end of this year, there'll be nearly a billion people on this planet that actively use social networking sites. The one thing that all of them have in common is that they're going to die. While that might be a somewhat morbid thought, I think it has some really profound implications that are worth exploring.
Αυτό που με έκανε να το σκεφτώ ήταν μια δημοσίευση που είχε γράψει νωρίτερα φέτος ο Ντέρεκ Κ.Μίλερ, επιστημονικός και τεχνολογικός σχολιαστής, ο οποίος πέθανε από καρκίνο. Αυτό που έκανε ο Μίλερ, ήταν να βάλει την οικογένεια και τους φίλους του να γράψουν μια δημοσίευση η οποία δημοσιοποιήθηκε λίγο μετά το θάνατό του. Να τι έγραψε στην εισαγωγή. Είπε: «Να λοιπόν. Είμαι νεκρός κι αυτή είναι η τελευταία δημοσίευση στο μπλογκ μου. Ζήτησα εκ των προτέρων, όταν το σώμα μου πάψει να λειτουργεί από τις τιμωρίες του καρκίνου, η οικογένειά μου και οι φίλοι, να δημοσιεύσουν το μήνυμα που έχω ετοιμάσει - το πρώτο μέρος της διαδικασίας που θα μετατρέψει αυτό το χώρο, από ενεργή ιστοσελίδα, σε αρχείο».
What first got me thinking about this was a blog post authored earlier this year by Derek K. Miller, who was a science and technology journalist who died of cancer. And what Miller did was have his family and friends write a post that went out shortly after he died. Here's what he wrote in starting that out. He said, "Here it is. I'm dead, and this is my last post to my blog. In advance, I asked that once my body finally shut down from the punishments of my cancer, then my family and friends publish this prepared message I wrote -- the first part of the process of turning this from an active website to an archive."
Ο Μίλερ ως δημοσιογράφος, μπορεί να είχε πιο καλογραμμένο και πιο προσεκτικά επιμελημένο αρχείο από τα περισσότερα, γεγονός όμως είναι πως όλοι μας σήμερα δημιουργούμε ένα αρχείο που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι οτιδήποτε δημιουργήθηκε ποτέ από κάποια προηγούμενη γενιά.
Now, while as a journalist, Miller's archive may have been better written and more carefully curated than most, the fact of the matter is that all of us today are creating an archive that's something completely different than anything that's been created by any previous generation.
Αναλογιστείτε μερικά στατιστικά. Αυτή τη στιγμή 48 ώρες βίντεο μεταφορτώνονται στο YouTube κάθε λεπτό. Γράφονται 200 εκατομμύρια Τουίτς, κάθε μέρα. Ο μέσος χρήστης του Φέισμπουκ δημιουργεί 90 κομμάτια περιεχομένου κάθε μήνα. Αν σκεφτείτε τους γονείς ή τους παππούδες σας, το πολύ-πολύ να είχαν κάποιες φωτογραφίες, ή βίντεο, ή κάποιο ημερολόγιο που υπάρχει κάπου, σε κάποιο κουτί. Σήμερα όλοι δημιουργούμε αυτό το εξαιρετικά πλούσιο ψηφιακό αρχείο που πρόκειται να ζήσει στο διαδίκτυο επ' αόριστον, χρόνια αφότου θα έχουμε φύγει. Αυτό θα δημιουργήσει μερικές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ευκαιρίες για τους τεχνολόγους.
Consider a few stats for a moment. Right now there are 48 hours of video being uploaded to YouTube every single minute. There are 200 million Tweets being posted every day. And the average Facebook user is creating 90 pieces of content each month. So when you think about your parents or your grandparents, at best they may have created some photos or home videos, or a diary that lives in a box somewhere. But today we're all creating this incredibly rich digital archive that's going to live in the cloud indefinitely, years after we're gone. And I think that's going to create some incredibly intriguing opportunities for technologists.
Για να είμαι ξεκάθαρος, είμαι δημοσιογράφος και όχι τεχνολόγος, έτσι αυτό που θα ήθελα να κάνω εν συντομία είναι να φτιάξω μια εικόνα πώς θα μοιάζει το παρόν και το μέλλον. Βλέπουμε ήδη υπηρεσίες σχεδιασμένες να μας επιτρέπουν ν' αποφασίσουμε τι θα συμβεί στο διαδικτυακό προφίλ μας και τον λογαριασμό μας αφού πεθάνουμε. Μια από αυτές, αρκετά πετυχημένα, με βρήκε την ώρα που έμπαινα σε ένα εκλεκτό εστιατόριο στην Νέα Υόρκη, στο foursquare.
Now to be clear, I'm a journalist and not a technologist, so what I'd like to do briefly is paint a picture of what the present and the future are going to look like. Now we're already seeing some services that are designed to let us decide what happens to our online profile and our social media accounts after we die. One of them actually, fittingly enough, found me when I checked into a deli at a restaurant in New York on foursquare.
(Ηχογράφηση) Άνταμ Όστροου: Εμπρός. Θάνατος: Άνταμ; ΑΟ:Ναι; Θ: Ο Θάνατος μπορεί να σε βρει οπουδήποτε, κάθε στιγμή, ακόμη και στα βιολογικά προϊόντα. ΑΟ: Ποιος είναι; Θ: Πήγαινε στο ifidie.net πριν να είναι πολύ αργά.
(Recording) Adam Ostrow: Hello. Death: Adam? AO: Yeah. Death: Death can catch you anywhere, anytime, even at the Organic. AO: Who is this? Death: Go to ifidie.net before it's too late.
(Γέλια)
(Laughter)
Άνταμ Όστρου: Ανατριχιαστικό, έτσι δεν είναι; Αυτό που κάνει αυτή η υπηρεσία πολύ απλά, είναι να σου επιτρέπει να δημιουργήσεις ένα μήνυμα ή ένα βίντεο που μπορεί ν' αναρτηθεί στο Φέισμπουκ όταν θα έχεις πεθάνει. Μια άλλη υπηρεσία αυτή τη στιγμή λέγεται 1.000 Αναμνήσεις. Σου επιτρέπει να αποτίσεις έναν διαδικτυακό φόρο τιμής στα αγαπημένα σου πρόσωπα, με εικόνες, βίντεο και ιστορίες που μπορούν ν' αναρτήσουν αφού θα έχεις πεθάνει. Αλλά το επόμενο είναι πιο ενδιαφέρον.
Adam Ostrow: Kind of creepy, right? So what that service does, quite simply, is let you create a message or a video that can be posted to Facebook after you die. Another service right now is called 1,000 Memories. And what this lets you do is create an online tribute to your loved ones, complete with photos and videos and stories that they can post after you die. But what I think comes next is far more interesting.
Πολλοί από εσάς ίσως γνωρίζετε τον Ντεμπ Ρόι ο οποίος, τον Μάρτιο, παρουσίασε πώς μπορεί ν' αναλύσει πάνω από 90.000 ώρες οικιακού βίντεο. Πιστεύω πως καθώς η ικανότητα των μηχανών να καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα και ν' αναλύουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων συνεχίζει να εξελίσσεται, πρόκειται να γίνει εφικτή η ανάλυση περιεχομένου μιας ολόκληρης ζωής - τα τουίτς, οι φωτογραφίες, τα βίντεο, οι αναρτήσεις στα μπλογκ - τα οποία παράγουμε τόσο μαζικά. Πιστεύω πως καθώς θα συμβαίνει αυτό, θα γίνει εφικτό για τις ψηφιακές περσόνες μας να συνεχίσουν ν' αλληλεπιδρούν με τον πραγματικό κόσμο, αφού εμείς θα έχουμε φύγει χάρις την απεραντοσύνη του περιεχομένου που δημιουργούμε και την ικανότητα της τεχνολογίας να βγάζει νόημα απ' όλα αυτά.
Now a lot of you are probably familiar with Deb Roy who, back in March, demonstrated how he was able to analyze more than 90,000 hours of home video. I think as machines' ability to understand human language and process vast amounts of data continues to improve, it's going to become possible to analyze an entire life's worth of content -- the Tweets, the photos, the videos, the blog posts -- that we're producing in such massive numbers. And I think as that happens, it's going to become possible for our digital personas to continue to interact in the real world long after we're gone thanks to the vastness of the amount of content we're creating and technology's ability to make sense of it all.
Αρχίζουμε να βλέπουμε μερικά πειράματα εδώ. Μια υπηρεσία ονομάζεται Το Επόμενο Τουίτ Μου και αναλύει το περιεχόμενο όλου του λογαριασμού σας, οτιδήποτε έχετε αναρτήσει στο Τουίτερ, ώστε να κάνει μερικές προβλέψεις για το τι μπορεί να γράψετε μετά. Αυτή τη στιγμή, όπως μπορείτε να δείτε, τα αποτελέσματα είναι κάπως κωμικά. Μπορείτε να φανταστείτε πώς μπορεί να φαίνεται αυτό σε πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια από τώρα καθώς οι τεχνικές μας δυνατότητες βελτιώνονται. Για να πάμε ένα βήμα παρακάτω, το Εργαστήριο μέσων του MIT, εργάζεται πάνω σε ρομπότ που μπορούν να αλληλεπιδράσουν περισσότερο σαν άνθρωποι. Τι γίνεται όμως αν αυτά τα ρομπότ ήταν σε θέση να αλληλεπιδράσουν με βάση τα μοναδικά χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου ατόμου, με βάση τα εκατοντάδες χιλιάδες κομμάτια περιεχομένου που παράγει αυτό το άτομο στη διάρκεια της ζωής του;
Now we're already starting to see some experiments here. One service called My Next Tweet analyzes your entire Twitter stream, everything you've posted onto Twitter, to make some predictions as to what you might say next. Well right now, as you can see, the results can be somewhat comical. You can imagine what something like this might look like five, 10 or 20 years from now as our technical capabilities improve. Taking it a step further, MIT's media lab is working on robots that can interact more like humans. But what if those robots were able to interact based on the unique characteristics of a specific person based on the hundreds of thousands of pieces of content that person produces in their lifetime?
Τέλος, αναλογιστείτε εκείνη την περιβόητη σκηνή από τη βραδιά των εκλογών το 2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το CNN πρόβαλε ένα ζωντανό ολόγραμμα του καλλιτέχνη του χιπ-χοπ Γουιλ-αι-αμ στο στούντιο για μια συνέντευξη με τον Άντερσον Κούπερ. Τι θα γινόταν αν ήμασταν σε θέση να χρησιμοποιήσουμε την ίδια τεχνολογία για να προβάλουμε μια απεικόνιση των αγαπημένων μας στο σαλόνι μας - αλληλεπιδρώντας με έναν πολύ αληθοφανή τρόπο βασισμένο στο περιεχόμενο που εκείνοι δημιούργησαν όσο ζούσαν. Πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα γίνει ολότελα εφικτό καθώς ο όγκος των δεδομένων που χρησιμοποιούμε και η ικανότητα της τεχνολογίας να τ' αντιλαμβάνεται αυξάνονται εκθετικά. Κλείνοντας, πιστεύω πως πρέπει να σκεφτούμε αν θέλουμε να γίνει αυτό η πραγματικότητά μας - και εάν ναι, τι θα σημαίνει για τον ορισμό της ζωής και οτιδήποτε ακολουθεί μετά απ' αυτήν. Σας ευχαριστώ πολύ.
Finally, think back to this famous scene from election night 2008 back in the United States, where CNN beamed a live hologram of hip hop artist will.i.am into their studio for an interview with Anderson Cooper. What if we were able to use that same type of technology to beam a representation of our loved ones into our living rooms -- interacting in a very lifelike way based on all the content they created while they were alive? I think that's going to become completely possible as the amount of data we're producing and technology's ability to understand it both expand exponentially. Now in closing, I think what we all need to be thinking about is if we want that to become our reality -- and if so, what it means for a definition of life and everything that comes after it. Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)