This is a work in process, based on some comments that were made at TED two years ago about the need for the storage of vaccine.
นี่คือการดำเนินงาน บนพื้นฐานของข้อคิดเห็นที่เกิดขึ้น ใน TED เมื่อสองปีก่อน เกี่ยวกับความต้องการระบบการเก็บรักษาวัคซีน
(Video): [On this planet 1.6 billion people don't have access to electricity refrigeration or stored fuels this is a problem it impacts: the spread of disease the storage of food and medicine and the quality of life. So here's the plan ... inexpensive refrigeration that doesn't use electricity, propane, gas, kerosene or consumables time for some thermodynamics And the story of the Intermittent Absorption Refrigerator]
(เสียงดนตรี) บนโลกใบนี้ มีคนจำนวน 1.6 พันล้านคน ที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ ระบบการทำความเย็น หรือเชื้อเพลิงสำรอง สิ่งเหล่านี้คือปัญหา ซึ่งมีผลกระทบกับ การระบาดของโรค การเก็บรักษาอาหารและยา และคุณภาพชีวิต สิ่งที่เราจะทำก็คือ สร้างเครื่องทำความเย็นราคาถูก และไม่ใช้กระแสไฟฟ้า... ... โพรเพน ก๊าซเชื้อเพลิง เคโรซีน หรือวัตถุดิบใดๆทั้งสิ้น ได้เวลาของอุณหพลศาสตร์ และเรื่องเกี่ยวกับเครื่องทำความเย็นแบบดูดซับ
Adam Grosser: So 29 years ago, I had this thermo teacher who talked about absorption and refrigeration, one of those things that stuck in my head, a lot like the Stirling engine: it was cool, but you didn't know what to do with it. It was invented in 1858, by this guy Ferdinand Carré, but he couldn't actually build anything with it because of the tools at the time.
เมื่อ 29 ปีก่อน ผมมีอาจารย์วิชาอุณหพลศาสตร์คนนึง ท่านพูดถึงการดูดซับ และการทำความเย็น มันเป็นเรื่องนึงที่ผมยังจำได้ มันมีความคล้ายกับเครื่องกวนสาร มันเย็นจัด แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรกับมัน และมันถูกคิดค้นขึ้นโดยชายชื่อ เฟอดินานด์ คารร์ แต่เขาก็ไม่สามารถนำมันไปสร้างเป็นอะไรได้ เนื่องจากในตอนนั้น เครื่องมือล้าสมัยเกินไป
This crazy Canadian named Powel Crosley commercialized this thing called the IcyBall, in 1928. It was a really neat idea, and I'll get to why it didn't work, but here's how it works. There's two spheres and they're separated in distance. One has a working fluid, water and ammonia, and the other is a condenser. You heat up one side, the hot side. The ammonia evaporates and it recondenses in the other side. You let it cool to room temperature, and then, as the ammonia reevaporates and combines with the water back on the erstwhile hot side, it creates a powerful cooling effect. So it was a great idea that didn't work at all. They blew up.
ต่อมาชาวแคนาดาที่บ้าคลั่งชื่อ เพาเวลล์ ครอสลี่ นำสิ่งที่ว่านี้มาออกขายในปี 1928 โดยใช้ชื่อว่า ไอซี่บอล มันป็นความคิดที่ง่ายดายเกินไป ผมจะแสดงให้ดูว่าทำไมมันจึงไม่ได้ผล นี่คือวิธีที่มันทำงาน มีทรงกลมสองลูก ตั้งอยู่ห่างกัน ลูกหนึ่งบรรจุสารทำความเย็น น้ำ และแอมโมเนีย อีกลูกทำหน้าที่เป็นตัวควบแน่น เมื่อคุณให้ความร้อนกับข้างหนึ่ง ซึ่งเป็นส่วนที่ร้อน แอมโมเนียจะระเหยกลายเป็นไอ และจะไปเกิดการควบแน่นที่อีกด้าน เมื่อคุณปล่อยให้มันเย็นลงจนถึงอุณหภูมิห้อง แอมโมเนียจะระเหยอีกครั้ง และรวมตัวกับน้ำ ไหลกับไปในส่วนที่ร้อนก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้เกิดการทำความเย็นอย่างมาก มันเป็นแนวคิดที่ยอดเยี่ยม แต่กลับพังยับไม่เป็นท่า เนื่องจากการใช้แอมโมเนียจะทำให้เกิดแรงดันที่สูงมาก
(Laughter)
Because you're using ammonia, you get hugely high pressures if you heated them wrong; it topped 400 psi. The ammonia was toxic, it sprayed everywhere. But it was kind of an interesting thought.
ถ้าคุณให้ความร้อนมันไม่ถูกวิธี ความดันสามารถขึ้นไปถึง 400 ปอนด์ต่ตารางนิ้ว แอมโมเนียซึ่งมีพิษ จะกระจายไปทั่ว แต่มันก็เป็นแนวคิดที่น่าสนใจ ในปี 2006 สิ่งพิเศษที่เกิดขึ้นก็คือ
So the great thing about 2006, there's a lot of really great computational work you can do. So we got the whole thermodynamics department at Stanford involved -- a lot of computational fluid dynamics. We proved that most of the ammonia refrigeration tables are wrong. We found some nontoxic refrigerants that worked at very low vapor pressures. We brought in a team from the UK -- a lot of great refrigeration people, it turns out, in the UK -- and built a test rig, and proved that, in fact, we could make a low-pressure, nontoxic refrigerator.
คุณสามารถทำการคำนวณที่ซับซ้อนได้มากขึ้น เราจึงได้ร่วมมือกับแผนกอุณหพลศาสตร์ มหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด ด้วยการคำนวณเกี่ยวกับกลศาสตร์ของไหล เราค้นพบว่าข้อมูลเกี่ยวกับการทำความเย็นด้วยแอมโมเนียนั้นไม่ถูกต้อง เราพบสารทำความเย็นที่ไม่มีพิษบางชนิด ที่สามารถนำมาใช้งานที่ความดันไอต่ำ เมื่อร่วมมือกับทีมงานจากอังกฤษ ซึ่งมีผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการทำความเย็นมากมาย และกลายเป็นว่าในอังกฤษ เราทำการสร้างเครื่องทดสอบ เพื่อทำการพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่ว่า เราสามารถสร้างเครื่องทำความเย็นที่มีความดันด่ำ และไม่มีพิษ
So this is the way it works. You put it on a cooking fire. Most people have cooking fires in the world, whether it's camel dung or wood. It heats up for about 30 minutes, cools for an hour. You put it into a container and it will refrigerate for 24 hours. It looks like this. This is the fifth prototype, it's not quite done. It weighs about eight pounds, and this is the way it works. You put it into a 15-liter vessel, about three gallons, and it'll cool it down to just above freezing -- three degrees above freezing -- for 24 hours in a 30 degree C environment. It's really cheap. We think we can build these in high volumes for about 25 dollars, in low volumes for about 40 dollars. And we think we can make refrigeration something that everybody can have.
นี่คือวิธีทำงานของมัน เมื่อคุณวางมันลงบนไฟที่ใช้ทำอาหาร แทบทุกคนบนโลกมีไฟเพื่อใช้ประกอบอาหาร ไม่ว่าจะมาจากมูลของอูฐ หรือฟืน ให้ความร้อนมัน 30 นาที แล้วปล่อยให้เย็นในหนึ่งชั่วโมง นำไปวางในภาชนะ มันจะทำความเย็นได้นาน 24 ชั่วโมง มันมีรูปร่างเช่นนี้ นี่คือต้นแบบลำดับที่ห้า ซึ่งยังไม่เสร็จสมบูรณ์ น้ำหนักประมาน 8 ปอนด์ และนี่คือวิธีใช้ คุณใส่มันลงไปในถังขนาด 15 ลิตร หรือประมาณ 3 แกลลอน มันจะเย็นลงจนเกือบถึงจุดเยือกแข็ง ประมาณ 3 องศาเซลเซียส นาน 24 ชั่วโมง ที่อุณหภูมิภายนอก 30 องศาเซลเซียส แถมมันยังมีราคาถูกมาก เราคิดว่าหากผลิตจำนวนมาก ต้นทุนจะอยู่ที่ประมาณ 25 ดอลล่าร์ และประมาณ 40 ดอลล่าร์ หากผลิตจำนวนน้อย และเราคิดว่าเราสามารถทำให้การทำความเย็น เป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าถึงได้
Thank you.
ขอบคุณครับ
(Applause)
(เสียงปรบมือ)