This is a work in process, based on some comments that were made at TED two years ago about the need for the storage of vaccine.
Ова е сеуште недовршена работа базирана на некои коментари кои се изнесени на TED пред две години во врска со потребата на складирање на вакцини.
(Video): [On this planet 1.6 billion people don't have access to electricity refrigeration or stored fuels this is a problem it impacts: the spread of disease the storage of food and medicine and the quality of life. So here's the plan ... inexpensive refrigeration that doesn't use electricity, propane, gas, kerosene or consumables time for some thermodynamics And the story of the Intermittent Absorption Refrigerator]
(Музика) Значи пред 29 години имав професор по термодинамика кој зборуваше за апсорпција и ладење. Тоа беше една од оние работи кои ми останаа во главата. Беше слично како Стирлинговиот мотор: беше тотално кул но не знаете што да правите со тоа. Беше измислен во 1858 од страна на Фердинанд Каре, но тој не можел никаде да го вгради поради неразвиената технологија и алатки достапни во тоа време. Тогаш еден луд Канаѓанин кој се вика Пауел Кросли во 1928та, комерцијализирал едно нешто кое го нарекол „Ледена топка“, и тоа било навистина интересна идеја. Подоцна ќе ви објаснам зошто не проработела тогаш, но еве која била идејата: Нека имаме две топки кои се оддалечени на некое растојание.
Adam Grosser: So 29 years ago, I had this thermo teacher who talked about absorption and refrigeration, one of those things that stuck in my head, a lot like the Stirling engine: it was cool, but you didn't know what to do with it. It was invented in 1858, by this guy Ferdinand Carré, but he couldn't actually build anything with it because of the tools at the time.
Во едната има работна течност, вода и амонијак, а другата е кондензатор. Ја загревате едната страна, жешката страна. Амонијакот испарува и повторно се кондензира на другата страна. Оставате да се излади до собна температура, и тогаш, како што амонијакот повторно испарува и се комбинира со вода назад на сеуште жешката страна,
This crazy Canadian named Powel Crosley commercialized this thing called the IcyBall, in 1928. It was a really neat idea, and I'll get to why it didn't work, but here's how it works. There's two spheres and they're separated in distance. One has a working fluid, water and ammonia, and the other is a condenser. You heat up one side, the hot side. The ammonia evaporates and it recondenses in the other side. You let it cool to room temperature, and then, as the ammonia reevaporates and combines with the water back on the erstwhile hot side, it creates a powerful cooling effect. So it was a great idea that didn't work at all. They blew up.
создава силен ефект на ладење. Ова беше одлична идеја која воопшто не работеше: бидејќи експлодира. Затоа што кога користите амонијак, добивате многу големи притисоци доколку ги загреете погрешно. Тие достигнале 27.2 атмосфери. Амонијакот е токсичен и испрска насекаде. Но, тоа беше интересна замисла. Значи, добрата работа со 2006-та година е што можете да извршите многу повеќе пресметки. Ние го собравме целиот оддел за термодинамика на Станфорд. Навистина многу пресметки за динамика на флуидите. Докажавме дека повеќето табели за ладењето на амонијакот се погрешни. Најдовме и неколку нетоксични течности за ладење кои работат на многу ниски притисоци. Донесовме цел тим од Велика Британија -- испадна дека во Велика Британија има многу луѓе кои прилично се разбираат во ладење --
(Laughter)
Because you're using ammonia, you get hugely high pressures if you heated them wrong; it topped 400 psi. The ammonia was toxic, it sprayed everywhere. But it was kind of an interesting thought.
и изградивме платформа за тестирање, и докажавме дека всушност можеме да направиме нетоксичен ладилник, со ниски притисоци. Тој работи на следниов начин.. Го ставате на оган на кој што готвите.
So the great thing about 2006, there's a lot of really great computational work you can do. So we got the whole thermodynamics department at Stanford involved -- a lot of computational fluid dynamics. We proved that most of the ammonia refrigeration tables are wrong. We found some nontoxic refrigerants that worked at very low vapor pressures. We brought in a team from the UK -- a lot of great refrigeration people, it turns out, in the UK -- and built a test rig, and proved that, in fact, we could make a low-pressure, nontoxic refrigerator.
Повеќето луѓе по светот користат оган за готвење, било горивото да е измет од камила или дрво. Се загрева околу 30 минути, се лади околу 1 час. Го ставате во контејнер и ќе служи како ладилник 24 часа. Изгледа вака. Ова е петтиот прототип. Не е баш завршен. Тежи околу 3.6 килограми, и работи на овој начин. Го ставате во 15 литарски сад, и ќе го излади скоро до точка на замрзнување, три степени над нулата, и ќе го држи ладно следните 24 часови додека температурата на собата е околу 30 степени целзиусови. Навистина е ефтино. Мислиме дека можеме да ги произведеме во големи количини за околу 25 долари,
So this is the way it works. You put it on a cooking fire. Most people have cooking fires in the world, whether it's camel dung or wood. It heats up for about 30 minutes, cools for an hour. You put it into a container and it will refrigerate for 24 hours. It looks like this. This is the fifth prototype, it's not quite done. It weighs about eight pounds, and this is the way it works. You put it into a 15-liter vessel, about three gallons, and it'll cool it down to just above freezing -- three degrees above freezing -- for 24 hours in a 30 degree C environment. It's really cheap. We think we can build these in high volumes for about 25 dollars, in low volumes for about 40 dollars. And we think we can make refrigeration something that everybody can have.
а во мали количини за околу 40 долари. И сметаме дека можеме да го направиме ладењето достапно за секого. Ви благодарам. (Аплауз)
Thank you.
(Applause)