This is a work in process, based on some comments that were made at TED two years ago about the need for the storage of vaccine.
Սա ընթացիկ աշխատանք է, որը հիմնված է երկու տարի առաջ TED-ի ընթացքում արված որոշ մեկնաբանությունների վրա` ուղղված պատվաստանյութի պահպանման անհրաժեշտությանը:
(Video): [On this planet 1.6 billion people don't have access to electricity refrigeration or stored fuels this is a problem it impacts: the spread of disease the storage of food and medicine and the quality of life. So here's the plan ... inexpensive refrigeration that doesn't use electricity, propane, gas, kerosene or consumables time for some thermodynamics And the story of the Intermittent Absorption Refrigerator]
(Երաժշտություն) [ Այս մոլորակում ] [ 1.6 միլիարդ մարդ ] [ էլեկտրաէներգիայից օգտվելու հնարավորություն չունի ] [ հետևաբար նաև սառնարաններից ] [ և ոչ էլ պահեստավորված վառելիքից ] [ սա խնդիր է. ] [ այն ազդում է ] [ հիվանդությունների տարածման, ] [ սննդամթերքի և դեղորայքի պահպանման ] [ և կյանքի որակի վրա ] [ ուստի ահա և լուծումը` մատչելի սառնարաններ, որոնք գործում են առանց էլէկտրաէներգիայի. ] [ պրոպանով, գազով, նավթով կամ վառելանյութով ] [ մի քիչ ջերմադինամիկա կիրառելու ] [ և «Ընդհատուն կլանող սառնարանի» պատմության ժամանակն է ]
Adam Grosser: So 29 years ago, I had this thermo teacher who talked about absorption and refrigeration, one of those things that stuck in my head, a lot like the Stirling engine: it was cool, but you didn't know what to do with it. It was invented in 1858, by this guy Ferdinand Carré, but he couldn't actually build anything with it because of the tools at the time.
Այսպիսով, 29 տարի առաջ ես ունեի թերմոդինամիկայի ուսուցիչ, որը խոսում էր կլանման և սառեցման մասին: Եվ ահա, դրանցից մեկը մտավ գլուխս: Դա շատ նման էր Ստիրլինգի շարժիչին. դա չտեսնված էր, բայց չգիտեիր` ինչ անել դրա հետ: Եվ Ֆերդինանտ Քարին 1858 թվականին ստեղծեց դա, բայց նա իրականում ոչինչ չկարողացավ դրանից պատրաստել այդ ժամանակաշրջանում առկա գործիքների պատճառով:
This crazy Canadian named Powel Crosley commercialized this thing called the IcyBall, in 1928. It was a really neat idea, and I'll get to why it didn't work, but here's how it works. There's two spheres and they're separated in distance. One has a working fluid, water and ammonia, and the other is a condenser. You heat up one side, the hot side. The ammonia evaporates and it recondenses in the other side. You let it cool to room temperature, and then, as the ammonia reevaporates and combines with the water back on the erstwhile hot side, it creates a powerful cooling effect. So it was a great idea that didn't work at all. They blew up.
Խենթ կանադացի Փաուել Քրոզլին 1928 թվականին «Սառցե գունդ» կոչվածը վերածեց եկամտի աղբյուրի, և դա իսկապես վատ գաղափար չէր, ու ես կմեկնաբանեմ, թե ինչու դա չաշխատեց, բայց ահա, թե ինչպես այն պետք է աշխատի: Կան երկու ոլորտներ, որոնք առանձնացված են հեռավորությամբ: Մեկում կա գործող հեղուկ` ջրի և ամոնիակի խարնուրդ, իսկ մյուս ոլորտը նախատեսված է կոնդենսացման համար: Մի կողմը` գործող կողմը, տաքացնելիս ամոնիակը ցնդում է և կրկին կոնդենսանում է մյուս կողմում: Բավական է, որ այն սառչի սենյակային ջերմաստիճանում, և հետո, երբ ամոնիակը կրկին ցնդում է ու ձուլվում ջրի հետ` մյուս կողմում, այն առաջացնում է հզոր սառեցում: Ուստի, դա հիասքանչ միտք էր, որը բոլորովին չաշխատեց. այն պայթում էր: Քանի որ ամոնիակն օգտագործելիս հսկայական բարձր ճնշում էր գոյանում
(Laughter)
Because you're using ammonia, you get hugely high pressures if you heated them wrong; it topped 400 psi. The ammonia was toxic, it sprayed everywhere. But it was kind of an interesting thought.
սխալ տաքացման դեպքում: Ճնշումը գերազանցում էր 400 ֆ/մ: Ամոնյակը թունավոր էր, և այն ցողվում էր ամենուր: Բայց դա հետաքրքիր միտք էր: Ուստի 2006 թվականին նշանակալին այն էր,
So the great thing about 2006, there's a lot of really great computational work you can do. So we got the whole thermodynamics department at Stanford involved -- a lot of computational fluid dynamics. We proved that most of the ammonia refrigeration tables are wrong. We found some nontoxic refrigerants that worked at very low vapor pressures. We brought in a team from the UK -- a lot of great refrigeration people, it turns out, in the UK -- and built a test rig, and proved that, in fact, we could make a low-pressure, nontoxic refrigerator.
որ իսկապես կարելի էր հսկայական համակարգչային աշխատանք անել: Այսպիսով, մենք ներգրավվեցին Ստենֆորդի ջերմադինամիկայի ողջ ամբիոնը: Մեծ քանակությամբ համակարգչային աշխատանք հիդրոդինամիկայի համար: Մենք ապացուցեցինք, որ ամոնյակի միջոցով սառեցման աղյուսակների մեծամասնությունը սխալ է: Մենք գտանք որոշ ոչ թունավոր սառեցնող միջոցներ, որոնք աշխատում էին ցածր ճնշման ներքո: Ներգրավվեցինք անձնակազմ Մեծ Բրիտանիայից. այնտեղ շատ են լավ մասնագետները, ինչպես պարզվեց, մենք պատրաստեցինք փորձնական սարքավորումը և ապացուցեցինք, որ իրականում մենք կարող ենք սարքել ոչ թունավոր սառնարան, որն աշխատում է ցածր ճնշման ներքո:
So this is the way it works. You put it on a cooking fire. Most people have cooking fires in the world, whether it's camel dung or wood. It heats up for about 30 minutes, cools for an hour. You put it into a container and it will refrigerate for 24 hours. It looks like this. This is the fifth prototype, it's not quite done. It weighs about eight pounds, and this is the way it works. You put it into a 15-liter vessel, about three gallons, and it'll cool it down to just above freezing -- three degrees above freezing -- for 24 hours in a 30 degree C environment. It's really cheap. We think we can build these in high volumes for about 25 dollars, in low volumes for about 40 dollars. And we think we can make refrigeration something that everybody can have.
Այն աշխատում է հետևյալ կերպ. դուք ընտրում եք կրակի ռեժիմը: Շատերն են կրակի վրա պատրաստում, լինի դա ուղտի թրիքով թե փայտով: Այն տաքանում է մոտավորապես 30 րոպեի ընթացքում և սառչում` մեկ ժամում: Դնում եք այն անոթի մեջ, և այն կսառեցնի 24 ժամվա ընթացքում: Այն այսպիսի տեսք ունի: Սա հինգերորդ նախատիպն է: Այն լիովին ավարտված չէ: Կշռում է մոտավորապես ութ ֆունտ, և ահա, թե ինչպես է աշխատում: Դուք այն տեղադրում եք 15-լիտրանոց տարայի մեջ` մոտավորապես երեք գալոն, և այն կսառեցնի տարան անգամ սառցակալելու աստիճանի` երեք աստիճան Ցելսիուս 0-ից բարձր, քսանչորս ժամվա ընթացքում, մինչդեռ շրջակա օդի ջերմաստիճանը կարող է հասնել 30 աստիճան Ցելսիուսի: Այն իսկապես մատչելի է: Մենք կարծում ենք, որ կարող ենք այն արտադրել մեծ քանակությամբ մոտավորապես 25 դոլար արժողությամբ, փոքր քանակությամբ` մոտավորապես 40 դոլար արժողությամբ: Եվ մենք գտնում ենք, որ կարող ենք դարձնել սառնարանը մի բան, որը կարող է ունենալ յուրաքանչյուրը:
Thank you.
Շնորհակալություն:
(Applause)
(Ծափահարություններ)