Seven years ago, a student came to me and asked me to invest in his company. He said, "I'm working with three friends, and we're going to try to disrupt an industry by selling stuff online." And I said, "OK, you guys spent the whole summer on this, right?" "No, we all took internships just in case it doesn't work out." "All right, but you're going to go in full time once you graduate." "Not exactly. We've all lined up backup jobs." Six months go by, it's the day before the company launches, and there is still not a functioning website. "You guys realize, the entire company is a website. That's literally all it is." So I obviously declined to invest.
Shtate vjet më parë, një student më kërkoi të investoja në kompaninë e tij. Ai tha, "Po punoj bashkë me 3 miqtë e mi, do përpiqemi që të revolucionarizojmë një industri duke shitur gjërat online." I thashë, "Keni punuar gjithë verën në këtë projekt apo jo?" "Jo, kemi bere internshipe, në rast se ky projekt dështon." "Por do të punoni në këtë projekt me kohë te plote kur të diplomoheni ." "Jo, saktësisht. Të gjithë kemi siguruar punë të tjera." Kalojnë 6 muaj, është një ditë para se kjo kompani do të lancohet, dhe ende nuk ka as edhe një website funksional. "Ju djem e kuptoni se e gjithë kompania është një website. Kjo është një gjë shumë e rëndësishme." Kështu refuzova të investoja në këtë kompani.
And they ended up naming the company Warby Parker.
Si përfundim ata e emëruan kompaninë e tyre Warby Parker.
(Laughter) They sell glasses online. They were recently recognized as the world's most innovative company and valued at over a billion dollars. And now? My wife handles our investments. Why was I so wrong?
(Të qeshura) Ata shesin syze online. Kohët e fundit ajo është quajtur kompania më inovative në botë dhe ka vlerë mbi një miliard dollarë. Dhe tani? Gruaja ime merret me investimet tona. Ku paskam gabuar?
To find out, I've been studying people that I come to call "originals." Originals are nonconformists, people who not only have new ideas but take action to champion them. They are people who stand out and speak up. Originals drive creativity and change in the world. They're the people you want to bet on. And they look nothing like I expected. I want to show you today three things I've learned about recognizing originals and becoming a little bit more like them.
Për të gjetur përgjigje, kam studiuar njerëzit që unë i quaj "origjinalë". Origjinalët janë njerëzit që nuk konformohen, njerëz që jo vetëm kanë ide të reja por edhe bëjnë veprime për ti vënë në jetë këto ide. Ata janë njerëz që dallohen nga të tjerët dhe ngrejnë zërin. Origjinalët kanë kreativitet dhe ndryshojnë botën për të mirë. Ata janë njerëz që ne duhet tu besojmë. Dhe ata nuk duken ashtu si unë mendoja. Unë dua tju tregoj sot tri gjëra që kam mësuar se si mund ti njihni njerëzit origjinal dhe të bëheni më shumë si ata.
So the first reason that I passed on Warby Parker was they were really slow getting off the ground. Now, you are all intimately familiar with the mind of a procrastinator. Well, I have a confession for you. I'm the opposite. I'm a precrastinator. Yes, that's an actual term. You know that panic you feel a few hours before a big deadline when you haven't done anything yet. I just feel that a few months ahead of time.
Pra e vetmja arsye që nuk iu bashkova Warby Parker ishte sepse ata ishin shumë të ngadalshëm në punët që bënin. Ju të gjithë e njihni mendjen e një procrastinatori. Kam një rrëfim për ju. Unë jam krejt ndryshe. Jam prekrastinator. Po , ky është një term i vërtetë. E dini ndjenjën e panikut që keni secili nga ju kur keni ndonjë afat afër kur nuk i keni përfunduar ende obligimet tuaja. Unë këtë ndjenjë e kam muaj para se të afrohet afati i fundit.
(Laughter)
(Të qeshura)
So this started early: when I was a kid, I took Nintendo games very seriously. I would wake up at 5am, start playing and not stop until I had mastered them. Eventually it got so out of hand that a local newspaper came and did a story on the dark side of Nintendo, starring me.
Ka filluar shumë herët: si fëmijë i merrja lojërat kompjuterike shumë seriozisht. Zgjohesha në ora 5:00 të mëngjesit, filloja të luaja pa ndërprerje derisa unë fitoja lojën. Më doli aq shumë jashtë dore saqë një gazetë lokale erdhi të më intervistonte dhe shkruan një artikull për efektet e këqija të lojërave kompjuterike.
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
Since then, I have traded hair for teeth.
Që atëherë, më kanë rënë flokët e më kanë dalë të gjitha dhëmbët.
(Laughter)
(Të qeshura)
But this served me well in college, because I finished my senior thesis four months before the deadline. And I was proud of that, until a few years ago. I had a student named Jihae, who came to me and said, "I have my most creative ideas when I'm procrastinating." And I was like, "That's cute, where are the four papers you owe me?"
Por kjo histori më ndihmoi në kolegj, sepse unë përfundova temën e diplomës katër muaj para se të përfundonte afati. Dhe isha krenar për këtë, deri disa vite më parë. Kisha një studente që quhej Jihae, e cila erdhi tek unë dhe më tha, "Unë kam idetë më kreative kur prokrastinoj." I thashë, "Shumë mirë, ku janë katër faqet që duhet ti shkruaje?"
(Laughter)
(Të qeshura)
No, she was one of our most creative students, and as an organizational psychologist, this is the kind of idea that I test. So I challenged her to get some data. She goes into a bunch of companies. She has people fill out surveys about how often they procrastinate. Then she gets their bosses to rate how creative and innovative they are. And sure enough, the precrastinators like me, who rush in and do everything early are rated as less creative than people who procrastinate moderately. So I want to know what happens to the chronic procrastinators. She was like, "I don't know. They didn't fill out my survey."
Jo, ajo ishte një nga studentet tonë më kreative, dhe si një psikolog ky është lloji i ideve që po hulumtoj. Kështu që unë e sfidova atë që të merrte disa të dhëna. Ajo shkoi në disa kompani. Iu kërkoi njerëzve të plotësonin pyetësorë se sa shpesh prokrastinojnë. Pastaj iu kërkon shefave të tyre ti renditin sa kreativë dhe inovativë janë. Dhe sigurisht, prekrastinorët si unë, të cilët shpejtojnë për ti bërë gjërat kishin dalë nga hulumtimi se janë më pak kreativ sesa njerëzit që prokrastinojnë pak. Kështu dua të di se çfarë ndodh me njerëzit që prokrastinojnë rregullisht. Ajo tha, "Nuk e di. Ata nuk e plotësuan pyetësorin tim."
(Laughter)
(Të qeshura)
No, here are our results. You actually do see that the people who wait until the last minute are so busy goofing off that they don't have any new ideas. And on the flip side, the people who race in are in such a frenzy of anxiety that they don't have original thoughts either. There's a sweet spot where originals seem to live. Why is this? Maybe original people just have bad work habits. Maybe procrastinating does not cause creativity.
Jo, këtu janë rezultatet tona. Ju e shihni që njerëzit që presin deri në momentin e fundit janë aq të zënë duke u endur kot saqë nuk kanë ndonjë ide. Dhe në anën tjetër njerëzit që janë gjithmonë në garë janë në furinë e ankthit saqë nuk kanë mendime origjinale. Gjendet një vend ideal ku mendohet se njerëzit origjinal jetojnë. Pse është kështu? Ndoshta njerëzit origjinal kanë shprehi pune të këqija. Ndoshta prokrastinimi nuk shkakton kreativitet.
To find out, we designed some experiments. We asked people to generate new business ideas, and then we get independent readers to evaluate how creative and useful they are. And some of them are asked to do the task right away. Others we randomly assign to procrastinate by dangling Minesweeper in front of them for either five or 10 minutes. And sure enough, the moderate procrastinators are 16 percent more creative than the other two groups. Now, Minesweeper is awesome, but it's not the driver of the effect, because if you play the game first before you learn about the task, there's no creativity boost. It's only when you're told that you're going to be working on this problem, and then you start procrastinating, but the task is still active in the back of your mind, that you start to incubate. Procrastination gives you time to consider divergent ideas, to think in nonlinear ways, to make unexpected leaps.
Për të zbuluar, ne bëmë disa eksperimente. Ne i pyetëm njerëzit për të nxjerrë disa ide, dhe pastaj ne morëm lexues të pavarur. për të zbuluar sa kreativ ata ishin. Dhe disa prej tyre ne iu kërkuam që të bëjmë detyrat menjëherë. Tjerëve ne iu kërkuam që të bëjnë për më vonë duke luajtur lojëra kompjuterike çdo 10 minuta. Sigurisht, njerëzit që prokrastiononin pak ishin 16% më kreativ sesa njerëzit e dy grupeve tjera. Lojërat kompjuterike janë shumë të mira, por jo arsyeja që këta janë më kreativ, sepse nëse ju e luani këtë loje pa mësuar më herët për detyrat tuaja, atëherë nuk do të ketë fare kreativitet. Vetëm atëherë kur e dini më përpara se duhet të punoni në ndonjë problem, dhe atëherë ju filloni të prokrastinoni. por kur detyrat janë ende aktive në trurin tuaj që ato të fillojnë të punojnë në mendjen tuaj. Prokrastinimi ju jep kohë të mendoni për ide të ndryshme, për të menduar në mënyrë jo të rregullt, për të bërë hapa jo të zakonshëm.
So just as we were finishing these experiments, I was starting to write a book about originals, and I thought, "This is the perfect time to teach myself to procrastinate, while writing a chapter on procrastination." So I metaprocrastinated, and like any self-respecting precrastinator, I woke up early the next morning and I made a to-do list with steps on how to procrastinate.
Në fund të këtyre eksperimenteve, unë fillova të shkruaj një libër për njerëzit origjinal, dhe mendova, "Kjo është e koha e përkryer për të mësuar veten time si të prokrastinoj, ndersa po shkruaja një kapitull rreth prokrastinimit." Kështu që e lashë për më vonë për të shkruar këtë kapitull, dhe si çdo njeri tjetër që prokrastinon, u zgjova herët në mëngjes ditën e ardhshme dhe bëra një listë me hapa se si të prokrastinoja.
(Laughter)
(Të qeshura)
And then I worked diligently toward my goal of not making progress toward my goal. I started writing the procrastination chapter, and one day -- I was halfway through -- I literally put it away in mid-sentence for months. It was agony. But when I came back to it, I had all sorts of new ideas. As Aaron Sorkin put it, "You call it procrastinating. I call it thinking." And along the way I discovered that a lot of great originals in history were procrastinators. Take Leonardo da Vinci. He toiled on and off for 16 years on the Mona Lisa. He felt like a failure. He wrote as much in his journal. But some of the diversions he took in optics transformed the way that he modeled light and made him into a much better painter. What about Martin Luther King, Jr.? The night before the biggest speech of his life, the March on Washington, he was up past 3am, rewriting it. He's sitting in the audience waiting for his turn to go onstage, and he is still scribbling notes and crossing out lines. When he gets onstage, 11 minutes in, he leaves his prepared remarks to utter four words that changed the course of history: "I have a dream." That was not in the script. By delaying the task of finalizing the speech until the very last minute, he left himself open to the widest range of possible ideas. And because the text wasn't set in stone, he had freedom to improvise.
Pastaj punova me zell drejt qëllimit tim duke mos punuar drejt qëllimit tim. Fillova të shkruaj kapitullin rreth prokrastinimit, dhe për një ditë -- kur unë kisha shkruar gjysmë kapitulli-- e lashe ne nje ane ne gjysem te fjalise per muaj të tërë. Ishte agoni. Por kur u ktheva prapë në të, kisha plot ide. Siç ka thënë Aaron Sorkin, "Ju e quani prokrastinim, unë e quaj të menduar." Rrugës zbulova se shumë nga njerëzit origjinale gjatë historisë kanë qenë prokrastinatorë. Merrni si shembull Leonardo da Vinci. Ai punoi fort me shumë ndërprerje për 16 vite kur punoi Mona Lisen. Ai është ndjerë si dështak. Për këtë shkroi në ditarin e tij. Disa nga ndryshimet që ai bëri në optikë transformuan mënyrën se si ai modeloi dritën dhe e bënë atë piktor shumë më të mirë. Po çfarë bënte Martin Luther King, Jr.? Një natë para fjalimit më të madh në jetën e tij, para marshit në Washington, ai ishte zgjuar deri ne 3:00 te mëngjesit, duke e rishkruar fjalimin. Po priste në audiencë radhën e tij për të dalë në skenë, dhe ende bente shënime në flete dhe hiqte rreshta. Kur ai del në skenë, flet për 11 minuta, i le shënimet për ti thënë kater fjalët që ndryshuan rrjedhën e historisë: "Unë kam një ëndërr." Kjo nuk ishte e shkruar në shënimet. Duke vonuar përfundimin e fjalimit për në momentin e fundit, ai i lejoi vetes mundësi të hapura të ideve të shumta. Dhe për shkak se teksti nuk ishte definitiv ai mund të improvizonte.
Procrastinating is a vice when it comes to productivity, but it can be a virtue for creativity. What you see with a lot of great originals is that they are quick to start but they're slow to finish. And this is what I missed with Warby Parker. When they were dragging their heels for six months, I looked at them and said, "You know, a lot of other companies are starting to sell glasses online." They missed the first-mover advantage. But what I didn't realize was they were spending all that time trying to figure out how to get people to be comfortable ordering glasses online. And it turns out the first-mover advantage is mostly a myth. Look at a classic study of over 50 product categories, comparing the first movers who created the market with the improvers who introduced something different and better. What you see is that the first movers had a failure rate of 47 percent, compared with only 8 percent for the improvers. Look at Facebook, waiting to build a social network until after Myspace and Friendster. Look at Google, waiting for years after Altavista and Yahoo. It's much easier to improve on somebody else's idea than it is to create something new from scratch. So the lesson I learned is that to be original you don't have to be first. You just have to be different and better.
Prokrastinimi është një gjë jo shumë e mirë për produktivitet, por është virtyt për kreativitet. Çfarë mund të mësojmë nga shumë njerëz origjinale është se janë të shpejtë për të filluar diçka por vonohen për të përfunduar atë. Dhe kjo është ajo çfarë unë nuk pashë tek Warby Parker. Kur ata po vonoheshin për 6 muaj, unë i shikova dhe u thashë, "E dini se edhe shumë kompani të tjera kanë filluar të shesin syze online." Ata e humbën përparësinë që ka i pari ne loje. Por çfarë unë nuk kuptova ishte se ata po e kalonin gjithë kohën duke u munduar të kuptojnë se si ti benin njerezit që të porosisin syze online. Dhe ndodhi qe i pari ne lojë është vetëm një legjendë. Shikoni një studim të vjetër me mbi 50 kategori të produkteve, që studion lëvizjet e para të njerëzve që krijuan tregun e konsumatorëve me përmirësime që çdoherë krijuan gjëra të ndryshme dhe më të mira. Shikoni që të parët kishin 47% shanse për të dështuar, krahasuar me vetem 8% shanse që kishin ata që vazhdimisht përmirësoheshin. Shikojeni Facebook të cilit iu desh të priste pasi Myspace dhe Friendster kishin dalë. Pastaj Google, qe priti për shumë vjet pasi Altavista e Yahoo kishin dalë. Është shumë më e lehtë që të përmirësohet ideja e dikujt sesa të krijoni diçka të re nga fillimi. Kështu mësova që per të qerë origjinal ska nevoje te jeni të parët në diçka. Mjafton të jeni të ndryshëm dhe më të mirë.
But that wasn't the only reason I passed on Warby Parker. They were also full of doubts. They had backup plans lined up, and that made me doubt that they had the courage to be original, because I expected that originals would look something like this.
Por kjo nuk ishte arsyeja e vetme që nuk investova tek Warby Parker. Ata kishin shumë dyshime në veten e tyre. Kishin edhe planin e dytë te gatshem, dhe kjo më bëri të dyshoja në guximin e tyre per të qene origjinal, sepse nuk prisja që njerëzit origjinal të ishin kështu.
(Laughter)
(Të qeshura)
Now, on the surface, a lot of original people look confident, but behind the scenes, they feel the same fear and doubt that the rest of us do. They just manage it differently. Let me show you: this is a depiction of how the creative process works for most of us.
Ne shikim te pare, shume njerëz origjinal duken se kanë më shumë vetëbesim, por brenda, ata ndjejnë të njëjtën frikë dhe dyshim sikur secili nga ne. Vetëm se ata e menaxhojnë ndryshe. Me lejoni tu tregoj: ky është përshkrimi se si proceset kreative punojnë në shumicën nga ne.
(Laughter)
(Të qeshura)
Now, in my research, I discovered there are two different kinds of doubt. There's self-doubt and idea doubt. Self-doubt is paralyzing. It leads you to freeze. But idea doubt is energizing. It motivates you to test, to experiment, to refine, just like MLK did. And so the key to being original is just a simple thing of avoiding the leap from step three to step four. Instead of saying, "I'm crap," you say, "The first few drafts are always crap, and I'm just not there yet." So how do you get there? Well, there's a clue, it turns out, in the Internet browser that you use. We can predict your job performance and your commitment just by knowing what web browser you use. Now, some of you are not going to like the results of this study --
Në hulumtimet që bëra, zbulova se ka dy lloj dyshimesh. Është dyshimi në vetvete dhe dyshimi në ide. Dyshimi në vetvete është paralizues. Ju bën që të mos veproni. Por dyshimi në ide ju jep energji. Ju motivon që të testoni, të eksperimentoni, të përsoseni, ashtu siç bëri MLK. Kështu çelësi i të qenit njeri origjinal është i thjeshtë: dhe përfshin shmangien e kërcimit nga hapi 3 në të 4. Në vend të thoni, "Unë jam i deshtuar," ju duhet të thoni, "Provat e para gjithnje deshtojnë, dhe ende nuk kam arritur në fund të planit." Si do të arrij atje? Epo, duket se ka një zgjidhje, në shfletuesin e internetit që ju përdorni. Ne mund të parashikojmë performancën e punës dhe angazhimin tuaj vetëm duke e ditur se cilin shfletues të internetit ju përdorni. Tani disa nga ju nuk do të pëlqeni rezultatet e këtij hulumtimi --
(Laughter)
(Të qeshura)
But there is good evidence that Firefox and Chrome users significantly outperform Internet Explorer and Safari users. Yes.
Por ka shumë fakte që mbështesin se përdoruesit e Firefox dhe Chrome performojnë më mirë se përdoruesit e Internet Explorer dhe Safari. Po.
(Applause)
(Duartrokitje)
They also stay in their jobs 15 percent longer, by the way. Why? It's not a technical advantage. The four browser groups on average have similar typing speed and they also have similar levels of computer knowledge. It's about how you got the browser. Because if you use Internet Explorer or Safari, those came preinstalled on your computer, and you accepted the default option that was handed to you. If you wanted Firefox or Chrome, you had to doubt the default and ask, is there a different option out there, and then be a little resourceful and download a new browser. So people hear about this study and they're like, "Great, if I want to get better at my job, I just need to upgrade my browser?"
Ata gjithashtu qëndrojnë në punët e tyre 15% më gjatë, meqë ra fjala. Pse? Nuk është ndonjë përparësi teknike. Mesatarisht kater shfletuesit e internetit kanë shpejtësi të njëjtë dhe ata kanë gjithashtu dhe njohuri gati të njëjta kompjuterike. Ka të bëjë me motivin pse perdorni atë shfletues. Nëse ju përdorni Internet Explorer ose Safari, ato kanë qenë të instaluar në kompjuterin tuaj, dhe ju keni pranuar variantin që ju është dhënë. Nëse do Firefox ose Chrome, keni pasur dyshime në variantin e instaluar dhe keni kerkuar nëse ka ndonjë mundësi tjetër, pastaj keni gjetur dhe shkarkuar shfletuesin e ri të internetit. Kur njerëzit dëgjojnë për këtë studim, thonë, "Ah, nëse dua të përmirësohem ne punë, mjaft të ndërroj shfletuesin e internetit?
(Laughter)
(Të qeshura)
No, it's about being the kind of person who takes the initiative to doubt the default and look for a better option. And if you do that well, you will open yourself up to the opposite of déjà vu. There's a name for it. It's called vuja de.
Jo, është të qenit personi që merr nismë të dyshojë në atë që i është ofruar dhe të kërkojë për mundësi më të mira. Nëse ju e bëni këtë si duhet, do ti hapni vetes rrugë të reja, si e kundërta e deja vu. Ka një emër për këtë. Quhet vuja de.
(Laughter)
(Të qeshura)
Vuja de is when you look at something you've seen many times before and all of a sudden see it with fresh eyes. It's a screenwriter who looks at a movie script that can't get the green light for more than half a century. In every past version, the main character has been an evil queen. But Jennifer Lee starts to question whether that makes sense. She rewrites the first act, reinvents the villain as a tortured hero and Frozen becomes the most successful animated movie ever. So there's a simple message from this story. When you feel doubt, don't let it go.
Vuja de është kur shihni diçka që keni parë shumë herë me pare dhe papritur tani e shihni me sy tjeter. Është sikur një skenarist që ruan skenarin e një filmi që nuk sheh dritën e gjelbër për më shumë se gjysmë shekulli. Në çdo version të mëparshëm personazhi kryesor ka qenë një mbretëreshë e keqe. Por Jennifer Lee filloi të pyeste nëse kjo ka kuptim. Ajo e rishkruan aktin e parë. Shndërron personazhin negativ në një hero të torturuar. Frozen bëhet kështu filmi më i dashur i të gjitha kohërave. Ka një mesazh kjo histori. Kur keni dyshime, mos u dorëzoni.
(Laughter)
(Të qeshura)
What about fear? Originals feel fear, too. They're afraid of failing, but what sets them apart from the rest of us is that they're even more afraid of failing to try. They know you can fail by starting a business that goes bankrupt or by failing to start a business at all. They know that in the long run, our biggest regrets are not our actions but our inactions. The things we wish we could redo, if you look at the science, are the chances not taken.
Po frikë? Edhe origjinalët kanë frikë. Kanë frikë se do të dështojnë. Por ajo cka i dallon ata nga ne është se ata kanë më shumë frikë të mos e provojnë. E dinë se mund të dështosh kur fillon një biznes sepse mund të falimentojë, ose mund të dështojë pa filluar ende. E dinë se në të ardhmen pendimet tona më të mëdha nuk do të jenë veprimet tona por mosveprimet. Gjërat që do të donim ti ribënim, nëse e shikoni nga ana shkencore, janë pendimet që ne kemi për mundësitë që nuk i kemi shfrytëzuar.
Elon Musk told me recently, he didn't expect Tesla to succeed. He was sure the first few SpaceX launches would fail to make it to orbit, let alone get back, but it was too important not to try. And for so many of us, when we have an important idea, we don't bother to try. But I have some good news for you. You are not going to get judged on your bad ideas. A lot of people think they will. If you look across industries and ask people about their biggest idea, their most important suggestion, 85 percent of them stayed silent instead of speaking up. They were afraid of embarrassing themselves, of looking stupid. But guess what? Originals have lots and lots of bad ideas, tons of them, in fact. Take the guy who invented this. Do you care that he came up with a talking doll so creepy that it scared not only kids but adults, too? No. You celebrate Thomas Edison for pioneering the light bulb.
Elon Musk kohëve të fundit më tha se, nuk ka pritur që Tesla të arrinte sukses. Ai ishte i sigurt se SpaceX do të dështonte që të arrinte në orbitë por ishte shumë e rëndësishme që të provonim. Dhe për shumë nga ne, kur kemi ndonjë ide, nuk provojmë që as ta vëmë në jetë. Por kam disa lajme të mira për ju. Askush nuk do tu gjykoje për idetë tuaja të këqija. Shumë njerëz mendojnë se do të gjykohen për to. Nëse shikoni në shumë industri dhe pyesni njerëzit për idetë e tyre më të mira, sugjerimi i tyre më i madh, është që ata kanë kaluar 85% të kohës duke heshtur në vend qe të flisnin. Ata kishin frikë se do të turpëronin veten e tyre, apo se do të dukeshin budallenj. Por a e dini çfarë? Njerëzit origjinal kanë shumë ide të këqija, shumë prej tyre në fakt. Merrni si shembull njeriun që shpiku këtë. A e dini se ai filloi idenë e tij duke biseduar me kukulla që frikësoi jo vetëm fëmijët por edhe të rriturit? Jo. Ju vetëm e mendoni Thomas Edison si njeriun që shpiku poçin elektrik.
(Laughter)
(Të qeshura)
If you look across fields, the greatest originals are the ones who fail the most, because they're the ones who try the most. Take classical composers, the best of the best. Why do some of them get more pages in encyclopedias than others and also have their compositions rerecorded more times? One of the best predictors is the sheer volume of compositions that they generate. The more output you churn out, the more variety you get and the better your chances of stumbling on something truly original. Even the three icons of classical music -- Bach, Beethoven, Mozart -- had to generate hundreds and hundreds of compositions to come up with a much smaller number of masterpieces. Now, you may be wondering, how did this guy become great without doing a whole lot? I don't know how Wagner pulled that off. But for most of us, if we want to be more original, we have to generate more ideas.
Nëse shikoni në shumë fusha të jetës, njerëzit origjinal më të mëdhenj janë ata që kanë dështuar shumë herë, sepse ata kanë provuar më së shumti. Merrni si shembull kompozitorët klasik, më të mirët e më të mirëve. Pse disa prej tyre janë më të përmendur në libra sesa të tjerët dhe pse kanë më shumë kompozime të regjistruara? Një nga parashikuesit më të mirë është numri i madh i kompozimeve që ata kanë prodhuar. Sa më shumë mund jepni, më shumë llojllojshmëri fitoni dhe shanset janë më të mëdha për të kaluar pengesat dhe të bëheni njeri origjinal. Madje edhe 3 ikonat e muzikës klasike --Bach, Beethoven, Mozart -- kanë prodhuar me qindra kompozime për të ardhur deri tek krijimi i një numri të vogël të kryeveprave. Jo, mund të mendoni ju, si janë bërë këta njerëz kaq të mirë pa bërë shumë punë? Nuk e di se si Wagner ka mundur të bëj këtë. Por për shumicën nga ne, nëse duam që të jemi më origjinal, duhet të prodhojmë më shumë ide.
The Warby Parker founders, when they were trying to name their company, they needed something sophisticated, unique, with no negative associations to build a retail brand, and they tested over 2,000 possibilities before they finally put together Warby and Parker. So if you put all this together, what you see is that originals are not that different from the rest of us. They feel fear and doubt. They procrastinate. They have bad ideas. And sometimes, it's not in spite of those qualities but because of them that they succeed.
Themeluesit e Warby Parker, kur po emëronin kompaninë e tyre, iu duhej diçka e sofistikuar, unike, pa lidhje me negativitetin për të ndërtuar një kompani që do të merrej me shitje me pakicë, dhe ata testuan mbi 2000 mundësi para se të vendosnin që ta emëronin Warby dhe Parker. Nëse shikoni me kujdes këtu do të vëreni se njerëzit origjinal nuk ndryshojnë shumë nga ne. Ata kanë ndjenjat e dyshimit dhe frikës. Ata prokrastinojnë. Kanë ide të këqija. Nganjëherë nuk është se nuk i kanë këto ndjenja por nga shkaku i tyre ata korrin suksese.
So when you see those things, don't make the same mistake I did. Don't write them off. And when that's you, don't count yourself out either. Know that being quick to start but slow to finish can boost your creativity, that you can motivate yourself by doubting your ideas and embracing the fear of failing to try, and that you need a lot of bad ideas in order to get a few good ones.
Kur i shihni këto gjëra, mos bëni gabimin e njëjtë si unë. Mos i largoni. Dhe nëse ju jeni njëri prej tyre mos u largoni nga vetja juaj. Dijeni se nëse i filloni gjërat shpejt por i përfundoni ngadalë, do tu rrise aftësitë tuaja kreative, dhe do tju motivojë të dyshoni në idetë tuaja dhe të pranoni frikën e dështimit e mos te provuarit fare, ju duhen shumë ide të këqija që të përfundoni me disa ide të mira.
Look, being original is not easy, but I have no doubt about this: it's the best way to improve the world around us.
Shikoni, të qenit origjinal nuk është e lehtë, por nuk kam asnjë dyshim për këtë: kjo është mënyra më e mirë e përmirësimit të mjedisit që na rrethon.
Thank you.
Ju falemnderit.
(Applause)
(Duartrokitje)