If you had caught me straight out of college in the halls of the Vermont State House where I was a lobbyist in training and asked me what I was going to do with my life, I would have told you that I'd just passed the Hanyu Shuiping Kaoshi, the Chinese equivalency exam, and I was going to go study law in Beijing, and I was going to improve U.S.-China relations through top-down policy changes and judicial system reforms. (Laughter) (Applause) I had a plan, and I never ever thought it would have anything to do with the banjo.
Als je me meteen na de universiteit had ontmoet, in de hal van het Vermont State House, waar ik lobbyist in opleiding was, en me had gevraagd wat ik met mijn leven ging doen, dan zou ik gezegd hebben dat ik net het Hanyo Shuiping Kaoshi-examen had afgelegd, het Chinese equivalentie-examen, dat ik rechten zou gaan studeren in Beijing en dat ik de relaties tussen de VS en China zou verbeteren door van boven opgelegde beleidswijzigingen en hervormingen van het rechtssysteem. (Gelach) (Applaus) Ik had een plan. Ik had nooit gedacht dat het iets te maken zou hebben met de banjo.
Little did I know what a huge impact it would have on me one night when I was at a party and I heard a sound coming out of a record player in the corner of a room. And it was Doc Watson singing and playing "Shady Grove." ♫ Shady Grove, my little love ♫ ♫ Shady Grove, my darlin' ♫ ♫ Shady Grove, my little love ♫ ♫ Going back to Harlan ♫ That sound was just so beautiful, the sound of Doc's voice and the rippling groove of the banjo. And after being totally and completely obsessed with the mammoth richness and history of Chinese culture, it was like this total relief to hear something so truly American and so truly awesome. I knew I had to take a banjo with me to China.
Wist ik veel hoeveel impact dit op mij zou hebben toen ik op een avond op een feestje was en ik een geluid uit een platenspeler hoorde komen in een hoek van de kamer. Het was Doc Watson die "Shady Grove" zong en speelde. ♫ Shady Grove, mijn liefje ♫ ♫ Shady Grove, mijn schat ♫ ♫ Shady Grove, mijn liefje ♫ ♫ Ik ga terug naar Harlan ♫ Dat klonk gewoon zo mooi, het geluid van de stem van Doc en het kabbelende ritme van de banjo. Na volledig geobsedeerd te zijn geweest door de onmetelijke rijkdom en geschiedenis van de Chinese cultuur, was het een ongelooflijke opluchting om iemand te horen die zo waarlijk Amerikaans was en waarlijk groots. Ik wist dat ik een banjo mee moest nemen naar China.
So before going to law school in China I bought a banjo, I threw it in my little red truck and I traveled down through Appalachia and I learned a bunch of old American songs, and I ended up in Kentucky at the International Bluegrass Music Association Convention. And I was sitting in a hallway one night and a couple girls came up to me. And they said, "Hey, do you want to jam?" And I was like, "Sure." So I picked up my banjo and I nervously played four songs that I actually knew with them. And a record executive walked up to me and invited me to Nashville, Tennessee to make a record.
Dus voor ik rechten ging studeren in China kocht ik een banjo, gooide die in mijn kleine truck en reisde door Appalachia. Ik leerde een paar oude Amerikaanse liedjes. Ik kwam uit in Kentucky, op de International Bluegrass Music Association Convention. Ik zat op een avond in een hal. Een paar meisjes zochten me op. Ze zeiden: "Wil je jammen?" Ik zei: "Tuurlijk." Ik nam mijn banjo en speelde met hen nerveus de vier liedjes die ik kende. Een platenbons kwam op me af en nodigde me uit naar Nashville, Tennessee om een plaat op te nemen.
(Laughter)
(Gelach)
It's been eight years, and I can tell you that I didn't go to China to become a lawyer. In fact, I went to Nashville. And after a few months I was writing songs. And the first song I wrote was in English, and the second one was in Chinese.
Het is acht jaar geleden, en ik kan je zeggen dat ik niet naar China ben gegaan om advocaat te worden. Ik ging naar Nashville. Na een paar maanden zat ik liedjes te schrijven. Het eerste liedje dat ik schreef, was in het Engels, het tweede in het Chinees.
(Music)
(Muziek)
[Chinese]
[Chinees]
Outside your door the world is waiting. Inside your heart a voice is calling. The four corners of the world are watching, so travel daughter, travel. Go get it, girl.
Voorbij je door wacht de wereld. In je hart roept een stem. De vier hoeken van de wereld kijken toe. Op pad dus, kind, op pad. Ga ervoor, meid.
(Applause)
(Applaus)
It's really been eight years since that fated night in Kentucky. And I've played thousands of shows. And I've collaborated with so many incredible, inspirational musicians around the world. And I see the power of music. I see the power of music to connect cultures. I see it when I stand on a stage in a bluegrass festival in east Virginia and I look out at the sea of lawn chairs and I bust out into a song in Chinese. [Chinese] And everybody's eyes just pop wide open like it's going to fall out of their heads. And they're like, "What's that girl doing?" And then they come up to me after the show and they all have a story. They all come up and they're like, "You know, my aunt's sister's babysitter's dog's chicken went to China and adopted a girl." And I tell you what, it like everybody's got a story. It's just incredible. And then I go to China and I stand on a stage at a university and I bust out into a song in Chinese and everybody sings along and they roar with delight at this girl with the hair and the instrument, and she's singing their music.
Het is echt al acht jaar geleden, die voorbestemde avond in Kentucky. Ik heb duizenden shows gespeeld. Ik heb samengewerkt met zovele ongelooflijke, inspirerende muzikanten over de hele wereld. Ik zie de kracht van muziek. Ik zie het vermogen van muziek om culturen te verbinden. Ik zie het als ik op een podium sta op een bluegrassfestival in Oost-Virginia. Ik kijk uit over een zee van tuinstoelen en barst uit in een lied in het Chinees. [Chinees] Alle ogen gaan wijdopen, alsof ze uit hun kassen zullen springen. Ze zeggen: "Wat doet die meid?" Na de show zoeken ze me op en ze hebben allemaal een verhaal. Ze zoeken me op en zeggen: "Weet je, de kip van de hond van de babysister van de zus van mijn tante ging naar China om een meisje te adopteren." Het lijkt alsof iedereen een verhaal heeft. Het is ongelooflijk. Dan trek ik naar China en sta op het podium aan de universiteit. Ik barst uit in een lied in het Chinees en iedereen zingt mee. Ze brullen van enthousiasme voor dit meisje met dat haar en dat instrument, dat hun muziek zingt.
And I see, even more importantly, the power of music to connect hearts. Like the time I was in Sichuan Province and I was singing for kids in relocation schools in the earthquake disaster zone. And this little girl comes up to me. [Chinese] "Big sister Wong," Washburn, Wong, same difference. "Big sister Wong, can I sing you a song that my mom sang for me before she was swallowed in the earthquake?" And I sat down, she sat on my lap. She started singing her song. And the warmth of her body and the tears rolling down her rosy cheeks, and I started to cry. And the light that shone off of her eyes was a place I could have stayed forever.
Ik zie, nog belangrijker, het vermogen van muziek om harten te verbinden. Zoals toen ik in de provincie Sichuan was en zong voor kinderen in verplaatste scholen, in het rampgebied van de aardbeving. Een klein meisje zoekt me op. [Chinees] "Grote zus Wong," Washburn, Wong, zelfde verschil. "Grote zus Wong, mag ik een liedje voor je zingen dat mijn mama voor me zong voor ze werd opgeslokt door de aardbeving?" Ik ging zitten. Ze zat bij mij op schoot. Ze begon haar lied te zingen. De warmte van haar lichaam, de tranen langs haar roze wangen: ik begon te huilen. in het licht dat uit haar ogen straalde, had ik voor eeuwig kunnen blijven.
And in that moment, we weren't our American selves, we weren't our Chinese selves, we were just mortals sitting together in that light that keeps us here. I want to dwell in that light with you and with everyone. And I know U.S.-China relations doesn't need another lawyer.
Op dat moment waren we niet ons Amerikaanse zelf, niet ons Chinese zelf, we waren gewoon stervelingen die samen zaten in het licht dat ons hier vasthoudt. Ik wil in dat licht lopen, met jullie en met iedereen. Ik weet dat de Amerikaans-Chinese relaties geen nood hebben aan nog een advocaat.
Thank you.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)