How many people does it take to make a cup of coffee? For many of us, all it takes is a short walk and a quick pour. But this simple staple is the result of a globe-spanning process whose cost and complexity are far greater than you might imagine.
Hur många personer behövs för att göra en kopp kaffe? För många av oss, behövs bara en kort promenad och en snabb upphällning. Men denna enkla stapelvara är resultatet av en världsomspännande process vars kostnad och komplexitet är mycket större än du kanske kan tänka dig.
It begins in a place like the remote Colombian town of Pitalito. Here, family farms have clear cut local forests to make room for neat rows of Coffea trees. These shrub-like plants were first domesticated in Ethiopia and are now cultivated throughout equatorial regions. Each shrub is filled with small berries called "coffee cherries." Since fruits on the same branch can ripen at different times, they’re best picked by hand, but each farm has its own method for processing the fruit. In Pitalito, harvesters toil from dawn to dusk at high altitudes, often picking over 25 kilograms per shift for very low wages.
Det börjar på en plats långt borta i Colombia och staden Pitalito. Här har familjeägda gårdar röjt undan skog för att göra plats för prydliga rader av kaffeträd. Dessa buskliknande plantor tämjdes först i Etiopien och odlas nu i flera regioner kring ekvatorn. Varje buske är fylld med små bär som kallas för “kaffebär”. Då frukterna på samma gren kan mogna vid olika tider, är det bäst att plocka dem för hand men varje gård har sin egen metod för att processa frukten. I Pitalito, sliter skördarna från tidig morgon till skymning på höga höjder och de plockar ofta mer än 25 kilo per skift och betalas lågt i lön.
The workers deliver their picked cherries to the wet mill. This machine separates the seeds from the fruit, and then sorts them by density. The heaviest, most flavorful seeds sink to the bottom of the mill, where they’re collected and taken to ferment in a tub of water for one or two days. Then, workers wash off the remaining fruit and put the seeds out to dry. Some farms use machines for this process, but in Pitalito, seeds are spread onto large mesh racks. Over the next three weeks, workers rake the seeds regularly to ensure they dry evenly. Once the coffee beans are dry, a truck takes them to a nearby mill with several specialized machines. An air blower re-sorts the seeds by density, an assortment of sieves filter them by size, and an optical scanner sorts by color.
Arbetarna levererar sina plockade bär till en våtkvarn. Denna maskin separerar fröna från frukten och sorterar dem efter tyngd. De tyngsta, mest smakfulla fröna sjunker till botten av kvarnen, och de samlas in och fermenteras i vattenbad under en till två dagar. Sedan sköljer arbetarna bort fruktresterna och lägger ut fröna till torkning. Några gårdar använder maskiner i processen men i Pitalito sprids fröna ut på stora ställningar med nät. Unde de kommande tre veckorna, krattar arbetare fröna regelbundet för att försäkra att de torkar jämt. När kaffebönorna är torra, tar en truck dem till en kvarn med flera specialiserade maskiner. En luftblåsare sorterar om fröna utifrån vikt, de siktas och delas upp utifrån storlek, och de skannas för att sorteras utifrån färg.
At this point, professionals called Q-graders select samples of beans to roast and brew. In a process called "cupping," they evaluate the coffee’s taste, aroma, and mouthfeel to determine its quality. These experts give the beans a grade, and get them ready to ship. Workers load burlap sacks containing up to 70 kilograms of dried and sorted coffee beans onto steel shipping containers, each able to carry up to 21 metric tons of coffee.
Efte det tar professionella arbetare, som kallas Q-graderare, prover av bönorna för att provrosta och brygga. Denna process kallas för “koppning”, och där utvärderas smak, arom och munkänsla för bestämning av dess kvalité. Dessa experter ger bönorna betyg och gör dem redo för att fraktas iväg. Arbetare fyller säckar av väv som innehåller upp till 70 kilogram torkade och sorterade kaffebönor som lastas i containrar av stål där varje container kan innehålla upp till 21 kubikmeter kaffe.
From tropical ports, cargo ships crewed by over 25 people transport coffee around the world But no country imports more coffee than the United States, with New York City alone consuming millions of cups every day. After the long journey from Colombia to New Jersey, our coffee beans pass through customs. Once dockworkers unload the container, a fleet of eighteen-wheelers transport the coffee to a nearby warehouse, and then to a roastery. Here the beans go into a roasting machine, stirred by a metallic arm and heated by a gas-powered fire. Nearby sensors monitor the coffee’s moisture level, chemical stability, and temperature, while trained coffee engineers manually adjust these levels throughout the twelve-minute roasting cycle. This process releases oil within the seed, transforming the seeds into grindable, brewable beans with a dark brown color and rich aroma. After roasting, workers pack the beans into five-pound bags, which a fleet of vans deliver to cafes and stores across the city.
Från de tropiska hamnarna tar fraktfartyg med en bemanning över 25 personer och transporterar kaffet uti världen. Men inget land importerar mer kaffe än USA, där New York City ensamt konsumerar miljontals koppar kaffe varje dag. Efter en lång resa från Colombia till New Jersey, passerar våra kaffebönor genom tullen. När väl hamnarbetarna lastar av containern transporterar en flotta av lastbilar kaffet till ett närlager, och sedan vidare till ett rosteri. Här styrs bönorna ner i rostmaskin av en metallarm och hettas upp med gasdriven värme. Sensorer övervakar kaffets fuktnivå, kemiska stabilitet och temperatur, medan utbildade kaffeingenjörer manuellt justerar nivåerna under den tolv minuter långa rostningsprocessen. Denna process frigör oljan i fröet, och omvandlar fröet till malbara och bryggbara bönor med en mörk färg och rik arom. Efter rostningen packas bönorna in i 2,2-kilospåsar som en flotta av skåpbilar levererar till caféer och affärer i hela staden.
The coffee is now so close you can smell it, but it needs more help for the final stretch. Each coffee company has a head buyer who carefully selects beans from all over the world. Logistics teams manage bean delivery routes, and brave baristas across the city serve this caffeinated elixir to scores of hurried customers.
Kaffet är nu så pass nära att du kan känna lukten av det, men det behöver ytterligare hanteras för upploppet. Varje kaffeföretag har en huvudköpare som noggrant väljer ut bönor från hela världen. Logistikteam hanterar rutterna för hur bönorna levereras och modiga baristas i städerna serverar sedan detta koffeinelixir till mängder av jäktande kunder.
All in all, it takes hundreds of people to get coffee to its intended destination— and that’s not counting everyone maintaining the infrastructure that makes the journey possible. Many of these individuals work for low pay in dangerous conditions— and some aren’t paid at all. So while we might marvel at the global network behind this commodity, let’s make sure we don’t value the final product more than the people who make it.
Allt som allt behövs hundratals personer för att få kaffet till dess destination, och då räknar vi inte alla de som krävs för att upprätthålla infrastrukturen som gör resan möjlig. Många av dessa individer arbetar för låga löner och med farliga förutsättningar och några får inte alls betalt. Så medan vi kan förundras över det globala nätverk för denna förnödenhet låt oss vara säkra på att vi inte värderar slutprodukten högre än de människor som producerar det.