How many people does it take to make a cup of coffee? For many of us, all it takes is a short walk and a quick pour. But this simple staple is the result of a globe-spanning process whose cost and complexity are far greater than you might imagine.
De câți oameni e nevoie să prepari o ceașcă de cafea? Pentru mulți dintre noi, e nevoie de un drum scurt și un turnat în ceașcă. Dar acest produs simplu e rezultatul unui proces global uriaș ale cărui cost și complexitate sunt mai mari decât îți poți imagina.
It begins in a place like the remote Colombian town of Pitalito. Here, family farms have clear cut local forests to make room for neat rows of Coffea trees. These shrub-like plants were first domesticated in Ethiopia and are now cultivated throughout equatorial regions. Each shrub is filled with small berries called "coffee cherries." Since fruits on the same branch can ripen at different times, they’re best picked by hand, but each farm has its own method for processing the fruit. In Pitalito, harvesters toil from dawn to dusk at high altitudes, often picking over 25 kilograms per shift for very low wages.
Începe într-un loc ca îndepărtatul oraș columbian, Pitalito. Aici, fermierii defrișează pădurile din zonă ca să aibă spațiu pentru rânduri ordonate de arbori de cafea. Aceste plante asemănătoare arbuștilor au fost cultivate mai întâi în Etiopia, dar acum se cultivă în toate zonele ecuatoriale. Fiecare tufă e plină de boabe mici numite „cireșe de cafea”. Întrucât fructele de pe o singură ramură se pot coace în momente diferite, sunt culese cel mai bine manual, dar fiecare fermă are metoda ei de procesare. În Pitalito, culegătorii trudesc de dimineața până seara la înălțime mare, adunând adesea peste 25 de kilograme pe tură pentru salarii foarte mici.
The workers deliver their picked cherries to the wet mill. This machine separates the seeds from the fruit, and then sorts them by density. The heaviest, most flavorful seeds sink to the bottom of the mill, where they’re collected and taken to ferment in a tub of water for one or two days. Then, workers wash off the remaining fruit and put the seeds out to dry. Some farms use machines for this process, but in Pitalito, seeds are spread onto large mesh racks. Over the next three weeks, workers rake the seeds regularly to ensure they dry evenly. Once the coffee beans are dry, a truck takes them to a nearby mill with several specialized machines. An air blower re-sorts the seeds by density, an assortment of sieves filter them by size, and an optical scanner sorts by color.
Muncitorii transportă boabele la moara umedă. Această mașinărie separă semințele de fruct, apoi le sortează după densitate. Cele mai mari și aromate semințe ajung la fundul morii, de unde sunt adunate și puse la fermentat într-un recipient cu apă pentru o zi sau două. Apoi, muncitorii spală fructele rămase și pun semințele la uscat. Unele ferme folosesc mașinării pentru acest proces, dar în Pitalito, boabele sunt întinse pe site mari. În următoarele trei săptămâni, muncitorii mișcă boabele în mod regulat pentru a asigura o uscare uniformă. Odată ce boabele de cafea sunt uscate, un camion le duce la o moară din apropiere cu câteva mașini speciale. O mașină de suflat aer resortează boabele după densitate, o combinație de site le sortează după mărime și un scanner optic le sortează după culoare.
At this point, professionals called Q-graders select samples of beans to roast and brew. In a process called "cupping," they evaluate the coffee’s taste, aroma, and mouthfeel to determine its quality. These experts give the beans a grade, and get them ready to ship. Workers load burlap sacks containing up to 70 kilograms of dried and sorted coffee beans onto steel shipping containers, each able to carry up to 21 metric tons of coffee.
În acest stadiu, specialiști numiți „Q-graders” aleg mostre de boabe pentru prăjire și preparare. Printr-un proces numit „cupping,” aceștia evaluează gustul, aroma, și senzația lasată în gură de cafea, pentru a determina calitatea ei. Acești experți acordă boabelor o notă și le pregătesc pentru drumul cu vaporul. Muncitorii încarcă saci de pânză conţinând până la 70 de kilograme de boabe de cafea uscate si sortate, în containere de transport din oțel, fiecare putând să transporte până la 21 de tone de cafea.
From tropical ports, cargo ships crewed by over 25 people transport coffee around the world But no country imports more coffee than the United States, with New York City alone consuming millions of cups every day. After the long journey from Colombia to New Jersey, our coffee beans pass through customs. Once dockworkers unload the container, a fleet of eighteen-wheelers transport the coffee to a nearby warehouse, and then to a roastery. Here the beans go into a roasting machine, stirred by a metallic arm and heated by a gas-powered fire. Nearby sensors monitor the coffee’s moisture level, chemical stability, and temperature, while trained coffee engineers manually adjust these levels throughout the twelve-minute roasting cycle. This process releases oil within the seed, transforming the seeds into grindable, brewable beans with a dark brown color and rich aroma. After roasting, workers pack the beans into five-pound bags, which a fleet of vans deliver to cafes and stores across the city.
Din porturile tropicale, navele de marfă cu un echipaj de peste 25 de persoane transportă cafeaua în jurul lumii, dar nici o altă țară nu importă mai multă cafea decât Statele Unite, unde New York-ul singur consumă milioane de cești în fiecare zi. După lunga călătorie din Columbia la New Jersey, boabele noastre de cafea trec prin vamă. Odată ce docherii descarcă containerul, o flotă de optsprezece camioane duc cafeaua la un depozit din apropiere, mai apoi la prăjitorie. Aici boabele ajung în mașina de prăjit, unde sunt amestecate de un braț metalic și încălzite la o flacără pe gaz. Senzorii din apropiere monitorizează nivelul de umiditate, stabilitate chimică, și temperatura cafelei, în timp ce aceste nivele sunt ajustate de ingineri instruiți pe tot parcursul celor douăsprezece minute ale ciclului de prăjire. Acest proces eliberează uleiul din semințe, transformându-le în boabe măcinabile și preparabile de o culoare maro închis, cu aromă bogată. După prăjire, muncitorii împachetează cafeaua în saci de două kilograme, pe care o flotă de camionete le livrează cafenelelor și magazinelor din tot orașul.
The coffee is now so close you can smell it, but it needs more help for the final stretch. Each coffee company has a head buyer who carefully selects beans from all over the world. Logistics teams manage bean delivery routes, and brave baristas across the city serve this caffeinated elixir to scores of hurried customers.
Cafeaua este acum atât de aproape încât o poți mirosi, dar mai are nevoie de puțin ajutor, pe ultima sută de metri. Fiecare companie de cafea are un cumpărător principal care selectează cu grijă boabele din întreaga lume. Echipele de logistică gestionează rutele de livrare a boabelor și bariști curajoși din tot orașul le servesc acest elixir cu cofeină zecilor de clienţi grăbiţi.
All in all, it takes hundreds of people to get coffee to its intended destination— and that’s not counting everyone maintaining the infrastructure that makes the journey possible. Many of these individuals work for low pay in dangerous conditions— and some aren’t paid at all. So while we might marvel at the global network behind this commodity, let’s make sure we don’t value the final product more than the people who make it.
Una peste alta, e nevoie de sute de oameni pentru a duce cafeaua la destinația dorită și asta nu îi include pe cei ce întrețin infrastructura care face posibilă călătoria cafelei. Mulți dintre aceștia lucrează în condiții periculoase, pe salarii mici, iar unii nu sunt plătiți chiar deloc. Deși ne-am putea minuna de rețeaua globală din spatele acestui produs, să ne asigurăm că nu prețuim produsul final mai mult decât oamenii care îl produc.