Kolik lidí je zapotřebí k výrobě jednoho šálku kávy? Mnohým z nás stačí udělat jen pár kroků a rychle ji nalít do šálku. Tento běžný produkt je výsledkem globálního procesu, jehož náklady a složitost jsou větší, než si možná dokážete představit.
How many people does it take to make a cup of coffee? For many of us, all it takes is a short walk and a quick pour. But this simple staple is the result of a globe-spanning process whose cost and complexity are far greater than you might imagine.
Začíná v místech, jako je vzdálené kolumbijské město Pitalito. Zde rodinné farmy vykácely místní lesy, aby uvolnily místo pro úhledné řádky kávovníků. Tyto keřovité rostliny nejprve zdomácněly v Etiopii a teď se pěstují ve všech rovníkových oblastech. Každý keř je plný malých bobulí, kterým se říká „kávové třešně“. Jelikož bobule na jedné větvičce dozrávají v různou dobu, je nejlepší je sbírat ručně, avšak každá farma má jinou metodu na zpracování plodů. V Pitalitu sběrači dřou od rána do večera ve vysokých nadmořských výškách, často nasbírají přes 25 kilogramů za směnu za velmi nízkou mzdu.
It begins in a place like the remote Colombian town of Pitalito. Here, family farms have clear cut local forests to make room for neat rows of Coffea trees. These shrub-like plants were first domesticated in Ethiopia and are now cultivated throughout equatorial regions. Each shrub is filled with small berries called "coffee cherries." Since fruits on the same branch can ripen at different times, they’re best picked by hand, but each farm has its own method for processing the fruit. In Pitalito, harvesters toil from dawn to dusk at high altitudes, often picking over 25 kilograms per shift for very low wages.
Pracovníci donesou sesbírané bobule k mokrému zpracování. Mlýnek oddělí semena od oplodí a poté je roztřídí podle hustoty. Nejtěžší, nejchutnější semena klesnou na dno mlýnku, kde jsou sebrány a nechají se jeden až dva dny fermentovat v nádrži s vodou. Poté pracovníci smyjí zbylé oplodí a semena rozloží k uschnutí. Některé farmy k tomuto procesu využívají stroje, ale v Pitalitu se semena rozloží na veliká sušící síta. Další tři týdny pracovníci semena pravidelně prohrabují, aby se usušila rovnoměrně. Jakmile jsou kávová zrna suchá, náklaďák je odveze do blízké továrny, kde jsou speciální stroje. Proud vzduchu znovu roztřídí zrna podle hustoty, soustava sít je roztřídí podle velikosti a optický skener podle barvy.
The workers deliver their picked cherries to the wet mill. This machine separates the seeds from the fruit, and then sorts them by density. The heaviest, most flavorful seeds sink to the bottom of the mill, where they’re collected and taken to ferment in a tub of water for one or two days. Then, workers wash off the remaining fruit and put the seeds out to dry. Some farms use machines for this process, but in Pitalito, seeds are spread onto large mesh racks. Over the next three weeks, workers rake the seeds regularly to ensure they dry evenly. Once the coffee beans are dry, a truck takes them to a nearby mill with several specialized machines. An air blower re-sorts the seeds by density, an assortment of sieves filter them by size, and an optical scanner sorts by color.
Nyní profesionální kontroloři kvality vyberou vzorky zrn k pražení a vaření kávy. Při takzvanému „cuppingu“ hodnotí, jakou má káva chuť, aroma a jaký přetrvává pocit na jazyku, aby určili její kvalitu. Tito odborníci zrna oznámkují a připraví je tak k odeslání. Pracovníci naloží pytle s až 70 kilogramy usušených a roztříděných kávových zrn do ocelových přepravních kontejnerů, každý kontejner pojme až 21 tun kávy.
At this point, professionals called Q-graders select samples of beans to roast and brew. In a process called "cupping," they evaluate the coffee’s taste, aroma, and mouthfeel to determine its quality. These experts give the beans a grade, and get them ready to ship. Workers load burlap sacks containing up to 70 kilograms of dried and sorted coffee beans onto steel shipping containers, each able to carry up to 21 metric tons of coffee.
Nákladní lodě s více než 25 námořníky přepravují kávu z přístavů v tropických oblastech do celého světa. Žádná země však nedováží více kávy než Spojené státy, jen v New Yorku se vypijí miliony šálků kávy denně. Po dlouhé cestě z Kolumbie do New Jersey naše kávová zrna projdou celnicí. Jakmile přístavní dělníci vyloží kontejner, přepraví flotila kamionů kávu do blízkého skladu a poté do pražírny. Zde jdou zrna do pražícího stroje, kde je míchá kovové rameno a prohřívá plynový oheň. Senzory monitorují, jakou má káva vlhkost, chemickou stabilitu, a teplotu, zatímco vyškolení technici tyto hodnoty ručně upravují v průběhu dvanáctiminutového pražícího cyklu. Při tomto procesu se ze zrn uvolňuje olej, získají temně hnědou barvu a bohaté aroma a jsou připravena na rozemletí a uvaření. Po upražení pracovníci zrna zabalí do dvoukilových pytlů, které flotila dodávek doručí do kaváren a obchodů po celém městě.
From tropical ports, cargo ships crewed by over 25 people transport coffee around the world But no country imports more coffee than the United States, with New York City alone consuming millions of cups every day. After the long journey from Colombia to New Jersey, our coffee beans pass through customs. Once dockworkers unload the container, a fleet of eighteen-wheelers transport the coffee to a nearby warehouse, and then to a roastery. Here the beans go into a roasting machine, stirred by a metallic arm and heated by a gas-powered fire. Nearby sensors monitor the coffee’s moisture level, chemical stability, and temperature, while trained coffee engineers manually adjust these levels throughout the twelve-minute roasting cycle. This process releases oil within the seed, transforming the seeds into grindable, brewable beans with a dark brown color and rich aroma. After roasting, workers pack the beans into five-pound bags, which a fleet of vans deliver to cafes and stores across the city.
Káva je už tak blízko, že ji skoro cítíte, ale v cílové rovince potřebuje ještě pomoci. Každý prodejce kávy má hlavního nákupčího, který pečlivě vybírá zrna z celého světa. Logistické týmy řídí doručovací trasy a výborní baristé z celého města tento kofeinový elixír podávají spoustě uspěchaných zákazníků.
The coffee is now so close you can smell it, but it needs more help for the final stretch. Each coffee company has a head buyer who carefully selects beans from all over the world. Logistics teams manage bean delivery routes, and brave baristas across the city serve this caffeinated elixir to scores of hurried customers.
Celkově je zapotřebí stovek lidí, aby se káva dostala do určeného cíle ‒ a to nepočítáme všechny ty, kteří spravují infrastrukturu, díky níž je tato cesta možná. Mnoho takových lidí pracuje za nízkou mzdu v nebezpečných podmínkách ‒ a někteří nedostanou zaplaceno vůbec. A zatímco obdivujeme rozsah globální sítě vybudované kolem této komodity, ujistěme se, že pro nás výsledný produkt neznamená víc než lidé, kteří ho vyrábějí.
All in all, it takes hundreds of people to get coffee to its intended destination— and that’s not counting everyone maintaining the infrastructure that makes the journey possible. Many of these individuals work for low pay in dangerous conditions— and some aren’t paid at all. So while we might marvel at the global network behind this commodity, let’s make sure we don’t value the final product more than the people who make it.